ดอกคำใต้ (ไทยถิ่นเหนือ: ) เป็นอำเภอหนึ่งของจังหวัดพะเยา เป็นที่ตั้งของอาณาจักรโบราณได้แก่อาณาจักรสิงหราช อาณาจักรโกมคำศรีมฑเทียนธรรม อาณาจักรภูกามยาว
ข้อมูลเบื้องต้น อำเภอดอกคำใต้, การถอดเสียงอักษรโรมัน ...
อำเภอดอกคำใต้ |
---|
|
การถอดเสียงอักษรโรมัน |
---|
• อักษรโรมัน | Amphoe Dok Khamtai |
---|
ดอกคำใต้ |
คำขวัญ: ดอกคำใต้เมืองคนงาม วัฒนธรรมหลากหลาย มากมายหัตถกรรม พระธาตุงามจอมไคร้ ร่องช้างแหล่งอาศัย มากน้ำใจชาวประชา |
แผนที่จังหวัดพะเยา เน้นอำเภอดอกคำใต้ |
พิกัด: 19°9′45″N 99°59′36″E |
ประเทศ | ไทย |
---|
จังหวัด | พะเยา |
---|
พื้นที่ |
---|
• ทั้งหมด | 823.3 ตร.กม. (317.9 ตร.ไมล์) |
---|
ประชากร (2564) |
---|
• ทั้งหมด | 67,681 คน |
---|
• ความหนาแน่น | 82.21 คน/ตร.กม. (212.9 คน/ตร.ไมล์) |
---|
รหัสไปรษณีย์ | 56120 |
---|
รหัสภูมิศาสตร์ | 5605 |
---|
ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอดอกคำใต้ เลขที่ 318 หมู่ 8 ถนนพะเยา-เชียงคำ ตำบลดอนศรีชุม อำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยา 56120 |
---|
|
ปิด
ดอกคำใต้ยังถือว่าเป็นเมืองที่รักษาวัฒนธรรมแบบดั้งเดิมได้มาก ทั้งภาษา การกิน วิถีชีวิต วัฒนธรรมประเพณีที่สืบกันมากคงแบบดั้งเดิม มีกลิ่นอายวัฒนธรรมประเพณีที่งดงาม
อำเภอดอกคำใต้ตั้งอยู่ทางตอนกลางของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับอำเภอข้างเคียง ดังนี้
สมัยอาณาจักรสิงหราช
เป็นอาณาจักรก่อนพุทธจนมาถึงหลังพุทธกาล สิงหราชถือเป็นอาณาจักรที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ มีเมืองน้อยใหญ่ของเป็นไมตรีต่ออาณาจักรสิงหราช ศูนย์กลางอาณาจักรอยู่ที่ เวียงศรีมฑเทียน-งิ้วหงกตำบลบ้านปิน อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา ในปัจจุบัน มีกษัตริย์ครองราชอาณาจักรหลายพระองค์จนสมัย พญาจอมธรรม แห่งราชวงค์ลวปู่เจ้าลาวจกขอเป็นไมตรี และภายหลังได้แต่งตั้งพญาจอมธรรมเป็นกษัตริย์ครองอาณาจักร
สมัยภูกามยาว
