อับดุลลอฮ์ อิบน์ วะฮับ อัรรอซิบี
From Wikipedia, the free encyclopedia
อับดุลลอฮ์ อิบน์ วะฮับ อัรรอซิบี (อาหรับ: عبدالله بن وهب الراسبي; เสียชีวิตวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 658) เป็นผู้นำเคาะวาริจญ์ช่วงแรก[1]จากเผ่าบะญีละฮ์ เขาเป็นตาบิอี (ผู้เรียนรู้หลักคำสอนศาสนาอิสลามจากเศาะฮาบะฮ์ (ผู้ติดตาม) ของศาสดามุฮัมมัดโดยตรง) เขาสุญูด (ก้มกราบ) ในเวลาละหมาดบ่อยมากจนทำให้เกิดหนังหนาด้านบนหน้าผาก นำไปสู่การตั้งชื่อเล่น dhu ʾl-thafināt, "ผู้มีหนังหนาด้าน"[2]
ในการพิชิตอิรัก อับดุลลอฮ์สู้รบภายใต้การนำของซะอด์ อิบน์ อะบี วักกอศ จากนั้นในสงครามกลางเมืองมุสลิมครั้งที่หนึ่ง เขาอยู่ในฝ่ายเคาะลีฟะฮ์อะลีและสู้รบให้ท่านในยุทธการที่ศิฟฟีน (ค.ศ. 657) เขาต่อต้านการตัดสินใจยอมรับอนุญาโตตุลาการยุติสงครามกลางเมืองของอะลี และหันไปเข้าร่วมกลุ่มผู้ไม่เห็นด้วยที่ฮะรูรออ์ในอิรัก ซึ่งภายหลังกลุ่มนี้เป็นที่รู้จักในชื่อ "เคาะวาริจญ์" ต่อมาพวกเขาย้ายไปที่อัลกูฟะฮ์แล้วเลือกอับดุลลอฮ์เป็นอะมีร (ผู้บัญชาการ) ไม่ใช้เคาะลีฟะฮ์ (ผู้สืบทอดของมุฮัมมัด) อย่างที่มีการกล่าวอ้างบางส่วน[2][3] พวกเขาเคลื่อนตัวไปในเดือนมีนาคม ค.ศ. 658 และถูกอะลีล้อมไว้ในยุทธการที่นะฮ์เราะวาน เมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม (9 เศาะฟัร ฮ.ศ. 38) อับดุลลอฮ์เสียชีวิตในการสู้รบ[2]