En büyük bulutsular listesi

Aşağıda, şu ana kadar keşfedilen en büyük bilinen bulutsuların gerçek çaplarına göre sıralanmış bir listesi yer almaktadır. Bu liste, çalışmalar arasındaki tutarsızlıklar, bulutsuların komşu yıldızlardan çok uzak mesafelerde bulunması ve teknoloji ile mühendisliğin sürekli olarak iyileştirilmesi nedeniyle değişime açık bir listedir.

En büyük bulutsulardan (H II bölgesi) biri olan NGC 604, Üçgen Gökadası'nda yer almaktadır (Hubble Uzay Teleskobu tarafından görüntülenmiştir).

Bulutsuların standartlaştırılmış sınırları olmadığı için ölçümler revizyona tabidir. Bilim insanları bulutsuların özelliklerini ve parametrelerini hala tanımlama aşamasındadır. Bu hızlı gelişmeler ve düzeltmeler nedeniyle, bu listenin güvenilirliği düşük olabilir.

Liste

Bu liste eksiktir, maddeyi geliştirerek yardımcı olabilirsiniz.

En büyük bulutsular listesi

Görsel	Bulutsu	Maksimum boyut (ışık yılı/parsek)	Tür	Notlar
	NGC 262 Hale Bulutu	1.300.000 ışık yılı (400.000 pc)[1]	H I bölgesi	Bilinen en büyük gökadalardan biri olan NGC 262'yi çevreleyen sarmal bulutsu.
	Leo Halkası	650.000 ışık yılı (200.000 pc)[2]	HVC	İki gökadanın çarpışması sonucu oluşan büyük bir soğuk gaz halkası.[3]
	Macellan Akıntısı	600.000 ışık yılı (180.000 pc)[4]	HVC kompleksi	Büyük ve Küçük Macellan bulutları'nı birbirine bağlar ve gökyüzünde 180° boyunca uzanır.
	Lyman-alfa damlası 1	300.000 ışık yılı (92.000 pc)[5]	LαB	LAB Dev Konsantrasyonundaki en büyük damla[kaynak belirtilmeli]
	Himiko Gaz Bulutu	55.000 ışık yılı (17.000 pc)[6]	Galaksiler arası bulut (muhtemel LαB)	Bilinen en büyük Lyman-alfa damlalarından biri
	HVC 127-41-330	20.000 ışık yılı (6.100 pc)[7]	HVC
	Smith'in Bulutu	9.800 ışık yılı (3.000 pc)[8]	HVC	Gökyüzünde yaklaşık 20°'lik bir alanı kaplar.
	Tarantula Bulutsusu	1.895 ışık yılı (581 pc)[9][lower-alpha 1]	H II bölgesi	Yerel Gruptaki en aktif yıldız patlaması bölgesi
	NGC 604	1.520 ışık yılı (470 pc)[10][11][lower-alpha 2]	H II bölgesi	Üçgen Gökadası'nda yer alır
	N44	1.000 ışık yılı (310 pc)[12]	Salma bulutsusu	250 ışık yılı genişliğinde, muhtemelen yıldız rüzgarlarından oluşmuş bir süper kabarcık içerir.[13]
	N11	1.000 ışık yılı (310 pc)[14]	H II bölgesi	N11, Büyük Macellan Bulutu gökadasındaki en büyük ikinci yıldız oluşum bölgesidir.
	NGC 2404	940 ışık yılı (290 pc)	H II bölgesi	Sarmal gökada NGC 2403'te bulunan en büyük H II bölgesi
	NGC 595	880 ışık yılı (270 pc)[15]	H II bölgesi	Güçlü yıldız rüzgarlarına sahip devasa yıldızlar içerir.
	Halka Bulutsusu (NGC 6822)	838 ışık yılı (257 pc)	H II bölgesi	Halka Bulutsusu görselin sağ alt kısmında bulunur
	Gum Bulutsusu	809–950 ışık yılı (248–291 pc)[16][17]	Salma bulutsusu	Gökyüzünde yaklaşık 36°'lik bir alanı kaplar
