Manş Tüneli

Manş Tüneli, İngiltere ile Fransa'yı denizden birbirine bağlayan Fransa ve İngiltere ortak yapımı bir demir yolu tünelidir. Manş Denizi'nin tebeşir kayalarından meydana gelen tabanında kolayca tünel açılabileceğini düşünen bir Fransız mühendis, 1802'de Dover Boğazı'nda iki kıyıyı birleştiren bir tünelin yapılmasını teklif etti. Napolyon tarafından beğenilen teklif savaş yüzünden askıya alındı. Bu tür teklifler 19. yüzyılda defalarca gündeme geldi. 1880'li yılların başlarında bazı özel kuruluşlar iki kıyı arasında bir Demiryolu tüneli yapmak için kazılara başladılar. Tünel 1800 m'ye ulaştığında basının, İngiltere'nin güvenliği açısından projenin tehlikeli olduğu hakkındaki kampanyaları yüzünden yapım durduruldu.

Manş Tüneli
Manş Tüneli'nin haritası
Yerli adı	İngilizce: Channel Tunnel Fransızca: Tunnel sous la Manche
Coğrafya
Giriş (kuzey)	Folkestone, İngiltere 51°05′49″N 1°09′22″E
Giriş (güney)	Coquelles, Fransa 50°55′24″N 1°46′47″E
Özellikler
Amaç	Demiryolu ulaşımı
Durum	Kullanımda
Geçiş	Dover Boğazı
Kullanım	Demiryolu
Tüp sayısı	3
Şerit sayısı	2 tane tek şerit (demiryolu) 1 tane servis şeridi
Sürüş hızı	160 km/h
Yapım süresi	15 Aralık 1987 - 20 Haziran 1993
Maliyet	15 Milyar Euro
İşletme	Eurotunnel Eurostar DB Schenker Rail
Sahibi	Eurotunnel
Uzunluk	50,46 km
Voltaj	25 kV AC Katener, 5.87 m[1]
Wikimedia Commons Tüneller

François Mitterrand ve Kraliçe II. Elizabeth Manş Tünelinin açılış töreninde 6 Mayıs 1994.

Fransa ve İngiltere hükûmetleri 1960'lı yılların ortalarında tünelin yapılması için tekrar anlaştılarsa da daha sonra yüksek maliyetleri gerekçe gösteren İngiltere, 1970'li yıllarda yapımı durdurdu. Bu süre içinde tünelin her iki taraftan 2,4 km'lik kısmı kazılmıştı. Manş Tüneli 1986'da tekrar gündeme geldi. Projenin maliyeti Fransız ve İngiliz firmalarından meydana gelen bir şirketler birliği tarafından çok sayıda bankadan borç alınarak ve hisse senedi çıkarılarak karşılandı. Dover ile Calais'yi birbirine bağlayan tünel 50.5 kilometre (31.4 mil) uzunlukta olup, 6 Mayıs 1994'te tünel açılışı yapıldı.

14.000 işçinin görev aldığı bu projede, milyonlarca metrik tonluk taş, toprak ve çamurun atılması için kazı makineleri kullanılmıştır. Bunlardan iki kazıcı ile kanalın iki ucundan kazmaya başlamıştır. Her biri bir lazer ışını yardımıyla yönlendirilmiştir.

Tünelin su altındaki bölümünün uzunluğu 38 kilometredir. Tünel, tünelin iki ucu arası karşılıklı sefer yapan arabalı trenler, Londra, Paris, Brüksel ve Amsterdam arası sefer yapan Eurostar trenleri ve yük trenleri tarafından kullanmaktadır. Tünel, LGV Nord hattı ile Lille ve Paris'e, Lille'in doğusunda LGV Nord'dan çatallanan HSL 1 hattı ile Brüksel'e ve High Speed 1 hattı ile de Londra'ya bağlanır. Yüksek hızlı demiryollarını kullanmayacak trenler, tünelin bitiş noktalarının hemen ilerisindeki bağlantı hatlarıyla konvansiyonel hatlara geçiş yapar.

Kaynakça

1. Institution of Civil Engineers (Great Britain) (1995). The Channel Tunnel: Transport systems, Volume 4. 108. Thomas Telford. s. 22. ISBN 9780727720245. 24 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2015.