Loading AI tools
Selanik Kuşatması 676-678'deki, yerel Slav kabilelerinin Bizans'ın Selanik kentini ele geçirme girişimiydi ve Bizans İmparatorluğu'nun Konstantinopolis'in Birinci Arap Kuşatması'nın geri püskürtülmesiyle meşgul olmasından yararlandı. Kuşatma olayları, Aziz Dimitrios Mucizeleri'nin ikinci kitabında anlatılmaktadır.
| Selanik Kuşatması | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
| Taraflar | |||||||
| Bizans İmparatorluğu |
Slav kabileleri: | ||||||
I. Justinianus (h. 527-565) döneminde, Slav kabileleri (Sclaveni) Bizans İmparatorluğu'nun Tuna sınırında çoktan ortaya çıkmıştı.[1] Sonraki birkaç on yıl boyunca, zaman zaman Bizans ordusunda paralı asker olarak hizmet ederken, Trakya ve Illyricum'a baskın düzenlediler.[2][3] 560'lardan itibaren Slav toplulukları yeni kurulan Avar Kağanlığı'nın kontrolü altına girdi. Baskınlar büyüdü ve özellikle Avarlar müstahkem şehirleri ele geçirebildikleri için kalıcı yerleşimlerle sonuçlandı ve bu da çevredeki alanlar üzerindeki imparatorluk kontrolünün kaybedilmesine yol açtı. Bizanslılar Doğu'da Perslere karşı meşgulken, 580'ler Balkanlar'da, hatta güney Yunanistan'a bile daha derin ve daha yıkıcı akınlar gördü. Aynı dönem Balkan hinterlandında büyük ölçekli Slav yerleşiminin başlangıcını gördü.[4] Pers ile barış yaptıktan sonra, İmparator Mauricius, Avarları ve Slav müttefiklerini geri püskürten bir dizi karşı saldırı başlatmayı başardı, ancak soluklanma kısa sürdü: Phocas'ın 602'de tahtı gasp etmesinden sonra ve Pers ile daha yıkıcı bir savaşın başlamasının ardından, Balkanlar neredeyse savunmasız kaldı ve Tuna sınırı bir kez daha çöktü, bölgeye yerleşen Avarlar ve Slav kabileleri tarafından istila edildi.[5]
610'lara gelindiğinde, Selanik şehri büyük Slav yerleşimleriyle çevriliydi ve Tarihçi John Van Antwerp Fine'a göre, "Slav denizinde bir Roma adasına" dönüşmüştü.[6] Aziz Dimitrios Mucizeleri'nin ilk kitabında, o dönemde Slavların şehri ele geçirme girişimleri, önce y. 615 yılında Slav lideri Chatzon'un başarısız bir saldırısı, ardından 617'de Avarlar ve Slavlar tarafından başarısız bir kuşatma kaydedilmiştir.[7] 7. yüzyılın ortalarında, eski Roma Balkanları'nda daha uyumlu Slav koalisyonları (Sclaviniae) kurulmuştu. Tek imparatorluk tepkisi 658'de, İmparator II. Konstans, Trakya'ya sefer yaptığında, birçok Sclaviniae'yı imparatorluk kontrolü altına aldığında ve Küçük Asya'ya birçok Slav'ı yerleştirdiğinde geldi.[8]
Aziz Dimitrios Mucizeleri'nin ikinci kitabı, "Rhynchinoi kralı"[a] olarak Perboundos ismini verirken Yunanca konuşabilecek kadar asimile olmuş, Selanik'de kalacak yer bulunduracak kadar münasebetleri olan ve hatta Bizans üslubunda giyinen güçlü bir hükümdar olarak tarif eder.[9][10] Mucizeler'e göre, Slavlar ve Bizanslılar arasında var olan barış, Selanik'in -isimsiz- Bizans eparhının Perboundos'un şehre karşı hareket etmeyi planladığının bildirilmesiyle sona erdi. Eparh bunu, tutuklanmasını emreden Bizans imparatoruna bildirdi. Piskopos, kentin ileri gelenlerine haber verdikten sonra Perboundos'u şehirde kaldığı süre içinde tutuklattı, hapsetti ve Bizans'ın başkenti Konstantinopolis'e gönderdi.[11][12][13]
