พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 แห่งอังกฤษ (อังกฤษ : Richard I ; 8 กันยายน พ.ศ. 1700 – 6 เมษายน พ.ศ. 1742) เป็นกษัตริย์แห่งอังกฤษและเป็นกษัตริย์องค์ที่สองของราชวงศ์แพลนทาเจเน็ท ตั้งแต่ ค.ศ. 1189 จนกระทั่งสิ้นพระชนม์ในปี ค.ศ. 1199 นอกจากนี้พระองค์ยังปกครองในฐานะ ดยุคแห่งนอร์ม็องดี , อากีแตน และ แกสโคนี ลอร์ดแห่งไซปรัสและเคานต์แห่งปัวตีเยร์ , อองฌู , เมน และ น็องต์ และเป็นผู้ปกครองบริตตานี ในช่วงเวลาเดียวกัน พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่สามจากพระราชโอรสทั้งห้าของพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ และอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน และดูเหมือนว่าพระองค์ไม่น่าจะมีโอกาสได้เป็นกษัตริย์ แต่พระเชษฐา 2 องค์รวมถึงพระอนุชา 1 องค์ยกเว้นเจ้าชายจอห์น พระอนุชาองค์เล็กล้วนสิ้นพระชนม์ก่อนพระราชบิดา พระเจ้าริชาร์ดเป็นที่รู้จักในพระนาม ริชาร์ดใจสิงห์ (ฝรั่งเศส : Richard Cœur de Lion ) เนื่องจากชื่อเสียงของพระองค์ในฐานะผู้นำทางทหารและนักรบที่ยิ่งใหญ่[1] เบอทราน เดอ บอร์น เรียกพระองค์ว่า Richard Oc-e-Non ซึ่งอาจมาจากชื่อเสียงในเรื่องความเข้มงวดของพระองค์[2]
ข้อมูลเบื้องต้น พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ, ครองราชย์ ...
ปิด
พระบรมรูปปูนปั้นของพระเจ้าริชาร์ดใจสิงห์จากหลุมฝังพระบรมศพของพระองค์ เมื่อพระชนมายุ 16 พรรษา เจ้าชายริชาร์ดทรงบัญชากองทัพของพระองค์เองในการปราบกบฏในปัวตู ที่ลุกฮือเพื่อต่อต้านพระราชบิดาของพระองค์[1] คริสเตียน ในช่วงสงครามครูเสดครั้งที่สาม พระองค์เป็นผู้นำในการรบหลังจากการจากไปของพระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศส และประสบความสำเร็จอย่างมากในการต่อสู้กับซาลาดิน ถึงแม้ว่าพระองค์จะบรรลุสนธิสัญญาสันติภาพหรือสนธิสัญญาจาฟฟา และยุติการรบโดยปราศจากการยึดกรุงเยรูซาเล็ม กลับคืนมา[3]
พระเจ้าริชาร์ดอาจตรัสได้ทั้งภาษาฝรั่งเศส และภาษาอุตซิตา พระองค์ประสูติในอังกฤษที่ซึ่งพระองค์ใช้ชีวิตในวัยเยาว์ก่อนขึ้นเป็นกษัตริย์ ส่วนใหญ่พระองค์ประทับอยู่ในดัชชีแห่งอากีแตน ทางตะวันตกเฉียงใต้ของฝรั่งเศส ภายหลังการสืบราชบัลลังก์อังกฤษ พระองค์ใช้เวลาเพียงน้อยนิดในอังกฤษ บางทีอาจจะเพียงหกเดือน พระชนม์ชีพส่วนใหญ่ของพระองค์ในฐานะกษัตริย์ถูกใช้ไปกับสงครามครูเสด หรือปกป้องดินแดนของพระองค์ในฝรั่งเศสอย่างแข็งขัน แทนที่จะรับผิดชอบอาณาจักรอังกฤษ พระองค์ถูกมองว่าชอบที่จะใช้อังกฤษเป็นเพียงแหล่งรายได้เพื่อสนับสนุนกองทัพของพระองค์ อย่างไรก็ตามพระองค์ถูกมองว่าเป็นวีรบุรุษผู้เคร่งศาสนาโดยอาณาประชาราษฎร์ของพระองค์ พระองค์ยังคงเป็นหนึ่งในกษัตริย์ไม่กี่องค์ของอังกฤษที่เป็นที่จดจำได้จากพระสมัญญาของพระองค์มากกว่าเลขรัชกาลและพระองค์เป็นสัญลักษณ์ทั้งในอังกฤษและในฝรั่งเศส
