ส่วนประกอบ

ภาษาไทย

รากศัพท์

ส่วน +‎ ประกอบ; เป็นศัพท์บัญญัติสำนักงานราชบัณฑิตยสภาของ element, component, appurtenant

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ส่วน-ปฺระ-กอบ
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	sùuan-bprà-gɔ̀ɔp
	ราชบัณฑิตยสภา	suan-pra-kop
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/sua̯n˨˩.pra˨˩.kɔːp̚˨˩/(สัมผัส)

คำนาม

ส่วนประกอบ

1. สิ่งต่าง ๆ ที่ใช้ประกอบเป็นสิ่งใหญ่
2. ส่วนของสิ่งต่าง ๆ ที่เป็นเครื่องประกอบทำให้เกิดเป็นรูปขึ้นใหม่โดยเฉพาะ

คำพ้องความ

• องค์ประกอบ