การเกณฑ์ทหาร

การเกณฑ์ (อังกฤษ: conscription) เป็นการรับสมัครบุคคลโดยบังคับในราชการบางอย่างของชาติ ซึ่งเป็นราชการทหารมากที่สุด การเกณฑ์มีมาแต่โบราณ และปัจจุบันยังคงอยู่ในบางประเทศโดยมีชื่อหลากหลาย ระบบการเกณฑ์ชายหนุ่มแทบทุกคน (near-universal) ทั่วประเทศสมัยใหม่มีมาแต่การปฏิวัติฝรั่งเศสในคริสต์ทศวรรษ 1790 ซึ่งการเกณฑ์ทหารได้กลายมาเป็นพื้นฐานของกองทัพขนาดใหญ่และทรงพลัง ภายหลังชาติยุโรปส่วนมากลอกระบบดังกล่าวในยามสงบ ฉะนั้นชายที่มีอายุตามกำหนดต้องรับราชการ 1–8 ปีในกองประจำการ แล้วจึงโอนไปกองเกิน

  ไม่มีกองทัพ

  ปัจจุบันไม่บังคับเกณฑ์ทหาร

  มีตามกฎหมาย

  กำหนดเลิกเกณฑ์ทหารในอนาคตอันใกล้

  ปัจจุบันมีการเกณฑ์ทหาร

  ไม่มีข้อมูล

การเกณฑ์ทหารเป็นที่ถกเถียงกันด้วยหลายเหตุผล รวมทั้งการคัดค้านการสู้รบโดยอ้างมโนธรรมบนเหตุผลด้านศาสนาหรือปรัชญา การคัดค้านทางการเมือง ตัวอย่างเช่น การรับราชการรัฐบาลหรือสงครามซึ่งไม่เป็นที่นิยม และการคัดค้านทางอุดมการณ์ ตัวอย่างเช่น เป็นการละเมิดสิทธิส่วนบุคคลที่รับรู้ บางครั้งผู้ถูกเกณฑ์ทหารอาจหลบเลี่ยงราชการโดยการออกนอกประเทศ ระบบการคัดเลือกบางระบบปรับให้เข้ากับทัศนคติเหล่านี้โดยการจัดราชการทางเลือกที่ไม่ใช่บทบาทปฏิบัติการรบหรือไม่ใช่ทหารอย่างสิ้นเชิง เช่น ซีวิลดีนสท์ (ราชการพลเรือน) ในประเทศออสเตรียและสวิสเซอร์แลนด์ ประเทศที่แยกออกจากสหภาพโซเวียตส่วนมากเกณฑ์ทหารไม่เพียงเข้ากองทัพเท่านั้น แต่รวมถึงองค์การกึ่งทหารซึ่งมีหน้าที่ในราชการเฉพาะในประเทศคล้ายตำรวจ (หน่วยทหารภายใน) หรือหน้าที่กู้ภัย (หน่วยป้องกันภัยฝ่ายพลเรือน) ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมานี้ไม่ถือว่าเป็นทางเลือกของการเกณฑ์ทหาร

ต้นคริสต์ศตวรรษที่ 21 หลายประเทศไม่เกณฑ์ทหารอีกต่อไป แต่อาศัยทหารอาชีพที่มาจากอาสาสมัครที่ได้รับสมัครตามความต้องการกำลังพล อย่างไรก็ดี หลายรัฐที่ได้ยกเลิกการเกณฑ์ทหารไปแล้วยังสงวนอำนาจที่จะรื้อฟื้นการเกณฑ์ทหารในยามสงครามหรือเกิดวิกฤตการณ์

ประวัติ

ยุคศักดินา

ตั้งแต่สมัยกลางในยุคศักดินา ได้มีการเกณฑ์แรงงานประชาชนเพื่อทำกิจการต่างๆ รวมถึงกิจกรรมทางทหารโดยกษัตริย์หรือผู้ปกครองในท้องถิ่น โดยมักจะกำหนดให้ชายที่มีอายุตามที่ระบุมีหน้าที่ต้องไปใช้แรงงานให้กับรัฐ ผู้ใดฝ่าฝืนถือว่ากระทำผิดกฎหมายและต้องได้รับการลงโทษ อย่างไรก็ตามกฎหมายนี้แตกต่างกันไปในแต่ละประเทศ และระยะเวลาที่ต้องเข้าไปใช้แรงงานนั้นอยู่ระหว่างหนึ่งถึงสามเดือน

