Orangerie Müzesi
Paris'te sanat müzesi Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
Orangerie Müzesi[1] (Fransızca: Musée de l'Orangerie / Limonluk Müzesi), Paris'te bulunan bir sanat müzesidir. Müzede izlenimcilik, ard izlenimcilik ve Paris Okulu akımlarına ait tablolar sergilenir. Paul Cézanne, Henri Matisse, Amedeo Modigliani, Claude Monet, Pablo Picasso, Pierre-Auguste Renoir, Henri Rousseau, Chaim Soutine, Alfred Sisley ve Maurice Utrillo gibi ressamların eserleri müzede yer alır.
| Orangerie Müzesi | |
|---|---|
 | |
 | |
| Açılış | İnşaat: 1852 Müzeye dönüşüm: 1927 |
| Konum | Concorde Meydanı, Paris |
| Koordinatlar | 48°51′50″K 2°19′21″D |
| Resmî site | musee-orangerie.fr |
Tuileries Sarayı'nın eski limonluğu olan müze binası, Sen Nehri kenarında, Tuileries Bahçesi'nin Concorde Meydanı'ndaki güneybatı girişindedir. Müzenin karşısında, bahçenin kuzeybatı girişinde yer alan eski tenis kortu binasında ise, çağdaş sanat müzesi olarak kullanılmakta olan Galerie nationale du Jeu de Paume yer alır.
_00.jpg)
Binanın özgün planları Fransız mimar Firmin Bourgeois tarafından çizildi. Bina daha sonra, Louis Visconti'nin liderliğindeki bir ekip tarafından 1852'de tamamlandı ve Tuileries Bahçesi'nin limonluğu olarak kullanılmaya başladı. Bina İkinci İmparatorluk boyunca, bahçedeki soğuğa dayanıksız bitkilerin kış aylarında korunması amacıyla kullanıldı. Üçüncü Cumhuriyet'in ilk yıllarında binanın kullanım amacı değişti. Bir süre depo, kışla, konser salonu ve spor salonu olarak kullanıldı. Zaman zaman inşaat şantiyesi, bahçıvan deposu, köpek barınağı ve hatta sergi salonu olarak da kullanıldı.
1921'de bina, karşısında yer alan jeu de paume salonuyla birlikte Güzel Sanatlar İdaresine devredildi ve binalarda Musée du Luxembourg isimli bir çağdaş sanat müzesi açılması planlandı. 1927'de Claude Monet, arkadaşı Georges Clemenceau'nun girişimleri sonucunda, Nilüferler serisine ait 8 büyük tablosunu, bu binada sergilenmek üzere Fransa Devleti'ne hediye etti. Tablolar, Monet'nin Giverny'deki nilüferlerle kaplı göletinin panoramik bir görüntüsünü oluşturacak şekilde, binanın içindeki iki oval odada sergilenmeye başladı. André Masson'un 1952'de "İzlenimcilik'in Sistine Şapeli" olarak tanımladığı bu iki salon, o dönemde Musée Claude Monet adıyla da anılıyordu ve binadaki sergi alanının yarısını kaplıyordu. Alanın diğer yarısında ise geçici sergiler düzenleniyordu. 1932'de Édouard Manet'nin yüzüncü doğum yılı anısına düzenlenen büyük retrospektif sergi bu alanda gerçekleştirildi. Aynı şekilde 1941 yılında, savaşa rağmen Berthe Morisot'un yüzüncü doğum yılı sergisi de burada düzenlendi.
1959 ile 1963 yılları arasında, Jean Walter ve Paul Guillaume Koleksiyonu müzenin mülkiyetine geçti. Koleksiyonda bulunan 144 tablonun sergilenebilmesi için 1960 ile 1965 yılları arasında binada büyük çaplı bir renovasyon çalışması yapıldı. Binanın içi, beton bir tavan yapılarak iki kat hâline getirildi. Monet'nin tabloları daha önce bulundukları yerde bırakılarak yapay ışık ile ışıklandırıldı. Walter-Guillaume Koleksiyonu ise yeni yapılan ve gün ışığının ulaşabildiği ikinci katta sergilenmeye başladı.
