Loading AI tools
Fransa kralı (1268-1314; hd. 1285-1314) et roi de Navarre (1284-1305) Vikipedi'den, özgür ansiklopediden
IV. Philippe, lakabı Yakışıklı Philippe (Fransızca: Philippe le Bel; 1268 - 29 Kasım 1314), 1285-1314 Fransa Kralı'dır. 1284-1305 arasında I. Philippe adıyla karısı I. Jeanne ile birlikte Navarra Krallığı'nı yönetmiştir. Philippe yakışıklı olarak bilinirdi, le Bel lakabı buradan gelmektedir. Katı, otokratik, heybetli ve esnek olmayan kişiliği ona (hem dostlarından hem de düşmanlarından) Demir Kral (Fransızca: le Roi de fer) gibi başka lakaplar da kazandırmıştır. Azılı rakibi Pamiers piskoposu Bernard Saisset onun hakkında şöyle demiştir: "O ne insan ne de canavar. O bir heykel."[1]
| IV. Philippe | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| IV. Philippe'in büstü | |||||
 | |||||
| Fransa kralı | |||||
| Hüküm süresi | 5 Ekim 1285 – 29 Kasım 1314 | ||||
| Taç giymesi | 6 Ocak 1286, Reims | ||||
| Önce gelen | III. Philippe | ||||
| Sonra gelen | X. Louis | ||||
| Navarre Kralı I. Jeanne Navarralı ile birlikte | |||||
| Hüküm süresi | 16 Agustos 1284–4 Nisan 1305 | ||||
| Taç giymesi | 6 Ocak 1286, Reims | ||||
| Önce gelen | I. Jeanne | ||||
| Sonra gelen | X. Louis | ||||
| Doğum | Nisan-Haziran 1268 Fontainebleau, Fransa | ||||
| Ölüm | 29 Kasım 1314 Fontainebleau, Fransa | ||||
| Defin | Saint Denis Bazilikası | ||||
| Eş(ler)i | Navarra’lı Jeanne | ||||
| Çocuk(lar)ı | X. Louis V. Philippe IV. Charles Isabelle, İngiltere Kraliçesi | ||||
| |||||
| Hanedan | Capet Hanedanı | ||||
| Babası | III. Philippe | ||||
| Annesi | İsabella Aragonlu | ||||
| Dini | Katolik Hristiyan | ||||
Tahta 17 yaşında çıkmış olan Philippe duygulardan ziyade daima akıldan yanaydı, troubadourlardan ve duygusal şiirlerden haz etmezdi. Philippe’i yetiştiren Gilles de Rome ona din devletlerine karşı nefret etmesini öğretmiş ve bu doğrultuda yetiştirmiştir. Papalığın üstüne tahakküm kurması üzerine Tiers état sınıfı daha öne çıkmıştır. Papalığın düşüncesine göre papalık tüm güçlerin ve makamların üstünde olmalıydı, lakin Philippe bunu katiyen kabul etmedi ve papalığa boyun eğmeyi reddetti. Ardından 1302’de Papanın konsiline karşı Fransa’nın ilk meclisi olan états généraux’i topladı.[not 1] Papalık ve Krallık arasındaki çatışmanın nedeni vergi sorunuydu. Philippe bir yandan da Tapınak Şovalyeleri ile uğraşıyordu.[not 2] Philippe 1307’de önce tapınak önderlerini, sonrasında ise tapınaktaki herkesi tutuklattı. Tapınak üyeleri yargılanıp yakılmaya mahkûm edildiler. 1314’te tapınağın varlığına son verildi ve tapınak tarihe karıştı.[2][3]
Krallığı güçlendirmek gayesiyle düzenli ordu kurdu ve hazineyi zenginleştirdi. Dolayısıyla Tiers état gün geçtikçe güç kazanıyor feodalite ise zayıflıyordu. İngiltere kralı Edward ile 1294 yılında başlayacak savaşı finanse etmek için kendi topraklarında yaşayan, laik ya da ruhban ayrımı yapmaksızın tüm halkı yükümlü kılan bir vergi yasası çıkarttı.[4] Yayımlanan yasaya göre: burjuvaların araba sahibi olmasını, mücevher takmasını, kürk giymesini yasaklıyor, yıllık geliri belli bir miktardan aşağı olan dük ve kontların dörtten fazla rahiplerin ikiden fazla kıyafete sahip olamayacağını belirtiyordu.[2] Döneminde acımasız ve amaçları doğrultusunda her türlü şeyi yapabilmesinden dolayı sevilmemiş olan Philippe, Modern Fransa’nın gelişiminde büyük katkılar sağlamıştır. Acımasızlığı ve makyavelist eylemleri olmasaydı büyük ihtimalle yeni çağa geçiş döneminin en iyisi olarak nitelendirilebilirdi.[2]
IV. Philippe, III. Philippe ile İsabelle Aragonlu'nun oğlu Louis'nin torunuydu. On altı yaşına gelince şövalye oldu ve Jeanne Navarra'lı ile evlendi. 1285'te babasının kardeşi Charles'ı Aragon tahtına çıkarmak için güneye düzenlediği sefere katıldı. Ekim 1285'te babasının ölümü üzerine tahta geçti.
