1960 Formula 1 sezonu

1960 Formula 1 sezonu, FIA tarafından düzenlenen Formula 1 şampiyonasının 14. sezonuydu. 11. Dünya Sürücüler Şampiyonasını, üçüncü F1 Üreticileri Uluslararası Kupasını ve beş şampiyona dışı Formula 1 yarışını içeriyordu. Dünya Şampiyonası, 7 Şubat ile 20 Kasım 1960 tarihleri arasında on yarışta yapıldı.

1960 FIA Formula 1 Dünya Şampiyonası sezonu
Önceki: 1959	Sonraki: 1961
Pilotlar • Pistler • Yarışlar

Jack Brabham kariyerindeki üç şampiyonluktan ikincisini de geçen sezonki gibi Cooper-Climax kullanarak kazandı.

Cooper adına yarışan Jack Brabham, üst üste ikinci kez Sürücüler Şampiyonası'nı kazandı.^[1] Cooper da üst üste ikinci kez Üreticiler şampiyonluğunu elde etti.^[2]

Sezon 2,5 litrelik motorların kullanıldığı son sezon oldu. FIA, 1961'den itibaren 1,5 litrelik motorları zorunlu tuttu. Arkadan motorlu araçların (Cooper, Lotus, Porsche ve BRM gibi) önden motorlu tasarımlardan (Ferrari, Scarab ve Aston Martin'den) daha başarılı oldukları değerlendirildi. Ferrari kendi evinde yapılan ve İngiliz takımlarının yanal eğimli pistin kullanılmasına dair karar nedeniyle boykot ettikleri yarışı kazanarak önden motorlu bir F1 aracının aldığı son galibiyeti elde etti.

Öte yandan bu sezon Indianapolis 500'ün yer aldığı son sezon oldu.

Üç sürücü geçirdikleri kazalarda öldü. Ölen sürücüler 1960 BRDC Uluslararası Kupası antrenmanları sırasında Amerikalı Harry Schell ve Belçika Grand Prix'sinde Spa-Francorchamps'ta ölen İngiliz pilotlar Chris Bristow ve Alan Stacey idi.

Takımlar ve sürücüler

1960 sezonunda aşağıdaki takımlar ve pilotlar yarıştı. Bütün takımlar Dunlop lastiklerini kullandı.

