Remove ads
Ang Pangkalahatang Kalihim ng Komite Sentral ng Partido Komunista ng Vietnam,[1] simple at impormal na ang general secretary (Tổng bí thư - TBT), ay ang kasalukuyang titulo para sa may hawak ng pinakamataas na katungkulan sa loob ng Communist Party of Vietnam at halos siya ang pinakamataas na posisyon sa pulitika ng Vietnam. Ang pangkalahatang kalihim ay dating pangalawang pinakamataas na katungkulan sa loob ng partido noong si Hồ Chí Minh ay ang chairman, isang post na umiral mula 1951 hanggang 1969, at mula noong 1969, ang pangkalahatang kalihim ay karaniwang itinuturing na pinakamataas na pinuno ng Vietnam. Hawak din ng pangkalahatang kalihim ang titulo ng secretary of the Central Military Commission, ang nangungunang organ ng partido sa mga usaping militar.[2] Ang kasalukuyang pangkalahatang kalihim ay Nguyễn Phú Trọng, na nangunguna sa ranggo sa Politburo.[3] Ang posisyon ay minsang itinalaga bilang first secretary (Biyetnames: Bí thư Thứ nhất) mula 1951 hanggang 1976.
| General Secretary ng the Communist Party of Vietnam Central Committee
Tổng Bí thư Ban Chấp hành Trung ương Đảng Cộng sản Việt Nam | |
|---|---|
 Emblem of the Communist Party of Vietnam | |
 Flag of the Communist Party of Vietnam | |
Incumbent vacant | |
| Kasapi ng |
|
| Nagtalaga | Central Committee |
| Haba ng termino | Five years, renewable once (but exemptions can be given) |
| Hinalinhan | First Secretary |
| Nagpasimula | Trần Phú |
| Nabuo | 27 Oktubre 1930 |
Trần Phú, isa sa mga founding member ng Indochinese Communist Party, ay ang unang pangkalahatang kalihim ng partido. Isang taon matapos mahalal, siya ay sinentensiyahan ng pagkakulong ng mga awtoridad ng Pransya dahil sa mga aktibidad na kontra-Pranses. Namatay siya sa bilangguan sa parehong taon.[4] Ang "de facto" na kahalili ni Trần ay si Lê Hồng Phong na namuno sa partido sa pamamagitan ng opisina ng General Kalihim ng Overseas Executive Committee (OEC). Pinangunahan ng pangkalahatang kalihim ng OEC ang partido dahil ang Central Committee ay nalipol na.[5] Hà Huy Tập , ang ikatlong pangkalahatang kalihim, ay inalis sa kanyang puwesto noong Marso 1938, at inaresto ng mga awtoridad noong Mayo.[6] Nguyễn Văn Si Cừ, ang ikaapat na pangkalahatang kalihim, ay inaresto ng mga awtoridad noong Hunyo 1940, at pinatay sa pamamagitan ng pagbaril noong 25 Mayo 1941. Siya ay hinalinhan ni Trường Chinh noong Mayo 1941.[7] Isang artikulo sa Nhân Dân noong 25 Marso 1951 ay inilarawan ang tungkulin ni Trường Chinh bilang "tagabuo at kumander" ng rebolusyon, habang si Hồ Chí Minh ay tinukoy bilang "kaluluwa ng mga Vietnamese rebolusyon at ang paglaban ng mga Vietnamese".[8] Si Trường Chinh ay ibinaba bilang unang kalihim noong 1956 dahil sa kanyang tungkulin sa Land Reform campaign] ".[9] Kinuha ni Hồ Chí Minh ang opisina ng unang kalihim, ngunit mabilis na hinirang si Lê Duẩn gumaganap na unang kalihim.[10] Si Duẩn ay nahalal na unang kalihim noong 1960, at pangalawa lamang sa Hồ Chí Minh hanggang sa kamatayan ng huli noong 2 Setyembre 1969.[11]
Mula 2 Setyembre 1969 hanggang sa kanyang kamatayan noong 10 Hulyo 1986, si Duẩn ang hindi mapag-aalinlanganang pinuno ng Vietnam.[12] Namatay siya dalawang buwan bago ang susunod na [[National Congress of the Communist Party of Vietnam] |Pambansang Kongreso ng Partido]]. Siya ay hinalinhan ni Trường Chinh, ang dating pangkalahatang kalihim na nagsilbi bilang pangalawa sa pinakamakapangyarihang politiko sa Vietnam mula nang mamatay si Hồ Chí Minh. Si Trường Chinh ay tinanggal sa kanyang posisyon sa 6th National Party Congress, at hinalinhan ni Nguyễn Văn Linh.[13] Tinawag ng Western press si Linh na "Vietnam's Gorbachev" dahil sa kanyang mga repormistang patakaran.[14] Nagbitiw si Linh dahil sa masamang kalusugan noong 1991 , at Đỗ Mười ay itinalaga sa pangkalahatang kalihim ng 7th National Congress.[15] Si Mười ay namuno hanggang 1997, nang siya ay pinatalsik sa kapangyarihan ng repormistang-pakpak ng partido. Si [16] Lê Khả Phiêu ay kahalili ni Mười, at siya ay nahalal bilang kandidato sa kompromiso.[17] Si Phiêu ay napatalsik noong 2001, bago ang 10th National Party Congress, nang binawi ng Komite Sentral ang desisyon ng Politburo; isang mayorya sa Komite Sentral ang bumoto na tanggalin si Phiêu bilang pangkalahatang kalihim.[18] Nông Đức Mạnh ang humalili kay Phiêu, at si Manh ay itinuring na isang modernisador. Si Manh din ang unang pangkalahatang kalihim na may degree sa unibersidad.[19] Nagretiro si Manh noong 2011, at humalili sa kanya si Nguyễn Phú Trọng, at siya ngayon ay itinuturing na pinakamakapangyarihang politiko sa Vietnam .[20]
Ang pangkalahatang kalihim ay namumuno sa gawain ng Komite Sentral, Kawanihang Pampulitika, Kalihiman, at namumuno sa mga pagpupulong kasama ang mga pangunahing pinuno (Regulasyon sa Paggawa ng Komite Sentral, 2011).