	Kabarcık Bulutsusu (NGC 6822)	758 ışık yılı (232 pc)[18][19][20]	H II bölgesi	Kabarcık Bulutsusu görselin sol üst kısmında yer alır
	NGC 6188	600 ışık yılı (180 pc)	Salma bulutsusu
	NGC 592	580 ışık yılı (180 pc)[21][22]	H II bölgesi
	Sh2-310	531–681 ışık yılı (163–209 pc)[23][lower-alpha 3]	H II bölgesi	Bilinen en büyük yıldızlardan biri olan VY Canis Majoris'i çevreleyen bulutsu
	Karina Bulutsusu	460 ışık yılı (140 pc)[24]	H II bölgesi	Dünya'ya en yakın dev H II bölgesi
	Ejder balığı Bulutsusu	450 ışık yılı (140 pc)[25]	Salma bulutsusu
	N119	430–570 ışık yılı (131–175 pc)	H II bölgesi	Tuhaf S şekli
	RCW 49	350 ışık yılı (110 pc)	H II bölgesi
	Kalp Bulutsusu	330 ışık yılı (100 pc)	H II bölgesi	İnsan kalbine benzerliği nedeniyle "Kalp bulutsusu" olarak adlandırılmıştır.
	Henize 70 (N70 veya DEM L301)[26]	300 ışık yılı (92 pc)[27]	H II bölgesi	Büyük Macellan Bulutu'ndaki N 70 Bulutsusu, kabuk yapısına sahiptir ve aslında bir "Süper Kabarcık"tır.
	Barnard İlmiği	300 ışık yılı (92 pc)[28][29]	H II bölgesi	Son 4 milyon yıldaki süpernovalar muhtemelen gaz bulutlarında oyuklar açarak Barnard İlmiği'nin yarım daire şeklini oluşturmuştur.
	Sh2-54	252 ışık yılı (77 pc)[30][31]	H II bölgesi
	Karides Bulutsusu	250 ışık yılı (77 pc)[32]	H II bölgesi
	Simeis 147	160 ışık yılı (49 pc)	Süpernova kalıntısı
	NGC 7822	150 ışık yılı (46 pc)[33]	Salma bulutsusu
	IC 2944	142 ışık yılı (44 pc)[34][35]	Salma bulutsusu
	Kartal Bulutsusu	140 ışık yılı (43 pc)[36]	H II bölgesi	Başka bir dağınık bulutsu olan IC 4703'ün bir parçası.
	Rozet Bulutsusu	130 ışık yılı (40 pc)	H II bölgesi	Bu bulutsuda sadece 36 yıldızın olduğu biliniyordu ancak Chandra teleskobu bilinen yıldız sayısını 160'a çıkardı.
	RCW 79	122 ışık yılı (37 pc)	Salma bulutsusu
	Deniz Kulağı Bulutsusu	110 ışık yılı (34 pc)	H II bölgesi
	NGC 3576	100 ışık yılı (31 pc)	Salma bulutsusu
	N41	100 ışık yılı (31 pc)[37]	Salma bulutsusu
	Aşağıdaki meşhur bulutsular karşılaştırma amacıyla listelenmiştir.
	Orion Bulutsusu	20 ışık yılı (6.132 pc)[38]	Dağınık bulutsu	Dünya'ya en yakın büyük yıldız oluşum bölgesi.[39]
	Yengeç Bulutsusu	11 ışık yılı (3.4 pc)[40]	Süpernova kalıntısı	MS 1054 yılında meydana gelen bir süpernovanın kalıntısı.[41]
	Kabarcık Bulutsusu	6[42]-10[43][44] ışık yılı (1.84-3.066 pc)	Salma bulutsusu
	Helis Bulutsusu	5.74 ışık yılı (1.76 pc)	Salma bulutsusu
	Patlak Sekiz Bulutsusu	0.8 ışık yılı (0.2453 pc)[45]	Salma bulutsusu
	Homunculus Bulutsusu	0.58 ışık yılı (0.1778 pc)	Salma bulutsusu	Eta Carinae yıldız sistemini çevreler.
	Vatoz Bulutsusu	0.16 ışık yılı (0.049 pc)	Salma bulutsusu	En küçük bulutsulardan biri.