พญาจอมธรรมครองราช ได้ย้ายราชธานีศูนย์กลางอาณาจักรไปใกล้ดอยแห่งหนึ่ง นามว่า ดอยแจ้โว้ มีพระธาตุที่แจ้โว้ประทับอยู่บนยอดดอย เนื่องจาก เมืองศรีมฑเทียน-งิ้วหงก เสี่ยงเกิดอุทกภัยบ่อยครั้ง พระองค์จึงตัดสินใจ สถาปนาเวียงป่าสัก เป็นราชธานี (ปัจจุบันตั้งอยู่ เวียงห้าวปางนคร ต.คือเวียง อ.ดอกคำใต้ จ.พะเยา) และได้เปลี่ยนชื่ออาณาจักรเป็นภูกามยาว เนื่องจาก เมืองและอาณาจักรต่างๆ เรียกจนเคยชินว่า ภูกามยาว ภูกามยาวมาจาก ลักษณะ ของเทือกเขาที่ทอดยาวเป็นแนวกั้นอาณาจักรทางทิศตะวันตก (เทือกเขาภูกามยาว ประกอบไปด้วย ดอยหลวงดอกคำใต้ ดอยด้วน ดอยภูนาง ดอยเวียงลอ) ทอดยาวตั้งแต่ อำเภอเชียงม่วน-จังหวัดเชียงรายในปัจจุบัน
สมัยเวียงพยาว
อาณาจักรภูกามยาว อาณาจักรล้านนา ในสมัยพญาคำฟู อาณาจักรภูกามยาวถือได้ผนวกเข้ากันล้านนาโดยสิ้นเชิง และถือเป็นเมืองในประเทศราชของราชอาณาจักรล้านนา
สมัยเวียงพยาว
กำเนิดเจ้าผู้ครองนครในสมัยรัตนโกสินทร์ ชาวบ้านชาวเมือง และได้หลบหนีสงครามไปอยู่ที่อื่นจำนวนมาก ได้ถือกำเนิดตำนาน สาวงามดอกคำใต้ สาวเครือฟ้ากับข้าราชกรุงเทพ
สมัยพะเยา
ดอกคำใต้ปล่อยรกร้าง มีชุมชนไม่มากนัก จนภายหลังสงครามสงบลง ชาวบ้านต่างพากันกลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนและช่วยกันทำนุบำรุงบ้านเมืองกลับมายังเดิม และไม่นานก็ดอกคำใต้ก็กลายเป็น นครเมืองดอกคำใต้ ตั้งชื่อตาม ดอกไม้ป่าที่ทรงคุณค่าและตำนาน ต่อมานครเมืองดอกคำใต้มีขนาดใหญ่ขึ้น และได้ยกฐานะเป็น "อำเภอดอกคำใต้" ขึ้นต่อบริเวณพายัพเหนือ เมื่อ พ.ศ. 2397 อำเภอดอกคำใต้ จุดเด่น ประชาชนจะตั้งบ้านแปงเมืองอยู่ตามลำน้ำ และประกอบกับสองฝั่งลำน้ำร่องช้างมีต้นดอกคำใต้ขึ้นเป็นอันมาก เป็นบ้านไม้ตามรูปแบบศิลปะชาวดอกคำใต้ ที่เป็นอาคารไม้ยกสูง มีวิถีชีวิตที่คู่กับสายน้ำ ร่องช้างมหานที
ปัจจุบัน
มีสถานที่ประวัติศาสตร์และสถานที่ท่องเที่ยว ในอำเภอดอกคำใต้อยู่หลากหลายแห่ง เช่น 1.เวียงศรีมฑเทียน-งิ้วหงก ชุมชนบ้านปิน 2.เวียงห้าวปางนคร 3.เวียงหนองหล่ม 4.เวียงจอมศีล ชุมชนบ้านถ้ำ 5.เวียงหม้าย 6.เวียงศรีชุม-ดอนเหล็ก 7.นครดอกคำใต้ 8.จำปาหวาย 9.ชุมชนงำเมือง เป็นต้น มีสถานที่ทางประวัติศาสตร์ วิถีวิต มากมายในอำเภอ ดอกคำใต้
อำเภอดอกคำใต้
ต่อมาชุมชนมีขนาดใหญ่ขึ้น และได้ยกฐานะเป็น "อำเภอดอกคำใต้" ขึ้นต่อบริเวณพายัพเหนือ เมื่อ พ.ศ. 2397
ต่อมาได้เปลี่ยนนามอำเภอเป็น "อำเภอสันช้างหิน" ซึ่งมีนามมาจากที่ชาวบ้านคนหนึ่งลงไปอาบน้ำในแม่น้ำร่องช้างที่หน้าวัดบังเอิญได้พบช้างซึ่งทำด้วยหินสองตัวตัวหนึ่งมีพระพุทธรูปอยู่บนหลังอีกตัวหนึ่งมีประสาทประทับอยู่บนหลังชาวบ้านคนนั้นก็ได้บอกให้คนทั้งหลายมาช่วยกันนำเอาช้างทั้งสองตัวขึ้นมาอาศัยเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นครั้งนั้นเป็นนิมิตชาวบ้านุจึงตั้งชื่อว่าวัดสันช้างหิน และถูกยุบเป็นตำบลเมื่อ พ.ศ. 2460 จนถึง พ.ศ. 2506 ได้ยกฐานะเป็นกิ่งอำเภอ และเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม พ.ศ. 2508 ได้ยกฐานะเป็นอำเภออีกครั้งจนถึงปัจจุบัน
