Loading AI tools
Düalist kozmoloji veya Düalizm, genellikle birbirine karşı çıkan iki temel kavramın var olduğuna dair ahlaki veya ruhsal inançtır. Hem geleneksel dinler hem de kutsal kitap dinleri dahil olmak üzere çeşitli dinlerden çeşitli görüşleri kapsayan şemsiye bir terimdir.
Ahlaki düalizm, iyiliksever ve kötü niyetli olanın büyük bir tamamlayıcısı veya arasındaki çatışmanın inancıdır. Basitçe, "ahlaki" olabilecek herhangi bir yorumdan ve bunların nasıl temsil edilebileceğinden bağımsız olarak, iş başında iki ahlaki zıtlık olduğunu ima eder. Örneğin, bir tanrıya, birden fazla tanrıya sahip olan veya hiçbiri olmayan bir dünya görüşünde ahlaki zıtlıklar var olabilir. Buna karşılık, duoteizm, bitheizm veya ditheizm (en azından) iki tanrıyı ima eder. Bitheizm uyum anlamına gelirken, ditheizm, iyi ile kötü, aydınlık ile karanlık ya da yaz ve kış gibi rekabet ve muhalefeti ima eder. Örneğin, dinsiz bir sistem, bir tanrının yaratıcı ve diğerinin yıkıcı olduğu bir sistem olabilir. teoloji, Düalizm ayrıca tanrı ile yaratılış veya tanrı ile evren arasındaki ilişkiye de atıfta bulunabilir (teistik düalizme bakınız). Bu düalizm biçimi, belirli Hristiyanlık ve Hinduizm geleneklerinde paylaşılan bir inançtır.[1] Alternatif olarak, ontolojik düalizmde dünya iki kapsayıcı kategoriye ayrılmıştır. Evrenin yin ve yang'ın iki temel ilkesinin karşıtlığı ve birleşimi, Çin felsefesinin büyük bir parçasıdır ve Taoizm'in önemli bir özelliğidir. Konfüçyüsçülük'te de tartışılmaktadır.
İkili kozmolojilere sahip birçok efsane ve yaratılış motifi etnografik ve antropolojik literatürde tanımlanmıştır. Motifler, dünyayı, birbirleriyle rekabet eden veya dünyayı yaratmada, düzenlemede veya etkilemede tamamlayıcı bir işleve sahip olan iki düşkün, kültür kahramanı veya diğer mitolojik varlıkların yarattığı, düzenlediği veya etkilediği olarak algılar. Bu tür kozmolojilerin muazzam bir çeşitliliği var. Chukchi gibi bazı durumlarda, varlıklar rekabet etmek yerine işbirliği yaparlar ve yaratıma eşitsiz bir şekilde katkıda bulunurlar. Diğer birçok durumda, iki varlık aynı öneme veya güce sahip değildir (bazen bunlardan biri saf olarak bile tanımlanır). Bazen iyiye karşı kötü olarak karşılaştırılabilirler.[2] Sıklıkla ikiz veya en azından erkek kardeş olduklarına inanılır.[3][4] Mitolojilerdeki düalistik motifler, yerleşik tüm kıtalarda gözlemlenebilir. Zolotaryov, bunların yayılma veya ödünç alma ile açıklanamayacağı, daha çok yakınsak kökenli oldukları sonucuna varmıştır. Toplumun düalistik bir organizasyonuyla (kısımlar) ilişkilidirler; bazı kültürlerde sosyal organizasyon sona ermiş olabilir, ancak mitoloji hafızayı gittikçe daha gizli şekillerde korur.[5]
Ahlaki düalizm, iyiliksever ve kötü niyetli arasındaki büyük tamamlayıcı veya çatışmanın inancıdır. Ditheism/Biteism (aşağıya bakınız) gibi, ahlaki düalizm de monist veya tek tanrılı ilkelerin yokluğunu ima etmez. Ahlaki düalizm, basitçe, "ahlaki" olabilecek herhangi bir yorumdan ve - Ditheizm/Bitheizmden farklı olarak - bunların nasıl temsil edileceğinden bağımsız olarak, iş başında iki ahlaki karşıtlık olduğunu ima eder.
