ยุทธการที่กัรบะลาอ์

ยุทธการที่กัรบะลาอ์
	ส่วนหนึ่งของ ฟิตนะฮ์ครั้งที่สอง
	; ภาพวาด ยุทธการที่กัรบะลาอ์ โดยอับบาส อัลมูซาวี,; พิพิธภัณฑ์บรุกลิน
วันที่	10 ตุลาคม ค.ศ. 680 (10 มุฮัรร็อม ฮ.ศ. 61)
สถานที่	กัรบะลาอ์, อิรัก32°36′55″N 44°01′53″E
ผล	รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์ชนะ ฮุซัยน์ อิบน์ อะลีเสียชีวิต; สมาชิกในครอบครัวฮุซัยน์หลายคนตกเป็นเชลย; ฟิตนะฮ์ครั้งที่สอง;
คู่สงคราม
รัฐเคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์	ฮุซัยน์ อิบน์ อะลีและผู้ติดตาม
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
อุบัยด์ อัลลอฮ์ อิบน์ ซิยาด; อุมัร อิบน์ ซะอด์; ชิมร์ อิบน์ ซีล-เญาชัน; อัล-ฮูร์ อิบน์ ยะซีด อัล-ทามีมี (แปรพักตร์)	ฮุซัยน์ อิบน์ อะลี †; อัล-อับบาส อิบน์ อะลี †; ฮะบีบ อิบน์ มะซอฮิร †; สุฮัยร อิบน์ อัล-เกย์น †
กำลัง
4,000–5,000 คน	70–145 คน
ความสูญเสีย
88 คน	มากกว่า 72 คน
	ที่ตั้งในประเทศอิรัก

ยุทธการที่กัรบะลาอ์ (อาหรับ: مَعْرَكَة كَرْبَلَاء, อักษรโรมัน: maʿraka Karbalāʾ) เป็นการสู้รบระหว่างกองทัพของยะซีดที่ 1 เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์องค์ที่ 2 กับกองทัพขนาดเล็กที่นำโดยฮุซัยน์ อิบน์ อะลี หลานชายของศาสดามุฮัมมัด ยุทธการนี้เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 10 ตุลาคม ค.ศ. 680 (10 มุฮัรร็อม ฮ.ศ. 61) สนามรบตั้งอยู่ที่เมืองกัรบะลาอ์ ซาวัด (ตอนใต้ของอิรักในปัจจุบัน)

ข้อมูลเบื้องต้น ยุทธการที่กัรบะลาอ์, วันที่ ...

ปิด

มุอาวิยะฮ์ที่ 1 เคาะลีฟะฮ์อุมัยยะฮ์องค์แรก (ครองราชย์ ค.ศ. 661–680) เสนอยะซีด โอรสของตนเป็นผู้สืบทอดก่อนพระองค์จะสวรรคต การแต่งตั้งยะซีดได้รับการโต้แย้งจากบรรดาบุตรของเศาะฮาบะฮ์ (สหายของศาสดา) รวมถึงฮุซัยน์ บุตรของอะลี อิบน์ อะบี ฏอลิบ เคาะลีฟะฮ์รอชิดูนองค์ที่ 4 และอับดุลละฮ์ อิบน์ อัลสุบัยร บุตรของสุบัยร อิบน์ อัล-เอาวาม เมื่อมุอาวิยะฮ์สวรรคตในปี ค.ศ. 680 ยะซีดเรียกร้องความสวามิภักดิ์จากฮุซัยน์และผู้เห็นต่างคนอื่น ๆ แต่ฮุซัยน์ปฏิเสธและลี้ภัยจากนครอัลมะดีนะฮ์ไปยังนครมักกะฮ์^[6] อีกด้านหนึ่งชาวเมืองกูฟะฮ์อันเป็นศูนย์กลางของฝ่ายอะลีและเกลียดชังอุมัยยะฮ์^[7] ส่งคำเชิญให้ฮุซัยน์มาที่เมืองนี้เพื่อก่อการกบฏล้มล้างยะซีด ระหว่างที่ฮุซัยน์เดินทางไปที่กูฟะฮ์พร้อมผู้ติดตามราว 70 คน พวกเขาถูกขัดขวางโดยกองทัพอุมัยยะฮ์จำนวน 1,000 คน ฮุซัยน์จึงเดินทางขึ้นเหนือไปตั้งค่าย ณ ที่ราบกัรบะลาอ์ในวันที่ 2 ตุลาคม^[1]^[5] หลังจากนั้นกองทัพอุมัยยะฮ์มาสมทบอีก 4,000 คน^[8]^{[lower-alpha 1]} การเจรจาระหว่างฮุซัยน์กับอุบัยด์ อัลลอฮ์ อิบน์ ซิยาด ข้าหลวงอุมัยยะฮ์ไม่เป็นผลเมื่อซิยาดไม่อนุญาตให้ฮุซัยน์เข้าเมืองกูฟะฮ์หรือกลับไปยังมะดีนะฮ์ ขณะที่ฮุซัยน์ปฏิเสธที่จะยอมรับอำนาจของยะซีด^[10] การสู้รบจึงเกิดขึ้นในวันที่ 10 ตุลาคม ฮุซัยน์และผู้ติดตามเกือบทั้งหมดถูกสังหาร ส่วนสมาชิกในครอบครัวของเขาถูกจับเป็นเชลย^[11] ยุทธการนี้ยังเป็นจุดเริ่มต้นของฟิตนะฮ์ครั้งที่สอง ซึ่งเป็นสงครามกลางเมืองหลายฝ่ายเพื่อล้มล้างยะซีด