ริชาร์ดใจสิงห์เป็นโอรสอย่างถูกต้องตามกฎหมายองค์ที่สามของพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ ดังนั้นจึงไม่เคยคิดเลยว่าจะได้ขึ้นครองบัลลังก์ พระองค์ทรงเป็นโอรสคนโปรดของพระมารดา คือพระนางอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน ผู้มีเชื้อสายฝรั่งเศส และเป็นหนึ่งในสตรีผู้มั่งคั่งที่สุดในยุโรป สมัยยุคกลาง
ริชาร์ดเป็นโอรสองค์เล็กร่วมพระมารดาเดียวกันกับมารีแห่งฝรั่งเศส เคาน์เตสแห่งช็องปาญ และ อาลิกซ์แห่งฝรั่งเศส เคาน์เตสแห่งบลัว อีกทั้งยังเป็นพระอนุชาของวิลเลียม เค้าท์แห่งปัวติเยร์ เฮนรียุวกษัตริย์ และ มาทิลดา แห่งอังกฤษ เป็นพระเชษฐาของจอฟฟรีที่ 2 ดยุคแห่งบริททานี เลโอนอรา แห่งอากิเตน โจอาน ปลองตานเนต์ และ เจ้าชายจอห์นแห่งอังกฤษ
แม้ว่าจะประสูติที่พระราชวังโบมอนต์ เมืองออกซฟอร์ด ประเทศอังกฤษ ไม่นานต่อมา พระองค์ได้ถือเอาฝรั่งเศสเป็นประเทศบ้านเกิด เมื่อพระมารดาและพระบิดาแยกทางกันอย่างเป็นทางการ พระองค์ได้อยู่ในการดูแลของพระมารดา และได้รับการแต่งตั้งจากพระนางให้เป็นดัชชีแห่งแคว้นอากิเตน ในปีค.ศ. 1168 และแห่งแคว้นปัวติเยร์ ในปีค.ศ. 1172 อันเป็นรางวัลปลอบใจให้เนื่องจากเฮนรียุวกษัตริย์ พระเชษฐาได้รับการแต่งตั้งเป็นมกุฎราชกุมารในระยะเวลาพร้อมๆ กัน ริชาร์ดและจอฟฟรีที่ 2 ดยุคแห่งบริททานี พระเชษฐาได้เรียนรู้ที่จะปกป้องมรดกของตนเองตั้งแต่วัยรุ่น พระองค์เป็นผู้มีการศึกษาดี สามารถแต่งบทกวีเป็นภาษาฝรั่งเศส และภาษาโปรว็องซ์ พระองค์ยังทรงมีรูปร่างหน้าตาดี ผมสีทอง ตาสีฟ้า สูงประมาณหกฟุตสี่นิ้ว (193 เซนติเมตร) โดดเด่นในกิจกรรมทางการทหาร และความสามารถทางการเมืองและการทหารตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ได้รับการยกย่องว่ากล้าหาญและเด็ดเดี่ยว และสามารถควบคุมบุคคลชั้นสูงที่ไม่มีผู้ปกครองได้ในเวลาอันรวดเร็ว เช่นเดียวกับโอรสอีกสองพระองค์ของพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ ริชาร์ดไม่ค่อยนับถือพระบิดาเท่าใดนัก อีกทั้งยังขาดวิสัยทัศน์ และความรับผิดชอบ
ในปีค.ศ. 1170 เฮนรียุวกษัตริย์ พระเชษฐา ได้ขึ้นปกครองอังกฤษในฐานะกษัตริย์ร่วม (rex iunior) กับพระราชบิดา แต่พระองค์กลับสวรรคตก่อนพระบิดา ทำให้ไม่ได้รับการถวายพระนามว่าเฮนรีที่ 3 แต่ทรงได้รับการถวายพระราชสมัญญานามว่า "ยุวกษัตริย์"
(Henry the Young King) และทำให้ริชาร์ดกลายเป็นผู้ที่จะสืบราชสมบัติต่อไป
Gillingham, John (1978). Richard the Lionheart . Weidenfeld and Nicolson. p. 243. ISBN 978-0812908022
Addison, Charles (1842), The History of the Knights Templars, the Temple Church, and the Temple Arnold, Benjamin (1999) [1985], German Knighthood 1050–1300 , Oxford: Clarendon Press, ISBN 978-0-19-821960-6 .Barrow, G. W. S. (1967) [1956], Feudal Britain: The Completion of the Medieval Kingdoms 1066-1314 , London: Edward Arnold, ISBN 9787240008980 Brown, Richard Allen (1976) [1954], Allen Brown's English Castles , Woodbridge: The Boydell Press, ISBN 978-1-84383-069-6 .