ระบบทาสทหาร

สุลต่านหรือผู้นำทางทหารของจักรวรรดิออตโตมัน ได้ลักพาเด็กจำนวนมากโดยเฉพาะลูกหลานชาวยุโรปเพื่อนำไปฝึกใช้กำลังอาวุธ กองกำลังทหารทาสนี้มีชื่อเรียว่า Kapıkulu ในปี ค.ศ. 1609 กองกำลังดังกล่าวมีจำนวนมากถึง 100,000 นาย วิธีการลักพาตัวเด็กที่ไม่ใช่มุสลิมและนำมาล้างสมองฝึกใช้เป็นทาสทหารนี้เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องในหลายประเทศในตะวันออกกลาง เช่น กรณี Mamluk และในทวีปแอฟริกา เช่น กรณี Black Guard

ระบบการเกณฑ์ทหารสมัยใหม่

ระบบการขึ้นบัญชีประชาชนในชาติเป็นทหารนั้นเกิดขึ้นครั้งแรกในยุคการปฏิวัติฝรั่งเศส เพื่อให้สาธารณรัฐมีกำลังป้องกันตัวเองจากการรุกรานของราชอาณาจักรยุโรปอื่น ๆ พระราชบัญญัติที่ออกเมื่อ 5 กันยายน ค.ศ. 1798 มีมาตราหนึ่งกล่าวว่า "ชายฝรั่งเศสทุกคนเป็นทหารและมีหน้าที่ในการปกป้องประเทศชาติ"

ในสหรัฐอเมริกานั้นการเกณฑ์ทหารเกิดขึ้นในช่วงสงครามกลางเมืองอเมริกาโดยฝ่าย Union Army ตามพระราชบัญญัติ Enrollment Act ปี ค.ศ. 1863 นั้นอนุญาตให้มีการจ้างบุคคลอื่นเข้ารับราชการทหารแทนได้ ทำให้เกิดความไม่พอใจกันในหมู่สาธารณชน และเกิดเหตุการณ์ความวุ่นวายขึ้น

การส่งทหารเกณฑ์ไปสู้รบในสมรภูมิต่างชาติที่ไม่เกี่ยวข้องกับมาตุภูมิของตนเองเป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอย่างมากในหลายประเทศ เช่น ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่งได้มีการถกเถียงเรื่องการเกณฑ์ทหารกันอย่างแพร่หลายใน แคนาดา ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ ซึ่งเป็นประเทศที่มิได้อยู่ในขอบเขตของสงคราม แต่ได้ส่งทหารไปร่วมรบด้วย ต่อมาสงครามเวียดนามก็ก่อให้เกิดประเด็นการถกเถียงอย่างนี่อีกเช่นกันในช่วงคริสต์ทศวรรษ 1970