Rhynchinoi, komşu Strymon vadisinde yaşayan bir Slav kabilesi olan Strymonitai ile birlikte, Perboundos'un tutuklanmasından büyük ölçüde sinirlendi. Onların talebi üzerine, Selanik şehrinin elçilerini de içeren ortak bir heyet, onun adına aracılık etmek için Konstantinopolis'e gitti - Bizantolog Paul Lemerle'ye göre, Bizans şehri ile "barbar" komşuları arasındaki şaşırtıcı derecede yakın ve dostane ilişkiyi gösteren benzersiz bir olaydır. Mucizeler', elçi heyetinin beraat için değil af istemek için gönderildiğini belirtmesi, Perboundos'un bazı ihlallerden suçlu olduğunu açıkça ortaya koyuyor. Araplarla bir savaş için yoğun hazırlıkların ortasında olan imparator, savaş bittiğinde Perboundos'u serbest bırakacağına söz verdi. Elçiler görünüşe göre bundan memnun kaldılar ve evlerine döndüler; Slavlar arasındaki kızgınlık bir an için yatıştı.[14][15] Müteakip olaylar eparhın şüphelerinin haklı olduğunu kanıtladı. Perboundos, Slav kabileleriyle ilgili işlerden sorumlu bir imparatorluk tercümanının yardımıyla kaçmayı başardı. Perboundos'a karşı geniş çaplı bir insan avı başlatıldı ve Selanik'e yakın bir Slav hareketi korkusu, imparatoru şehri uyarmak ve liderlerine bir kuşatma durumunda önlem almaları ve yiyecek stoklamaları talimatını vermek için hızlı bir dromon göndermesine neden oldu. Kırk gün sonra Perboundos, Bizye yakınlarındaki tercümanın malikanesinde saklanırken bulundu. Tercüman idam edildi, ancak Perboundos daha önce olduğu gibi Konstantinopolis'te hapsedildi. Başka bir başarısız kaçma girişiminden sonra, tüm Slav kabilelerini ayaklandırıp, Selanik'i ele geçirme niyetini açıkça beyan etti. İtirafının ardından idam edildi.[11][16][17]
Perboundos'un idamı haberini aldıktan sonra Rhynchinoi isyan etti,[18] kısa süre sonra Strymonitai ve başka bir komşu kabile olan Sagoudatai'ye katıldı.[b] Bununla birlikte, diğer birçok Slav kabilesi isyana katılmadı ve Belegezitai gibi bazıları, Roma tarafına yardım etmeye istekli olduğunu kanıtladı.[19]
Selanik'te abluka ve açlık
Bu Slav birliği, Selanik'i karadan ablukaya aldı ve her kabileye belirli bir bölge tahsis edilerek çevresine baskın düzenledi: Strymonitai doğudan ve kuzeyden, Rhynchinoi güneyden ve Sagoudatai batıdan saldırdı. İki yıl boyunca hem karada hem de denizde her gün üç veya dört baskın düzenlendi; tüm çiftlik hayvanları götürüldü, tarım geri kaldı ve deniz trafiği durduruldu. Şehir surlarından çıkmaya cesaret eden herkesin öldürülmesi veya yakalanması muhtemeldi.[20][21] Tarihçi Florin Curta, Slavların "sapanlar, mızraklar, kalkanlar ve kılıçlarla donanmış özel okçular ve savaşçılardan oluşan bir orduyla, önceki kuşatmalardan daha iyi örgütlenmiş göründüklerini" söyler.[19]
Şehir, Arap tehdidi karşısında herhangi bir askerî birlik bırakamayan imparatordan çok az yardım bekleyebilirdi.[22][23] Durum, ablukanın başlamasından sadece bir gün önce, imparatorun talimatlarını takiben tahıl ambarlarında yığılan tahılın limandaki yabancı gemilere yedi modii için bir nomisma karşılığında satılmasına izin veren şehir yetkilileri tarafından daha da kötüleştirildi. Mucizeler'in anonim yazarı, şehir içinde hızlı bir kıtlığın başlamasına yol açan açgözlülükleri ve dar görüşlülükleri nedeniyle ticari ve sivil seçkinleri oldukça ağır eleştirir. Susuzluk nedeniyle şiddetlenen kıtlık, Mucizeler metninde uzun uzadıya anlatıldığı üzere bölge sakinleri arasında büyük acılara neden oldu.[24]