Örneğin, Mazdaizm (Mazde Zerdüştçiliği) hem düalistik hem de tek tanrılıdır (ancak tanım gereği monist değildir) çünkü bu felsefede Tanrı —Yaratıcı— tamamen iyidir ve aynı zamanda yaratılmamış olan antitez de mutlaktır. Zurvanizm (Zurvanite Zerdüştlük), Maniheizm ve Mandaeizm, düalist ve monist felsefelerin temsilcileridir, çünkü her biri, daha sonra iki eşit ama zıt varlığın ortaya çıktığı yüce ve aşkın bir İlk İlkeye sahiptir. Bu aynı zamanda daha az bilinen Hristiyan gnostik dinler, örneğin Bogomiller, Catharism vb. İçin de geçerlidir. Tekçi Düalizmin Daha karmaşık formları da örneğin, mevcut Hermetizm, Nous yarattık tarif -yani "düşünce" Tanrı'dan ya Demon sormadan alıp almadığını, ileri iyi ve kötü, yorumlama bağımlı hem insan-getiriyor. Çoğulculuk ile dualite mantıksal bir yanılgı olarak kabul edilir.
Tarih
Ahlaki düalizm teolojik bir inanç olarak başladı. Düalizm ilk olarak Mısır dini inançlarında örtük olarak tanrılar Set (düzensizlik, ölüm) ve Osiris'in (düzen, yaşam) zıtlığı ile görüldü.[6] İlk açık düalizm anlayışı, MÖ beşinci yüzyılın ortalarında Eski Pers Zerdüştlük dininden geldi. Zerdüştlük, Ahura Mazda'nın her güzel şeyin ebedi yaratıcısı olduğuna inanan tek tanrılı bir dindir. Ahura Mazda'nın düzenine yönelik herhangi bir ihlal, yaratılmamış her şey olan ilaçtan kaynaklanmaktadır. Bundan insanların yapması gereken önemli bir seçim var. Ya Ahura Mazda için insan hayatına tamamen katılırlar ya da vermezler ve uyuşturucu gücü verirler. Kişisel düalizm, sonraki dinlerin inançlarında daha da belirgindir.
Hristiyanlığın iyi ve kötü arasındaki dini ikilik, Tanrı (iyi) kaçınılmaz olarak Şeytan'ı (kötülüğü) yok edeceği için mükemmel bir ikilik değildir. Erken Hristiyan düalizmi, büyük ölçüde Platonik Düalizme dayanır (Bkz: Neoplatonizm ve Hristiyanlık). Ayrıca Hristiyanlıkta, maddi olmayan bir Hristiyan ruh fikrine dayanan bir ruh-beden ayrımı ile kişisel bir ikilik vardır.
Çoklu tanrılarla ilgili olarak kullanıldığında, düalizm duoteizmi, bitheizmi veya ditheizmi ifade edebilir. Diyetçilik / bitheizm ahlaki ikiliği ima etse de, eşdeğer değiller: ditheism / bitheism (en az) iki tanrı anlamına gelir. Ahlaki düalizm ille de teizmi (teos = tanrı) ima etmez.
Hem bitheism hem de ditheizm, tamamlayıcı veya zıt özelliklere sahip iki eşit derecede güçlü tanrıya olan inancı ifade eder: Bununla birlikte, bitheizm uyumu ima ederken, ditheizm rekabet ve muhalefeti ima eder, Iyi ile kötü, aydınlık ve karanlık ya da yaz ve kış gibi. Örneğin, dinsiz bir sistem, bir tanrının yaratıcı, diğerinin yıkıcı olduğu bir sistem olabilir (teodise). Orijinal Zerdüştlük anlayışında, Örneğin, Ahura Mazda nihai iyiliğin ruhuydu, Ahriman (Angra Mainyu) ise nihai kötülüğün ruhuydu.