Ayrıca bakınız

• En büyük kozmik yapılar listesi
• Büyük yıldızlar listesi
• En büyük ötegezegenler listesi
• Büyük kütleli yıldızlar listesi
• En büyük kütleli kara delikler listesi
• En büyük galaksiler listesi

Notlar

1. mesafe × sin (açısal çap) = 1.895 ly
2. mesafe × sin (açısal çap) = 1.520 ışık yılı
3. Bu ölçümler, 480 yay-dakikalık (') görünen bir çapa, 1,5 kpc varsayılan bir mesafeye ve bulutsunun bazen VY CMa ile aynı mesafede bulunduğu için yaklaşık 1,17 kpc olan mevcut VY CMa mesafesine dayanmaktadır.

Kaynakça

1. "The New York Times". Distant galaxy found to be largest known. 13 Mart 1987. 17 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2019.
2. Léo Michel-Dansa; Pierre-Alain Duc (2010). "The mysterious Leo giant gas ring explained by a billion year old collision between two galaxies". Canada France Hawaii Telescope. 10 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Aralık 2016.
3. "News CFHT - Leo Ring is a remnant of an old galaxy collision". www.cfht.hawaii.edu. 9 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024.
4. "Magellanic Stream". Arşivlenmiş kopya. COSMOS - The SAO Encyclopedia of Astronomy. Swinburne University of Technology. 21 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2018.
5. "Giant Space Blob Glows from Within". ESO Press Release. 17 Ağustos 2011. 28 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Ağustos 2011.
6. Hsu, Jeremy (22 Nisan 2009). "Giant Mystery Blob Discovered Near Dawn of Time". SPACE.com. 23 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Nisan 2009.
7. Dark Matter in Dwarf Galaxies: Observational Tests of the Cold Dark Matter Paradigm on Small Scales (PDF) (PhD tez). University of California, Berkeley. Bahar 2005. 13 Eylül 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi.
8. Lockman, Felix J.; Benjamin, Robert A.; Heroux, A. J.; Langston, Glen I. (May 2008). "The Smith Cloud: A High-Velocity Cloud Colliding with the Milky Way". The Astrophysical Journal. 679 (1): L21. arXiv:0804.4155 $2. doi:10.1086/588838.
9. "Results for Tarantula Nebula". SEDS Students for the Exploration and Development of Space. 8 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2007. 30 Doradus .. 49 kpc +- 3 kpc
10. Barba, Rodolfo (2004). "An in-depth analysis of a prototypical giant H II region: NGC 604". HST Proposal ID #10419: 10419.
11. "NASA/IPAC Extragalactic Database". Results for NGC 604. 14 Ağustos 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Eylül 2006.
12. "Roses in the Southern Sky". ESO. 3 Kasım 2003. 3 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Mayıs 2012.
13. "Mysterious "Superbubble" Hollows Out Nebula in New Hubble Image - NASA Science". science.nasa.gov (İngilizce). 9 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024.
14. "N11 complex in LMC". astronomy and observation. 11 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Kasım 2017.
15. "NGC 595: A Great Diffuse Nebula in M33". 28 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2013.
16. Sushch, I.; Hnatyk, B.; Neronov, A. (2011). "Modeling of the Vela complex including the Vela supernova remnant, the binary system γ² Velorum, and the Gum nebula". Astronomy and Astrophysics. 525: A154. arXiv:1011.1177 $2. doi:10.1051/0004-6361/201015346.
17. "result for Gum 12". Galaxy Map. 11 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2018.
18. Karachentsev et al. 2004
19. Karachentsev & Kashibadze 2006
20. Cannon et al. 2006
21. "NGC 592 NASA/IPAC Extragalactic Database Results". ned.ipac.caltech.edu. 31 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2018.
22. "Site of Professor C. Seligman: NGC 550 - 599". cseligman.com (İngilizce). 10 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ekim 2018.
