ประเทศบาฮามาส

บาฮามาส (อังกฤษ: The Bahamas) หรือชื่อทางการว่า เครือรัฐบาฮามาส (อังกฤษ: Commonwealth of The Bahamas) เป็นรัฐชาติที่ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแอตแลนติก ทางตะวันออกของรัฐฟลอริดา สหรัฐ อยู่ทางตอนเหนือของประเทศคิวบาและทะเลแคริบเบียน ชื่อของประเทศมาจากคำในภาษาสเปนว่า "บาฆามาร์" (baja mar) มีความหมายว่า "ทะเลน้ำตื้น" เศรษฐกิจของประเทศมากกว่าร้อยละ 60 ของจีดีพี มาจากธุรกิจการท่องเที่ยว ส่วนที่เหลือมาจากอุตสาหกรรมการเกษตร

เครือรัฐบาฮามาส Commonwealth of The Bahamas (อังกฤษ)
ธงชาติ ตราแผ่นดิน
คำขวัญ: Forward Upward Onward Together
เพลงชาติ: มาร์ชออน บาฮามาแลนด์ March On, Bahamaland : เพลงสรรเสริญพระบารมี : ก็อดเซฟเดอะคิง1
เมืองหลวง และเมืองใหญ่สุด	แนสซอ 25°4′N 77°20′W
ภาษาราชการ	ภาษาอังกฤษ
การปกครอง	รัฐเดี่ยว ระบบรัฐสภา ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ
• พระมหากษัตริย์	สมเด็จพระเจ้าชาลส์ที่ 3
• ผู้สำเร็จราชการ	Cynthia A. Pratt
• นายกรัฐมนตรี	Philip Davis
เอกราช
• จาก สหราชอาณาจักร	10 กรกฎาคม พ.ศ. 2516
พื้นที่
• รวม	13,878 ตารางกิโลเมตร (5,358 ตารางไมล์) (155)
• แหล่งน้ำ (%)	28%
ประชากร
• พ.ศ. 2560 ประมาณ	391,232[1] (177)
• สำมะโนประชากร 2010	351,461
• ความหนาแน่น	25.21 ต่อตารางกิโลเมตร (65.3 ต่อตารางไมล์) (181)
จีดีพี (อำนาจซื้อ)	2018 (ประมาณ)
• รวม	$12.612 พันล้าน[2] (148)
• ต่อหัว	$33,494[2] (40)
จีดีพี (ราคาตลาด)	2018 (ประมาณ)
• รวม	$12.803 พันล้าน[2] (130)
• ต่อหัว	$34,102[2] (26)
เอชดีไอ (2019)	0.814[3] สูงมาก · 58
สกุลเงิน	ดอลลาร์บาฮามาส (BSD)
เขตเวลา	UTC−5 (EST)
• ฤดูร้อน (เวลาออมแสง)	UTC−4 (EDT)
ขับรถด้าน	ซ้ายมือ
รหัสโทรศัพท์	1-242
โดเมนบนสุด	.bs
1God Save The King เป็นเพลงชาติอย่างเป็นทางการ แต่โดยทั่วไปแล้วจะใช้ในพระราชพิธีเท่านั้น

บาฮามาสกลายเป็นดินแดนของราชบัลลังก์อังกฤษในปี ค.ศ. 1718 เมื่ออังกฤษปราบโจรสลัด^[4][5] หลังจากสงครามประกาศอิสรภาพของสหรัฐอเมริกา ราชบัลลังก์ได้ย้ายผู้สนับสนุนราชบัลลังก์ชาวอเมริกันหลายพันคนไปยังบาฮามาส; พวกเขาได้นำคนที่ถูกกดขี่ไปด้วยและก่อตั้งไร่นาโดยไม่เสียค่าใช้จ่าย จากช่วงเวลานั้น ประชากรส่วนใหญ่ประกอบด้วยชาวแอฟริกันที่ถูกกดขี่และลูกหลานของพวกเขา การค้าทาสถูกยกเลิกโดยอังกฤษในปี ค.ศ. 1807 แม้ว่าการเป็นทาสในบาฮามาสจะไม่ถูกยกเลิกจนถึงปี ค.ศ. 1834 แต่บาฮามาสได้กลายเป็นที่หลบภัยสำหรับทาสแอฟริกันจากนอกเวสต์อินดีส์ของอังกฤษในปี ค.ศ. 1818^[6] คนแอฟริกันที่ถูกปลดปล่อยจากเรือค้าทาสที่ผิดกฎหมายถูกย้ายไปยังเกาะโดยกองทัพเรือหลวง ขณะที่บางส่วนของทาสและเซมิโนลเหนืออเมริกาเหนือก็หนีไปยังบาฮามาสจากฟลอริดา

ประเทศได้รับเอกราชจากสหราชอาณาจักรในปี ค.ศ. 1973 โดยนำโดยเซอร์ ลินเดน โอ. พินด์ลิง มันแบ่งพระมหากษัตริย์กับราชอาณาจักรอื่น ๆ ของเครือจักรภพ บาฮามาสมีผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศต่อหัวอันดับที่สิบสี่ในภูมิภาคอเมริกาเหนือและใต้ เศรษฐกิจของมันขึ้นอยู่กับการท่องเที่ยวและการเงินนอกชายฝั่ง

จังกานูเป็นขบวนพาเหรดบนถนนแบบดั้งเดิมของชาวแอฟโฟรบาฮามาส ที่จัดขึ้นที่แนสซอ (และอื่น ๆ บางแห่ง) ทุกวันบ็อกซิ่งเดย์และวันปีใหม่^[7][8] จังกานูยังถูกใช้เพื่อฉลองเทศกาลและเหตุการณ์อื่น ๆ เช่น วันปลดแอก^[9]

บาฮามาสพึ่งพาการท่องเที่ยวเป็นอย่างมากซึ่งเป็นสิ่งสำคัญในกิจกรรมทางเศรษฐกิจของประเทศ การท่องเที่ยวมีสัดส่วนประมาณ 70% ของจีดีพีของบาฮามาสและให้การจ้างงานประมาณครึ่งหนึ่งของแรงงานของประเทศ^[10] ในปี ค.ศ. 2012 บาฮามาสมีผู้เยี่ยมชม 5.8 ล้านคนโดยมากกว่า 70% เป็นผู้เข้าชมเรือสำราญ