Hükümdarlığının ilk yıllarında Aragon sorununu çözüme ulaştırdı ve kendisinden önceki kralların başlatmış olduğu reform programına hız verdi. 1294'te İngiltere ile başlayan savaş, ülke kaynaklarını zorlayan 10 yıllık bir çatışma dönemini başlattı. 1303'te imzalanan barış antlaşmasıyla sona eren bu savaş Fransa'ya toprak kazandırmadıysa da bazı önemli sonuçlar doğurdu. Bunların en önemlisi barış antlaşmasına Philippe'in kızı İsabelle'in (sonradan İngiltere kraliçesi Isabella Fransalı) İngiltere'nin gelecekteki kralı II. Edward'la evlenmesine şart koşan bir hükmün konmasıydı. 1308'de gerçekleşen bu evlilik iki krallık arasındaki barışın uzun yıllar sürmesini sağladı. Savaşın bir başka sonucu da Philippe'in vasalı Flandra kontu Gwijde van Dampierre'in savaş sırasında I. Edward ile ittifak kurması nedeniyle Fransa ile Flandra arasında IV. Philippe'in ölümünden sonra da sürecek bir düşmanlığın başlaması oldu.
IV. Philippe, İngiltere ile savaşın sona ermesinden hemen sonra Flandra'ya bir sefer düzenledi. 1302'de Courtrai'de yenilgiye uğradıysa da iki yıl sonra Mons-en Pevele'de büyük bir zafer kazandı ve 1305'te imzalanan barış antlaşmasıyla Flandra ağır bir savaş tazminatı ödemek zorunda kaldı. Flandra'ya karşı sürdürülen savaşın giderlerini karşılamak amacıyla, savunma giderleri için toplanan mülkiyet vergisini kaldırıp bunun yerine savaşmak istemeyenlerin belirli bir bedel ödemeleri zorunluluğunu getirdi. Bu yöntem daha sonra, Fransız krallarının savaş sırasında yürürlüğe koydukları geleneksel bir uygulamaya dönüştü.
IV. Philippe'in papalıkla olan ilişkileri İngiltere'ye karşı sürdürülen savaş sırasında bozulmaya başlamıştı. Papalığın bir Haçlı seferine ilişkin planlarını engelleyen bu savaşı sona erdirmek için bazı saldırgan girişimleri olan Papa VIII. Bonifatius Şubat 1296'da papanın onayı olmaksızın ruhban sınıfının vergilendirilmesini yasaklayan Clericis Laicos fermanını yayımlamış, ama I. Edward ve IV. Philippe'in baskıları karşısında koyduğu yasağı kaldırmak (Temmuz 1297) zorunda kalmıştı. IV. Philippe'in 1301'de Pamiers piskoposu Bernard Saisset'yi vatana ihanet suçuyla tutuklatması papalıkla olan ilişkilerinin yeniden gerginleşmesine neden oldu. Bonifatius Aralık 1301'de Filip'in din görevlilerini vergilendirme hakkını askıya aldığını ilan etti ve Fransız krallık yönetimi ile Fransız Kilisesi'nin durumunu tartışmak üzere Fransız din adamlarını Roma'ya çağırdı. IV. Philippe, Saisset'in Roma'ya gitmesine izin verdiyse de, papalığın bir fermanını sembolik olarak yaktırdı ve Nisan 1302'de büyük bir meclis toplayarak halkın desteğini sağladı. IV. Philippe'in bakanlarından Nogeret, 7 Eylül 1303'te İtalya'nın Anagni kentinde Bonifatius'u yakalayarak, onun IV. Philippe'i aforoz etme planlarını engelledi. İki gün sonra Anagni halkı tarafından serbest bırakılan Bonifatius bir ay sonra öldü. Bonifatius'un yerine geçen XI. Benedictus ve daha sonra papa seçilen V. Clemens IV. Philippe'le iyi ilişkiler kurdular. Papa Clemens'in papalık meclisini Roma'dan Avignon'a taşıması (1309) ve 1311'de Bonifatius'un Kasım 1301'den sonra yayımladığı bütün fermanları iptal etmesi IV. Philippe için tam bir zafer oldu.