1999'da müzede birkaç ay süren bir sergi kapsamında, Monet'nin Nilüferler serisine ait birçok resim, dünyanın çeşitli yerlerindeki müzelerden toplanarak sergilendi. Ressamın bahçesindeki gölette yer alan nilüferleri resmettiği 250 tablosundan 60 tanesi bu sergide yer aldı. Bu özel sergi için müzenin duvarları mor ve menekşe rengi tonlarına boyandı.
2000 ile 2006 arasında, binanın anıt değeri de dikkate alınarak, kapsamlı bir yenileme ve genişletme çalışması daha yapıldı. Monet'nin Nilüferler'inin yeniden gün ışığına kavuşturulması için, ara tavan kaldırıldı. Walter-Guillaume Koleksiyonu için, binanın yan tarafına, camla kaplı tavanından gün ışığı alabilen bir yeraltı salonu inşa edildi. Bu ek bina için yapılan kazı çalışmaları sırasında, XIII. Louis zamanından kalma 400 yıllık surlar keşfedildi. Bu tarihi yapının korumaya alınabilmesi için inşaat bir süre durdu. Kalıntıların bir bölümü müzenin alt katında görülebilmektedir. 29 milyon Euroya mal olan bu yenilemeler sonrasında müzenin sergileme alanı 3200 m2'den 6300 m2'ye çıktı.[1]
Musée de l'Orangerie koleksiyondaki en bilinen eserler Claude Monet'nin Nilüferler serisine ait olan tablolardır. Yüksekliği 2 metre olan bu tabloların bazılarının uzunluğu 17 metreye kadar çıkar ve tüm resimlerin toplam uzunluğu 100 metreyi aşar. Ressamın 20. yüzyıl başlarında çizdiği bu tabloların haricinde, İzlenimciler'in ilk sergisinin açıldığı 1874'te yapılmış bir resmi de müzede yer alır. Argenteuil isimli bu tablo Walter-Guillaume Koleksiyonu'nun da ilk tablolarında biridir. Birkaç ressamın eserleri üzerine özelleşmiş olan bu koleksiyonda, her ressama ait geniş eser grupları bulunur. Koleksiyonda 20'den fazla eseri bulunan Pierre-Auguste Renoir, müzedeki ressamlar arasında ilk sıradadır. Ressamın çeşitli natürmort ve kadın tasvirlerinin yanı sıra, Palyaço Kılığında Claude Renoir ve Piyano Başında Genç Kızlar tabloları da buradadır. Alfred Sisley'ye ait bir manzara resmi ile müzenin İzlenimci bölümü sona erer.
Paul Gauguin'in Güney Denizleri'ne ait bir manzara resminin ardından, Paul Cézanne'a ait 13 eser sıralanır. Bu eserler arasında manzara resimleri, portreler ve natürmortlar bulunur. Müzede fazla sayıda eseri bulunan ressamlardan biri de, 9 tablosu sergilenen Henri Rousseau'dur. Ressamın Evlilik ve Juniet Baba'nın Arabaları isimli eserleri bu müzededir.
Walter-Guillaume Koleksiyonu'nun bir başka odak noktasını, 20. yüzyılın başlarında eserler veren ressamlar oluşturur. André Derain ve Chaim Soutine'in her birinin 20'den fazla eseri müzede yer alır. Maurice Utrillo'nun müzede yer alan 10 tablosu arasında, ressamın karakteristik eserleri olan Paris manzaraları bulunur. Pablo Picasso'nun, pembe döneminden 1920'li yıllardaki kübik eserlerine uzanan on bir tablosu da müzede sergilenmektedir. Müzede ayrıca, Amedeo Modigliani'ye ait beş portre, Henri Matisse'in bazı iç mekân resimleri, Marie Laurencin'in bazı eserleri ve Kees van Dongen'in bir tablosu vardır.
Claude Monet:
Argenteuil
Alfred Sisley:
Le Chemin de Montbuisson à Louveciennes
Pierre-Auguste Renoir:
Claude Renoir en Clown
Paul Gauguin:
Paysage
Henri Rousseau:
La Carriole du Père Junier
Auguste Rodin:
Clémenceau
Paul Cézanne:
Portrait de Madame Cézanne
Amedeo Modigliani:
Paul Guillaume, Novo Pilota
.jpg)
.jpg)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