Takım	Üretici	Şasi	Motor	Sürücü	Yarışlar
Camoradi International	Behra-Porsche-Porsche	RSK	Porsche 547/3 1.5 F4	Masten Gregory	1
				Fred Gamble	9
Scuderia Centro Sud	Cooper-Maserati	T51	Maserati 250S 2.5 L4	Roberto Bonomi	1
				Carlos Menditeguy	1
				Masten Gregory	2, 4, 6-8
				Ian Burgess	2, 6-7, 10
				Maurice Trintignant	2, 4, 6, 10
				Mário de Araújo Cabral	8
				Alfonso Thiele	9
				Wolfgang von Trips	10
Giorgio Scarlatti	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	Giorgio Scarlatti	1
Nasif Estéfano	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	Nasif Estéfano	1
Antonio Creus	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	Antonio Creus	1
Gino Munaron	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	Gino Munaron	1
Cooper Car Company	Cooper-Climax	T51 T53	Climax FPF 2.5 L4	Bruce McLaren	1-2, 4-8, 10
				Jack Brabham	1-2, 4-8, 10
				Chuck Daigh	7
				Ron Flockhart	10
Team Lotus	Lotus-Climax	18 16	Climax FPF 2.5 L4	Innes Ireland	1-2, 4-8, 10
				Alan Stacey	1-2, 4-5
				Alberto Rodriguez Larreta	1
				John Surtees	2, 7-8, 10
				Jim Clark	4-8, 10
				Ron Flockhart	6
Scuderia Ferrari	Ferrari	246	Ferrari 155 2.4 V6	Cliff Allison	1-2
				Phil Hill	1-2, 4-9
				Wolfgang von Trips	1-2, 4-8
				José Froilán González	1
				Richie Ginther	4, 9
				Willy Mairesse	5-6, 9
		246 P	Ferrari 171 2.4 V6	Richie Ginther	2
			Ferrari 1.5 V6	Wolfgang von Trips	9
Ecurie Bleue	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 2.2 L4	Harry Schell	1
R.R.C. Walker Racing Team	Lotus-Climax	18	Climax FPF 2.5 L4	Stirling Moss	2, 4-5, 8, 10
	Cooper-Climax	T51			1
				Maurice Trintignant	1
				Lance Reventlow	7
Owen Racing Organisation	BRM	P25 P48	BRM P25 2.5 L4	Jo Bonnier	1-2, 4-8, 10
				Graham Hill	1-2, 4-8, 10
				Dan Gurney	2, 4-8, 10
Ettore Chimeri	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	Ettore Chimeri	1
Fred Tuck Cars	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 2.5 L4	Bruce Halford	2
				Lucien Bianchi	6-7
High Efficiency Motors C.T. Atkins	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 2.5 L4	Roy Salvadori	2, 10
				Jack Fairman	7
Yeoman Credit Racing Team	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 2.5 L4	Chris Bristow	2, 4-5
				Tony Brooks	2, 4-5, 7-8, 10
				Henry Taylor	4, 6-8, 10
				Olivier Gendebien	5-8, 10
				Bruce Halford	6
				Phil Hill	10
J.B. Naylor	JBW-Maserati	59	Maserati 250S 2.5 L4	Brian Naylor	2, 7, 9-10
Scuderia Eugenio Castellotti	Cooper-Castellotti	T51	Castellotti 2.5 L4	Gino Munaron	6-7, 9
				Giorgio Scarlatti	2, 9
				Giulio Cabianca	9
Reventlow Automobiles Inc.	Scarab	F1	Scarab 2.5 L4	Chuck Daigh	2, 4-6, 10
				Lance Reventlow	2, 4-5
				Richie Ginther	6
David Brown Corporation	Aston Martin	DBR4 DBR5	Aston Martin RB6 2.5 L6	Roy Salvadori	4, 7
				Maurice Trintignant	7
Ecurie Maarsbergen	Cooper-Climax	T51	Climax FPF 1.5 L4	Carel Godin de Beaufort	4
Taylor-Crawley Racing Team	Lotus-Climax	18	Climax FPF 2.5 L4	Mike Taylor	5
Equipe Nationale Belge	Cooper-Climax	T45	Climax FPF 2.5 L4	Lucien Bianchi	5
Vandervell Products	Vanwall	VW 11	Vanwall 254 2.5 L4	Tony Brooks	6
Robert Bodle Ltd	Lotus-Climax	16	Climax FPF 2.5 L4	David Piper	6-7
Gilby Engineering	Cooper-Maserati	T45	Maserati 250S 2.5 L4	Keith Greene	7
Arthur Owen	Cooper-Climax	T45	Climax FPF 2.2 L4	Arthur Owen	9
Wolfgang Seidel	Cooper-Climax	T45	Climax FPF 1.5 L4	Wolfgang Seidel	9
Scuderia Colonia	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 1.5 L4	Piero Drogo	9
H.H. Gould	Maserati	250F	Maserati 250F1 2.5 L6	Horace Gould	9
Dr Ing F. Porsche KG Porsche System Engineering	Porsche	718/2	Porsche 547/3 1.5 F4	Edgar Barth	9
				Hans Herrmann	9
Equipe Prideaux/Dick Gibson	Cooper-Climax	T43	Climax FPF 1.5 L4	Vic Wilson	9
Joe Lubin	Maserati	250F	Maserati 250S 2.5 L4	Bob Drake	10
Jim Hall	Lotus-Climax	18	Climax FPF 2.5 L4	Jim Hall	10
Fred Armbruster	Cooper-Ferrari	T51	Ferrari 107 2.5 L4	Pete Lovely	10

• Not: Bu liste sadece Indianapolis'teki dünya şampiyonası yarışına katılanları kapsar ancak sadece o yarışta yarışan takımları kapsamaz.

