![cover image](https://wikiwandv2-19431.kxcdn.com/_next/image?url=https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/a4/Burushaski_Nastaliq_-_Endonym.png/640px-Burushaski_Nastaliq_-_Endonym.png&w=640&q=50)
ภาษาบูรุศซัสกี
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาบูรุศซัสกี (อักษรโรมัน: Burushaski; Burushaski: بروشسکی, อักษรโรมัน: burū́šaskī) เป็นภาษาโดดเดี่ยวที่ไม่มีความเกี่ยวข้องกับภาษาใด ๆ ในโลก[5] ซึ่งพูดโดยชาวบุรุศโศที่อาศัยในภาคเหนือของกิลกิต-บัลติสถาน ประเทศปากีสถาน[6][7] กับผู้พูดไม่กี่ร้อยคนภาคเหนือของรัฐชัมมูและกัศมีร์ ประเทศอินเดีย[6][1] ชื่ออื่น ๆ ของภาษานี้คือ ภาษากันชุต ภาษาเวอร์ชิกวรร ภาษาบูรุศกี[8] และภาษามิยาสกี ภาษานี้มีผู้พูดใน Botraj Mohalla ในภูมิภาคHari Parbat ที่ศรีนคร[2][9]
ภาษาบูรุศซัสกี | |
---|---|
بُرُشَسکݵ | |
![]() บูรุศซัสกีในแบบอักษรแนสแทอ์ลีก | |
ประเทศที่มีการพูด | กิลกิต-บัลติสถาน, ประเทศปากีสถาน รัฐชัมมูและกัศมีร์, ประเทศอินเดีย[1] |
ภูมิภาค | ฮุนซา, นาการ์,ยาซิน, กิลกิตตอนเหนือ, Hari Parbat[2] |
ชาติพันธุ์ | ชาวบูรุศโศ |
จำนวนผู้พูด | 112,000 คน[3] (2016)[4] |
ตระกูลภาษา | ภาษาโดดเดี่ยว |
ภาษาถิ่น | Burushaski proper (ยาซิน)
Khajuna (ฮุนซา-นาการ์)
|
รหัสภาษา | |
ISO 639-3 | bsk |
![]() | |
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด |
ปัจจุบัน ภาษาบูรุศซัสกีมีคำยืมจากภาษาอูรดูมาก (รวมทั้งคำยืมจากภาษาอังกฤษและภาษาสันสกฤตที่รับผ่านภาษาอูรดู) และมาจากภาษาเพื่อนบ้านเช่นกลุ่มภาษาดาร์ดิก เช่น ภาษาโคชวาร์และภาษาซีนา และมีบางส่วนมาจากกลุ่มภาษาเตอร์กิก และจากภาษาบัลติ ภาษาวาคี ภาษาปาทาน[10] แต่ก็มีคำศัพท์ดั้งเดิมอยู่เป็นจำนวนมาก กลุ่มภาษาดาร์ดิกเองก็มีการยิมคำไปจากภาษาบูรุศซัสกี ภาษานี้มีสำเนียงหลักๆ 3 สำเนียงแบ่งตามหุบเขาที่อาศัยอยู่คือ ฮันซา นคร และยาซิน สำเนียงยาซินได้รับอิทธิพลจากภาษาเพื่อนบ้านน้อยที่สุดและต่างจากอีกสองสำเนียงมาก แต่ทั้งสามสำเนียงยังเข้าใจกันได้