คุณ

ดูเพิ่ม: คณ และ คูณ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต गुण (คุณ, “คุณภาพ, คุณธรรม, คุณความดี”) หรือภาษาบาลี คุณ (“เส้น, สาย; ส่วนประกอบ; คุณภาพ, ผลประโยชน์, คุณความดี”); ร่วมเชื้อสายกับภาษาลาว ຄຸນ (คุน), ภาษาไทลื้อ ᦅᦳᧃ (คุน)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		คุน	[เสียงสมาส] คุน-นะ-
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	kun	kun-ná-
	ราชบัณฑิตยสภา	khun	khun-na-
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/kʰun˧/(สัมผัส)	/kʰun˧.na˦˥./
ไฟล์เสียง

คำอนุภาค

คุณ

1. (สุภาพ) คำที่ใช้เรียกนำหน้าบุคคลเพื่อแสดงความยกย่อง เช่น คุณพ่อ คุณแม่ คุณสมร
2. (สุภาพ) คำที่ใช้เรียกราชนิกูลชั้นหม่อมหลวงอย่างลำลอง
3. (สุภาพ) คำนำหน้าชื่อสตรีที่ยังไม่ได้สมรสและได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ตั้งแต่ชั้นจตุตถจุลจอมเกล้าถึงชั้นทุติยจุลจอมเกล้า
4. (สุภาพ) คำนำหน้าชื่อสตรีที่ยังไม่ได้สมรสและได้รับพระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้าฝ่ายในชั้นทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษขึ้นไป
5. (สุภาพ) คำที่ใช้เรียกนำหน้าบุคคลเพื่อให้เกียรติ

คำนาม

คุณ

1. ความดีที่มีประจำอยู่ในสิ่งนั้น ๆ
2. ความเกื้อกูล เช่น รู้คุณ
3. (ไวยากรณ์) คำแต่งชื่อ
4. อาถรรพณ์ คือ พิธีทำร้ายต่ออมิตร โดยเสกสิ่งใดสิ่งหนึ่งเข้าในตัว หรือฝังรูปฝังรอย เรียกกันว่า กระทำคุณ, ผู้ถูกกระทำ เรียกว่า ถูกคุณ, คุณไสย ก็ว่า

คำสรรพนาม

คุณ

1. (สุภาพ) เป็นสรรพนามบุรุษที่ 2 ใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย
2. (สุภาพ) เป็นสรรพนามบุรุษที่ 3 ใช้แทนผู้ที่เราพูดถึงด้วยความสุภาพ, คุณท่าน ก็ว่า

คำพ้องความ

(สรรพนามบุรุษที่ 2): ดูที่ อรรถาภิธาน:มึง

คำแปลภาษาอื่น

สรรพนามบุรุษที่ 2 ใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย

คำเมือง: ᨴ᩵ᩤ᩠ᨶ (nod) (ท่าน) ดัตช์: je (nl) / jij (nl), (สุภาพ) u (nl) ไทดำ: ꪹꪊ꫁ꪱ (blt) (เจ้า) ไทใหญ่: သူ (shn) (สู), သူၸဝ်ႈ (shn) (สูจ้ว) ลาว: ເຈົ້າ (lo) (เจ็้า) อังกฤษ: you (en) (ยู)