รายชื่อประเทศที่มีและไม่มีการเกณฑ์ทหาร

ตัวอย่างเปรียบเทียบตามประเทศ

ประเทศ	พื้นที่ (กม.2)[1]	GDP (ล้านดอลลาร์สหรัฐ)[2]	GDP ต่อหัว (ดอลลาร์สหรัฐ)[3]	ประชากร[4]	การปกครอง[5]	การเกณฑ์ทหาร[6]
แอลเบเนีย	27,398	$ 10,620	$ 2,949.57	3,619,778	ประชาธิปไตยเกิดใหม่	ไม่มี (ยกเลิก ค.ศ. 2010)
แอลจีเรีย	2,381,740	$ 90,000	$ 2,700.01	33,333,216	สาธารณรัฐ	มี
แองโกลา	1,246,700	$ 28,610	$ 2,332.92	12,263,596	สาธารณรัฐ; ระบบประธานาธิบดีหลายพรรคการเมือง	มี
อาร์เจนตินา	2,736,690	$ 210,000	$5,210.67	40,301,927	สาธารณรัฐ	ไม่มี; สมัครใจ อาจมีการสั่งเกณฑ์ทหารได้ด้วยเหตุผลจำเพาะ ตาม Public Law No.24.429 ประกาศใช้ 5 มกราคม ค.ศ. 1995
ออสเตรเลีย	7,617,930	$ 644,700	$31,550.09	20,434,176	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ; ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา; สหพันธรัฐ	ไม่มี (รัฐสภายกเลิก ค.ศ. 1972)[7]
ออสเตรีย	82,444	$ 310,100	$ 37,818.07	8,233,300	สาธารณรัฐ; สหพันธรัฐ	มี (มีราชการทางเลือก)
บาฮามาส	10,070	$ 6,586,	$ 21,547.17	307,451	ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา	ไม่มี
บังกลาเทศ	133,910	$ 72,420	$ 481.36	153,546,896	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
เบลเยียม	30,528	$ 316,200	$ 31,400	10,584,534	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ; ประชาธิปไตยระบบรัฐสภา; สหพันธรัฐ	ไม่มี (ยุติการเกณฑ์ทหารตั้งแต่ ค.ศ. 1994)
เบลีซ	22,806	$ 1,274	$ 4,327.67	301,270	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี; สมัครใจ
ภูฏาน	47,000	$ 1,308	$ 561.89	682,321	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
โบลิเวีย	1,084,390	$ 13,190	$ 1,446.41	9,247,816	สาธารณรัฐ	มี (เฉพาะเมื่อจำนวนผู้สมัครต่อปีน้อยกว่าเป้า)
บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา	51,197	$ 14,780	$ 3,246.78	4,590,310	สมาพันธรัฐ,ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิก 1 มกราคม ค.ศ. 2006)
บราซิล	1,314,000	$ 967,000	$ 6,915.40	196,342,592	สาธารณรัฐ รัฐรวม	มี
บัลแกเรีย	110,550	$ 39,610	$ 5,409.09	7,262,675	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิก 1 มกราคม ค.ศ. 2008[8])
พม่า	657,740	$ 13,530	$ 285.60	47,758,180	ประชาธิปไตยระบบประธานาธิบดี	แหล่งข้อมูลขัดแย้งกัน; มี แต่ไม่บังคับใช้ในเดือนมกราคม ค.ศ. 2011, ไม่มี (FWCC)
จีน	9,326,410	$ 3,251,000	$ 2,459.43	1,330,044,544	รัฐคอมมิวนิสต์	ไม่มี (พลเมืองที่มีอายุตั้งแต่ 18 ปีขึ้นไปต้องไปขึ้นทะเบียนต่อสำนักงานของกองทัพปลดปล่อยประชาชน แต่นโยบายนี้ไม่ถูกบังคับใช้)
โครเอเชีย	56,414	$ 51,360	$ 11,430.32	4,491,543	ประชาธิปไตยแบบกึ่งประธานาธิบดีกึ่งรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารในปี ค.ศ. 2008)[9]
คิวบา	110,860	$ 45,580	$ 4,000.34	11,423,952	รัฐคอมมิวนิสต์	มี
