Sol Muhalefet
From Wikipedia, the free encyclopedia
Sol Muhalefet 1923'ten 1927'ye kadar Bolşevik Partisi içinde Lev Troçki'nin önderlik ettiği muhalefet grubu.
Grup Vladimir Lenin'in hastalığı sırasında ortaya çıktı. Bu dönemden itibari Stalin'in yükselen konumu ve Ocak 1924'te Lenin'in ölümüyle birlikte yoğunlaşan parti liderliği konusundaki iktidar mücadelesinin bir parçası olarak faaliyet yürüttü.[1][2] Başlangıçta grubun stratejilerini Troçki ve taraftarları belirledi ve 46 nolu Deklarasyonu imzaladılar. Ancak genel olarak Çarlık döneminde daha önce sürgünde yaşayan aydınlar, veraset döneminde Sol Muhalefet'in çekirdeğini oluşturdu.[3]
Platform, devlete kitlesel sanayileşme için bir program benimsemesi ve tarımın makineleşmesini ve kolektifleştirilmesini teşvik etmesi, böylece üretim araçlarını geliştirmesi ve Sovyetler Birliği'nin Batılı kapitalist ülkelerle eşitliğe doğru ilerlemesine yardım etmesi çağrısında bulundu. Ekonominin toplumsallaşmasını sağlayacak bu ilke ile Sovyetler Birliği'ni kesin olarak sosyalist bir üretim tarzına doğru kaydırma amacı taşınıyordu.[1] Ayrıca önde gelen parti teorisyeni ve Pravda editörü Nikolai Bukharin tarafından yönetilen ve Başbakan Aleksey Rıkov ve Sendikalar Merkezi Konseyi Başkanı Mihail Tomski tarafından desteklenen Sağ Muhalefet de vardı. 1924'ün sonlarında ise Stalin Tek ülkede sosyalizm teorisini önerdiğinde, Sağ Muhalefet'e yaklaştı ve Grigory Zinoviev ve Lev Kamenev'den oluşan üçlü hükümdarlığını kurarak Troçki'yi saf dışı bırakmak üzerine çalışmaya başladılar.[4][5] Ancak bu 'troyka' çok uzun ömürlü olmayarak bir sonraki yıl yavaş yavaş dağıldı. Bu duruma tepki olarak Troçki ve Sol Muhalefetteki destekçileri, Birleşik Muhalefeti oluşturmak için Demokratik merkeziyetçilik Grubuyla birleşti.[6]