Kutsal Ruh

Kutsal Ruh, Yahudilikte Tanrı'nın evren veya yaratıkları üzerindeki ilahi gücü, kalitesi ve etkisine atıfta bulunur. İznik Hristiyanlığı'nda Kutsal Ruh, Üçlü Birliğin üçüncü kişisidir. İslam'da Kutsal Ruh, ilahi eylemin veya iletişimin bir aracısı olarak hareket eder.^[1]

Kutsal Ruh'un Vatikan'daki Aziz Petrus Bazilikası'nda bir güvercin olarak tasviri

Etimoloji

Yunanca Pneuma sözcüğü ruh anlamına gelir ve Yeni Ahit'te yaklaşık 400 kere kullanılır. Bu sözcük Yunancada bazen rüzgâr veya can anlamında da kullanılır ve Yeni Ahit'teki kullanımlarından en az 90'ı Kutsal Ruh'u kasteder. Bu sözcük Eski Ahit'te Kutsal Ruh anlamında 3 kez kullanılmıştır. İbranicede "רוח הקודש" (Ruah hakodeş) olarak bilinir.

Birçok Hristiyan perspektifine göre Kutsal Ruh; Tanrı'nın kendisi, Tanrı'nın bir yansıması ya da Tanrı'nın bir tezahürüdür. Kutsal Ruh, Tanrı'nın kendi varlığını insanda hissettirmesidir. Hristiyanlığa göre insanın kendi içinde hissettiği iman gücü, inanç ve Tanrı'yla konuşma vb. duygular Kutsal Ruh'un tezahürleridir.

İncil'deki ayetlere göre Kutsal Ruh Tanrı'nın Ruhudur; Tanrı kendi Ruhunu İsa'ya iman edenlerin içine göndererek İnsanlarla barışır. İnsanlar artık bu dünyada iken görmedikleri Tanrıyı içlerinde olan kutsal Ruh vasıtası ile tanırlar ve Onun Ruhunun gücüyle kutsal olarak yaşayabilirler. İsa dünyadayken kendisine iman edenlere Babadan çıkan (Tanrıdan) Gerçeğin Ruhu içinize gelince sizi her gerçeğe yönlendirecektir demiştir.

Hristiyanlıkta

Hristiyan kiliselerinin çoğunluğuna göre Üçlü Birlik inancının üçüncü benliğidir.^[2] Teslis Tanrıdır ve Tanrı kendini Baba, Oğul ve Kutsal Ruh olarak tanıtmaktadır.^[3][4][5] Yeni Ahit kaynaklı iki sembol ikonalarda Kutsal Ruh'u tasvir eder: Kanatlarını açmış bir güvercin sembolü ve ateşten diller.^[6][7] Her bir sembol İncillerdeki ayetlerden gelmektedir. Güvercin sembolü İsa Mesih'in Ürdün nehrinde Vaftizci Yahya tarafından vaftiz edilmesi sırasında göklerin açılıp Tanrı'nın ruhunun güvercin biçiminde indiği ve Baba'nın göklerden gelen sesinin İsa Mesih'in onun hoşnut olduğu sevgili oğlu olduğunu bildirdiğini yazan Matta, Markos ve Luka İncillerindeki ayetlerde geçmektedir.^[6] İkinci sembol olan ateşten diller ise Elçilerin İşleri kitabında İsa'nın dirilişinden 50 gün sonra İsa tarafından gönderileceği müjdelenen Kutsal Ruh'un Pentikost günü Hristiyan inancını yaymaları için imanlılar topluluğunun üzerine ateşten diller biçiminde indiğini bildiren ayetlerde geçmektedir.^[8][9][10] "Tanrı'nın tezahürü" (Theofani)^[11] olarak adlandırılan Kutsal Ruh, İsa'nın takipçilerine İsa Mesih'in müjdesinin dünyaya duyurulması için ruhani hediyeler^[12][13] ve güç^[14][15] vererek onlara rehberlik eden Tanrı'nın benliğidir ve imanı sağlayan kuvvetin kendisi de Kutsal Ruh'dan gelmektedir.^[16]

• 
  Teslis inancını açıklayan bir diyagram. Her bir Tanrısal benlik birbirinden farklı olmasına karşın özünde tektir ve tek olan Tanrı'nın kendini insanlara bildirmesi olarak inanılır.
• 
  Havariler, İsa Mesih'in takipçileri ve Meryem Ana'nın oluşturduğu imanlılar topluluğunun üzerine Kutsal Ruh'un alevden diller biçiminde inişini tasvir eden Pentikost ikonası.