Durum o kadar kötüleşti ki, birçok Selanikli kuşatmacılara iltica etti, onlar da aralarındaki bu kadar çok Bizanslıdan korktukları için onları Balkan içlerindeki diğer Slav kabilelerine köle olarak sattılar; ve ancak bu kölelerin bir kısmı kaçıp acılarını Selanik'e ulaştırdıktan sonra, ayrılmalar sona erdi.[25] Aynı bağlamda, ancak laf arasında, yazar, şehrin kuzeyindeki Slavların bir kısmının, şehirle ticaret yapıyormuş gibi görünürken "en yiğit vatandaşlarımızın çiçeğini" katlettiklerinden bahseder. Bu pasajın tam anlamı belirsizdir; kuşatılanlar tarafından başarısız bir askeri operasyona veya şehre dönmeye çalışan bir grup sığınmacının katledilmesine işaret edebilir, ancak aynı zamanda kuşatanların en azından bir kısmının (muhtemelen bulundukları yere göre, Strymonitai) şehirle ilişkileri sürdürdüğünü ve ablukanın tamamen aşılmaz olmadığını söyleyebilir.[26]
Bizans filosunun gelişi ve büyük Slav saldırısı
Araplarla "başka savaşa" girdiği için imparatorun verebileceği tüm şey olan on silahlı nakliye filosunun gelmesiyle biraz rahatlama sağlandı. Bununla birlikte, Mucizeler'e göre, denizciler Selaniklilerden yararlandı ve getirdikleri tahılı yüksek fiyatlara sattılar, yetkililer ise onları şehirdeki gizli tahıl ambarlarını aramak için insan gücü olarak kullandılar. Yeni gelenler, Slavların şehrin çevresinde özgürce hareket etmelerini engellemeye yetmedi; karadan veya denizden şehir surlarının dışına çıkıp yiyecek arayan herkes saldırı tehlikesi altındaydı.[27] Sonuç olarak, bir halk ve mahalli meclis, on gemiyi, şehirde bulunan her türlü deniz araçları ile birlikte ve en güçlü vatandaşlarla güçlendirilmiş şekilde, Teselya'da Pagasit Körfezi kıyılarında yaşayan Belegezitai'den yiyecek almak göndermeye karar verdi.[28] Onların yokluğu fark edildi ve Slavlar, şehre saldırmak için bu kadar çok savunucunun eksikliğinden yararlanmaya karar verdiler. Selanik'in kuzeybatısında yaşayan, kuşatma makineleri yapma bilgisine sahip büyük bir kabile veya kabileler konfederasyonu olan Drougoubitai'den yardım istediler. Drougoubitai'nin kuşatmaya katılımının kapsamı belirsizdir; Lemerle'ye göre, muhtemelen sadece makineleri ve belki de mürettebatlarını sağladılar. Böylece takviye edilen Slavlar, 25 Temmuz 677 (Beşinci indictio) belirleyici saldırılarını başlattılar.[29][30]
Mucizeler'in anlatımına göre, Aziz Dimitrios'un ilk mucizevi müdahalesi, Strymonitai'nin şehir surlarına üç mil yaklaştıktan sonra durup geri dönmelerine neden oldu; bu ilticanın nedenleri bilinmiyor, ancak savaşın yükünü taşımak yalnızca Rhynchinoi ve Sagoudatai'nin üzerine kaldı.[31] Mucizeler'in hagiografik doğası ve ortak edebi tema kullanımı nedeniyle, anlatımın mücadeleyle ilgili ayrıntıları toplamak zordur; kesinlikle Drougoubitai tarafından sağlanan kuşatma makinelerinin olaylarda belirli bir rol oynadığından söz edilmemektedir. Üç gün boyunca, 25'ten 27 Temmuz'a kadar, Slavlar şehir surlarına saldırılar başlattılar, ancak Mucizeler'e göre, saldırıları püskürtmek için defalarca müdahale eden Aziz Dimitrios'un kendisinin yardımıyla savunucular tarafından püskürtüldüler.
