George David Birkhoff

George David Birkhoff (21 Mart 1884 - 12 Kasım 1944) en çok, şu anda ergodik teorem olarak adlandırılan şeyle tanınan Amerikalı matematikçi. Birkhoff, döneminde Amerikan matematiğinin en önemli liderlerinden biriydi ve yaşadığı süre boyunca birçok kişi tarafından önde gelen Amerikalı bir matematikçi olarak kabul edildi.^[3]

George David Birkhoff
Doğum	21 Mart 1884(1884-03-21) Overisel Township, Michigan
Ölüm	12 Kasım 1944 (60 yaşında) Cambridge, Massachusetts
Defin yeri	Mount Auburn Mezarlığı (HOLLY PATH, Lot 8262) 42°22′16.8″K 71°8′37.8″B
Milliyet	Amerikan
Vatandaşlık	Amerika Birleşik Devletleri
Eğitim	Harvard Üniversitesi (1903–1905) Chicago Üniversitesi (1902–)
Mezun olduğu okul(lar)	Chicago Üniversitesi
Tanınma nedeni	Birkhoff çarpanlara ayırma Birkhoff interpolasyon Birkhoff ortogonalliği Birkhoff politopu Birkhoff aksiyomları Birkhoff betimleme teoremi Birkhoff teoremi Birkhoff–Grothendieck teoremi Birkhoff–Kellogg değişmez-yön teoremi Birkhoff–Khinchin teoremi Ergodik teorem Poincaré–Birkhoff teoremi Poincaré–Birkhoff–Witt teoremi
Evlilik	Margaret Elizabeth Grafius
Çocuk(lar)	Garrett Birkhoff, Barbara Birkhoff
Ödüller	Bôcher Memorial Prize (1923), Fellow of the Royal Society of Edinburgh (1943), Newcomb Cleveland Prize (1926)
Kariyeri
Dalı	Matematik, Topoloji
Çalıştığı kurum	Princeton Üniversitesi (1909–1912) Harvard Üniversitesi (1912–1944) Wisconsin–Madison Üniversitesi (1907–1909) Yale University Radcliffe College
Tez	Asymptotic Properties of Certain Ordinary Differential Equations with Applications to Boundary Value and Expansion Problems[1][2] (1907)
Doktora danışmanı	E. H. Moore
Doktora öğrencileri	Marston Morse (1917), Marshall Harvey Stone (1926), Hassler Whitney (1932), Bernard Koopman (1926), David Widder (1924), Robert Daniel Carmichael (1911), Charles B. Morrey, Jr. (1931), Clarence Raymond Adams (1922), Isador M. Sheffer (1927), Raymond Woodard Brink (1916), Heinrich Wilhelm Brinkmann (1925), Richard Clippinger (1940), Elizabeth Frances Cope (1932), Rudolf Ernest Langer (1922), Eleanor Pairman (1922), Griffith Baley Price (1932), Rainard B. Robbins (1914), Joseph Slepian (1913), Turner L. Smith (1931), Joseph Leonard Walsh (1920), Kenneth P. Williams (1913), David Gordon Bourgin, Hyman Joseph Ettlinger, Daniel Clark Lewis, Jr., John James Luett Hinrichsen, Rainard Benton Robbins, Levi Thomas Wilson, Paul Mason Batchelder, Norman Miller, Carl Arshag Garabedian, Ben Zion Linfield, Forrest Hamilton Murray, Herman Betz, Julian Laurence Holley, Lewis Edes Ward, Carl Jenness Coe, Chin-Nien Liu, Turner Linn Smith, Frederick Henry Steen, Alan Stuart Galbraith, Otis Ewing Lancaster, Robert E. Street, Arnold Didrik Hestenes, Fausto Garcia Gravalos, Robert Eric O'Connor, Paul Ernest Guenther, Clarence Newton Reynolds, Jr., Jeanne Starrett Agnew (LeCaine)

Cambridge, Massachusetts'teki ikametgâhı olan George D. Birkhoff Evi, National Historic Landmark (Ulusal Tarihi Öneme Sahip Eser) olarak belirlenmiştir.

Kişisel yaşamı

David Birkhoff ve Jane Gertrude Droppers'ın^[4] oğlu olarak Michigan, Overisel Township'te^[5] doğdu. Matematikçi Garrett Birkhoff (1911–1996) onun oğluydu.