ยุทธการที่กัรบะลาอ์กระตุ้นพัฒนาการของฝ่ายอะลี (ชีอะตุอะลี) ให้กลายเป็นนิกายที่มีพิธีกรรมและความทรงจำร่วมเป็นของตนเอง เหตุการณ์นี้เป็นเหตุการณ์สำคัญในประวัติศาสตร์ ประเพณีและเทววิทยาของชีอะฮ์ และมักถูกกล่าวถึงบ่อยครั้งในวรรณกรรมชีอะฮ์ ชีอะฮ์มองว่าความทุกข์ทรมานและความตายของฮุซัยน์เป็นการเสียสละเพื่อความถูกต้องและความยุติธรรม^[12] มุสลิมชีอะฮ์ระลึกถึงยุทธการนี้ทุกปีเป็นเวลา 10 วันในเดือนมุฮัรร็อม โดยวันที่สำคัญที่สุดคือวันที่ 10 ของเดือนหรือวันอาชูรออ์ ซึ่งมุสลิมชีอะฮ์จะจัดงานเพื่อไว้ทุกข์ สวดเพลงไว้อาลัยหรือเพลงโศก จำลองเหตุการณ์ เลี้ยงอาหารแก่ผู้ร่วมงานและทำร้ายตนเอง^[13] ขณะที่มุสลิมซุนนีถือเหตุการณ์นี้เป็นโศกนาฏกรรมเช่นกัน^[14] ทั้งมุสลิมชีอะฮ์และซุนนีต่างถือว่าฮุซัยน์และผู้ติดตามเป็นผู้พลีชีพเพื่อศาสนา^[15]

หมายเหตุ

แหล่งข้อมูลของชีอะฮ์ยืนยันว่ากองทัพอุมัยยะฮ์มีกำลังถึง 30,000 คน^[9]

อ้างอิง

[1]
Wellhausen 1901, p. 65.
[2]
Vaglieri 1971, p. 609.
[3]
Madelung 2004, pp. 493–498.
[4]
Ayoub 1978, p. 109.
[5]
Halm 1997, p. 9.
[6]
Wellhausen 1901, p. 61.
[7]
Daftary 1990, p. 47.
[8]
Wellhausen 1901, pp. 65–66.
[9]
Munson 1988, p. 23.
[10]
Donner 2010, p. 178.
[11]
Kennedy 2004, p. 77.
[12]
Veccia Vaglieri 1971, p. 614.
[13]
As-Saadi, Abdul-Ilah. "Ashura: Why Muslims fast and mourn in Muharram". August 28, 2020. สืบค้นเมื่อ November 3, 2023.
[14]
Hawting 2000, p. 50.
[15]
Ayoub 1978, pp. 134–135.

"ยุทธการที่กัรบะลาอ์". สารานุกรมบริแทนนิกา.

บทความประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[fn1-6] แหล่งข้อมูลของชีอะฮ์ยืนยันว่ากองทัพอุมัยยะฮ์มีกำลังถึง 30,000 คน^[9]

[FOOTNOTEWellhausen190165-1] [1]
Wellhausen 1901, p. 65.

[FOOTNOTEVaglieri1971609-2] [2]
Vaglieri 1971, p. 609.

[FOOTNOTEMadelung2004493–498-3] [3]
Madelung 2004, pp. 493–498.

[FOOTNOTEAyoub1978109-4] [4]
Ayoub 1978, p. 109.

[FOOTNOTEHalm19979-5] [5]
Halm 1997, p. 9.

[FOOTNOTEWellhausen190161-7] [6]
Wellhausen 1901, p. 61.

[FOOTNOTEDaftary199047-8] [7]
Daftary 1990, p. 47.

[FOOTNOTEWellhausen190165–66-9] [8]
Wellhausen 1901, pp. 65–66.

[FOOTNOTEMunson198823-10] [9]
Munson 1988, p. 23.

[FOOTNOTEDonner2010178-11] [10]
Donner 2010, p. 178.

[FOOTNOTEKennedy200477-12] [11]
Kennedy 2004, p. 77.

[FOOTNOTEVeccia_Vaglieri1971614-13] [12]
Veccia Vaglieri 1971, p. 614.

[14] [13]
As-Saadi, Abdul-Ilah. "Ashura: Why Muslims fast and mourn in Muharram". August 28, 2020. สืบค้นเมื่อ November 3, 2023.

[FOOTNOTEHawting200050-15] [14]
Hawting 2000, p. 50.

[FOOTNOTEAyoub1978134–135-16] [15]
Ayoub 1978, pp. 134–135.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[lower-alpha 1]

[6]

[7]

[8]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[9]

ยุทธการที่กัรบะลาอ์

หมายเหตุ

อ้างอิง

Wikiwand in your browser!

หมายเหตุ

อ้างอิง

Wikiwand in your browser!

เชิงอรรถ

แหล่งข้อมูลอื่น