İslâm'da

Kur'an'da ve hadislerde de geçen Ruhu'l-Kudüs ifadesinin Kutsal Ruh olduğu iddia edilir.^[17] (Kudüs kelimesi "kutsal" demektir.) Bununla birlikte Kur'an'ın modern çevirilerinde Ruhu'l-Kudüs Cebrail anlamında kullanılır.^[18]

Yahudilikte

İbranice'deki ruh ha-kodeş ibáresi Yahudiliğin kutsal kitabı Tanah'ta ve diğer Yahudilik metinlerinde Yehova'nın Rúhu anlamında kullanılır (İbranice'deki orijinal ibáre: רוח הקודש). Tanımlama edatı olan "ha" kullanılmadan sadece ruh kodeşka (senin kutsal rúhun) şeklinde de kullanıldığı görülür. Yahudilikte "Kutsal Rúh" kavramıyla genellikle peygamberliğin ve hikmetin iláhí yönü kastedilir. Metinde kastedilen anlama göre kimi yerlerde Allah'ın iláhí kudretinin, sıfatlarının, fiillerinin yarattığı varlıklardaki yansıması anlamında da kullanılmaktadır.

Ayrıca bakınız

• Paraklit

Kaynakça

1. Emery, Gilles (2012). The Trinity : an introduction to Catholic doctrine on the Triune God. Washington, D.C. ISBN 978-0-8132-1903-5. OCLC 863062311.
2. Gilles Emery (2011). The Trinity: An Introduction to Catholic Doctrine on the Triune God. Catholic University of America Press. ISBN 978-0-8132-1864-9.
3. Erickson, Millard J. (1992). Introducing Christian Doctrine. Baker Book House. s. 103.
4. Hammond, T. C. (1968). Wright, David F. (Ed.). In Understanding be Men: A Handbook of Christian Doctrine (6.6yayıncı= Inter-Varsity Press bas.). ss. 54-56, 128-131.
5. Grudem, Wayne A. (1994). Systematic Theology: An Introduction to Biblical Doctrine. Leicester, England: Inter-Varsity Press; Grand Rapids, MI: Zondervan. p. 226.
6. Bible, Luke 3:22, NIV
7. Bible, Acts 2:3, NIV
8. Bible, Acts 2:1–31
9. Bible, John 14-16 1 Nisan 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
10. Williams, Charles (1950). The descent of the Dove : a short history of the Holy Spirit in the church. Londra: Faber.
11. Kasemann, Ernst (1960). The Beginnings of Christian Theology [W.J. Montague, New Testament Questions of Today] (Almanca). Philadelphia: Fortress. ISBN 978-1-316-61990-2.
12. Bible, I Corinthians 13:4-11, NIV
13. Wesley, John (2003). The Holy Spirit and power. Keefauver, Larry., Weakley, Clare G. ([Rev. and updated ed.] bas.). Gainesville, Fla.: Bridge-Logos. s. 107. ISBN 088270947X. OCLC 53143450.
14. Bible Acts 1:8
15. Johnson, Bill. When Heaven Invades Earth. Destiny Image, 2005
16. Fee, Gordon D. (1994). "God's empowering presence: the Holy Spirit in the letters of Paul." Peabody, Massachusetts: Hendrickson.
17. Kur'an ve Üçlü Birlik 5 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. İncil.com. Erişim: 14 Şubat 2012.
18. Bakara 87 3 Mart 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Diyanet.gov.tr. Erişim: 14 Şubat 2012.