Kariyeri

Birkhoff, A.B. ve A.M. derecelerini Harvard Üniversitesi'nden aldı. Doktorasını 1907'de Chicago Üniversitesi'nde diferansiyel denklemler üzerine tamamladı. E. H. Moore onun danışmanıyken, en çok Henri Poincaré'nin yazılarından etkilenmişti. Wisconsin-Madison Üniversitesi ve Princeton Üniversitesi'nde öğretmenlik yaptıktan sonra, 1912'den ölümüne kadar Harvard'da öğretmenlik yaptı.

Ödülleri ve onuruna yapılanlar

1923'te, 1917'de Amerikan Matematik Derneği tarafından, diğer şeylerin yanı sıra günümüzde Birkhoff eğri kısaltma işlemi süreci (Birkhoff curve shortening process) olarak adlandırılan süreci içeren makalesi için ilk defa verilmekte olan Bôcher Anma Ödülü'ne layık görüldü.^[6]

National Academy of Sciences, American Philosophical Society, American Academy of Arts and Sciences, Académie des Sciences, Paris, Pontifical Academy of Sciences,^[7] ve Londra ile Edinburgh Matematik Cemiyetlerine seçildi.

Uygulamalı matematik alanındaki çalışmalar için George David Birkhoff Ödülü, American Mathematical Society ve Society for Industrial and Applied Mathematics tarafından ortaklaşa onuruna verilir.

Hizmetleri

• Amerikan Matematik Derneği'nin başkan yardımcısı, 1919.
• Amerikan Matematik Derneği Başkanı, 1925–1926.
• Transactions of the American Mathematical Society Editörü, 1920–1924.

Çalışmaları

1912'de, dört renk teoremini çözmeye çalışan Birkhoff, kromatik polinomu tanıttı. Bu çözüm yolu verimli olmamasına rağmen, polinomun kendisi cebirsel çizge teorisinde önemli bir çalışma konusu haline geldi.

1913'te Poincaré'nin "Son Geometrik Teoremi"ni, üç cisim probleminin özel bir durumu olan ve onu dünyaca ünlü yapan bir sonuç olarak kanıtladı. 1927'de Dinamik Sistemler (Dynamical Systems)ini yayınladı. Görelilik ve kuantum mekaniğinin temelleri üzerine yazdı, 1923'te Görelilik ve Modern Fizik (Relativity and Modern Physics) adlı monografisini yayınladı (R. E. Langer ile birlikte). 1923'te Birkhoff, Schwarzschild geometrisinin Einstein alan denklemlerinin benzersiz küresel simetrik çözümü olduğunu da kanıtladı. Kara deliklerin yalnızca matematiksel bir merak olmayıp, yeterli kütleye sahip herhangi bir küresel yıldızdan kaynaklanabileceği bunun bir sonucudur.

Birkhoff'un en kalıcı sonucu, 1931'de şimdi ergodik teorem olarak adlandırılan şeyin keşfi olmuştur. Fiziğin ergodik hipotez hakkındaki görüşlerini ölçü teorisi ile birleştiren bu teorem, en azından prensipte, istatistiksel mekaniğin temel bir problemini çözdü. Ergodik teoremin dinamikler, olasılık teorisi, grup teorisi ve fonksiyonel analiz için de yansımaları olmuştur. Ayrıca sayı teorisi, Riemann-Hilbert problemi ve dört renk problemi üzerinde çalıştı. Hilbert'inkinden farklı bir Öklid geometrisinin aksiyomatizasyonunu önerdi (bkz. Birkhoff aksiyomları); bu çalışma, Temel Geometri (Basic Geometry) (1941) metniyle sonuçlandı.

Sonraki yıllarda Birkhoff iki ilginç eser yayınladı. 1933 Estetik Ölçü (Aesthetic Measure) bir matematiksel estetik teorisi önerdi.^[8] Bu kitabı yazarken bir yıl boyunca dünyanın çeşitli kültürlerinin sanat, müzik ve şiirlerini inceleyerek geçirdi. 1938'de Akışkan olarak Elektrik (Electricity as a Fluid), felsefe ve bilim hakkındaki fikirlerini birleştirdi. Birkhoff, teorisinin yalnızca ses hızının ışık hızına eşit olması gereken mükemmel akışkan olan bir maddeye kaynak olarak izin verdiğini bildiği (ancak umursamadığı için) 1943'teki yerçekimi teorisi de kafa karıştırıcıydı.

