การยึดกรุงไซ่ง่อน
From Wikipedia, the free encyclopedia
การยึดกรุงไซ่ง่อน (หรือเรียกว่า การเสียกรุงไซ่ง่อน โดยผู้สนับสนุนเวียดนามใต้[1][2] หรือ การปลดปล่อยไซ่ง่อน โดยผู้สนับสนุนเวียดนามเหนือ)[3] คือการยึดกรุงไซ่ง่อน เมืองหลวงของเวียดนามใต้ โดยกองทัพประชาชนเวียดนาม (PAVN) และแนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติ ในวันที่ 30 เมษายน พ.ศ. 2518 เหตุการณ์นี้ทำให้สงครามเวียดนามสิ้นสุดลง และทำให้ช่วงถ่ายโอนอำนาจไปยังรัฐบาลเวียดนามเหนือเริ่มต้นขึ้น ทำให้เวียดนามทั้งสองฝ่ายกลับมารวมประเทศกันอีกครั้งอย่างเป็นทางการ[4]
การยึดกรุงไซ่ง่อน | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
ส่วนหนึ่งของ การรุกฤดูใบไม้ผลิ ค.ศ. 1975 แห่งสงครามเวียดนาม | |||||||
| |||||||
คู่สงคราม | |||||||
เวียดนามเหนือ เวียดกงและรัฐบาลปฏิวัติชั่วคราว |
เวียดนามใต้ สนับสนุนโดย: สหรัฐ | ||||||
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | |||||||
เล สวน หวอ เงวียน ซ้าป หวั่น เตี๋ยง จุ๋ง ทราน แวน ทรา เลอ ดุ๊ค แองห์ เหงียน หั่ว อัน เลอ ทรอง ตัน |
เซือง วัน มิญ หวู่ ฟาน เมา เหงียน ฮู ฮันห์ เหงียน เฟื้อก วิน ห์ล็อก เล เหงียน วี แลม แวน พัต ลี ตง บา | ||||||
กำลัง | |||||||
120,000 | 31,000 | ||||||
|
กองกำลังเวียดนามเหนือที่อยู่ภายใต้บังคับบัญชาของพลเอกอาวุโสหวั่น เตี๋ยง จุ๋ง เริ่มดำเนินการโจมตีกรุงไซ่ง่อนเป็นครั้งสุดท้าย โดยเริ่มจากการเปิดฉากระดมยิงอย่างหนักจากกองปืนใหญ่ของพลเอกเหวียน วัน ต่วนในวันที่ 29 เมษายน ในตอนบ่าย ทหารเวียดนามเหนือก็สามารถยึดจุดสำคัญ ๆ ภายในเมือง และเชิญธงชาติเวียดนามเหนือขึ้นเหนือทำเนียบประธานาธิบดีแห่งเวียดนามใต้ได้สำเร็จ หลังจากนั้นไม่นานเวียดนามใต้ก็ยอมจำนน กรุงไซ่ง่อนถูกเปลี่ยนชื่อเป็นนครโฮจิมินห์ ตามชื่อผู้นำการปฏิวัติคอมมิวนิสต์ โฮจิมินห์ โดยก่อนที่เมืองจะถูกยึด มีการอพยพบุคลากรอเมริกันแทบทั้งหมด ทั้งพลเรือนและทหารออกจากไซ่ง่อน อีกทั้งยังอพยพพลเรือนเวียดนามใต้อีกหลายหมื่นคนที่ทำงานให้กับรัฐบาลเวียดนามใต้ออกจากกรุงไปด้วย การอพยพครั้งนี้ริเริ่มปฏิบัติการฟรีเควียนท์วินด์ (Operation Frequent Wind) ซึ่งเป็นการอพยพทางเฮลิคอปเตอร์ที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์[5] เมื่อสิ้นสุดสงคราม หลังจากที่มีผู้อพยพลี้ภัยเป็นจำนวนมาก รัฐบาลคอมมิวนิสต์ได้ทำให้จำนวนประชากรของเมืองลดน้อยลงไปอีก ด้วยการให้ประชากรบางส่วนให้ไปอยู่นอกเมือง โดยการบังคับหรือเพื่อแลกกับอาหาร