Takım and sürücü değişiklikleri

Motosiklet yarışçısı ve gelecek şampiyon John Surtees, Lotus ile F1 kariyerine başladı.

• Ferrari'den Dan Gurney BRM'ye, Tony Brooks da BRP'ye (Yeoman Credit Racing adıyla yarışıyorlardı). Wolfgang von Trips tam zamanlı sürücüleri olarak takıma bu sezon katıldı.
• BRP'de Brooks'un yanında ikinci yarıştan itibaren Harry Schell olacaktı ancak Schell'in 1960 BRDC International Trophy'deki ölümcül kazası nedeniyle bu gerçekleşmedi.
• Graham Hill, Lotus'tan BRM'ye geçti, bu nedenle Colin Chapman yerine John Surtees ile anlaştı. İlk defa motosikletten yarış aracına geçen Surtees, beş yıl içince F1 şampiyonu olacaktı.
• Aston Martin ile F1'de yarışan ve 1959 Le Mans yarışını kazanan Carroll Shelby emekliliğini açıkladı. Yüksek performanslı sürüş okulu açtı ve sonrasında AC Cobra spor araçlarının yaratıcısı Shelby American şirketini kurdu.
• Lance Reventlow yeni Scarab takımını kurdu. Chuck Daigh ve Reventlow pilotları oldu. Arkadan motorlu diğer araçlara göre önden motorlu araç dayanıksız ve yavaştı. Bu sezon son sezonları oldu.

Sezon ortası değişiklikleri

Chris Bristow (solda) ve Alan Stacey (sağda), Belçika Grand Prix'de hayatını kaybetti.

• Ferrari pilotu Cliff Allison, Monako Grand Prix'de ağır bir kaza geçirdi, iyileşmesi sezon sonunu buldu. Hasır bariyerle çarpması nedeniyle kolu ve kaburga kemikleri kırıldı, yüzünde kesikler oluştu ve beyin sarsıntısı geçirdi.^[3] Sonrasında Belçikalı Willy Mairesse takımla kariyerine başladı.
• Innes Ireland ve Alan Stacey'in yanında John Surtees, Lotus ile kariyerine başladı. Ancak Isle of Man TT ile olan anlaşması nedeniyle, Formula Junior pilotları Jim Clark üçüncü pilotluğa yükseldi. Surtees geri döndüğünde, Stacey'in Belçika'da geçirdiği ölümcül kaza nedeniyle her ikisi de takımın kalıcı pilotları oldu.
• Chris Bristow da Belçika'da hayatını kaybetti. BRP'deki yeri Henry Taylor ve Olivier Gendebien tarafından dolduruldu. Birlikte takımın hem ikinci hem de üçüncü aracını paylaşan ikiliden Taylor, Portekiz'de yapılan yarışta kolundan sakatlandı.
• Mike Taylor Belçika Grand Prix antrenmanlarında kaza yaptı. Direksiyon miline yapılan kaynak yerinden çıktı ve araç pist dışına savruldu. Araçtan fırlayan Taylor bir ağaca çarptı ve vücuduyla ağacı böldü. Vücudunda kırıklar oluştu ve felç kaldı ancak sonrasında aldığı terapilerle yürüyebildi.^[4][5] Sonrasında Lotus'a hatalı şasi temin ettikleri için dava açtı.^[6]
• Stirling Moss da Belçika Grand Prix antrenmanlarında yaptığı kaza nedeniyle sakatlık yaşadı ve üç yarış kaçırdı.^[7]

Takvim

No.	Grand Prix	Pist	Tarih
1	Arjantin Grand Prix	Autódromo Oscar Alfredo Gálvez, Buenos Aires	7 Şubat
2	Monako Grand Prix	Circuit de Monaco, Monte Carlo	29 Mayıs
3	Indianapolis 500	Indianapolis Motor Speedway, Speedway	30 Mayıs[a]
4	Hollanda Grand Prix	Circuit Zandvoort, Zandvoort	6 Haziran
5	Belçika Grand Prix	Circuit de Spa-Francorchamps, Stavelot	19 Haziran
6	Fransa Grand Prix	Reims-Gueux, Gueux	3 Temmuz
7	Britanya Grand Prix	Silverstone Circuit, Silverstone	16 Temmuz
8	Portekiz Grand Prix	Circuito da Boavista, Porto	14 Ağustos
9	İtalya Grand Prix	Autodromo Nazionale di Monza, Monza	4 Eylül
10	Birleşik Devletler Grand Prix	Riverside International Raceway, Moreno Valley	20 Kasım