เดนมาร์ก	42,394	$ 311,900	$ 57,039.71	5,484,723	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	มี (มีราชการทางเลือก)
จิบูตี	22,980	$ 841	$ 1,694.29	506,221	สาธารณรัฐ	ไม่มี
เอลซัลวาดอร์	20,720	$ 20,370	$ 2,931.75	7,066,403	สาธารณรัฐ	มี (ทางนิตินัย); ไม่มี (ทางพฤตินัย)
ฟินแลนด์	304,473	$ 245,000	$ 46,769.47	5,244,749	สาธารณรัฐ	มี (มีราชการทางเลือก)
ฝรั่งเศส	640,053[10]	$ 2,560,000	$ 35,240.62	61,037,510	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารในปี ค.ศ. 2001)
แกมเบีย	10,000	$ 653	$ 386.77	1,735,464	สาธารณรัฐ	ไม่มี
เยอรมนี	349,223	$ 3,322,000	$40,315.05	82,369,552	สาธารณรัฐ; สหพันธรัฐ	ไม่มี (ระงับสำหรับยามสงบใน ค.ศ. 2001)
กรีซ	130,800	$ 314,600	$29,384.60	10,722,816	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	มี
กรีเนดา	344	$590	$ 6,557.67	90,343	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มีกองกำลังป้องกันตนเอง
ฮังการี	92,340	$ 138,400	$ 13,901.01	9,930,915	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (การเกณฑ์ทหารในยามสงบยกเลิกใน ค.ศ. 2004)
อิหร่าน	1,636,000	$ 193,500	$ 2,958.83	68,251,090	สาธารณรัฐ; เทวาธิปไตย	มี
อินเดีย	2,973,190	$ 1,099,000	$ 972.68	1,147,995,904	สหพันธรัฐ	ไม่มี
อิสราเอล	20,330	$ 161,900	$ 25,191.86	7,112,359	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	มี
จาเมกา	10,831	$ 11,210	$ 4,032.18	2,804,332	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
ญี่ปุ่น	374,744	$ 4,384,000	$ 34,402.26	127,288,416	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
จอร์แดน	91,971	$ 16,010	$ 2,644.89	6,198,677	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
เกาหลีเหนือ	120,410	$ 40,000[11]	$ 1,800[11]	23,479,088[11]	รัฐพรรคการเมืองเดียว; เผด็จการตระกูล	มี[12]
เกาหลีใต้	98,190	$ 957,100	$ 19,514.81	48,379,392	สาธารณรัฐ	มี
คูเวต	17,820	$ 60,720	$ 24,234.11	2,505,559	สมบูรณาญาสิทธิราชภายใต้รัฐธรรมนูญ	มี
เลบานอน	10,230	$ 24,640	$ 6,276.90	3,971,941	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกในปี ค.ศ. 2006)[13]
ลิเบีย	1,759,540	$ 57,060	$ 9,451.85	6,173,579	รัฐบาลเปลี่ยนผ่าน	มี
ลักเซมเบิร์ก	2,586	$ 50,160	$ 104,451.69	486,006	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
มาซิโดเนียเหนือ	24,856	$ 7,497	$ 3,646.55	2,061,315	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารเมื่อ ค.ศ. 2006)
มาเลเซีย	328,550	$ 186,500,	$ 7,513.71	25,274,132	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
มัลดีฟส์	300	$ 1,049	$ 2,842.58	385,925	สาธารณรัฐ	ไม่มี
มอลตา	316	$ 7,419	$ 18,460.73	403,532	สาธารณรัฐ	ไม่มี
มอลโดวา	33,371	$ 4,227	$ 978.36	4,324,450	สาธารณรัฐ	มี