- วันที่ 12 มิถุนายน 2453 รวมเมืองเชียงแสน เมืองเชียงราย เมืองฝาง เวียงป่าเป้า เมืองพะเยา อำเภอแม่ใจ อำเภอดอกคำใต้ อำเภอแม่สรวย เมืองเชียงคำ และเมืองเชียงของ จังหวัดพายัพเหนือ ขึ้นเป็นเมืองจัตวา เรียกว่า จังหวัดเชียงราย และกำหนดให้มีการปกครองทั้งหมด 10 อำเภอ ได้แก่ อำเภอเมืองเชียงแสน อำเภอเมืองเชียงราย อำเภอเมืองฝาง อำเภอเวียงป่าเป้า อำเภอเมืองพะเยา อำเภอแม่ใจ อำเภอดอกคำใต้ อำเภอแม่สรวย อำเภอเมืองเชียงคำ และอำเภอเมืองเชียงของ[1]
- วันที่ 29 เมษายน 2460 เปลี่ยนแปลงชื่ออำเภอดอกคำใต้ จังหวัดเชียงราย เป็น อำเภอสันช้างหิน[2]
- วันที่ 23 ธันวาคม 2460 ยุบอำเภอสันช้างหิน จังหวัดเชียงราย และแบ่งท้องที่รวมเข้ากับอำเภอพะเยา[3]
- วันที่ 23 มกราคม 2481 รวมพื้นที่หมู่ 6, 11-12, 15-17 (ในขณะนั้น) ของตำบลดงเจน กับตำบลห้วยลาน จัดตั้งขึ้นเป็น ตำบลห้วยลาน และรวมพื้นที่ตำบลร่องจะว้า ตำบลสันช้างหิน ตำบลดอกคำใต้ พื้นที่หมู่ 1-5, 7-10,14,18 (ในขณะนั้น) ของตำบลดงเจน หมู่ 1-3 (ในขณะนั้น) ของตำบลจำป่าหวาย หมู่ 1,6 (ในขณะนั้น) ของตำบลแม่ต๋ำ หมู่ 7 (ในขณะนั้น) ของตำบลในเวียง จัดตั้งขึ้นเป็น ตำบลดอกคำใต้ กับรวมพื้นที่ตำบลบ้านถ้ำ ตำบลบ้านปิน หมู่ 6 (ในขณะนั้น) ของตำบลดอกคำใต้ จัดตั้งขึ้นเป็น ตำบลบ้านปิน[4] ยุบพื้นที่ตำบลร่องจะว้า ตำบลบ้านถ้ำ ตำบลสันช้างหิน เพราะไม่มีหมู่บ้านเหลืออยู่ จึงหมดความจำเป็นที่จะให้ตั้งเป็นตำบลอยู่ต่อไป
- วันที่ 12 พฤศจิกายน 2483 แยกหมู่บ้านที่ 1-5 (ในขณะนั้น) ตำบลแม่นาเรือ หมู่ 30-32,34 (ในขณะนั้น) ตำบลห้วยลาน หมู่ 1-11,34 (ในขณะนั้น) ตั้งเป็น ตำบลจำป่าหวาย กับแยกหมู่บ้านที่ 27 (ในขณะนั้น) ตำบลบ้านต๊ำ หมู่ 1-6,14 (ในขณะนั้น) ตำบลห้วยลาน หมู่ 1-11,34 (ในขณะนั้น) ตำบลดอกคำใต้ ตั้งเป็น ตำบลดงเจน[5]
- วันที่ 5 กุมภาพันธ์ 2506 แยกพื้นที่ตำบลดอกคำใต้ ตำบลห้วยลาน และตำบลบ้านปิน จากอำเภอพะเยา มาตั้งเป็น กิ่งอำเภอดอกคำใต้[6] และกำหนดให้ขึ้นการปกครองกับอำเภอพะเยา
