Loading AI tools
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ชีค มูจิบูร์ เราะห์มาน (เบงกอล: শেখ মুজিবুর রহমান Shekh Mujibur Rôhman ปริวรรตตามอักษร: เศข มุชิพุร์ ระห์มาน ปริวรรตตามเสียง: เซค มุจิบุร์ โระห์มาน; 17 มีนาคม ค.ศ. 1920 – 15 สิงหาคม ค.ศ. 1975) เป็นผู้ก่อตั้งประเทศบังกลาเทศ เขาได้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีและนายกรัฐมนตรีระหว่าง 17 เมษายน ค.ศ. 1971 จนถูกลอบสังหารในวันที่ 15 สิงหาคม ค.ศ. 1975[1] และยังเป็นผู้นำสันนิบาตอวามีอีกด้วย เขาเป็นที่รู้จักในนาม บังกลาบันธุ (เพื่อนของเบงกอล) และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้นำการปลดปล่อยบังกลาเทศ และยังถูกเปรียบเทียบกับบรรดาบิดาของชาติในยุคศตวรรษที่ 20 อีกหลายคน ชีค ฮาซีนา วาเจด เป็นนายกรัฐมนตรีคนปัจจุบันของบังกลาเทศ
ชีค มูจิบูร์ เราะห์มาน | |
---|---|
ประธานาธิบดีบังกลาเทศ (สมัยที่ 1) | |
ดำรงตำแหน่ง 11 เมษายน ค.ศ. 1971 – 12 มกราคม ค.ศ. 1972 | |
นายกรัฐมนตรี | ตาจุดิน อาหมัด |
ก่อนหน้า | สถาปนาตำแหน่ง |
ถัดไป | นาซรุล อิสลาม (รักษาการ) |
ประธานาธิบดีบังกลาเทศ (สมัยที่ 2) | |
ดำรงตำแหน่ง 25 มกราคม ค.ศ. 1975 – 15 สิงหาคม ค.ศ. 1975 | |
นายกรัฐมนตรี | มูฮัมมัด มันซูร์ อาลี |
ก่อนหน้า | โมฮัมหมัด โมฮัมหมัดดุลลาห์ |
ถัดไป | คอนดาเกอร์ โมซตาส อาห์หมัด |
นายกรัฐมนตรีบังกลาเทศ | |
ดำรงตำแหน่ง 12 มกราคม ค.ศ. 1972 – 24 มกราคม ค.ศ. 1975 | |
ประธานาธิบดี | อาบู ซายิด เชาว์ดูรีย์ โมฮัมหมัด โมฮัมหมัดดุลลาห์ |
ก่อนหน้า | ตาจุดิน อาหมัด |
ถัดไป | มูฮัมมัด มันซูร์ อาลี |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 17 มีนาคม ค.ศ. 1920 ตุงจีปาลา, เขตปกครองเบงกอล, บริติชราช (ปัจจุบันคือ บังคลาเทศ) |
เสียชีวิต | 15 สิงหาคม ค.ศ. 1975 ปี) ธากา, ประเทศบังคลาเทศ | (55
เชื้อชาติ | บังคลาเทศ |
ศาสนา | อิสลาม |
คู่สมรส | ชีค ฟาซิลลาตุลเนซา มูจิบ |
บุตร | เศข หาสินา ชีค รีฮานา ชีค คามาล ชีค จามาล ชีค ราเซล |
ศิษย์เก่า | มหาวิทยาลัยธากา |
ลายมือชื่อ | |
ในฐานะผู้สนับสนุนลัทธิสังคมนิยม เราะห์มานไต่เต้าขึ้นจากตำแหน่งของสันนิบาตอวามีและกลุ่มการเมืองปากีสถานตะวันออก ในฐานะนักพูดที่มีพลังและมีความดึงดูดใจ เขาได้รับความนิยมจากการต่อต้านการเลือกปฏิบัติต่อชนชาติเบงกอลในปากีสถาน ซึ่งเป็นประชากรส่วนใหญ่ของรัฐ ท่ามกลางความตึงเครียดอย่างหนัก เขาได้เรียกร้องเงื่อนไข 6 ประการ และถูกกักขังโดยระบอบของจอมพลอายุบ ข่าน ด้วยข้อหากบฏ เราะห์มานได้นำสันนิบาตอวามีชนะการเลือกตั้งทั่วไปในปากีสถานในปี 1970 แม้จะได้เสียงข้างมาก แต่สันนิบาตอวามีกลับถูกกลุ่มรัฐบาลทหารของปากีสถานห้ามจัดตั้งรัฐบาล จากการละเมิดสิทธิพลเมืองของรัฐบาลทหาร ทำให้เกิดการต่อต้านทั่วปากีสถานตะวันออก เราะห์มานได้ประกาศให้ชาวบังกลาเทศต่อสู้เรียกร้องเอกราชระหว่างการปราศรัยในวันที่ 7 มีนาคม ค.ศ. 1971 และในวันที่ 26 มีนาคม ค.ศ. 1971 ทหารปากีสถานได้ตอบโต้การประท้วงด้วยการเปิดฉากปฏิบัติการส่องไฟ (Operation Searchlight; เบงกอล: অপারেশন সার্চলাইট) ซึ่งเราะห์มานได้ถูกจับและถูกขังเดี่ยวในปากีสถานตะวันตก ขณะที่พลเมือง,นักเรียน,ปัญญาชน,นักการเมืองและกลุ่มต่อต้านทหารได้ถูกสังหารเป็นจำนวนมาก หลังจากการปลดปล่อยบังกลาเทศแล้ว เราะห์มานได้ถูกปล่อยจากเรือนจำปากีสถานและกลับไปยังธากาในเดือนมกราคม ค.ศ. 1972
เราะห์มานได้เป็นนายกรัฐมนตรีของบังกลาเทศภายใต้ระบอบรัฐสภาซึ่งได้ถูกสถาปนาขึ้นในประเทศใหม่นี้ รัฐบาลได้ร่างรัฐธรรมนูญที่ออกไปทางสังคมนิยมและประชาธิปไตยแบบโลกวิสัย สันนิบาตอวามีได้ชนะการเลือกตั้งทั่วไปครั้งแรกของประเทศในปี ค.ศ. 1973 อย่างไรก็ตาม เราะห์มานต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายของการว่างงานอย่างเกรียวกราด ความยากจน และการทุจริต ซึ่งความอดอยากในบังกลาเทศ ได้เกิดขึ้นในปี ค.ศ. 1974 รัฐบาลของเขาถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าเพิกเฉยต่อการรับรองสิทธิของชนกลุ่มน้อยและมีการละเมิดสิทธิมนุษยชนโดยกลุ่มทหาร โดยเฉพาะกลุ่มทหารอาสาสมัครรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ ท่ามกลางความวุ่นวายทางการเมือง เราะห์มานได้ผลักดันระบบสังคมนิยมพรรคเดียวขึ้นมาในเดือนมกราคม ค.ศ. 1975 ซึ่ง 6 เดือนต่อมา เขาและครอบครัวได้ถูกลอบสังหารโดยกลุ่มทหารที่หักหลังเขาระหว่างการทำรัฐประหารและกฏอัยการศึกได้ถูกใช้ในภายหลัง
ในปี ค.ศ. 2004 บีบีซีภาษาเบงกอล ได้โหวตให้เราะห์มานเป็น "ชาวเบงกอลที่ยิ่งใหญ่ที่สุดตลอดกาล"[2]
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.