Remove ads
| General Secretary of the Indochinese Communist Party Central Committee Tổng Bí thư Ban Chấp hành Trung ương Đảng Cộng sản Đông Dương | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| No. [note 1] |
Portrait | Name (Birth–Death) |
Took office | Left office | Rank [note 2] |
Central Committee |
| 1 |  |
Trần Phú (1904–1931) |
27 October 1930 | 6 September 1931† | 1 | Provisional Central Committee (1930–35) |
| 2 |  |
Lê Hồng Phong (1902–1942) |
27 October 1931 | 26 July 1936 | 1 | 1st Central Committee (1935–45) |
| 3 |  |
Hà Huy Tập (1906–1941) |
26 July 1936 | 30 March 1938 | 1 | |
| 4 |  |
Nguyễn Văn Cừ (1912–1941) |
30 March 1938 | 9 November 1940 | 1 | |
| 5 |  |
Trường Chinh (1907–1988) |
9 November 1940 | 11 November 1945 | 1 [note 3] |
1st Central Committee (1935–45) |
| First Secretary of the Workers' Party of Vietnam Central Committee Bí thư Thứ nhất Ban Chấp hành Trung ương Đảng Lao động Việt Nam | ||||||
| No. [note 1] |
Portrait | Name (Birth–Death) |
Took office | Left office | Rank | Central Committee |
| 5 | |
Trường Chinh (1907–1988) |
19 February 1951 | 5 October 1956 | 2 | 2nd Central Committee (1951–60) |
| 6 |  |
Hồ Chí Minh (1890–1969) |
5 October 1956 | 10 September 1960 | 1 | 2nd Central Committee (1951–60) |
| 3rd Central Committee (1960–76) | ||||||
| 7 |  |
Lê Duẩn (1907–1986) |
10 September 1960 | 20 December 1976 | 2 [note 4] | |
| General Secretary of the Communist Party of Vietnam Central Committee Tổng Bí thư Ban Chấp hành Trung ương Đảng Cộng sản Việt Nam | ||||||
| 7 | |
Lê Duẩn (1907–1986) |
20 December 1976 | 10 July 1986† | 1 | 4th Central Committee (1976–82) |
| 5th Central Committee (1982–86) | ||||||
| 5 | |
Trường Chinh (1907–1988) |
14 July 1986 | 18 December 1986 | 1 | 5th Central Committee (1982–86) |
| 8 | Nguyễn Văn Linh (1915–1998) |
18 December 1986 | 28 June 1991 | 1 | 6th Central Committee (1986–91) | |
| 9 |  |
Đỗ Mười (1917–2018) |
28 June 1991 | 26 December 1997 | 1 | 7th Central Committee (1991–96) |
| 8th Central Committee (1996–2001) | ||||||
| 10 |  |
Colonel general Lê Khả Phiêu (1931–2020)[note 5] |
26 December 1997 | 22 April 2001 | 1 | |
| 11 |  |
Nông Đức Mạnh (1940–)[note 6] |
22 April 2001 | 19 January 2011 | 1 | 9th Central Committee (2001–06) |
| 10th Central Committee (2006–11) | ||||||
| 12 | Nguyễn Phú Trọng (1944–) |
19 January 2011 | Incumbent | 1 | 11th Central Committee (2011–16) | |
| 12th Central Committee (2016–21) | ||||||
| 13th Central Committee (2021–26) | ||||||
| Chairman of the Workers' Party of Vietnam Central Committee Chủ tịch Ban Chấp hành Trung ương Đảng Lao động Việt Nam | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| No. | Portrait | Name (Birth–Death) |
Took office | Left office | Rank | Central Committee |
| * | |
Hồ Chí Minh (1890–1969) |
19 February 1951 | 2 September 1969 | 1 | 2nd Central Committee (1951–60) 3rd Central Committee (1960–76) |
Remove ads
- These numbers are not official.
- The Central Committee when it convenes for its first session after being elected by a National Party Congress elects the Politburo.[21] According to David Koh, in interviews with several high-standing Vietnamese officials, the Politburo ranking is based upon the number of approval votes given by the Central Committee. Lê Hồng Anh, the Minister of Public Security, was ranked 2nd in the 10th Politburo because he received the second-highest number of approval votes. Another example being Tô Huy Rứa of the 10th Politburo, he was ranked at the bottom because he received the lowest number of approval votes. This system was implemented at the 1st plenum of the 10th Central Committee.[22] Before the 10th Party Congress Politburo rankings functioned as the official order of precedence, but it no longer does (however, there are some who disagree with this view).[21]
- He was ranked No. 1 until the 1945 August Revolution led by Hồ Chí Minh.
- He is confirmed to have died on 7 August 2020
- He is currently the only living former general secretary
Remove ads
Remove ads
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
Remove ads