เนเธอร์แลนด์	33,883	$ 768,700,	$ 46,389.35	16,645,313	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
นิวซีแลนด์	268,021	$ 128,100	$ 31,124.18	4,173,460	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
ฟิลิปปินส์	298,170	$ 144,100	$ 1,582.17	96,061,680	สาธารณรัฐ	ไม่มี
โปแลนด์	304,459	$ 420,300	$ 10,911.71	38,500,696	สาธารณรัฐ	ไม่มี[14]
กาตาร์	11,437	$ 67,760	$ 74,688.97	824,789	เอมิเรต	ไม่มี
โรมาเนีย	230,340	$ 166,000	$ 7,451.95	22,246,862	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกการเกณฑ์ทหารในปี ค.ศ. 2007)[15]
รัสเซีย	16,995,800	$ 1,290,000	$ 9,124.49	140,702,096	สหพันธรัฐ	มี (มีราชการทางเลือก)
รวันดา	24,948	$ 3,320	$335.10	10,186,063	สาธารณรัฐ; ระบบประธานาธิบดี	ไม่มี
ซาอุดีอาระเบีย	376,000	$ 276,900	$ 13,622.68	28,146,656	สมบูรณาญาสิทธิราช	ไม่มี
เซเชลส์	455	$ 710	$ 8,669.64	82,247	สาธารณรัฐ	ไม่มี
สิงคโปร์	682.7	$ 161,300	$ 35,427.12	4,608,167	รัฐสภา สาธารณรัฐ	มี (คิดเป็นระยะเวลานานที่สุดในเอเชีย[16])
สโลวีเนีย	20,151	$ 46,080	$ 22,933.99	2,007,711	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา สาธารณรัฐ	ไม่มี
แอฟริกาใต้	1,219,912	$ 282,600	$ 6,423.04	48,782,756	สาธารณรัฐ	ไม่มี
สเปน	499,542	$ 1,439,000	$ 35,576.37	40,491,052	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ; ระบบรัฐสภา	ไม่มี
ซีเรีย	184,050	$ 37,760	$ 1,954.98	19,747,586	สาธารณรัฐ	มี
เอสวาตินี	17,203	$ 2,936	$ 2,591.20	1,128,814	สมบูรณาญาสิทธิราช	ไม่มี
สวิตเซอร์แลนด์	39,770	$ 423,900	$ 56,111.06	7,581,520	สมาพันธรัฐ (นิตินัย); สหพันธรัฐ (พฤตินัย)	มี (มีราชการทางเลือก)
ไต้หวัน [17]	32,260	$ 383,300	$ 16,768.11	22,920,946	ประชาธิปไตยหลายพรรคการเมือง	มี (มีราชการทางเลือก)[18]) มีแผนให้เป็นกองกำลังอาสาสมัครทั้งหมดเมื่อสิ้น ค.ศ. 2014 แต่ยังคงการเกณฑ์ทหารหลังจากนั้น[19]
ไทย	511,770	$ 245,700	$ 3,776.0	72,493,296	ประชาธิปไตยโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข	มี
ตองงา	718	$ 219	$ 1,873.06	119,009	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี
ตรินิแดดและโตเบโก	5,128	$ 20,700	$19,590.99	1,047,366	ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	ไม่มี
ตุรกี	770,760	$ 663,400	$ 9,322.83	71,892,808	สาธารณรัฐ ประชาธิปไตยแบบรัฐสภา	มี
ยูเครน	603,700	$136,600	$3,034.57	45,134,707	สาธารณรัฐ	ไม่มี (ยกเลิกใน ค.ศ. 2013)
สหราชอาณาจักร	241,590	$ 2,773,000,	$ 45,626.38	60,943,912	ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ	ไม่มี (ยกเว้นกรมเบอร์มิวดา)
สหรัฐ	9,161,923	$ 13,840,000	$ 45,958.70	303,824,640	สหพันธรัฐ	ไม่มี[20]
วานูวาตู	12,200	$455	$ 2,146.52	215,446	สาธารณรัฐ; ระบบรัฐสภา	ไม่มี
เวเนซุเอลา	882,050	$285,200	$9,084.09	27,635,743	สหพันธรัฐ	มี

