ภาษาเตลูกู
From Wikipedia, the free encyclopedia
เตลูกู (เตลูกู: తెలుగు, แม่แบบ:IPA-te) เป็นภาษาดราวิเดียนคลาสสิกที่พูดโดยชาวเตลูกูใน รัฐอานธรประเทศกับรัฐเตลังคานา ซึ่งเป็นรัฐที่มีภาษานี้เป็นภาษาราชการ ถือเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากที่สุดในตระกูลภาษาดราวิเดียน และเป็นหนึ่งใน 22 ภาษาในกำหนดของสาธารณรัฐอินเดีย[5][6] ภาษานี้ยังเป็นหนึ่งในไม่กี่ภาษาที่มีสถานะทางการมากกว่าหนึ่งรัฐของอินเดีย ร่วมกับภาษาฮินดีและภาษาเบงกอล[7][8] ภาษาเตลูกูเป็นหนึ่งในหกภาษาที่รัฐบาลอินเดียเลือกเป็นภาษาคลาสสิก (ของอินเดีย)[9][10]
ภาษาเตลูกู | |
---|---|
తెలుగు | |
ศัพท์ "เตลูกู" ในอักษรเตลูกู | |
ออกเสียง | [ˈteluɡu] |
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศอินเดีย |
ชาติพันธุ์ | ชาวเตลูกู |
จำนวนผู้พูด | 83 ล้านคน (2011)[1][2] ผู้พูดภาษาที่สอง: 13 ล้านคน[1] |
ตระกูลภาษา | ดราวิเดียน
|
รูปแบบก่อนหน้า | เตลูกูเก่า
|
ภาษาถิ่น | ดูกลุ่มภาษาเตลูกู
|
ระบบการเขียน | อักษรเตลูกู อักษรเบรลล์ภารติ (เตลูกู) |
สถานภาพทางการ | |
ภาษาทางการ | อินเดีย
|
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน | แอฟริกาใต้ (ภาษาที่ได้รับการคุ้มครอง)[4] |
รหัสภาษา | |
ISO 639-1 | te |
ISO 639-2 | tel |
ISO 639-3 | tel – รหัสรวม รหัสเอกเทศ: wbq – Waddar (Vadari) |
นักภาษาศาสตร์ | tel |
Linguasphere | 49-DBA-aa |
ภาษาเตลูกูเป็นภาษาท้องถิ่นของรัฐอานธรประเทศกับรัฐเตลังคานา | |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด |
ชาวอังกฤษในคริสต์ศตวรรษที่ 19 เรียกภาษาเตลูกูว่า ภาษาอิตาลีของโลกตะวันออก (Italian of the East) เนื่องจากทุกคำในภาษาเตลูกูลงท้ายด้วยเสียงสระ แต่เชื่อว่านักสำรวจชาวอิตาลี นิกโกเลาะ ดา กอนตี (Niccolò Da Conti) ได้คิดวลีนี้ในคริสต์ศตวรรษที่ 15
ด้วยจำนวนผู้พูดภาษาแม่เกือบ 81 ล้านคนตามสำมะโน ค.ศ. 2011 ทำให้ภาษาเตลูกูเป็นภาษาที่มีผู้พูดมากเป็นอันดับ 4 ของประเทศอินเดีย และอันดับที่ 15 ของโลกตามรายการภาษาตามจำนวนผู้พูดภาษาแม่ของ Ethnologue[11][12][13] ภาษานี้ยังเป็นภาษาที่ได้รับการคุ้มครองในประเทศแอฟริกาใต้ และถูกเสนอเป็นภาษาทางเลือกที่สามในโรงเรียนที่จังหวัด KwaZulu-Natal[4][14] มีจารึกก่อนสมัยอาณานิคมที่เขียนในภาษาเตลูกูเกือบ 10,000 ชิ้น[15]