มณฑลจี๋หลิน
From Wikipedia, the free encyclopedia
จี๋หลิน (จีน: 吉林ⓘ; พินอิน: Jílín) เป็นหนึ่งในสามมณฑลทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีน เมืองหลวงและเมืองใหญ่สุดคือ ฉางชุน มณฑลจี๋หลินมีอาณาเขตทางทิศตะวันออกติดกับประเทศเกาหลีเหนือ (นครราซ็อน จังหวัดฮัมกย็องเหนือ จังหวัดรยังกัง และจังหวัดชากัง) และประเทศรัสเซีย (ดินแดนปรีมอร์สกี) ทิศเหนือติดกับมณฑลเฮย์หลงเจียง ทิศใต้ติดกับมณฑลเหลียวหนิง และทิศตะวันตกติดกับเขตปกครองตนเองมองโกเลียใน ชื่อของมณฑล "จี๋หลิน" มาจากวลีภาษาแมนจู girin ula หมายถึง "ไปตามลำน้ำ"
มณฑลจี๋หลิน 吉林省 | |
---|---|
การถอดเสียงชื่อมณฑล | |
• ภาษาจีน | จี๋หลินเฉิ่ง (吉林省 Jílín Shěng) |
• อักษรย่อ | JL / จี๋ (吉 Jí) |
ทิวทัศน์ของทะเลสาบสวรรค์ (ทะเลสาบเทียนฉือ) | |
แผนที่แสดงที่ตั้งของมณฑลจี๋หลิน | |
พิกัด: 43°42′N 126°12′E | |
ตั้งชื่อจาก | มาจาก girin ula วลีภาษาแมนจู แปลว่า "ไปตามลำน้ำ" |
เมืองหลวง (และเมืองใหญ่สุด) | |
เขตการปกครอง | 9 จังหวัด, 60 อำเภอ, 1,006 ตำบล |
การปกครอง | |
• เลขาธิการพรรค | Bayanqolu |
• ผู้ว่าราชการ | จิ่ง จุ้นไห่ (景俊海) |
พื้นที่[1] | |
• ทั้งหมด | 191,126 ตร.กม. (73,794 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | อันดับที่ 14 |
ความสูงจุดสูงสุด (ภูเขาแพ็กดู) | 2,744 เมตร (9,003 ฟุต) |
ประชากร (ค.ศ. 2010)[2] | |
• ทั้งหมด | 27,462,297 คน |
• อันดับ | อันดับที่ 21 |
• ความหนาแน่น | 140 คน/ตร.กม. (370 คน/ตร.ไมล์) |
• อันดับความหนาแน่น | อันดับที่ 23 |
ประชากรศาสตร์ | |
• องค์ประกอบทางชาติพันธุ์ | |
• ภาษาและภาษาถิ่น | ภาษาจีนกลางตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาษาเกาหลีสำเนียงฮัมกย็อง |
รหัส ISO 3166 | CN-JL |
GDP (ค.ศ. 2017)[3] | 1.53 ล้านล้านเหรินหมินปี้ หรือ 226.44 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 23) |
• ต่อหัว | 56,101 เหรินหมินปี้ หรือ 8,309 ดอลลาร์สหรัฐ (อันดับที่ 13) |
HDI (ค.ศ. 2018) | 0.768[4] (สูง) (อันดับที่ 9) |
เว็บไซต์ | www |
ชาวแมนจูเคยอาศัยอยู่ในพื้นที่ของมณฑลจี๋หลิน จึงทำให้มณฑลจี๋หลินเป็นส่วนหนึ่งของแคว้นแมนจูเรียในประวัติศาสตร์ พื้นที่แห่งนี้เคยมีการต่อสู้แย่งชิงและตกอยู่ภายใต้การปกครองของรัฐต่าง ๆ ที่ไม่ใช่ของชาวฮั่น ได้แก่ รัฐกลุ่มชนซฺยงหนู, รัฐเซียนเปย์, ราชวงศ์เหลียวของชาวชี่ตัน, ราชวงศ์จินของกลุ่มชนนฺหวี่เจิน, และราชวงศ์หยวนของชาวมองโกล[5] ประชากรส่วนใหญ่ในมณฑลพูดภาษาจีนกลาง เนื่องด้วยการรับเอาวัฒนธรรมฮั่นและภาษาจีนมาใช้โดยชาวแมนจู ทำให้ภาษาแมนจูถือเป็นภาษาที่ใกล้สูญพันธุ์[6] มณฑลนี้มีชาวเกาหลีอยู่ประมาณร้อยละ 4 ของประชากรทั้งหมด เนื่องจากตั้งอยู่ใกล้กับคาบสมุทรเกาหลี
เช่นเดียวกันกับมณฑลอื่น ๆ ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน จี๋หลินได้ผ่านช่วงแรกของการพัฒนาอุตสาหกรรม อย่างไรก็ตาม เศรษฐกิจของมณฑลจี๋หลิน ซึ่งเด่นด้านอุตสาหกรรมหนัก ได้ประสบปัญหากับการโอนกิจการของรัฐเป็นของเอกชน สิ่งนี้กระตุ้นให้รัฐบาลกลางดำเนินการรณรงค์ที่เรียกว่า "แผนฟื้นฟูพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ" นอกจากนี้ มณฑลจี๋หลินยังมีแหล่งหินน้ำมันเป็นจำนวนมาก