ข้อโต้แย้งต่อต้านการเกณฑ์ทหาร

สิทธิมนุษยชน

การเกณฑ์ทหารขัดกับปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน ซึ่งที่ประชุมสมัชชาใหญ่แห่งสหประชาชาติ ให้การรับรองตามข้อมติที่ 217 A (III) เมื่อวันที่ 10 ธันวาคม พ.ศ. 2491 โดยประเทศไทยออกเสียงสนับสนุน ข้อ 2 3 4 18 20 23

การใช้แรงงานทาส

"การเกณฑ์ทหารเป็นการใช้แรงงานทาสรูปแบบหนึ่ง" อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ ซิกมุนด์ ฟรอยด์ H.G. Wells, Bertrand Russell and Thomas Mann ^[21]

การเหยียดเพศ เหยียดอายุ

การเกณฑ์ทหารอาจจำกัดเพศหรืออายุของผู้ที่ถูกเกณฑ์ แสดงถึงความไม่เท่าเทียมกันของผู้ที่อยู่ในกำหนดต้องเกณฑ์ทหารกับผู้ที่ไม่อยู่ในกำหนดต้องเกณฑ์ทหาร

ปัญหาวินัยและคุณภาพของทหารเกณฑ์ที่ด้อยกว่าทหารอาสาและทหารอาชีพ

ในสงครามเวียดนามมีกรณีทหารเกณฑ์สังหารกันเอง (Fragging) หรือการกลับไปเข้ากับฝ่ายตรงข้ามของ Andrey Vlasov ในสงครามโลก

ชาตินิยมและความแข็งกร้าวทางการทหาร

"รัฐที่คิดว่าตัวเองสามารถบังคับประชาชนให้ไปร่วมสงครามได้ตามใจชอบ ย่อมไม่มีวันที่จะคิดถึงคุณค่าและความสุขของประชาชนในยามสงบ" ไอน์สไตน์และคานธี ^[22]

ความสิ้นเปลืองและสูญเสียทางเศรษฐกิจในยามที่บ้านเมืองสงบ

ผลตอบแทนต่อต้นทุนของการเกณฑ์ทหารในยามสงบอยู่ในระดับต่ำเนื่องจาก การเกณฑ์ทหารมีต้นทุนที่รัฐต้องจ่ายโดยตรงในการฝึกอบรม และการที่ประชาชนมิได้ไปประกอบอาชีพของตนนั้นเป็นการใช้แรงงานจำนวนมากของชาติไปในทิศทางที่ไม่เพิ่มผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ ^[23]

ข้อโต้แย้งสนับสนุนการเกณฑ์ทหาร

การสานต่อประเพณีและการฝีกฝนที่มีคุณค่า

ในหลายประเทศทั่วโลกมีทรรศนคติการปกครองรากฐานจากประเพณีจารีตสังคมชายเป็นใหญ่การเกณฑ์ทหารนั้นมีจุดประสงค์และสืบทอดระบบจารีตชายเป็นใหญ่ให้คงไว้เป็นหลักประกันทางความคิดสำหรับประชาชนที่เป็นเพศชายทุกคนต่อไปในอนาคตเป็นรัฐปิตุลานิยมหรือคำจำกัดความหมายถึงการส่งต่อการฝึกฝนวิธีปกครอง การดำรงชีวิตและทรรศนคติเฉพาะผู้เป็นชายสมควรปฏิบัติทุกคนจากรุ่นสู่รุ่น ทางปฏิบัติเป็นการคัดเลือกเอาเฉพาะผู้ที่มีลักษณะครบสมบูรณ์กายภาพและจิตใจของความเป็นชายที่รัฐนั้นต้องการและเข้าประเภทที่ถือว่าดี โดยมีบททดสอบของความเป็นชายชาติทหารหรือชายชาตรีที่สุภาพบุรุษนั้นควรจะมี^{[ต้องการอ้างอิง]}

ได้ความสามารถของบุคคลที่หลากหลายเข้ามาใช้ในงานบ้านเมือง

บุคคลที่ถูกเกณฑ์ทหารมีที่มาหลากหลาย ต่างกันในทั้งความถนัดและการศึกษา หากทางการทหารนำความแตกต่างและความรู้ความสามารถที่ทหารเกณฑ์มีมาใช้ให้เหมาะสมก็จะเกิดประโยชน์อย่างยิ่งแก่ประเทศชาติ^{[ต้องการอ้างอิง]}

แรงบันดาลใจทางการเมืองและจริยธรรม

ชอง-ชาก รุสโซ ต่อต้านการใช้ทหารอาชีพและกล่าวว่าเป็นหน้าที่และสิทธิพิเศษของพลเมืองทุกคนที่จะปกป้องบ้านเมืองของตน^{[ต้องการอ้างอิง]}

