ภาษาบูกิซ
From Wikipedia, the free encyclopedia
ภาษาบูกิซ (อังกฤษ: Buginese language, Bugis; บูกิซ: ᨅᨔ ᨕᨘᨁᨗ /basa.uɡi/) เป็นภาษาที่พูดโดยประชากรราว 5 ล้านคน ในภาคใต้ของเกาะซูลาเวซี ประเทศอินโดนีเซีย คำว่า บูกิซ มาจากภาษามลายู ส่วนชาวบูกิซเรียกภาษาของตนว่า บาซา อูกิ แปลว่ากษัตริย์องค์แรก ซึ่งหมายถึง กษัตริย์ในอาณาจักรบุกิสโบราณ แต่เรื่องราวไม่ชัดเจนเพราะไม่มีหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษร หลักฐานลายลักษณ์อักษรครั้งแรกที่พบคือ อี ลา กาลิโก ซึ่งเป็นภาพวงกลม เล่าถึงกำเนิดชีวิต พบในซูลาเวซีใต้
ข้อมูลเบื้องต้น ภาษาบูกิซ, ประเทศที่มีการพูด ...
ภาษาบูกิซ | |
---|---|
Basa Ugi ᨅᨔ ᨕᨘᨁᨗ | |
ประเทศที่มีการพูด | ประเทศอินโดนีเซีย |
ภูมิภาค | จังหวัดซูลาเวซีใต้; และบางบริเวณในซูลาเวซี, บอร์เนียว, สุมาตรา, จังหวัดมาลูกู, ปาปัว |
ชาติพันธุ์ | ชาวบูกิซ |
จำนวนผู้พูด | 4 ล้านคน (รวมผู้พูดภาษาที่สอง 500,000 คน) (2015 UNSD)[1] |
ตระกูลภาษา | ออสโตรนีเซียน
|
ระบบการเขียน | อักษรละติน อักษรลนตารา |
รหัสภาษา | |
ISO 639-2 | bug |
ISO 639-3 | bug |
บริเวณที่มีผู้พูดภาษาบูกิซและ Campalagian ทั่วซูลาเวซี |
ปิด