Bunun tersine, iki tanrının çatışmada ya da muhalefette bulunmadığı bitheistik bir sistemde, biri erkek, diğeri kadın olabilir (bkz. Duoteism). Cinsiyet kutupluluğuna dayanan bir bitkinlik veya duoteistik teolojinin iyi bilinen bir örneği, neopagan dininde Wicca'da bulunur. Wicca'da Düalizm, bir tanrı ve tanrıçanın inancında, evreni yönetmede ikili bir ortaklık olarak temsil edilir. Bu, âşık olarak kabul edilen ilahi bir çift olan Ay Tanrıçası ve Boynuzlu Tanrı'ya tapınmaya odaklanır. Bununla birlikte, Boynuzlu Tanrı'nın -gündüz / gece, yaz / kış ile ilgili- Wiccan mit ve ritüelinde Oak King ve Holly King olarak ifade edilen aydınlık ve karanlığın ikili yönleri olduğu için, geleneksel Wicca'da ditheist bir tema da vardır. Tanrıça'nın eli için yılda iki kez savaşa girdiği söyleniyor ve bu da değişen mevsimlerle sonuçlanıyor. (Wicca içinde, aydınlık ve karanlık "iyi" ve "kötü" kavramlarına karşılık gelmez, ancak Taoizm'deki yin ve yang gibi doğal dünyanın veçheleridir.)
Radikal ve hafifletilmiş düalizm
- Radikal Düalizm - ya da iki eşit ilahi gücü ortaya koyan mutlak Düalizm.[7] Maniheizm, daha önce bir arada var olan iki ışık ve karanlık aleminin, ikincisinin kaotik eylemleri nedeniyle çatışmaya karışmış halini tasavvur eder. Daha sonra, ışığın belirli unsurları karanlığın içinde hapsoldu; Maddi yaratımın amacı, sonunda ışık krallığının karanlığa galip geleceği bu bireysel unsurların yavaş çıkarılma sürecini canlandırmaktır. Maniheizm, muhtemelen bu Düalistik mitolojiyi Zerdüştlükten miras alır; burada ebedi ruh Ahura Mazda'nın antitezi Angra Mainyu; ikisi de kozmik bir mücadeleye giriyor ve sonucu aynı şekilde Ahura Mazda'yı muzaffer görecek. "İnci İlahisi", maddi dünyanın, karanlığın güçlerinin, içinde hapsolmuş ışığın unsurlarını sarhoş bir dikkat dağınıklığı durumunda tutmak için getirdiği bir tür kötü niyetli sarhoşluğa karşılık geldiği inancını içeriyordu.
- Azaltılmış Düalizm - iki ilkeden birinin bir şekilde diğerinden aşağı olduğu yerdir. Sethianların maddi dünyayı, bağlılıklarının nesnesi olan gerçek Tanrı'dan daha az bir tanrısallık tarafından yaratıldığını düşündükleri gibi klasik Gnostik hareketler. Manevi dünya, maddi dünyadan kökten farklı olarak, gerçek Tanrı ile birlikte geniş olarak ve insanlığın belirli aydınlanmış üyelerinin gerçek yurdu olarak düşünülmektedir; bu nedenle, bu sistemler dünya içinde şiddetli bir yabancılaşma hissinin dışavurumuydu ve sonuçta ortaya çıkan amacı, ruhun fiziksel alemin sunduğu kısıtlamalardan kaçmasına izin vermekti.[7]
Bununla birlikte, bir tanrının yazın ve kuraklığın, diğerinin ise kışın ve yağmurun / doğurganlığın temsilcisi olduğu bir sistemde, bitheistik ve ditheistik ilkeler her zaman bu kadar kolay karşılaştırılamaz (bkz. Persephone mitolojisi). Erken bir Hristiyan mezhebi olan Markiyonizm, Eski ve Yeni Ahit'in iki karşıt tanrının eseri olduğunu kabul etti: her ikisi de İlk İlkelerdi, ancak farklı dinlerden.[8]
Teolojide Düalizm, Tanrı ile yaratılış veya Tanrı ve evren arasındaki ilişkiye işaret edebilir. Bu düalizm biçimi, belirli Hristiyanlık ve Hinduizm geleneklerinde paylaşılan bir inançtır.[1][9]
Hristiyanlıkta
