มัสยิดอิดกะฮ์

มัสยิดอิดกะฮ์ (Uyghur: ھېيتگاھ مەسچىتى, Хейтгах Месчити Hëytgah Meschiti, จีน: 艾提尕尔清真寺; พินอิน: Àitígǎěr Qīngzhēnsì) (จากเปอร์เซีย: عیدگاه Eidgāh, หมายถึง สถานที่แห่งเทศกาล) เป็นมัสยิดที่ตั้งอยู่ในคาสการ์, เขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์, ประเทศจีน โดยสามารถจุได้ถึง 10,000 คน และทุกวันศุกร์ จะมีคนมาละหมาดถึง 20,000 คน^[1]

สำหรับมัสยิดในประเทศอัฟกานิสถาน ดูที่มัสยิดอิดกะฮ์ (ประเทศอัฟกานิสถาน)

มัสยิดอิดกะฮ์
艾提尕尔清真寺
ศาสนา
ศาสนา	อิสลาม
จังหวัด	เขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์
สถานะองค์กร	มัสยิด
ที่ตั้ง
ที่ตั้ง	คาสการ์, ซินเจียง, ประเทศจีน
ที่ตั้งในประเทศจีน
พิกัดภูมิศาสตร์	39°28′20″N 75°59′03″E
สถาปัตยกรรม
สถาปนิก	ซักซิส มิรซา
ประเภท	มัสยิด
เสร็จสมบูรณ์	ค.ศ.1442
ลักษณะจำเพาะ
ความจุ	20,000 คน
หอคอย	3

ประวัติ

มัสยิดนี้สร้างโดยซักซิส มิรซาในปีค.ศ.1442 (ถึงแม้ว่าจะมีตัวตึกเก่าในที่ย้อนกลับไปถึงปีค.ศ.996) โดยมีขนาดพื้นที่ใหญ่ประมาณ 16,800 ตารางเมตร

ในวันที่ 9 สิงหาคม ค.ศ.1933 มีชาวมุสลิมเชื้อสายจีนชื่อม่า ซันจัง ถูกฆ่าและมีการตัดหัวติมูร เบก ผู้นำชาวอุยกูร์ แล้วนำหัวไปเสียบกับปลายแหลมที่มัสยิดอิดกะฮ์^[2][3][4][5] และในเดือนมีนาคม ค.ศ.1934 อับดุลลอฮ์ บุครอ ผู้นำชาวอุยกูร์ ถูกประหารแล้วนำหัวไปเสียบกับปลายแหลมที่มัสยิดอิดกะฮ์อีกเช่นกัน^[6][7]

ส่วนเดือนเมษายนของปีเดียวกัน 1934 ม่า ซ่องยิงได้กล่าวปราศัยที่ มัสยิดอิดกะฮ์ โดยกล่าวให้ชาวอุยกูร์จงรักภักดีต่อรัฐบาลแห่งสาธารณรัฐจีนที่นานกิง.^[8][9][10]

ในวันที่ 30 กรกฎาคม ค.ศ.2014 จูเมะ ตาฮีร อิหม่ามประจำมัสยิดถูกแทงจนตายหลังเวลาละหมาดตอนเช้า^[11][12]

ดูเพิ่ม

• ศาสนาอิสลามในประเทศจีน
• รายชื่อมัสยิดในประเทศจีน
• รายชื่อมัสยิดที่โด่งดัง
• ประวัติศาสตร์อิสลาม
• สถาปัตยกรรมอิสลาม
• ศิลปะอิสลาม

อ้างอิง

1. Peter Neville-Hadley. Frommer's China. Frommer's, 2003. ISBN 978-0-7645-6755-1. Page 302.
2. S. Frederick Starr (2004). Xinjiang: China's Muslim borderland. M.E. Sharpe. p. 77. ISBN 0-7656-1318-2. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
3. James A. Millward (2007). Eurasian crossroads: a history of Xinjiang. Columbia University Press. p. 198. ISBN 0-231-13924-1. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
4. Andrew D. W. Forbes (1986). Warlords and Muslims in Chinese Central Asia: a political history of Republican Sinkiang 1911–1949. Cambridge, England: CUP Archive. p. 93. ISBN 0-521-25514-7. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
5. The British newspaper The Times reported that a turki chief was beheaded on August 25, 1933
6. Christian Tyler (2004). Wild West China: the taming of Xinjiang. New Brunswick, New Jersey: Rutgers University Press. p. 116. ISBN 0-8135-3533-6. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
7. Andrew D. W. Forbes (1986). Warlords and Muslims in Chinese Central Asia: a political history of Republican Sinkiang 1911–1949. Cambridge, England: CUP Archive. p. 123. ISBN 0-521-25514-7. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
8. S. Frederick Starr (2004). Xinjiang: China's Muslim borderland. M.E. Sharpe. p. 79. ISBN 0-7656-1318-2. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
9. James A. Millward (2007). Eurasian crossroads: a history of Xinjiang. Columbia University Press. p. 200. ISBN 0-231-13924-1. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
10. Andrew D. W. Forbes (1986). Warlords and Muslims in Chinese Central Asia: a political history of Republican Sinkiang 1911–1949. Cambridge, England: CUP Archive. p. 124. ISBN 0-521-25514-7. สืบค้นเมื่อ 2010-06-28.
11. "Xinjiang imam killed after clashes". 31 July 2014. สืบค้นเมื่อ 22 August 2018 – โดยทาง www.bbc.co.uk.
12. James T. Areddy (31 July 2014). "State-Appointed Muslim Leader Killed in China". The Wall Street Journal. สืบค้นเมื่อ 1 August 2014.

แหล่งข้อมูลอื่น

• Travel China entry