รถไฟใต้ดินโซล
From Wikipedia, the free encyclopedia
รถไฟใต้ดินโซล เป็นระบบขนส่งมวลชนขนาดใหญ่ในโซล ประเทศเกาหลีใต้ มีจำนวนสถานีมากเป็นอันดับที่สอง รองจากรถไฟใต้ดินนครนิวยอร์ก และมีจำนวนผู้โดยสารหนาแน่นมากที่สุด ปัจจุบันมี 19 เส้นทาง ได้รับการโหวตจาก Jalopnik ให้เป็นระบบรถไฟฟ้าที่ดีที่สุดในโลก[3] โดยตั้งฉายาว่า "super highway"[4] เนื่องจากมีความสะอาด และง่ายต่อการโดยสาร เป็นระบบแรกที่มีกการใช้บัตร contactless smart ที่เรียกว่า Upass แลใช้เทคโนโลยีอื่น ๆ อีก เช่น 4G LTE, WiFi, DMB และ WiBro รถไฟทุกขบวนจะติดตั้งจอโทรทัศน์และเครื่องปรับอากาศไว้ด้วย ในปี ค.ศ. 2009 ได้มีการติดตั้งประตูกั้นชานชาลา กับสถานีรถไฟฟ้า 92 สถานี[5]
ข้อมูลเบื้องต้น รถไฟใต้ดินโซล, ข้อมูลทั่วไป ...
รถไฟใต้ดินโซล | |||
---|---|---|---|
โซล เมโทร 2000 ซีรีส์ ในเส้นทางสาย 2 | |||
ข้อมูลทั่วไป | |||
ชื่อพื้นเมือง | 수도권 전철 / 首都圈電鐵 Seoul Metropolitan Subway | ||
เจ้าของ | รัฐบาลเกาหลีใต้, รัฐบาลกรุงโซล, มหานครอินช็อน, นครพูช็อน, นครอึยจ็องบู, นครยงอิน | ||
ที่ตั้ง | โซลและปริมณฑล | ||
ประเภท | ระบบขนส่งมวลชนเร็ว, รถไฟชานเมือง | ||
จำนวนสาย | 23 | ||
จำนวนสถานี | 768 | ||
ผู้โดยสารต่อปี | 1.91 พันล้าน (2017, สาย 1-9, รถไฟใต้ดินโซล)[1] 1.16 พันล้าน (2017, โคเรล)[2] | ||
การให้บริการ | |||
เริ่มดำเนินงาน | 15 สิงหาคม 1974; 49 ปีก่อน (1974-08-15) | ||
ผู้ดำเนินงาน | โซล เมโทร, โคเรล, อินช็อน ทรานซิส คอร์ปอเรชัน, และเอกชนผู้สัมปทาน | ||
ข้อมูลทางเทคนิค | |||
ระยะทาง | 1,262.2 km (784.3 mi) (ทุกสาย) | ||
รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ | ||
|
ปิด