Baphomet

Baphomet veya Bafomet, 14. yüzyıl başlarında Katolik Kilisesi tarafından aforoz edilen Tapınak Şövalyeleri'nin taptığı iddia edilen şeytanî figür. Tarihte bir ilah olarak ilk 1307 yılında kullanılmış olsa da Baphomet terimi 19. yüzyılda popülerize edilmiştir. Özellikle bu tarihten sonra Eliphas Levi tarafından çizilmiş "Sabbat Keçisi" olarak da anılan eser ile Baphomet karakterize edilmeye başlanmıştır. Bu tasvir erillik ve dişilik, iyi ve kötü, aşağı ve yukarı gibi zıt kavramları içerir.

Eliphas Levi'nin çizdiği Baphomet resmi. Baphomet'in sağ eliyle negatif ve kötü enerjiyi alarak, sol eliyle yeryüzüne ulaştırdığı tasvir edilmektedir.^[1]

Kelime kökeni

Modern akademisyenler ve Oxford English Dictionary'ye göre Baefomet teriminin kökeni Eski Fransızca'da yer alan ve Muhammed anlamına gelen Mahomet sözcüğüne dayanmaktadır.^[2] Eski çağlarda Hristiyanlar, Müslümanları Muhammed'e tapınan putperestler olarak görmekteydi. Pek çok Orta Çağ Avrupası kökenli eserde Muhammed, Bafum veya Bafumetz adları ile bir put olarak anılmıştır.^[3] Uzun yıllar boyunca İslam ile yakından ilişkide bulunmuş Haçlı devletleri ve Tapınak Şövalyeleri'nin kendi inançlarına bu dinden bazı öğeler katmaya başlaması ile Katolik Kilisesi tarafından sapkın görülmeleri ve bu tanrı ile ilişkilendirilmelerine bir dayanak olmaktadır.^[4] Bir diğer düşünce ise Tapınak Şövalyeleri'nin orijinal dinlerine bağlı kaldıkları, ancak manipüle etmek amacı ile sahte bir şekilde Müslümanlar ile ilişkilendirilmeleri ve Baphomet'e taptıklarının iddia edilmesidir.^[4]

Buna karşın çeşitli farklı iddialar da bulunmaktadır. Hugh J. Schonfield, The Essene Odyssey kitabında Yunancada hikmet anlamına gelen Yunanca: Sophia sözcüğünün Atbash şifrelemesi sonucu Baphomet'i oluşturduğunu iddia etmiştir. Bu şifreleme İbrani alfabesinde kullanılan ve harflerin sondan başa doğru yazılması esasına dayanan bir tekniktir. Bafomet kelimesi İbrani alfabesinde בפומת‎ (bpwmt) şeklinde yazılıp üzerinde Atbash uygulandığında שופיא‎ (šwpy‘, "Şofya'") kelimesi ortaya çıkar ve bu Sophia olarak yorumlanabilir.^[5]

Yunancadaki Yunanca: Baphe (vaftiz) ve Yunanca: Metis (ustalık) kelimelerinin birleşimi olduğu iddia edilmiştir.^[6] İdris Şah'a göre Bafomet kelimesi Ebu Fihamet (Anlayışın Babası) kelimesinden türetilmiştir.^{[kaynak belirtilmeli]} Émile Littré'nin Dictionnaire de la langue francaise eserinde Bafomet'in kökeni bir dizi Latince kısaltmanın Kabbala öğretilerine göre tersten okunmasına dayandırılır. Temp. o. h, p. Ab - Latince: Templio omnium hominum pacis abhas (İnsanlar arasındaki barışın babası) demektir. Emile kaynak olarak Levi'yi göstermektedir.^{[kaynak belirtilmeli]}

Kaynakça

1. "Arşivlenmiş kopya". 15 Mayıs 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2013.
2. The OED reports "Baphomet" as a medieval form of Mahomet, but does not find a first appearance in English until Henry Hallam, The View of the State of Europe during the Middle Ages, which also appeared in 1818.
3. Féraud, Raymond (30 Mart 2018). La vida de Sant Honorat (La vie de Saint Honorat) Légende en vers provençaux du XIIIe siècle par Raymond Féraud: Analyse et morceaux choisis avec la traduction textuelle des dits morceaux, la biographie du vieux poète [Féraud], et une notice historique sur Saint Honorat et sur les iles de Lérins, par A. L. Sardou. P. Janet; & Dexoboy, E. Magdeleine & Ce. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2019 – Google Books vasıtasıyla.
4. Barber, Malcolm (2006). The Trial of the Templars (2. bas.). Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-67236-8. s. 305
5. Hugh J. Schonfield, The Essene Odyssey. Longmead, Shaftesbury, Dorset SP7 8BP, England: Element Books Ltd., 1984; 1998 paperback reissue, p.164.
6. Nicolai, vol. i, p. 136 ff. 31 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Nicolai's theories are discussed by Thomas De Quincey in "Historico-Critical Inquiry into the Origin of the Rosicrucians and the Free-Masons". London Magazine. 1824. 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Kasım 2019. See also Partner, p. 129: "The German Masonic bookseller, Friedrich Nicolai, produced an idea that the Templar Masons, through the medieval Templars, were the eventual heirs of an heretical doctrine which originated with the early Gnostics. He supported this belief by a farrago of learned references to the writings of early Fathers of the Church on heresy, and by impressive-looking citations from the Syriac. Nicolai based his theory on false etymology and wild surmise, but it was destined to be very influential. He was also most probably familiar with Heinrich Cornelius Agrippa's claim, made in the early sixteenth century, that the medieval Templars had been wizards."