ใหญ่

ภาษาไทย

รูปแบบอื่น

• (เลิกใช้) ไหญ่, ไหย่

รากศัพท์

สืบทอดจากภาษาไทตะวันตกเฉียงใต้ดั้งเดิม *ʰɲaɰᴮ¹; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᩉ᩠ᨿᩱ᩵ (หไย่) หรือ ᩉ᩠ᨿᩲ᩵ (หใย่), ภาษาลาว ໃຫຍ່ (ใหย่), ภาษาไทลื้อ ᦺᦊᧈ (ไหฺย่), ภาษาไทดำ ꪻꪐ꪿ (ใหฺญ่), ภาษาไทใหญ่ ယႂ်ႇ (ใย่), ภาษาไทใต้คง ᥕᥬᥱ (ใย่), ภาษาพ่าเก ယၞ် (ใย), ภาษาอาหม 𑜐𑜧 (ญว์), 𑜊𑜨𑜧 (ยอ̂ว์) หรือ 𑜊𑜧𑜤 (ยาว์)

การออกเสียง

การแบ่งพยางค์		ไหฺย่
การแผลงเป็น อักษรโรมัน	ไพบูลย์พับบลิชชิง	yài
	ราชบัณฑิตยสภา	yai
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)		/jaj˨˩/(สัมผัส)

คำคุณศัพท์

ใหญ่ (คำอาการนาม ความใหญ่)

1. โต, มีขนาดไม่เล็ก
2. คนโต
3. ขนาดโตกว่า หรือสำคัญกว่าเมื่อเปรียบเทียบกัน

คำกริยาวิเศษณ์

ใหญ่ (คำอาการนาม ความใหญ่)

1. รุนแรงมาก, อุตลุต

   คนทะเลาะกันใหญ่อยู่ที่หน้าปากซอย

คำตรงกันข้าม

• เล็ก, น้อย

คำพ้องความ

• ขุน
• เขื่อง
• โต
• เบ้อเริ่ม
• เป้ง
• โป้ง
• ถวัลย์
• พิบูล
• พุฒ
• ไพศาล
• มหันต์
• มหา
• มหิมา
• มหึมา
• มโหฬาร
• อุรุ

คำเกี่ยวข้อง

• ขนาดใหญ่
• ขนานใหญ่
• ถนนใหญ่
• แผ่นดินใหญ่
• ยิ่งใหญ่
• ใหญ่โต, ใหญ่โตมโหฬาร
• หนังใหญ่
• หอมหัวใหญ่, หอมใหญ่

ภาษาคำเมือง

คำคุณศัพท์

ใหญ่ (คำอาการนาม กำใหญ่ หรือ ความใหญ่)

1. อีกรูปหนึ่งของ ᩉ᩠ᨿᩱ᩵ (หไย่)

ภาษาอีสาน

การออกเสียง

• (ขอนแก่น) สัทอักษรสากล^{(คำอธิบาย)}: /ɲaj˨˨/
• เทียบเสียงภาษาไทยโดยประมาณ: ไหฺญ่~ไญ^{ต่ำ-ระดับ} (ประมาณ)

คำคุณศัพท์

ใหญ่ (คำอาการนาม ความใหญ่)

1. ใหญ่, โต, กว้างขวาง

   ลูกผู้ใหญ่

   ลูกคนโต

อ้างอิง

• พิณทอง, ป. "ใหญ่" ภาษาอีสาน. อีสานร้อยแปด. https://esan108.com/dict/view/ใหญ่