23. Sharpless, Stewart (1959). "A Catalogue of H II Regions". The Astrophysical Journal Supplement Series. 4: 257. doi:10.1086/190049.
24. "NGC 3372 - The Eta Carinae Nebula". Atlas of the Universe. 12 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2013.
25. "Dragonfish Coming at You in Infrared". NASA. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2017.
26. "N70. HENIZE 70 – Astrodrudis". 17 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Mayıs 2019.
27. "N70 Nebula in the Large Magellanic Cloud". www.eso.org. 15 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2018.
28. Wilson, B.A.; Dame, T.M.; Masheder, M.R.W.; Thaddeus, P. (2005). "A uniform CO survey of the molecular clouds in Orion and Monoceros". Astronomy and Astrophysics. 430 (2): 523-539. arXiv:astro-ph/0411089 $2. Bibcode:2005A&A...430..523W. doi:10.1051/0004-6361:20035943. 12 Aralık 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2018.
29. O'Dell, C.R.; Ferland, G.J.; Porter, R.L.; van Hoof, P.A.M. (2011). "Physical Conditions in Barnard's Loop, Components of the Orion-eridanus Bubble, and Implications for the Warm Ionized Medium Component of the Interstellar Medium". The Astrophysical Journal. 733 (1): 9. arXiv:1103.2789 $2. Bibcode:2011ApJ...733....9O. doi:10.1088/0004-637X/733/1/9.
30. Sharpless, Stewart (December 1959). "A Catalogue of H II Regions". Astrophysical Journal Supplement. 4: 257. doi:10.1086/190049.
31. Reipurth, B. (December 2008). "The Young Cluster NGC 6604 and the Serpens OB2 Association". Handbook of Star Forming Regions, Volume II: The Southern Sky. 5: 590.
32. "Cosmic Recycling". 7 Eylül 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2015.
33. Seligman, Courtney. "New General Catalogue objects: NGC 7800 - 7840". cseligman.com. 19 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2017.
34. Thackeray, A. D.; Wesselink, A. J. (1965). "A photometric and spectroscopic study of the cluster IC 2944". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 131: 121-135. Bibcode:1965MNRAS.131..121T. doi:10.1093/mnras/131.1.121.
35. SEDS: IC 2944
36. "Messier 16". 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Kasım 2018.
37. Henize, Karl G. (September 1956). "Catalogues of Hα-emission Stars and Nebulae in the Magellanic Clouds". The Astrophysical Journal Supplement Series (İngilizce). 2: 315. doi:10.1086/190025. ISSN 0067-0049. 28 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2024.
38. Hillenbrand, Lynne A.; Hartmann, Lee W. (10 Ocak 1998). "A Preliminary Study of the Orion Nebula Cluster Structure and Dynamics". The Astrophysical Journal (İngilizce). 492 (2): 540-553. Bibcode:1998ApJ...492..540H. doi:10.1086/305076. ISSN 0004-637X.
39. "Messier 42 (The Orion Nebula) - NASA Science". science.nasa.gov (İngilizce). 9 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024.
40. Hester, J. Jeff (1 Eylül 2008). "The Crab Nebula: An Astrophysical Chimera". Annual Review of Astronomy and Astrophysics (İngilizce). 46 (1): 127-155. doi:10.1146/annurev.astro.45.051806.110608. ISSN 0066-4146. 12 Temmuz 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2024.
41. "Messier 1 (The Crab Nebula) - NASA Science". science.nasa.gov (İngilizce). 9 Mayıs 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Mayıs 2024.
42. HubbleSite 2000.
43. Nemiroff & Bonnell 2005.
44. Nemiroff & Bonnell 2006.
45. Belland, Brent; Kirby, Evan; Boylan-Kolchin, Michael; Wheeler, Coral (26 Ekim 2020). "NGC 6822 as a Probe of Dwarf Galactic Evolution". The Astrophysical Journal. 903 (1): 10. arXiv:2009.04555 $2. Bibcode:2020ApJ...903...10B. doi:10.3847/1538-4357/abb5f4. ISSN 1538-4357.