IV. Philippe 1304-1313 arasındaki barış döneminde, papalık üzerinde tam bir denetim kurarak gücünü pekiştirecek planlarını yürürlüğe koyma ve krallığa yeni gelir kaynakları sağlama olanağını buldu. Bu doğrultudaki ilk girişimi Papa Clemens'in kendisine gelecekte yapılacak Haçlı seferleri katılmama hakkını veren, savaşta din görevlilerinden haksız yere alınan paraları geri verme yükümlülüğünden kurtaran ve 1305 barış antlaşmasının hükümlülüklerini yerine getirmemeleri halinde Flamanların dinsel cezalara çarptırılacağını ilan eden fermanlar çıkarmasını sağlamak oldu. 1306'da bütün Yahudileri Fransa'dan sürüp mülklerine el koydu. Ardından heretiklik ve ahlaksızlıkla suçladığı güçlü Templier tarikatına karşı saldırıya geçti. 1312'de Clemens'in onayıyla tarikatı dağıtıp mallarını Hospitallier tarikatına aktardı.
IV. Philippe ayrıca, Lyon kentini denetimi altına alarak ve oğullarının yaptığı evlilikler yoluyla Burgonya Kontluğu'nu Fransız egemenliğine sokarak doğu sınırını güçlendirdi. Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu üzerinde denetim kurma girişimlerinde ise aynı ölçüde başarılı olamadı. 1308'de kardeşi Charles'ı, 1313'te de ikinci oğlu Philippe'yi imparator seçtirmek için girişimlerde bulunduysa da sonuç alamadı.
1313'te barış antlaşmasının hükümlerini yerine getirmedikleri için aforoz edilen Flamanlara, bölgeye oğullarının komutasında bir ordu göndererek boyun eğdiren IV. Philippe, ertesi yıl çeşitli sorunlarla karşı karşıya kaldı. Papa Clemens'in ölümüyle (1314) en önemli destekçisini yitiren IV. Philippe için Flandra'da ilkinden daha büyük bir ayaklanmanın başlaması ikinci bir darbe oldu. Flandra'da yeni sefer düzenlediyse de ateşkes görüşmelerinde güçlükle karşılaştı. Öte yandan bakanlarından biriyle ilgili ihanet söylentileri çıkması ve savaş için toplanan bütün paraların geri verilmesi yolunda taleplerin yoğunlaşması durumunu daha da güçleştirdi. Paraya gereksinim duyan IV. Philippe ödemeyi geciktirince muhalefet birleşerek harekete geçti. Bir antrenman sırasında attan düşüp kısmi felç geçiren IV. Philippe, ölümünden bir gün önce koyduğu son verginin kaldırılmasını emretti ve kendi adına Haçlı seferi düzenlenmesi için emir verdi.
Oğulları X. Louis ve V. Philippe art arda Fransız kralı oldular.
Fransa Kralı IV Philip ve Navarra’lı Jeanne çocukları:
Philip'in yetişkinliğe ulaşan üç oğlu da Fransa ve Navarra kralı oldu ve hayatta kalan tek kızı Isabella, II. Edward'nin eşi olarak İngiltere kraliçesi oldu.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