Hayatının son birkaç yılında Birkhoff, kalbinin artık eskisi kadar güçlü olmadığını biliyordu, ancak bilimsel ve diğer çalışmalarını hiçbir zaman yavaşlatmadı.12 Kasım 1944'te uykusunda öldü.^[9]

İşe alma uygulamalarına etkisi

Albert Einstein ve Norbert Wiener, diğerleri arasında,^[10][11][12] Birkhoff'u Yahudi karşıtı işe alma uygulamalarını savunmakla suçladılar. 1930'larda, birçok Yahudi matematikçi Avrupa'dan kaçıp ABD'de iş bulmaya çalışırken, Birkhoff'un Yahudileri dışlamak için Amerikan kurumlarındaki işe alma sürecini etkilediği iddia ediliyor. Birkhoff'un anti-Semitik görüşleri ve açıklamaları iyi belgelenmiştir,^[13] ancak Saunders Mac Lane, Birkhoff'un çabalarının Yahudilere yönelik düşmanlıktan ziyade ülkede yetişen Amerikalı matematikçiler için iş bulma arzusundan kaynaklandığını iddia etmiştir.^[14]

Ancak Birkhoff, Stanislaw Ulam da dahil olmak üzere bazı Yahudi matematikçilerden özellikle hoşlandı. Gian-Carlo Rota şöyle yazıyor:

“	"Yahudi aleyhtarı olduğu söylenen diğer kişiler gibi, zaman zaman koruyucu içgüdüleri, iyi görünümlü genç bir Yahudi'yi yıkma dürtüsünü hissediyordu. Ulam'ın ışıltılı tavırları, Birkhoff'un çalışkan, saldırgan ve dokunaklı kişiliğine taban tabana zıttı. Birkhoff, Ulam'ı Harvard'da tutmaya çalıştı ama meslektaşları bu fikre karşı çıktı."[15]	„

Bazı Yayınları

• Temmuz 1904: On the Integral Divisors of an−bn (Ann. Math. Vol. 5: pp. 173 – 180) (Harry Schultz Vandiver ile birlikte) www.jstor.org/stable/2007263
• 1906: General mean value and remainder theorems with applications to mechanical differentiation and quadrature
• 1907: Asymptotic Properties of Certain Ordinary Differential Equations with Applications to Boundary Value and Expansion Problems (PhD thesis)
• Birkhoff, George David (1912). "A determinant formula for the number of ways of coloring a map". Ann. Math. 14 (1/4): 42-46. doi:10.2307/1967597. JSTOR 1967597.
• Birkhoff, George David (1913). "Proof of Poincaré's geometric theorem". Trans. Amer. Math. Soc. 14: 14-22. doi:10.1090/s0002-9947-1913-1500933-9.
• Birkhoff, George David (1917). "Dynamical Systems with Two Degrees of Freedom". Trans. Amer. Math. Soc. 18 (2): 199-300. doi:10.1090/s0002-9947-1917-1501070-3. PMC 1091243 $2. PMID 16586726.
• 1923: Relativity and Modern Physics (R.E. Langer ile birlikte)
• 1927: Dynamical Systems
• 1931: Proof of the ergodic theorem
• 1932: A Set of Postulates for Plane Geometry (Based on Scale and Protractors)
• 1933: Aesthetic Measure
• 1937: Representability of Lie algebras and Lie groups by matrices
• 1938: Electricity as a Fluid
• 1941: Basic Geometry (which contains Birkhoff's Axioms)
• Birkhoff, George David and Ralph Beatley. 1959. Temel Geometri (Basic Geometry), 3. bas. Chelsea Publishing Co. [Reprint: American Mathematical Society, 2000. 978-0-8218-2101-5]

Ayrıca bakınız

• Birkhoff çarpanlara ayırma
• Birkhoff-Grothendieck teoremi
• Birkhoff teoremi
• Birkhoff aksiyomları
• Birkhoff interpolasyonu
• Eş dağılım teoremi