ภาษาฮีบรู

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาอังกฤษ Hebrew

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ฮี-บฺรู	ฮี้บ-บฺรู
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	hii-bruu	híip-bruu
	ราชบัณฑิตยสภา	hi-bru	hip-bru
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/hiː˧.bruː˧/(สัมผัส)	/hiːp̚˦˥.bruː˧/(สัมผัส)

คำนาม

ฮีบรู

1. (คน~, ชาว~) ชนชาติเซมิติกโบราณหนึ่ง อยู่ในดินแดนที่เป็นอิสราเอลปัจจุบัน

คำแปลภาษาอื่น

ชนชาติเซมิติกโบราณหนึ่ง

ลาว: ເຮັບເຣີ (lo) (เฮับเรี) อังกฤษ: Hebrew (en) (ฮีบรู) ฮีบรู: עִבְרִי (he) ช. (ivrí), עִבְרִים ช. พหู. (ivrím), עִבְרִיָּה ญ. (ivriyá), עִבְרִיּוֹת ญ. พหู. (ivriyót)

คำวิสามานยนาม

ฮีบรู

1. (ภาษา~) ภาษาหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มภาษาคานาอันในกลุ่มภาษาเซมิติก เดิมพูดโดยชาวฮีบรู ปัจจุบันเป็นภาษาราชการของอิสราเอล

คำแปลภาษาอื่น

ภาษาหนึ่งในกลุ่มภาษาเซมิติก

จีน: จีนกลาง: 希伯來語／希伯来语 (zh) (Xībóláiyǔ) ไทใหญ่: ႁေႇပြႄး (shn) (เห่ปฺแร๊) ดัตช์: Hebreeuws (nl) ก. (เฮเบรวส์) ฝรั่งเศส: hébreu (fr) ช. (เอเบรอ) ลาว: ເຮັບເຣີ (lo) (เฮับเรี) สเปน: hebreo (es) ช. (เอเบรโอ) อังกฤษ: Hebrew (en) (ฮีบรู)