En önemlisi, Drougoubitai'nin Arktos adlı bir yerde bir posterne karşı yaptığı bir saldırıyı püskürtmek için yaya olarak ve bir sopayla bizzat ortaya çıktığı kaydedilmiştir; bbu olay bazı modern yorumcular tarafından Slavların şehre girdiğini gösterdiği şeklinde yorumlanmıştır. 27 Temmuz akşamı, Slavlar taarruzdan vazgeçtiler ve şehitlerini de yanlarına alarak, Selanikliler tarafından şehre alınan kuşatma araçlarını da bırakarak geri çekildiler.[20][32] Birkaç gün sonra Teselya'ya gönderilen sefer, buğday ve kuru sebzelerle dolu olarak geri döndü.[33]
İmparatorluk seferi ve ablukanın sona ermesi
Saldırının başarısız olmasına ve şehrin gıda arzının başarılı bir şekilde yenilenmesine rağmen, Slavlar abluka ve baskınlarına devam ettiler, şehrin etrafında pusu kurdular, ancak şehrin kendisi üzerindeki baskıları biraz azaldı.[34] Dikkatleri artık denize çevrildi ve yalnızca alışılmış ilkel monoksilleri değil, açık denizlerde yelken açabilen gerçek gemileri kullanarak deniz yoluyla taşınan ticaret trafiğine karşı baskınlar başlattılar. Bunlar ile Kuzey Ege'yi akın ettiler, hatta Çanakkale Boğazı'nı geçtiler ve Marmara Denizi'ndeki Marmara Adası'na ulaştılar.[20][35]
Bu, imparatorun, diğer kaygılardan uzak, ordusuna Trakya üzerinden Slavlara (bundan böyle sadece Strymonitai'den bahsedilecektir) karşı ilerleme emri verene kadar sürdü. Lemerle, Slavların son zamanlardaki korsan faaliyetleri göz önüne alındığında, donanmada benzer emirlerin şaşırtıcı bir şekilde yokluğuna dikkat çeker, ancak seferin, sorunu kökünden çözmeyi ve sorumlu kabilelerin yaşam alanlarını vurmayı amaçladığını düşünür. İmparatorun niyetlerinden haber alan Strymonitai, savunmalarını hazırlamak, geçitleri ve diğer stratejik pozisyonları işgal etmek ve diğer kabileleri yardıma çağırmak için yeterli zamana sahiptiler.
Bununla birlikte, imparatorluk birlikleri tarafından kesin olarak mağlup edildiler ve kaçmak zorunda kaldılar; Slavlar iç bölgelere sığındıkları için Selanik'e yakın yerleşim yerleri bile terk edildi. Silahsız kadınlar ve çocuklar da dahil olmak üzere aç Selanikliler, yiyecek için yakınlardaki Slav yerleşimlerini yağmalama fırsatını yakaladılar.[36][37] İmparator ayrıca, şehir için 60.000 ölçek buğday taşıyan, savaş gemileriyle güçlü bir eskort altında bir tahıl filosu gönderdi; Lemerle, Bizans merkezi hükûmetinin Arap tehlikesi geçtikten sonra Balkanlar'a kararlı bir şekilde müdahale etme yeteneğinin bir iman yenilenmesi olduğunu düşünmektedir. Bunu takiben Slavlar, sonucu belirtilmeyen barış görüşmeleri talep etti.[38]
Mucizeler, modern bilim adamlarının bu olayların zamanlaması konusunda spekülasyonlara yol açan "beşinci indictio" dışında belirli bir tarihten bahsetmez. Bazı bilim adamları, olayları 634'e yerleştiren on dokuzuncu yüzyıl Avusturyalı tarihçisi T. L. Tafel'in önerisini izledi, ancak o sırada hüküm süren imparator Herakleios (h. 610-641) Konstantinopolis'te değildi ve Araplarla çatışma başlamamıştı.[39] Hélène Antoniades-Bibicou ve Halina Evert-Kappesova, 644'te Perboundos'un tutuklanması ve ardından iki yıllık Selanik kuşatması, "beşinci indictio" olan 647'de büyük Slav saldırısı ve ardından 648/649'de Strymonitai'ye karşı bir imparatorluk seferi ile farklı bir yeniden yapılanma önerdiler.