Seftriakson
kimyasal bileşik / From Wikipedia, the free encyclopedia
Seftriakson, bir dizi bakteriyel enfeksiyonun tedavisinde kullanılan üçüncü nesil bir sefalosporin antibiyotiktir.[3] Bunlar arasında orta kulak enfeksiyonları, endokardit, menenjit, pnömoni, kemik ve eklem enfeksiyonları, karın içi enfeksiyonlar, cilt enfeksiyonları, idrar yolu enfeksiyonları, gonore ve pelvik inflamatuar hastalık yer alır.[3] Ayrıca bazen ameliyattan önce ve ısırık yarasını takiben enfeksiyonu önlemeye çalışmak için kullanılır.[3] Seftriakson damar içine veya kas içine enjeksiyon yoluyla verilebilir.[3]
Klinik verisi | |
---|---|
Telaffuz | /ˌsɛftraɪˈæksoʊn/ |
Ticari adlar | Novosef, iesef ve diğerleri |
AHFS/Drugs.com | Monografi |
MedlinePlus | a685032 |
Lisans veri |
|
Gebelik kategorisi |
|
Uygulama yolu | İntravenöz, intramüsküler |
İlaç sınıfı | Üçüncü nesil sefalosporin |
ATC kodu | |
Hukuki durum | |
Hukuki durum |
|
Farmakokinetik veri | |
Biyoyararlanım | n/a |
Metabolizma | İhmal edilebilir |
Eliminasyon yarı ömrü | 5,8-8,7 saat[2] |
Boşaltım | 33-67 böbrek, %35-45 safra |
Tanımlayıcılar | |
| |
CAS Numarası | |
PubChem CID | |
IUPHAR/BPS | |
DrugBank | |
ChemSpider | |
UNII | |
KEGG | |
ChEBI | |
ChEMBL | |
CompTox Bilgi Paneli (EPA) | |
ECHA Bilgi Kartı | 100.070.347 |
Kimyasal ve fiziksel veriler | |
Formül | C18H18N8O7S3 |
Mol kütlesi | 554,57 g·mol−1 |
3D model (JSmol) | |
| |
Yaygın yan etkiler arasında enjeksiyon yerinde ağrı ve alerjik reaksiyonlar yer almaktadır.[3] Diğer olası yan etkiler arasında C. difficile ile ilişkili ishal, hemolitik anemi, safra kesesi hastalığı ve nöbetler yer alır.[3] Penisiline karşı anafilaksi geçirenlerde önerilmez, ancak daha hafif reaksiyonlar geçirenlerde kullanılabilir.[3] İntravenöz formu intravenöz kalsiyum ile birlikte verilmemelidir.[3] Seftriaksonun hamilelik ve emzirme döneminde nispeten güvenli olduğuna dair geçici kanıtlar vardır.[1] Bakterilerin hücre duvarı yapmasını engelleyerek etki gösteren üçüncü nesil bir sefalosporindir.[3]
Seftriakson 1978 yılında patentlenmiş ve 1982 yılında tıbbi kullanım için onaylanmıştır.[4] Dünya Sağlık Örgütünün Temel İlaçlar Listesi'nde yer almaktadır.[5] Jenerik bir ilaç olarak mevcuttur.[3]