จักรพรรดิบิดัตสึ

จักรพรรดิบิดัตสึ (ญี่ปุ่น: 敏達天皇; โรมาจิ: Bidatsu-tennō; ค.ศ. 538 – 14 กันยายน ค.ศ. 585) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 30^[1] ตามที่ได้จัดเรียงไว้ในลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม^[2]

จักรพรรดิบิดัตสึ 敏達天皇
กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งยามาโตะ
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	30 เมษายน ค.ศ. 572 – 14 กันยายน ค.ศ. 585
ก่อนหน้า	คิมเม
ถัดไป	โยเม
พระราชสมภพ	ค.ศ. 538
สวรรคต	14 กันยายน ค.ศ. 585(585-09-14) (46–47 ปี)
ฝังพระศพ	คาวาจิ โนะ ชินางะ โนะ นากะ โนะ โอะ โนะ มิซาซางิ ญี่ปุ่น: 河内磯長中尾陵; โรมาจิ: Kawachi no Shinaga no naka no o no misasagi; โอซากะ)
ชายา	ฮิโรฮิเมะ นูกาตาเบะ (ภายหลังเป็นจักรพรรดินีซูอิโกะ)
พระราชบุตร	ดูข้างล่าง
พระสมัญญานาม ชิโงแบบจีน: จักรพรรดิบิดัตสึ (敏達天皇) ชิโงแบบญี่ปุ่น: นูนากูราโนฟูโตตามาชิกิ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (渟中倉太珠敷天皇)
ราชสกุล	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดิคิมเม
พระราชมารดา	อิชิ-ฮิเมะ
ศาสนา	ชินโต

รัชสมัยของจักรพรรดิบิดัตสึเริ่มต้นใน ค.ศ. 572 และสิ้นสุดใน ค.ศ. 585 อย่างไรก็ตาม พระชนมชีพหรือรัชสมัยของจักรพรรดิกลับไม่มีวันที่แน่นอน^[3]

เรื่องเล่าแบบดั้งเดิม

นักประวัติศาสตร์ถือว่ารายละเอียดเกี่ยวกับพระชนม์ชีพของจักรพรรดิบิดัตสึน่าจะเป็นตำนาน แต่ก็มีความเป็นไปได้ว่าเป็นจริง^[4]

ในนิฮงโชกิ พระองค์ได้รับการเรียกขานเป็น นูนากูระ โนะ ฟูโตตามาชิกิ (ญี่ปุ่น: 渟中倉太珠敷; โรมาจิ: Nunakura no Futotamashiki) พระราชวังในแคว้นยามาโตะมีชื่อว่า โอซาดะ โนะ มิยะแห่งอิวาเระ^[5]

เหตุการณ์ในสมัยบิดัตสึ

ในปีที่ 15 ของรัชสมัยจักรพรรดิคิมเม บิดัตสึได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมาร^[5]

พระราชพงศาวลี

พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่สองในจักรพรรดิคิมเม ส่วนอิชิ-ฮิเมะ พระราชมารดา เป็นพระราชธิดาในจักรพรรดิเซ็งกะ^[5]

แม้ว่าบิดัตสึมีพระราชโอรสธิดาหลายพระองค์ ไม่มีคนใดเลยที่ได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิ^[6] โดยกูกันโชบันทึกไว้ว่า บิดัตสึมีจักรพรรดินี 4 พระองค์ และมีพระราชโอรสธิดารวม 16 พระองค์ (พระราชโอรส 6 พระองค์และพระราชธิดา 10 พระองค์)^[5]

ฮิโรฮิเมะ จักรพรรดินีองค์แรกของบิดัตสึ สวรรคตในปีที่ 5 ของรัชสมัยพระองค์ บิดัตสึจึงเลื่อนขั้นเจ้าหญิงนูกาตาเบะ พระมเหสีองค์หนึ่ง ขึ้นเป็นจักพรรรดินี ภายหลังพระนางขึ้นครองราชย์เป็นจักรพรรดินีซูอิโกะ