- วันที่ 20 กรกฎาคม 2508 จัดตั้งสุขาภิบาลดอกคำใต้ ในท้องที่หมู่ 1 บ้านร่องจว้า, หมู่ 2 บ้านสันติพงษ์, หมู่ 3 บ้านศรีชุม, หมู่ 5-6 บ้านสันกลาง, หมู่ 7 บ้านดอนเหล็ก, หมู่ 8 บ้านสันช้างหิน, หมู่ 9 บ้านนาหลิม, หมู่ 10 บ้านสันป่าหมาก, หมู่ 11 บ้านบุญเกิด, หมู่ 12 บ้านบุญเรือง และหมู่ 13 บ้านหัวฝาย ตำบลดอกคำใต้[7]
- วันที่ 27 กรกฎาคม 2508 ยกฐานะจากกิ่งอำเภอดอกคำใต้ อำเภอพะเยา เป็น อำเภอดอกคำใต้[8]
- วันที่ 9 เมษายน 2517 ตั้งตำบลดอนศรีชุม แยกออกจากตำบลดอกคำใต้[9]
- วันที่ 12 สิงหาคม 2518 ตั้งตำบลบ้านถ้ำ แยกออกจากตำบลบ้านปิน[10]
- วันที่ 14 กันยายน 2519 ตั้งตำบลสันโค้ง แยกออกจากตำบลดอนศรีชุม และตำบลบ้านถ้ำ[11]
- วันที่ 28 กรกฎาคม 2520 แยกพื้นที่อำเภอพะเยา อำเภอจุน อำเภอเชียงคำ อำเภอเชียงม่วน อำเภอดอกคำใต้ อำเภอปง และอำเภอแม่ใจ ออกจากการปกครองจังหวัดเชียงราย รวมตั้งขึ้นเป็น จังหวัดพะเยา[12]
- วันที่ 2 ตุลาคม 2527 ตั้งตำบลป่าซาง แยกออกจากตำบลห้วยลาน และตั้งตำบลหนองหล่ม แยกออกจากตำบลบ้านปิน[13]
- วันที่ 15 กันยายน 2532 ตั้งตำบลดงสุวรรณ แยกออกจากตำบลป่าซาง[14]
- วันที่ 29 สิงหาคม 2534 ตั้งตำบลบุญเกิด แยกออกจากตำบลดอกคำใต้[15]
- วันที่ 30 กันยายน 2535 จัดตั้งสุขาภิบาลบ้านถ้ำ ในท้องที่หมู่ 1-4, 7-14 ตำบลบ้านถ้ำ[16]
- วันที่ 27 พฤศจิกายน 2535 ตั้งตำบลสว่างอารมณ์ แยกออกจากตำบลดอนศรีชุม[17]
- วันที่ 27 ตุลาคม 2536 ตั้งตำบลคือเวียง แยกออกจากตำบลบ้านปิน และตำบลบ้านถ้ำ[18]
- วันที่ 25 พฤษภาคม 2542 ยกฐานะจากสุขาภิบาลดอกคำใต้ และสุขาภิบาลบ้านถ้ำ เป็น เทศบาลตำบลดอกคำใต้ และเทศบาลตำบลบ้านถ้ำ ตามลำดับ[19] ด้วยผลของกฎหมาย
- วันที่ 29 กันยายน 2547 ยุบสภาตำบลบุญเกิด รวมเข้ากับเทศบาลตำบลดอกคำใต้ ยุบสภาตำบลบ้านถ้ำ รวมกับเทศบาลตำบลบ้านถ้ำ[20] ยุบสภาตำบลสว่างอารมณ์ รวมกับองค์การบริหารส่วนตำบลสันโค้ง[21]
- วันที่ 16 พฤษภาคม 2551 จัดตั้งเทศบาลตำบลดอกคำใต้ เป็น เทศบาลเมืองดอกคำใต้[22]
- วันที่ 18 กรกฎาคม 2551 จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลห้วยลาน เป็น เทศบาลตำบลห้วยลาน[23]
- วันที่ 27 ตุลาคม 2552 จัดตั้งองค์การบริหารส่วนตำบลหนองหล่ม เป็น เทศบาลตำบลหนองหล่ม[24]
การปกครองส่วนภูมิภาค
อำเภอดอกคำใต้แบ่งเขตการปกครองเป็น 12 ตำบล 125 หมู่บ้าน ได้แก่
ข้อมูลเพิ่มเติม ที่, ชื่อตำบล ...