[40] Charles Diehl ve diğerleri, ikincisini II. Konstans'ın 657-658 seferi ile özdeşleştirdiler.[41] Henri Grégoire, genel saldırı tarihi olarak 692'yi önerdi, ancak Bizanslılar ve Araplar bundan önceki yıllarda barış içindeydi.[42] Diğerlerinin yanı sıra Francis Dvornik ve Konstantin Jireček tarafından desteklenen bir başka teori, kuşatmanın sonundaki seferi, imparatorun bizzat Trakya ve Makedonya üzerinden Selanik'e kadar bir sefer düzenlediğinde ve böylece Selanik ve Konstantinopolis arasındaki kara bağlantısını yeniden kurulduğu II. Justinianos (h. 685-695, 705-711) tarafından 687'de başlatılan sefer ile özdeşleştirildi. Bu, kuşatmayı 685-687 yıllarına yerleştirecekti, ancak bu yıllar bir kez daha Araplar ile barış dönemiydi.[43][44]
Bugün çoğu bilim insanı tarafından kabul edilen kronoloji,[45] Paul Lemerle tarafından Mucizeler'in eleştirel baskısında ortaya konan ve bir dizi faktöre dayanan kronolojidir:
- Anlatıdan anlaşıldığı üzere önceki Slav kuşatmalarından bu yana geçen büyük zaman, daha önceki tarihlerin hariç tutulduğuna işaret ediyor
- Kuşatma sırasında hüküm süren imparator, yazarın Selanik'e şahsen gelişinden bu yana II. Justinianos'ı hariç tutan anlatım derlendiğindeki hükümranlıkla aynıydı.
- İlk Fitne nedeniyle Arapların Bizans ile barış içinde olduğu bir dönemde imparatorun Araplarla bir çatışma ile meşgul olması 662'yi ortadan kaldırır.
Bu, IV. Konstantinos (h. 668-685) komutasındaki Bizanslılar, 671/672'de Emevî Halifeliği tarafından başlatılan ve açıklanan tüm gerçeklere uyan tek "beşinci indictio" olarak 674-678'te Konstantinopolis Kuşatması ile sonuçlanan büyük saldırı ile karşı karşıya kaldıkları 676/677 yılını bırakır.[46] Lemerle'nin önerdiği yeniden yapılandırılmış kronoloji, Slav ittifakının 676 yazında kuşatmayı başlatması ve Temmuz 677'de Selanik'e karşı büyük saldırıyla sonuçlanmasıyla birlikte Perboundos'un 676 yılının başlarında tutuklanıp idam edilmesini yerleştirir. Strymonitai'ye karşı imparatorluk seferi ve kuşatmanın kaldırılması, Arap filosunun yok edilmesinin ve Konstantinopolis'e yönelik Arap tehdidinin sona ermesinin ardından 678 yazında gerçekleşmiştir.[47][48] Andreas Stratos, Perboundos olayının 672-674'te gerçekleşmesiyle daha da uzun bir zaman çerçevesi öneriyor, buna göre Perboundos'un infazı 674/675'te, tam Arap kuşatması ciddi şekilde başlayıp ardından 675'te Selanik'e Slav saldırılarının başlamasıyla gerçekleşmiştir. Geri kalanında o da Lemerle'nin kronolojisini takip etmektedir.[49]
- Rhynchinoi, görünüşe göre isimlerini Rhynchinos adlı bir nehirden alıyor, ancak tam yeri bilinmiyor; modern bilim adamları, tereddütle, Beşik Gölü'nün Strymonian Körfezi'ne doğu çıkışıyla bir özdeşleşme önermektedir.Lemerle 1981, ss. 112–113
- Sagoudatai Slav kökenli olmayabilir, ancak sonunda Slav komşuları tarafından asimile edildi. Toprakları bilinmiyor, ancak kaynaklara dayanan makul bir yerelleştirme, Vardar Nehri'nin batısıdır.Lemerle 1981, ss. 116–117
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