• จักรพรรดินี: ฮิโรฮิเมะ (ญี่ปุ่น: 広姫; โรมาจิ: Hirohime; สวรรคต ค.ศ. 575) พระธิดาในเจ้าชายโอกินางะ-โนะ-มาเตะ
  • พระราชโอรสองค์แรก: เจ้าชายโอชิซาโกะ โนะ ฮิโกฮิโตะ โนะ โอเอะ (ญี่ปุ่น: 押坂彦人大兄皇子; ประสูติ ค.ศ. 556)
  • เจ้าหญิงซากาโนโบริ (ญี่ปุ่น: 逆登皇女)
  • เจ้าหญิงอูจิ (ญี่ปุ่น: 菟道皇女, ไซโอ)
• จักรพรรดินี: เจ้าหญิงนูกาตาเบะ (ญี่ปุ่น: 額田部皇女, ภายหลังเป็นจักรพรรดินีซูอิโกะ) พระราชธิดาในจักรพรรดิคิมเม
  • เจ้าหญิงอูจิ โนะ ไคตาโกะ (ญี่ปุ่น: 菟道貝蛸皇女; ประสูติ ค.ศ. 570) สมรสกับเจ้าชายโชโตกุ
  • เจ้าชายทาเกดะ (ญี่ปุ่น: 竹田皇子)
  • เจ้าหญิงโอฮาริตะ (ญี่ปุ่น: 小墾田皇; ประสูติ ค.ศ. 572) สมรสกับเจ้าชายโอชิซาโกะ-โนะ-ฮิโกฮิโตะ-โนะ-โอเอะ
  • เจ้าหญิงอูโมริ (ญี่ปุ่น: 鸕鶿守皇女)
  • เจ้าชายคาซูรากิ (ญี่ปุ่น: 葛城王)
  • เจ้าชายโอวาริ (ญี่ปุ่น: 尾張皇子) พระบิดาในทาจิบานะ-โนะ-โออิรัตสึเมะ (พระมเหสีของเจ้าชายโชโตกุ)
  • เจ้าหญิงทาเมะ (ญี่ปุ่น: 田眼皇女) อภิเษกสมรสกับจักรพรรดิโจเม
  • เจ้าหญิงซากูราอิ โนะ ยูมิฮาริ (ญี่ปุ่น: 桜井弓張皇女) สมรสกับเจ้าชายโอชิซาโกะ-โนะ-ฮิโกฮิโตะ-โนะ-โอเอะ ภายหลังสมรสกับเจ้าชายคูเมะ (พระราชโอรสในจักรพรรดิโยเม)
• พระมเหสี: คาซูงะ-โนะ-โอมินาโกะ-โนะ-อิรัตสึเมะ (ญี่ปุ่น: 春日老女子; โรมาจิ: Kasuga-no-Ominako-no-Iratsume) ธิดาในคาซูงะ โนะ นากากิมิ โนะ โอมิ
  • เจ้าชายนานิวะ (ญี่ปุ่น: 難波皇子; ค.ศ. 560-587)
  • เจ้าชายคาซูงะ (ญี่ปุ่น: 春日皇子; ค.ศ. 560-615)
  • เจ้าหญิงคูตาวะ (ญี่ปุ่น: 桑田皇女)
  • พระราชโอรสองค์ที่สาม: เจ้าชายโฮโฮมาตะ (ญี่ปุ่น: 大派皇子; ประสูติ ค.ศ. 585)
• พระสนม: อูนาโกะ โนะ โอโตชิ (ญี่ปุ่น: 菟名子; โรมาจิ: Unako no Otoshi ธิดาในโอโฮกะ โนะ โอบิโตะ โนะ โอกูมะ
  • เจ้าหญิงฟูโตฮิเมะ (ญี่ปุ่น: 太姫 หรือ 桜井皇女)
  • เจ้าหญิงนูกาเตฮิเมะ (ญี่ปุ่น: 糠手姫皇女; ค.ศ. 570-664) สมรสกับเจ้าชายโอชิซาโกะ โนะ ฮิโกฮิโตะ โนะ โอเอะ

ดูเพิ่ม

• จักรพรรดิญี่ปุ่น
• รายพระนามจักรพรรดิญี่ปุ่น

อ้างอิง

1. Imperial Household Agency (Kunaichō), 敏達天皇 (30); retrieved 2013-1-31.
2. Brown, Delmer. (1979). Gukanshō, pp. 262–263; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. pp. 124–125; Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 36–37; Nussbaum, Louis-Frédéric. (2002). "Traditional order of Tennō" in Japan encyclopedia, pp. 962–963.
3. Nussbaum, "Traditional order of Tennō" at pp. 962–963; excerpt, "dates ... should be treated with caution up to Emperor Bidatsu Tennō, the thirtieth on the list."
4. Kelly, Charles F. "Kofun Culture", Japanese Archaeology. 27 April 2009; retrieved 2013-1-31.
5. Brown, p. 262.
6. Ponsonby-Fane, p. 46.

ข้อมูล

• Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• Hopkins, Donald R. (2002). The Greatest Killer. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226351667; ISBN 9780226351681; OCLC 49305765
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon (Nihon Ōdai Ichiran). Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842