ดูเพิ่ม

• การเกณฑ์ทหารในประเทศไทย

อ้างอิง

1. Nationmaster: Land area. SOURCE: All CIA World Factbooks เก็บถาวร 2011-03-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 18 December 2003 to 18 December 2008.
2. Nationmaster: GDP. SOURCE: All CIA World Factbooks เก็บถาวร 2011-03-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 18 December 2003 to 18 December 2008
3. Nationmaster: Per capita GDP. SOURCE: All CIA World Factbooks เก็บถาวร 2011-03-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 18 December 2003 to 18 December 2008.
4. Nationmaster: Population. SOURCE: World Development Indicators database เก็บถาวร 2008-10-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน and CIA World Factbooks เก็บถาวร 2011-03-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน.
5. Nationmaster: Government type. SOURCE: All CIA World Factbooks เก็บถาวร 2011-03-11 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน 18 December 2003 to 18 December 2008.
6. Nationmaster: Conscription. SOURCE: Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights, Geneva, Switzerland, 1997. Data collected from the nations concerned, unless otherwise indicated. Acronyms: Amnesty International (AI); European Council of Conscripts Organizations (ECCO); Friends World Committee for Consultation (FWCC); International Helsinki Federation for Human Rights (IHFHR); National Interreligious Service Board for Conscientious Objectors (NISBCO); Service, Peace and Justice in Latin America (SERPAJ); War Resisters International (WRI); World Council of Churches (WCC).
7. Conscription was abolished by law in 1973.) But the Defence Act 1903 as amended retained a provision that it could be reintroduced by proclamation of the Governor-General. Potentially all Australian residents between the ages of 18 and 60 could be called up in this way. However, the Defence Legislation Amendment Act 1992 further provided that any such proclamation is of no effect until it is approved by both Houses of Parliament. Though actual legislation is not required, the effect of this provision is to make the introduction of conscription impossible without the approval of both the Senate and the House of Representatives, Gary Brown (October 12, 1999). "Current Issues Brief 7 1999-2000 — Military Conscription: Issues for Australia". Parliamentary library; Foreign Affairs, Defence and Trade Group. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2007-08-19. สืบค้นเมื่อ 2007-08-10.
8. Country report and updates: Bulgaria22 Oct 2008, War Resisters' International, 22 October 2008
9. Croatia to abolish conscription military service sooner, Southeast European Times, May 10, 2007, สืบค้นเมื่อ 2008-05-30
10. Includes the overseas regions of French Guiana, Guadeloupe, Martinique, and Reunion. France, CIA World Factbook, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-24, สืบค้นเมื่อ 2008-04-09
11. "North Korea". CIA World Factbook. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-05-18. สืบค้นเมื่อ 2007-08-12. (2008 est.)
12. "เกาหลีเหนือ, Military Conscription and Terms of Service". Based on the Country Studies Series by Federal Research Division of the Library of Congress. สืบค้นเมื่อ 2007-08-12..
13. Lebanon, CIA World Factbook, คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-12-24, สืบค้นเมื่อ 2008-05-30
14. "Poland's defence minister, Bogdan Klich, said the country will move towards a professional army and that from January, only volunteers will join the armed forces.", Matthew Day (5 August 2008), Poland ends army conscription, telegraph.co.uk, สืบค้นเมื่อ 2009-02-11
15. Background ไม่มีte: Romania, Bureau of European and Eurasian Affairs, US Department ofState, April 2008, สืบค้นเมื่อ 2008-05-30
16. Lee, Kuan Yew. The Singapore Story: From Third World to First. Singapore Press Holdings
17. "Taiwan". CIA World Factbook. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2010-12-29. สืบค้นเมื่อ 2007-12-09. (estimates based on 2006 data)
18. Substitute Service Center, Department Of Compulsory Military Service, Taipei City Government, สืบค้นเมื่อ July 25, 2008
19. Jimmy Chuang (March 10, 2009), Professional military by 2014: MND, Taipei times.
20. The United States abandoned the draft in 1973 under President Richard Nixon, ended the Selective Service registration requirement in 1975 under President Gerald Ford, and then re-instated the Selective Service registration requirement in 1980 under President Jimmy Carter. Today the U.S. Selective Service System remains as a contingency, should a military draft be re-introduced. For more information see the U.S. Selective Service System website.
21. "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-01-08. สืบค้นเมื่อ 2009-04-25.
22. Einstein and Gandhi's Anti-Conscription Manifesto
23. "สำเนาที่เก็บถาวร" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-03-26. สืบค้นเมื่อ 2009-04-25.