สงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สี่

สงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สี่^[4] (อังกฤษ: War of the Fourth Coalition) เป็นสงครามในปีค.ศ. 1806 ถึง 1807 ระหว่างฝ่ายสหสัมพันธมิตรที่นำโดยปรัสเซียและรัสเซียเพื่อต่อต้านการเรืองอำนาจของนโปเลียนที่ 1 แห่งฝรั่งเศส ซึ่งฝรั่งเศสกำลังอยู่ในช่วงฮึกเหิมหลังจากพึ่งมีชัยในสงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สาม สงครามครั้งนี้จบลงที่นโปเลียนชนะฝ่ายสหสัมพันธมิตรอย่างขาดลอย ทำให้ปรัสเซียต้องสูญเสียดินแดนกว่าครึ่งหนึ่งแก่ฝรั่งเศส และทำให้รัสเซียหันมาจับมือเป็นพันธมิตรกับฝรั่งเศส

สงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่สี่
ส่วนหนึ่งของ สงครามนโปเลียนและสงครามสหสัมพันธมิตร
กองทัพของนโปเลียนสวนสนามผ่านกรุงเบอร์ลินใน ค.ศ. 1806
วันที่ 9 ตุลาคม ค.ศ. 1806 – 9 กรกฎาคม ค.ศ. 1807 (9 เดือน) สถานที่ ยุโรปกลาง วอลลาเซีย มอลเดเวีย ผล ฝรั่งเศสชนะ สนธิสัญญาทิลซิท สนธิสัญญาปอซนัญ พันธมิตรฝรั่งเศส-รัสเซีย ก่อตั้งระบบภาคพื้นทวีป ยังคงมีสงครามต่อหลัง ค.ศ. 1807 โดยเริ่มต้นในสงครามคาบสมุทรและขยายตัวใน ค.ศ. 1809 ด้วยการก่อตั้งสหสัมพันธมิตรครั้งที่ห้าต่อฝรั่งเศส ดินแดน เปลี่ยนแปลง ปรัสเซียเสียดินแดนมากกว่าครึ่งหนึ่ง ก่อตั้งดัชชีวอร์ซอ
คู่สงคราม
สหสัมพันธมิตรครั้งที่สี่: ปรัสเซีย  รัสเซีย  สหราชอาณาจักร ซัคเซิน (จนถึง 11 ธันวาคม ค.ศ. 1806) สวีเดน ซิซิลี	ฝรั่งเศส สมาพันธรัฐแห่งแม่น้ำไรน์ อิทรูเรีย ฮอลแลนด์ อิตาลีของนโปเลียน เนเปิลส์  ซัคเซิน (ตั้งแต่ 11 ธันวาคม ค.ศ. 1806) กองทหารโปแลนด์ สมาพันธรัฐสวิส สเปน กบฏโปแลนด์
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
ฟรีดริช วิลเฮ็ล์มที่ 3 ดยุกแห่งเบราน์ชไวค์ † เก็พฮาร์ท ฟ็อน บลึชเชอร์ Prince Louis Ferdinand † Eugene Fredrick Count Kalckreuth Anton Wilhelm von L'Estocq Fredrick Louis Ernst von Rüchel Count Tauentzien Ludwig Yorck อเล็กซานเดอร์ที่ 1 Levin August von Bennigsen Pyotr Bagration Dmitry Golitsyn Michael Andreas Barclay de Tolly วิลเลียม เกรนวิลล์ วิลเลียม คาเว็นดิช‑เบ็นทิงค์ กุสตาฟที่ 4 อดอล์ฟ Hans Henric von Essen	นโปเลียนที่ 1 ปีแยร์ โอเฌอโร ฌ็อง-บาติสต์ แบร์นาด็อต ฌ็อง-บาติสต์ เบซิเอร์ Jérôme Bonaparte หลุยส์-นีกอลา ดาวู ฌ็อง ลาน ฟร็องซัว โฌแซ็ฟ เลอแฟฟวร์ อ็องเดร มาเซนา Édouard Mortier ฌออากีม มูว์รา มีแชล แน ฌ็อง-เดอ-ดีเยอ ซูลต์ หลุยส์ที่ 1 เออแฌน เดอ โบอาร์แน โฌแซ็ฟที่ 1 Jan Henryk Dąbrowski ยูแซฟ ปอญาตอฟสกี
กำลัง
ปรัสเซีย: 254,000[1] รัสเซีย: 135,000[2] ซัคเซิน: 18,000[1] สวีเดน: 15,000[3] รวม: 422,000	ฝรั่งเศส: 300,000[1] อิตาลี: 40,000[1] ไรน์: 27,000[1] โปแลนด์: 18,500[3] ฮอลแลนด์: 18,000[1] รวม: 403,500

อ้างอิง

1. Clodfelter 2017, p. 150.
2. Clodfelter 2017, pp. 150–151.
3. Clodfelter 2017, p. 151.
4. ราชบัณฑิตยสถาน. สารานุกรมประวัติศาสตร์สากลสมัยใหม่ : ยุโรป เล่ม ๕ อักษร L-O ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2551. 896 หน้า. หน้า 589. ISBN 978-974-287-672-2

บรรณานุกรม

• Clodfelter, M. (2017). Warfare and Armed Conflicts: A Statistical Encyclopedia of Casualty and Other Figures, 1492–2015 (4th ed.). Jefferson, North Carolina: McFarland. ISBN 978-0786474707.

อ่านเพิ่ม

• Asprey, Robert (2001). "Chs. 1–8". The Reign of Napoleon Bonaparte. New York: Basic Books. ISBN 0-465-00482-2.
• Bodart, G. (1916). Losses of Life in Modern Wars, Austria-Hungary; France. ISBN 978-1371465520.
• Chandler, David G. (1993). Jena 1806: Napoleon destroys Prussia. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 1-855-32285-4.
• Chandler, David G. (1973). "Chs. 39–54". The Campaigns of Napoleon (2nd ed.). New York: Scribner. ISBN 0-025-23660-1.
• Esposito, Vincent J.; Elting, John R. (1999). A Military History and Atlas of the Napoleonic Wars (Revised ed.). London: Greenhill Books. pp. 57–83. ISBN 1-85367-346-3.
• Horne, Alistair. Napoleon, Master of Europe, 1805–1807 (William Morrow, 1979).
• Kagan, Frederick (2007). The End of the Old Order: Napoleon and Europe, 1801–1805. Da Capo Press. pp. 141ff.
•  Maude, Frederic Natusch (1911). "Napoleonic Campaigns" . สารานุกรมบริตานิกา ค.ศ. 1911. Vol. 19 (11 ed.). pp. 212–236.
• Schroeder, Paul W. (1994). The Transformation of European Politics 1763–1848. pp. 287–333. ISBN 978-0-19-822119-7.