ทาลัสซีเมีย
From Wikipedia, the free encyclopedia
โรคเลือดจางทาลัสซีเมีย (อังกฤษ: thalassaemia) เป็นโรคเลือดจางที่มีสาเหตุมาจากมีความผิดปกติทางพันธุกรรม ทำให้มีการสร้างโปรตีนที่เป็นส่วนประกอบสำคัญของเม็ดเลือดผิดปกติ จึงทำให้เม็ดเลือดแดงมีอายุสั้นกว่าปกติ แตกง่าย ถูกทำลายง่าย ผู้ป่วยที่เป็นโรคนี้จึงมีเลือดจางกว่าคนทั่วไป โรคนี้พบได้ทั้งหญิงและชายปริมาณเท่า ๆ กัน ถ่ายทอดมาจากพ่อและแม่ทางพันธุกรรมพบได้ทั่วโลก และพบมากในประเทศไทยด้วยเช่นกัน
ข้อมูลเบื้องต้น ทาลัสซีเมีย, ชื่ออื่น ...
ทาลัสซีเมีย | |
---|---|
ชื่ออื่น | Thalassaemia, Mediterranean anemia |
ฟิล์มเลือดของผู้ป่วยโรคทาลัสซีเมียชนิดเดลตาเบต้า | |
สาขาวิชา | โลหิตวิทยา |
อาการ | รู้สึกอ่อนเพลีย มีอาการม้ามโต ผิวเหลือง ปัสสาวะสีเข้ม[1] |
สาเหตุ | โรคทางพันธุกรรม (กรรมพันธุ์)[2] |
วิธีวินิจฉัย | ตรวจเลือด ตรวจพันธุกรรม[3] |
การรักษา | การถ่ายเลือด, การล้างพิษหลอดเลือด, กรดโฟลิก[4] |
ความชุก | 280 ล้านคน (พ.ศ. 2558)[5] |
การเสียชีวิต | 16,800 คน (พ.ศ. 2558)[6] |
ปิด
ประเทศไทยพบผู้ป่วยโรคนี้ร้อยละ 1 และพบผู้ที่เป็นพาหะนำโรคถึงร้อยละ 30-40 คือประมาณ 20-25 ล้านคน[7] เมื่อพาหะแต่งงานกันและพบยีนผิดปกติร่วมกัน ก็อาจมีลูกที่เกิดโรคนี้ได้ ซึ่งประมาณการณ์ว่าจะมีคนไทยเป็นมากถึง 500,000 คน โรคนี้ทำให้เกิดโลหิตจางโดยเป็นกรรมพันธุ์ของการสร้างเฮโมโกลบิน ซึ่งมีสีแดงและนำออกซิเจนไปเลี้ยงร่างกายส่วนต่างๆ