Sincan Uygur Özerk Bölgesi tarihi
From Wikipedia, the free encyclopedia
Sincan tarihsel olarak farklı tarihsel isimlere sahip iki ana coğrafi, tarihsel ve etnik olarak farklı bölgeden oluşuyordu: Tanrı Dağları'nın kuzeyindeki Çungarya; ve günümüzde çoğunlukla Uygurların yaşadığı Tanrı Dağları'nın güneyindeki Tarım Havzası. Her iki bölge de Dungan Ayaklanması'ndan (1862-1877) sonra Çin Çing hanedanı tarafından yeniden ele geçirildiğinde, 1884'te "yeni sınır" anlamına gelen Sincan (新疆) olarak yeniden adlandırıldı.
İlk yerleşimciler batıdan geldi.[1] Tarım Havzasında bulunan en eski Tarım Mumyaları, Hint-Avrupalı Toharların Tarım Havzasında yaşadığı MÖ 2. binyıla tarihlendirilmektedir. MÖ ilk binyılda Tarım Havzası'nda Hint-Avrupalı Yüeçi göçebeleri yaşıyordu. MÖ ikinci yüzyılda bölge, günümüz Moğolistan merkezli bir göçebeler konfederasyonu olan Hiung-nu İmparatorluğu'nun bir parçası haline geldi.
Doğu Orta Asya, Hiung-nu'nun MÖ 60'ta (Han-Hiung-nu Savaşı) teslim olduğu Han Hanedanı'nın kontrolü altında "Xiyu" (Çince: 西域) olarak adlandırıldı[2] ve MS 3. yüzyılın başlarına kadar değişken bir askeri varlığı sürdürdü. 2. yüzyıldan 5. yüzyıla kadar yerel yöneticiler bölgeyi kontrol etti. 6. yüzyılda İlk Türk Kağanlığı kuruldu. 7.-8. yüzyılda Tang, Türkler ve Tibetliler kontrol için savaştı ve Tang Hanedanı Sincan ve Orta Asya'nın Anxi Himayesi'ni kurdu.
Bunu 8.-9. yüzyılda Uygur Kağanlığı izledi. Zamanla Uygur gücü azaldı ve üç ana bölgesel krallık, Sincan çevresinde güç için rekabet etti: Budist Uygur Karahoca, Türk Müslüman Karahanlı ve İran Budist Hotan krallıkları. Sonunda, Türk Müslüman Karahanlılar galip geldi ve bölgeyi İslamlaştırdı. 13. yüzyılda Moğol İmparatorluğu'nun bir parçasıydı. Daha sonra Türkler bölgede tekrar hakimiyet kurdu.
18. yüzyılda, bölge Çin Çing hanedanı tarafından ele geçirildi. 1884'te Dungan Ayaklanması'ndan (1862–77) sonra bölgenin adı Sincan olarak değiştirildi. Günümüzde Çin Halk Cumhuriyeti'nin bir parçası durumundadır.