Takvim değişiklikleri

• Arjantin Grand Prix takvime geri döndü. 1959'daki yarış Juan Manuel Fangio ile Jose Froilan Gonzalez'in emekli olması ve halkın ilgi göstermemesi nedeniyle iptal edilmişti.
• Belçika Grand Prix takvime geri döndü. 1959'daki yarış başlangıç parası konusundaki anlaşmazlıklar nedeniyle iptal edilmişti.
• Britanya Grand Prix, iki pist arasındaki paylaşım anlaşması nedeniyle Aintree'den Silverstone'a döndü. Benzer şekilde, Portekiz Grand Prix de Circuito de Monsanto'dan Circuito da Boavista'ya taşındı.
• Birleşik Devletler Grand Prix, organizatörlerin az kâr elde etmesi nedeniyle Sebring'den Riverside'a taşındı.
• Almanya Grand Prix'nin Berlin'deki AVUS pistinde yapılması planlanıyordu ancak pistteki güvenlik sorunları nedeniyle yarış Nürburgring'de Formula 2 yarışı olarak yapıldı.^[8][9][10]
• Fas Grand Prix 1 Ekim için planlanmıştı ancak mali sebeplerle iptal edildi.^[11]

Kural değişiklikleri

Puanlama sistemi değiştirilerek en hızlı tur için verilen bir puan kaldırıldı ve yarışı altıncı sırada bitiren pilota bir puan verildi. Bir önceki sezon şampiyonada en iyi beş sonuç sayılırken bu sezondan itibaren en iyi altı sonuç sayılmaya başlandı.

Sonuçlar ve sıralamalar

Grand Prix

No.	Grand Prix	Pol pozisyonu	En hızlı tur	Kazanan pilot	Kazanan üretici	Lastik	Rapor
1	Arjantin Grand Prix	Stirling Moss	Stirling Moss	Bruce McLaren	Cooper-Climax	D	Rapor
2	Monako Grand Prix	Stirling Moss	Bruce McLaren	Stirling Moss	Lotus-Climax	D	Rapor
3	Indianapolis 500	Eddie Sachs	Jim Rathmann	Jim Rathmann	Watson-Offenhauser	F	Rapor
4	Hollanda Grand Prix	Stirling Moss	Stirling Moss	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Rapor
5	Belçika Grand Prix	Jack Brabham	Jack Brabham	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Rapor
			Innes Ireland
			Phil Hill
6	Fransa Grand Prix	Jack Brabham	Jack Brabham	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Rapor
7	Britanya Grand Prix	Jack Brabham	Graham Hill	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Rapor
8	Portekiz Grand Prix	John Surtees	John Surtees	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	Rapor
9	İtalya Grand Prix	Phil Hill	Phil Hill	Phil Hill	Ferrari	D	Rapor
10	Birleşik Devletler Grand Prix	Stirling Moss	Jack Brabham	Stirling Moss	Lotus-Climax	D	Rapor

Puanlama sistemi

Daha fazla bilgi: Formula 1 Dünya Şampiyonası puanlama sistemleri listesi

Yarışı ilk altıda tamamlayan pilotlara puan verildi. Şampiyonaya sadece en iyi altı sonuç dahil edildi. En hızlı tura puan verilmeyen ilk sezon oldu. Paylaşımlı sürüşlere puan verilmedi.

Üreticiler klasmanında her yarışta en iyi sonucu alan sürücünün puanı dikkate alındı ancak en hızlı turlar sayılmadı. Indy 500 sonuçları dahil edilmedi. Sürücüler klasmanında olduğu gibi sadece en iyi altı sonuç dikkate alındı.

Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir. Puanlar aşağıdaki sisteme göre verildi:

Pozisyon	1.	2.	3.	4.	5.	6.
Puan	8	6	4	3	2	1
Kaynak:[12]

Sürücüler Şampiyonası

Poz. Sürücü ARJ MON 500 HOL BEL FRA BRİ POR İTA ABD Puan[b] 1 Jack Brabham YD DSQ 1 1PE 1PE 1P 1 4E 43 2 Bruce McLaren 1 2E YD 2 3 (4) 2 3 34 (37) 3 Stirling Moss 3† / NCPE 1P 4PE DNS DSQ 1P 19 4 Innes Ireland 6 9 2 YDE 7 3 6 2 18 5 Phil Hill 8 3 YD 4E 12 7 YD 1PE 6 16 6 Olivier Gendebien 3 2 9 7 12 10 7 Wolfgang von Trips 5 8 5 YD 11 6 4 5 9 10 8 Jim Rathmann 1E 8 9 Richie Ginther 6 6 DNS 2 8 10 Jim Clark YD 5 5 16 3 16 8 11 Tony Brooks 4 YD YD YD 5 5 YD 7 12 John Surtees YD 2 YDPE YD 6 13 Cliff Allison 2 DNQ 6 14 Rodger Ward 2 6 15 Graham Hill YD 7 3 YD YD YDE YD YD 4 16 Willy Mairesse YD YD 3 4 17 Paul Goldsmith 3 4 18 Jo Bonnier 7 5 YD YD YD YD YD 5 4 19 Henry Taylor 7 4 8 DNS 14 3 20 Carlos Menditeguy 4 3 21 Don Branson 4 3 22 Giulio Cabianca 4 3 23 Johnny Thomson 5 2 24 Lucien Bianchi 6 YD YD 1 25 Ron Flockhart 6 YD 1 26 Eddie Johnson 6 1 27 Hans Herrmann 6 1 — Maurice Trintignant 3† YD YD YD 11 15 0 — Lloyd Ruby 7 0 — Edgar Barth 7 0 — Jim Hall 7 0 — Roy Salvadori YD DNS YD 8 0 — Bruce Halford DNQ 8 0 — Bob Veith 8 0 — Carel Godin de Beaufort 8 0 — Piero Drogo 8 -0 — Masten Gregory 12 DNQ DNS 9 14 YD 0 — Alberto Rodriguez LarYDa 9 0 — Bud Tingelstad 9 0 — Wolfgang Seidel 9 0 — Dan Gurney NC YD YD YD 10 YD 0 — Chuck Daigh DNQ DNS YD DNS YD 10 0 — Ian Burgess DNQ 10 YD YD 0 — José Froilán González 10 0 — Bob Christie 10 0 — Fred Gamble 10 0 — Roberto Bonomi 11 0 — Red Amick 11 0 — Pete Lovely 11 0 — David Piper YD 12 0 — Duane Carter 12 0 — Gino Munaron 13 YD 15 YD 0 — Brian Naylor DNQ 13 YD YD 0 — Bill Homeier 13 0 — Bob Drake 13 0 — Nasif Estéfano 14 0 — Gene Hartley 14 0 — Chuck Stevenson 15 0 — Bobby Grim 16 0 — Alan Stacey YD YD YD YD 0 — Chris Bristow YD YD YD 0 — Giorgio Scarlatti YD DNQ YD 0 — Lance Reventlow DNQ DNS YD DNS 0 — Harry Schell YD 0 — Ettore Chimeri YD 0 — Antonio Creus YD 0 — Shorty Templeman YD 0 — Jim Hurtubise YD 0 — Jimmy Bryan YD 0 — Troy Ruttman YD 0 — Eddie Sachs YDP 0 — Don Freeland YD 0 — Tony Bettenhausen YD 0 — Wayne Weiler YD 0 — A. J. Foyt YD 0 — Eddie Russo YD 0 — Johnny Boyd YD 0 — Gene Force YD 0 — Jim McWithey YD 0 — Len Sutton YD 0 — Dick Rathmann YD 0 — Al Herman YD 0 — Dempsey Wilson YD 0 — Jack Fairman YD 0 — Keith Greene YD 0 — Mario de Araujo Cabral YD 0 — Alfonso Thiele YD 0 — Vic Wilson YD 0 — Arthur Owen YD 0 — Mike Taylor DNS 0 — Horace Gould DNS 0 Poz. Sürücü ARJ MON 500 HOL BEL FRA BRİ POR İTA ABD Puan

