ซานโดร์ กอร์บอยี

ซานโดร์ กอร์บอยี (ฮังการี: Garbai Sándor; 27 มีนาคม ค.ศ. 1879 – 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947) เป็นนักการเมืองสังคมนิยมชาวฮังการี และดำรงตำแหน่งเป็นประมุขแห่งรัฐและนายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐโซเวียตฮังการี

ซานโดร์ กอร์บอยี
ซานโดร์ กอร์บอยี ใน ค.ศ. 1919
ประธานสภาปกครองกลาง
ดำรงตำแหน่ง 23 มีนาคม ค.ศ. 1919 – 1 สิงหาคม ค.ศ. 1919
ก่อนหน้า	มิฮาย กาโรยี
ถัดไป	จูลอ ไพเดิล
นายกรัฐมนตรีฮังการีคนที่ 22
ดำรงตำแหน่ง 23 มีนาคม ค.ศ. 1919 – 1 สิงหาคม ค.ศ. 1919
ก่อนหน้า	เดแน็ช เบริงคีย์
ถัดไป	จูลอ ไพเดิล
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด	27 มีนาคม ค.ศ. 1879(1879-03-27) กิชกุนฮอล็อช จักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการี
เสียชีวิต	7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947(1947-11-07) (68 ปี) ปารีส ฝรั่งเศส
เชื้อชาติ	ฮังการี
พรรคการเมือง	พรรคสังคมประชาธิปไตยฮังการี พรรคสังคมนิยมฮังการี พรรคสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์ฮังการี
คู่สมรส	โฌฟิยอ เปอเตอร์ดี
วิชาชีพ	นักการเมือง, นักข่าว

ชีวิตและอาชีพทางการเมือง

รูปปั้นของกอร์บอยีแบบครึ่งตัว

กอร์บอยีเกิดในครอบครัวช่างปูนชาวโปรเตสแตนต์ เขามีส่วนร่วมในขบวนการแรงงานตั้งแต่วัยเยาว์ กอร์บอยีได้มีโอกาสเข้าร่วมพรรคสังคมประชาธิปไตยแห่งฮังการีใน ค.ศ. 1901 และก้าวขึ้นสู่ตำแหน่งในระดับสูงอย่างรวดเร็ว^[1]

ตั้งแต่ ค.ศ. 1908 เขาได้เป็นประธานกองทุนประกันแรงงาน และในช่วงสาธารณรัฐฮังการีที่ 1 เขาได้เป็นประธานสภาการเคหะแห่งชาติ^[2] เขาสนับสนุนการควบรวมของพรรคสังคมประชาธิปไตยฮังการี (MSZDP) กับพรรคคอมมิวนิสต์ฮังการี ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 21 มีนาคม ค.ศ. 1919 นำไปสู่การสถาปนาสาธารณรัฐโซเวียตฮังการี กอร์บอยีได้ดำรงตำแหน่งในสภาปกครองปฏิวัติ รวมถึงประมุขแห่งรัฐและนายกรัฐมนตรีอีกด้วย ถึงแม้ว่าในทางนิตินัย กอร์บอยีจะดำรงตำแหน่งผู้นำแห่งสาธารณรัฐโซเวียต แต่อำนาจที่แท้จริงกลับเป็นของผู้นำโดยพฤตินัยอย่างเบลอ กุน ซึ่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงต่างประเทศ

หลังจากการล่มสลายของสาธารณรัฐโซเวียต เขาถูกจับกุมตัวโดยกองทัพโรมาเนีย แต่ด้วยความหวาดกลัวของเขาที่มีต่อทหาร กอร์บอยีจึงได้หลบหนีจากการถูกจองจำของโรมาเนียในคลูช แล้วลี้ภัยไปเชโกสโลวาเกีย และอาศัยอยู่ที่บราติสลาวา ก่อนจะย้ายไปอยู่ที่กรุงเวียนนา เขาได้เป็นผู้นำของขบวนการมาร์กซิสต์สายกลางในหมู่ผู้ลี้ภัยทางการเมืองชาวฮังการี เขาได้เปิดกิจการร้านอาหารในกรุงเวียนนากับครอบครัวของเขา พร้อมด้วยเหล่าคอมมิวนิสต์และผู้นำสังคมนิยมคนอื่น ๆ แต่กระนั้นร้านอาหารของเขาได้ปิดกิจการไปอย่างรวดเร็ว เนื่องจากกอร์บอยีมีปัญหาทางการเงินอย่างหนักหน่วง ทำให้ต้องเผชิญอยู่กับความยากจนตลอดชีวิตที่เหลือของเขา หลังจากนั้น เขาได้เดินทางออกจากออสเตรียใน ค.ศ. 1934 เนื่องจากชัยชนะของแนวร่วมปิตุภูมิฝ่ายขวา เขาได้กลับมาอาศัยอยู่ที่บราติสลาวาอีกครั้ง ก่อนที่จะย้ายไปปารีสใน ค.ศ. 1938^[3]

ในระหว่างที่เยอรมนีเข้ายึดครองฝรั่งเศส เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในขบวนการต่อต้านเยอรมัน ถึงแม้ว่าขบวนการใต้ดินจะเชิญชวนเขาก็ตาม เนื่องจากเขาไม่ได้มีปัญหาขัดแย้งกับฝ่ายเยอรมนีที่ครอบครองฝรั่งเศส หลังจากการปลดปล่อยฮังการี กอร์บอยีและครอบครัวของเขาปรารถนาที่จะกลับไปบ้านเกิด แต่คำขอของพวกเขาถูกปฏิเสธ

กอร์บอยียังคงอาศัยอยู่ในกรุงปารีส จนกระทั่งเขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน ค.ศ. 1947^[1]

อ้างอิง

1. Roszkowski, Wojciech; Kofman, Jan (2016). Biographical Dictionary of Central and Eastern Europe in the Twentieth Century (ภาษาอังกฤษ). Routledge. p. 277. ISBN 9781317475941.
2. "Politikatörténeti Intézet" (ภาษาฮังการี). สืบค้นเมื่อ 2022-01-02.
3. "Gyenes, Lajos Sándor", Benezit Dictionary of Artists, Oxford University Press, 2011-10-31, สืบค้นเมื่อ 2022-01-02