พระอินทร์อภัย
From Wikipedia, the free encyclopedia
พระอินทร์อภัย (หรือ อินทรอไภย)[1] มีชื่อตัวว่า ไพ มีฐานันดรศักดิ์เดิมว่า เจ้าฟ้าทัศไภย (หรือ ทัศไพ)[1] เป็นพระราชโอรสในสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี เกิดแต่กรมบริจาภักดีศรีสุดารักษ์ หลังการผลัดแผ่นดินก็ถูกถอดจากฐานันดรศักดิ์ แต่ด้วยมีความสามารถด้านการแพทย์ จึงเข้ารับราชการในราชสำนักพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช เป็นตำแหน่งเจ้าราชนิกูลที่ พระอินทร์อภัย และเป็นบิดาของเจ้าจอมมารดาน้อย ในรัชกาลที่ 4
ข้อมูลเบื้องต้น พระอินทร์อภัย, เกิด ...
พระอินทร์อภัย | |
---|---|
เกิด | ราว พ.ศ. 2320 |
เสียชีวิต | พ.ศ. 2358 |
สาเหตุเสียชีวิต | ถูกประหาร |
อาชีพ | แพทย์ |
บิดามารดา | สมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี กรมบริจาภักดีศรีสุดารักษ์ |
ปิด
พระอินทร์อภัยถูกประหารชีวิตเมื่อ พ.ศ. 2358 เพราะลอบเป็นชู้กับบาทบริจาริกาในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย[2]