Renk Sonuç Altın Birinci Gümüş İkinci Bronz Üçüncü Yeşil Puanla bitirdi Mavi Puansız bitirdi Sıralamaya dahil edilmedi (NC) Mor Yarış Dışı (YD) Kırmızı Sıralama zamanı yok (DNQ) Siyah Diskalifiye (Dis.) Beyaz Başlamadı (DNS) Boş Katılmadı (DNA) Yaralandı (INJ) Kabul edilmedi (EX) Çekildi (WD) İşaret Anlamı E En hızlı tur P Pol pozisyonu † Yarışın %90'ını tamamlamış pilotlar, yarışı tamamlamış olarak kabul edilir. altsimge sayısı Sprint sıralamadaki puan alma derecesi

• † Aynı aracı birden fazla sürücü kullandı - puan verilmedi

F1 Üreticileri Uluslararası Kupası sıralaması

F1 Üreticileri Uluslararası Kupası'nın kazananı Cooper-Climax oldu

Poz.	Üretici	ARJ	MON	HOL	BEL	FRA	BRİ	POR	İTA	ABD	Puan[b]
1	Cooper-Climax	1	(2)	1	1	1	1	1	8	(3)	48 (58)
2	Lotus-Climax	(6)	1	2	5	(5)	2	3		1	34 (37)
3	Ferrari	2	3	5	4	11	(6)	4	1		26 (27)
4	BRM	7	5	3	YD	YD	10	YD		5	8
5	Cooper-Maserati	4	YD	YD		9	14	YD	YD	9	3
6	Cooper-Castellotti		DNQ			YD	15		4		3
7	Porsche								6		1
—	Behra-Porsche-Porsche	12							10		0
—	Scarab	WD	DNQ	DNS	YD	DNS				10	0
—	Aston Martin			DNS			11				0
—	Cooper-Ferrari									11	0
—	Maserati	13							DNS	13	0
—	JBW-Maserati		DNQ				13		YD	YD	0
—	Vanwall					YD					0
Poz.	Üretici	ARJ	MON	HOL	BEL	FRA	BRİ	POR	İTA	ABD	Puan

• Kalın yazılanlar şampiyonaya sayılan puanlardır.

Şampiyona dışı yarışlar

Aşağıdaki yarışlar Formula 1 araçlarıyla yapıldı ancak şampiyona ve F1 Üreticileri Uluslararası Kupası kapsamına dahil edilmedi:

No	Tarih	Yarışın adı	Pist	Kazanan sürücü	Takımı	Rapor
1	18 Nisan 1960	VIII Glover Trophy	Goodwood	Innes Ireland	Lotus-Climax	Rapor
2	14 Mayıs 1960	XII BRDC International Trophy	Silverstone	Innes Ireland	Lotus-Climax	Rapor
3	1 Ağustos 1960	V Silver City Trophy	Brands Hatch	Jack Brabham	Cooper-Climax	Rapor
4	17 Eylül 1960	I Lombank Trophy	Snetterton	Innes Ireland	Lotus-Climax	Rapor
5	24 Eylül 1960	VII International Gold Cup	Oulton Park	Stirling Moss	Lotus-Climax	Rapor

Not listesi

1. Indianapolis 500 ayrıca 1960 USAC şampiyonasına sayıldı ve USAC şampiyonası araçları için yapıldı ancak F1 Üreticileri Uluslararası Kupası kapsamına sayılmadı.
2. Sadece en iyi altı sonuç dikkate alındı. Parantezsiz sayılar şampiyona puanlarını, parantez içindeki sayılar ise toplam kazanılan puanları göstermektedir.