Tanrı ve Yaratılış arasındaki ikilik, Marcionism, Catharism, Paulicianism ve diğer Gnostik Hristiyanlık formları dahil olmak üzere, Hristiyanlığın birçok tarihi mezhep ve geleneğinde merkezi bir inanç olarak var olmuştur. Hristiyan düalizmi, Tanrı ve yaratılışın farklı olduğu, ancak bölünmez bir bağ yoluyla birbiriyle ilişkili olduğu inancına işaret eder.[1] Bununla birlikte, Gnostisizm, genel olarak yüce, aşkın bir Tanrı ile maddi evreni yaratmaktan sorumlu kör, kötü bir demiurge arasındaki bir inançta bir araya gelen çeşitli inanç sistemlerinden oluşan çeşitli, senkretistik bir dini harekettir ve böylece ilahi kıvılcımı madde içinde hapseder.[10]
Cathars ve Paulicians gibi mezheplerde bu, kötü bir tanrı ile ahlaki bir tanrı tarafından yaratılan maddi dünya arasındaki bir ikiliktir. Tarihçiler, Hristiyan düalizmini, iyi ve kötü tanrıların eşit derecede güçlü olduğunu kabul eden mutlak düalizme ve maddi kötülüğün manevi iyiliğe tabi olduğunu savunan hafifletici düalizme bölerler.[11] Özgürlükçü ya da bağdaşmacı bir özgür irade görüşüne bağlı olan Hristiyan ilahiyatçıların, özgür iradenin insanlığı Tanrı'dan ayırdığına dair inançları da bir Düalizm biçimi olarak nitelendirilmiştir. İlahiyatçı Leroy Stephens Rouner, Hristiyanlığın Düalizmini Zerdüştlük ve Hinduizmin Samkhya geleneğinde var olan Düalizmle karşılaştırır. Düalizm kelimesinin teolojik kullanımı, iyiyle kötü arasındaki ikiliği anlatan bir kitapta 1700 yılına kadar uzanıyor.[1]
Düalizme hoşgörü, farklı Hristiyan gelenekleri arasında geniş bir aralıktadır. Tek tanrılı bir din olarak, düalizm ve monizm arasındaki çatışma, Hristiyanlıkta başlangıcından bu yana var olmuştur.[12] 1912 Katolik Ansiklopedisi, Katolik Kilisesi'nde, "Tanrı ile yan yana var olan sonsuz bir dünyanın Düalistlik hipotezinin elbette on üçüncü yüzyılda reddedildiğini", ancak zihin-beden düalizminin olmadığını açıklar.[13] Kötülük sorununun mutlak monizmle bağdaştırılması zordur ve bazı Hristiyan mezheplerini düalizme yönelmeye sevk etmiştir. Hristiyanlığın Gnostik biçimleri daha Düalistikti ve bazı Gnostik gelenekler, Şeytanın bağımsız bir tanrı olarak Tanrı'dan ayrı olduğunu varsayıyordu. Bizans İmparatorluğu, Hristiyan ikici Paulicians, Bizans ilahiyatçılar tarafından Manesçi sapkın olarak görülüyordu. Konstantin-Silvanus tarafından kurulan bu Hristiyan düalizmi geleneği, evrenin kötülük aracılığıyla ve ahlaki bir Tanrı'dan ayrı olarak yaratıldığını savundu.[14]
Güney Fransa'da bir Hristiyan mezhebi olan Cathars, biri iyiyi, diğeri kötülüğü temsil eden iki tanrı arasında bir ikilik olduğuna inanıyorlardı. Cathari'nin antik Gnostisizmden doğrudan tarihsel etkiye sahip olup olmadığı bir tartışma konusudur, çünkü Gnostik kozmolojinin temel kavramları Cathar inançlarında (en belirgin şekilde daha az yaratıcı tanrı kavramlarında) bulunacaktır, ancak ikinci yüzyılın aksine Gnostikler, görünüşe göre etkili bir kurtarıcı güç olarak bilgiye (gnosis) herhangi bir özel ilgi koymadılar. Her halükarda, Roma Katolik Kilisesi, Catharları kafir olmakla suçladı ve 13. yüzyılda hareketi ezmeye çalıştı. Albigensian Haçlı Seferi, 1208'de Papa III.Innocent tarafından, Cathar'ları Arnavutluklular olarak bilindikleri Fransa'daki Languedoc'tan çıkarmak için başlatıldı. Papa Gregory IX döneminde 1233'te başlayan Engizisyon, Cathar'ları da hedef aldı.[15]
