ภาษาไทใหญ่
ไทใหญ่shan / From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาไทใหญ่ หรือ ภาษาฉาน (ไทใหญ่: လိၵ်ႈတႆးⓘ [หลิกไต๊], ၵႂၢမ်းတႆးⓘ ความไท [กว๊ามไต๊], /kwáːm.táj/; อังกฤษ: Shan language) เป็นภาษาตระกูลขร้า-ไท ใช้พูดในภาคเหนือของประเทศพม่า ประเทศไทย และทางตอนใต้ของประเทศจีน มีเสียงวรรณยุกต์ 5 เสียง ไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับจำนวนผู้พูดที่แน่นอน เนื่องจากสงครามระหว่างพม่ากับไทใหญ่ ทำให้การเข้าไปศึกษาเกี่ยวกับชาวไทใหญ่ทำได้ยาก คาดว่ามีผู้พูดราว 4-30 ล้านคน มีอักษรเป็นของตนเอง 2 ชนิดคือ อักษรไทใหญ่ ใช้ในพม่า และอักษรไทใต้คง ใช้ในจีน
บทความนี้ยังต้องการเพิ่มแหล่งอ้างอิงเพื่อพิสูจน์ความถูกต้อง |
ไทใหญ่ | |
---|---|
ฉาน | |
หลิกไต๊ | |
ออกเสียง | lik.táj |
ประเทศที่มีการพูด | พม่า (รัฐฉาน) ไทย จีน (มณฑลยูนนาน) |
ภูมิภาค | เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ |
ชาติพันธุ์ | ชาวไทใหญ่ |
จำนวนผู้พูด | 3.3 ล้านคน (2544) |
ตระกูลภาษา | ขร้า-ไท
|
ระบบการเขียน | อักษรไทใหญ่ |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | พม่า |
รหัสภาษา | |
ISO 639-2 | shn |
ISO 639-3 | shn |
แม้ว่าจะมีคำกล่าวว่า "อย่ากิ๋นอย่างม่าน อย่าตานอย่างไต" ซึ่งเปรียบเทียบวิถีชีวิตของชาวพม่าที่ให้ความสำคัญกับการกินอยู่ ซึ่งแตกต่างจากชาวไทใหญ่ที่ให้ความสำคัญแก่การทำบุญ ถึงกระนั้นไทใหญ่ก็รับวัฒนธรรม ศาสนา ตลอดจนถึงคำในภาษาพม่าเข้ามามาก จนคำไทใหญ่หลายถิ่นเป็นกวามไตลอแล คือไทใหญ่พูดคำพม่าปนไปหมด เช่นที่เมืองสีป้อและเมืองยางเป็นต้น[1]