Doğa felsefesi
doğa ve fiziksel evrenin modern bilimin gelişmesinden önce baskın olan eski felsefi çalışması / From Wikipedia, the free encyclopedia
Doğa felsefesi (Latince: philosophia naturalis) fiziğin, yani doğanın ve fiziksel evrenin felsefi çalışmasıdır. Modern bilimin gelişmesinden önce baskın bir alandı.
Antik dünyadan (en azından Aristoteles'ten bu yana) 19. yüzyıla kadar doğa felsefesi, fizik (doğa) çalışmaları için kullanılan ortak bir terimdi ve bugün fizik dediğimiz şeyin yanı sıra botanik, zooloji, antropoloji ve kimyayı da içeren geniş bir terimdi. Bilim kavramının modern şeklini alması 19. yüzyılda gerçekleşmiş ve bilim içinde astronomi, biyoloji ve fizik gibi farklı konular ortaya çıkmıştır. Bilime adanmış kurumlar ve topluluklar kurulmuştur.[1]
Isaac Newton'un Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (1687) (Türkçe: Doğa Felsefesinin Matematiksel İlkeleri) adlı kitabı, doğa felsefesi teriminin 17. yüzyıldaki kullanımını yansıtmaktadır. 19. yüzyılda bile modern fiziğin büyük kısmının tanımlanmasına yardımcı olan çalışma Treatise on Natural Philosophy (Doğa Felsefesi Üzerine İnceleme) (1867) başlığını taşıyordu.
Alman geleneğinde Naturphilosophie (doğa felsefesi), skolastik geleneği reddettikten ve Aristotelesçi metafiziği dogmatik kilise adamlarıyla birlikte Kantçı rasyonalizmle değiştirdikten sonra, doğa ve ruhun spekülatif birliğini sağlama girişimi olarak 18. ve 19. yüzyıllarda da devam etmiştir. Goethe, Hegel ve Schelling de dahil olmak üzere Alman felsefesinin en büyük isimlerinden bazıları bu hareketle ilişkilendirilir. Naturphilosophie, John Locke ve daha mekanik bir dünya felsefesini benimseyen diğer isimlerin dünyayı bir makine gibi gören felsefi yaklaşımlarının aksine, doğal dünyayı bir tür dev organizma olarak gören bir görüş ve romantizm ile ilişkilendirilmiştir.[kaynak belirtilmeli]