Büyük Suriye İsyanı
Suriye ve Lübnan Mandası'ndaki Fransız yönetimine karşı 1925-27 ayaklanması / From Wikipedia, the free encyclopedia
Büyük Suriye İsyanı (Arapça: الثورة السورية الكبرى), 1925 İsyanı veya Büyük Suriye Devrimi, 1925 ile 1927 yılları arasında Suriye Devleti ve Büyük Lübnan genelinde yaşanan genel bir ayaklanmadır. Önde gelen isyancı güçler, Sünni, Dürzi, Alevi ve Hristiyan grupların katıldığı güney Suriye'deki Cebel el-Dürzi Devleti savaşçılarından oluşuyordu. Ortak amaç, I. Dünya Savaşı'nın ardından Türk yönetiminden Fransız yönetimine geçen yeni manda bölgelerindeki Fransız egemenliğine son vermekti.
Büyük Suriye İsyanı | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Macdal Şems'taki Büyük Suriye Devrimi heykeli | |||||||
| |||||||
Taraflar | |||||||
Suriyeli isyancılar | |||||||
Komutanlar ve liderler | |||||||
Maurice Sarrail Roger Michaud Maurice Gamelin Henry de Jouvenel Charles Andréa |
Sultan el-Atraş Abdurrahman Şehbender Ayyaş el-Hac Hasan el-Harrat İbrahim Hananu Nesib el-Bekri Fevzi el-Kavukçu |
Bu devrim, Suriye ve Lübnan Mandası yönetimindeki Fransız yetkililerin Suriye'yi işgal altındaki çeşitli bölgelere ayırırken izledikleri baskıcı politikalara bir tepki olarak ortaya çıktı. Yeni Fransız yönetimi, baskın Arap kültürüne karşı önyargılı ve ülkenin mevcut karakterini değiştirmeye niyetli olarak algılandı. Buna ek olarak, Fransız yetkililerin Suriye'nin bağımsızlığı için bir takvim belirlemeyi reddetmesi de kızgınlığa neden oldu.
Bu devrim, Fransız sömürge güçlerinin 1920 başlarında kıyı bölgelerini işgal etmesiyle başlayan ve Haziran 1927 sonlarına kadar devam eden Suriye ayaklanmalarının bir uzantısıydı. Fransız ordusu ve yerel iş birlikçiler askeri zafer elde etmeyi başarırken, Suriye'nin yoğun direnişi işgalci yetkilileri, bölünmüş bölgelerin yeniden birleştirildiği bir ulusal Suriye hükûmeti kurmaya mecbur bıraktı. Ayrıca, Fransızların 1946'da Suriye'den nihai olarak ayrılmasına yönelik bir ön adım olarak parlamento seçimleri yapıldı.[1]