Hinduizmde
Hint felsefesinin Dvaita Vedanta okulu, iki ayrı gerçekliğin varlığını teorize ederek Tanrı ve evren arasında bir ikiliği benimsiyor. İlk ve daha önemli gerçek, Shiva veya Shakti veya Vishnu veya Brahman'ın gerçeğidir. Shiva veya Shakti veya Vishnu, yüce Benliktir, Tanrı, evrenin mutlak gerçeği, bağımsız gerçekliktir. İkinci gerçeklik, kendi ayrı özü ile var olan bağımlı ama aynı derecede gerçek evrendir. Bireysel ruh (Jiva), madde vb. Gibi ikinci realiteden oluşan her şey kendi ayrı gerçeklikleri ile var olur. Bu felsefenin Advaita Vedanta'ya (Vedas'ın tekçi sonucu) karşı ayırt edici özelliği, Tanrı'nın kişisel bir rol üstlenmesi ve evreni yöneten ve kontrol eden gerçek bir ebedi varlık olarak görülmesidir.[16] Bireylerin varlığı ilahi olana dayandığından, bunlar ilahi olanın yansımaları, imgeleri ve hatta gölgeleri olarak tasvir edilir, ancak hiçbir şekilde ilahi olanla aynı değildir. Dolayısıyla kurtuluş, tüm sonlu gerçekliğin esasen Yüce'ye bağlı olduğunun farkına varılması olarak tanımlanır.[17]
Alternatif olarak, düalizm, insanların dünyayı iki kapsayıcı kategoriye bölünmüş olarak algılama ve anlama eğilimi anlamına gelebilir. Bu anlamda, bir ağacı, onu çevreleyen her şeyden ayrı bir şey olarak algılamak Düalisttir. Bu ontolojik düalizm biçimi, evreni yin ve yang'ın tamamlayıcı karşıtlıklarına bölen inançlar olan Taoizm ve Konfüçyüsçülük'te mevcuttur.[18] Böyle klasik Hinduizm (aynı geleneklerde Samkhya'nın, Yoga, Vaisheshika, GUNAS ve sonraki Vedanta okullar teorisini kabul eder.), Zen Budizm veya İslam Tasavvufta, aydınlanma için bir anahtar "aşan" ikici düşünce bu tür, sadece düalizmini yerine olmadan monizm veya çoğulculuk ile.
Çin felsefesinde
Evrenin iki temel yin ve yang ilkesinin karşıtlığı ve birleşimi, Çin felsefesinin büyük bir parçasıdır ve kavram çok daha önce geliştirilmiş olmasına rağmen, hem felsefe hem de din olarak Taoizmin önemli bir özelliğidir. Bazıları yin ve yang'ın başlangıçta sırasıyla bir dünya ve gökyüzü tanrısı olduğunu iddia ediyor.[19] Çin felsefesindeki en eski ilkelerden biri olan yin ve yang, Konfüçyüsçülük'te de tartışılmaktadır, ancak daha az ölçüde.
Sırasıyla yang ve yin ile ortak ilişkilerden bazıları şunlardır: erkek ve dişi, açık ve karanlık, aktif ve pasif, hareket ve durgunluk. Bazı akademisyenler, bu iki fikrin başlangıçta bir dağın iki zıt tarafına, güneşe doğru ve güneşe dönük olabileceğine inanıyor.[19] Gerçekte yin ve yang sembolünün Batı ikiliği ile çok az ilgisi vardır; bunun yerine, iki karşıtın uyum içinde birlikte var olduğu ve birbirine dönüşebildiği denge felsefesini temsil eder. Yin-yang sembolünde yang'da bir yin noktası ve yin'de bir yang noktası vardır. Taoizm'de bu, İlk İlke olan Tao'nun farklı yönleri olarak karşıt güçlerin birbirine bağlılığını sembolize eder. Onsuz hiçliği deneyimlemeyeceğimiz ayırt edilebilir bir gerçeklik yaratmak için kontrast gerekir. Bu nedenle, bağımsız yin ve yang ilkeleri aslında birbirlerinin ayırt edilebilir varoluşu için birbirine bağlıdır.