ที่ | ชื่อตำบล | ตัวเมือง | อักษรโรมัน | จำนวนหมู่บ้าน | จำนวนครัวเรือน | จำนวนประชากร[25] |
1. | ดอกคำใต้ | | Dok Kham Tai | 10 | 2,545 | 5,702 |
2. | ดอนศรีชุม | | Don Si Chum | 10 | 2,645 | 5,545 |
3. | บ้านถ้ำ | | Ban Tham | 12 | 3,258 | 8,197 |
4. | บ้านปิน | | Ban Pin | 10 | 2,011 | 5,034 |
5. | ห้วยลาน | | Huai Lan | 16 | 3,348 | 8,837 |
6. | สันโค้ง | | San Khong | 11 | 2,198 | 6,225 |
7. | ป่าซาง | | Pa Sang | 10 | 1,834 | 4,975 |
8. | หนองหล่ม | | Nong Lom | 9 | 1,854 | 5,950 |
9. | ดงสุวรรณ | | Dong Suwan | 11 | 1,925 | 4,665 |
10. | บุญเกิด | | Bun Koet | 9 | 1,884 | 4,372 |
11. | สว่างอารมณ์ | | Sawang Arom | 8 | 1,503 | 3,793 |
12. | คือเวียง | | Khue Wiang | 9 | 1,679 | 4,386 |
ปิด
การปกครองส่วนท้องถิ่น
ท้องที่อำเภอดอกคำใต้ประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 11 แห่ง ได้แก่
- เทศบาลเมืองดอกคำใต้ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบุญเกิดทั้งตำบล; ตำบลดอกคำใต้ เฉพาะหมู่ที่ 7 และบางส่วนของหมู่ที่ 1–2; ตำบลดอนศรีชุม เฉพาะหมู่ที่ 1, 5, 7, 10 และบางส่วนของหมู่ที่ 8–9; และตำบลสว่างอารมณ์ เฉพาะหมู่ที่ 1–3, 5–7 และบางส่วนของหมู่ที่ 4, 8
- เทศบาลตำบลบ้านถ้ำ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้านถ้ำทั้งตำบล (สุขาภิบาลบ้านถ้ำเดิม)[16][19][20]
- เทศบาลตำบลห้วยลาน ครอบคลุมพื้นที่ตำบลห้วยลานทั้งตำบล
- เทศบาลตำบลหนองหล่ม ครอบคลุมพื้นที่ตำบลหนองหล่มทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลดอกคำใต้ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลดอกคำใต้ เฉพาะหมู่ที่ 3–6, 9–10 และบางส่วนของหมู่ที่ 1–2
- องค์การบริหารส่วนตำบลดอนศรีชุม ครอบคลุมพื้นที่ตำบลดอนศรีชุม เฉพาะหมู่ที่ 2–4, 6 และบางส่วนของหมู่ที่ 8–9
- องค์การบริหารส่วนตำบลบ้านปิน ครอบคลุมพื้นที่ตำบลบ้านปินทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลสันโค้ง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลสันโค้งทั้งตำบลและตำบลสว่างอารมณ์ เฉพาะบางส่วนของหมู่ที่ 4, 8
- องค์การบริหารส่วนตำบลป่าซาง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลป่าซางทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลดงสุวรรณ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลดงสุวรรณทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลคือเวียง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลคือเวียงทั้งตำบล
"พระราชบัญญัติเปลี่ยนแปลงฐานะของสุขาภิบาลเป็นเทศบาล พ.ศ. ๒๕๔๒" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 116 (9 ก): 1–4. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2008-04-09. สืบค้นเมื่อ 2022-03-15 – โดยทาง ให้บรรดาสุขาภิบาลตามกฎหมายว่าด้วยสุขาภิบาลที่มีอยู่ในวันที่พระราชบัญญัตินี้ประกาศในราชกิจจานุเบกษา มีฐานะเป็นเทศบาลตำบลตามกฎหมายว่าด้วยเทศบาลในพระราชบัญญัตินี้ใช้บังคับ. วันที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2542
กระทรวงมหาดไทย. ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง เปลี่ยนแปลงฐานะเทศบาลตำบลดอกคำใต้ อำเภอดอกคำใต้ จังหวัดพะเยา เป็นเทศบาลเมืองดอกคำใต้.