Yin ve yang'da görülen tamamlayıcı Düalistlik kavram, karşıt güçlerin karşıt güçlerin karşılıklı olarak değiş tokuş edilmediği, bunun yerine homeostaza benzer stabilizasyonu teşvik etmek için karşılıklı olarak değiş tokuş edildiği bir geri bildirim döngüsüyle ilgili, doğadaki karşılıklı etkileşimi temsil eder. Taoculuğun altında yatan bir ilke, her bağımsız varlığın kendi karşıtının bir parçası olduğunu belirtir. Hastalığın içinde sağlık vardır ve bunun tersi de geçerlidir. Bunun nedeni, tüm karşıtların tek Tao'nun tezahürleri olması ve bu nedenle birbirinden bağımsız olmayıp, tüm doğada aynı birleştirici gücün bir varyasyonudur.
Samoyed halkları
Bir Nenets mitinde, Num ve Nga işbirliği yapar ve birbirleriyle rekabet eder, arazi yaratır,[20] rakip-işbirliği yapan düşmanlar hakkında başka efsaneler de vardır.[21]
Kets ve komşu halkların karşılaştırmalı çalışmaları
Sibirya halklarının mitolojilerini karşılaştırmaya ve kökenleri sorununu çözmeye çalışan araştırmalarda diğerlerinin yanı sıra Düalistlik mitler de araştırıldı. Vyacheslav Ivanov ve Vladimir Toporov, Ket halkının mitolojisini Uralik dilleri konuşanlarınkilerle karşılaştırdılar, araştırmalarda karşılaştırılan mitolojilerde semiyotik sistemlerin modellendiği varsayımıyla; ve ayrıca tipolojik karşılaştırmalar yaptılar.[22][23] Diğerlerinin yanı sıra, muhtemelen Uralik mitolojik analojilerden, Ob-Ugric halklarının[24] ve Samoyed halklarının[25] olanlarından bahsedilmektedir. Tartışılan diğer bazı analojiler (benzer folklor motifleri ve tamamen tipolojik mülahazalar, semboliklerdeki belirli ikili çiftler) toplumun Düalistlik örgütlenmesiyle ilgili olabilir - bu tür Düalistlik özelliklerin bazıları, karşılaştırılan bu insanlarda bulunabilir.[26] Kabul edilmelidir ki, Kets için, ne toplumun düalist örgütlenmesi[27] ne de kozmolojik düalizm[28] derinlemesine araştırılmıştır: eğer bu tür özellikler varsa, ya zayıflamış ya da büyük ölçüde keşfedilmemiş kalmışlardır; iki ekzogam babasoylu gruba bölünme,[29] mitolojik figürlerin çatışmaları üzerine folklor ve ayrıca toprağın yaratılmasında iki varlığın işbirliği hakkında bazı raporlar olmasına rağmen: su kuşlarının dalışı.[30] Geniş anlamıyla ifade edilen Düalistlik kozmolojileri dahil edersek, belirli somut motiflerle sınırlı kalmazsak, çok daha yaygın olduklarını, sadece bazı Sibirya halkları arasında var olmadıklarını, aynı zamanda yerleşik her kıtada da örnekler olduğunu görürüz.[31]
Chukchi
Bir Çukçi efsanesi ve varyasyonları dünyanın yaratılışını bildirir; bazı varyasyonlarda, birkaç varlığın (eş eşit bir şekilde işbirliği yapan kuşlar; veya eşitsiz bir şekilde işbirliği yapan yaratıcı ve kuzgun; veya yalnızca yaratıcı, kuşları yalnızca yardımcı olarak kullanarak) işbirliği ile elde edilir.[32][33]
Fuegians
Üç Fueg kabilesinin de kültür kahramanlarıyla ilgili ikili mitleri vardı.[34] Yámana'nın ikisi hakkında ikili mitleri var kardeşler. Kültür kahramanları olarak hareket ederler ve bazen birbirleriyle düşmanca bir ilişki içinde dururlar ve zıt yasalar getirir. Rakamları Selk'nam'ın Kwanyip kardeşleriyle karşılaştırılabilir.[35] Genel olarak, karşılaştırılan iki kültürde Düalistlik mitlerin varlığı, ille de ilişkililik veya yayılma anlamına gelmez.[31]
- Didache - İki Yol
- ikilik
- Zihin-vücut düalizmi
- Kötü ikiz
- gnostisizm tarikatı
- ikiliksizlik
- Karşıtlar Tablosu
- üçlü
- Yanantin (Yerli Güney Amerika kültüründe tamamlayıcı ikilik)
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