— — (30 June 2004). Die Normannen (ภาษาเยอรมัน). Albatros Im Patmos Verlag. ISBN 978-3491961227 Brewer, Clifford (2000), The Death of Kings ISBN 978-0-902920-99-6 .Cannon, John; Hargreaves, Anne (2004) [2001]. Kings and Queens of Britain . Oxford University Press. ISBN 0-19-860956-6 Flori, Jean (1999), Richard the Lionheart: Knight and King , Translated by Jean Birrell, Edinburgh University Press, ISBN 978-0-7486-2047-0 — — (1999f), Richard Coeur de Lion: le roi-chevalier (ภาษาฝรั่งเศส), Paris: Biographie Payot, ISBN 978-2-228-89272-8 Gillingham, John (1979), Richard the Lionheart ISBN 978-0-8129-0802-2 — — (1989), Richard the Lionheart , Butler and Tanner Ltd, ISBN 9780297796060 — — (1994), Richard Coeur De Lion: Kingship, Chivalry And War in the Twelfth Century , London: Hambledon & London, ISBN 978-1852850845 — — (2002) [1999], Richard I , London: Yale University Press, ISBN 978-0-300-09404-6 — — (2004). "Richard I (1157–1199), king of England". Oxford Dictionary of National Biography Oxford Dictionary of National Biography ed.). Oxford University Press. doi :10.1093/ref:odnb/23498 . สืบค้นเมื่อ 22 December 2009 . (ต้องรับบริการหรือเป็นสมาชิกหอสมุดสาธารณะสหราชอาณาจักร ) .Graetz, Heinrich Bella Löwy; Bloch, Philipp (1902), History of the Jews , vol. 3, Jewish Publication Society of America, ISBN 9781539885733 .Harvey, John (1948), The Plantagenets , Fontana/Collins, ISBN 978-0-00-632949-7 .Jones, Dan (2014). The Plantagenets: The Warrior Kings and Queens Who Made England ISBN 978-0143124924 Leese, Thelma Anna (1996), Royal: Issue of the Kings and Queens of Medieval England, 1066–1399 , Heritage Books Inc, ISBN 978-0-7884-0525-9 .Longford, Elizabeth (1989), The Oxford Book of Royal Anecdotes ISBN 978-0-19-214153-8 Maalouf, Amin (1984), "L'impossible rencontre", ใน J'ai lu (บ.ก.), Les Croisades vues par les Arabes (ภาษาฝรั่งเศส), p. 318, ISBN 978-2-290-11916-7 Madden, Thomas F. (2005), Crusades: The Illustrated History (annotated, illustrated ed.), University of Michigan Press, ISBN 978-0-472-03127-6 Martin, Nicole (18 March 2008). "Richard I slept with French king 'but not gay' The Daily Telegraph . p. 11. เก็บ จากแหล่งเดิมเมื่อ 10 January 2022. "Bed-heads of state" . The Daily Telegraph . 18 March 2008. p. 25. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 5 June 2008.McNeill, Tom (1992), English Heritage Book of Castles , London: English Heritage and B. T. Batsford, ISBN 978-0-7134-7025-3 .Oman, Charles (1991) [1924], A History of the Art of War in the Middle Ages, Volume Two: 1278–1485 AD , Greenhill Books, ISBN 978-1853671050 Packard, Sydney (1922), "King John and the Norman Church" , The Harvard Theological Review , 15 (1): 15–40, doi :10.1017/s0017816000001383 , S2CID 160036290 Prestwich, J.O.; Prestwich, Michael (10 October 2004). The Place of War in English History, 1066–1214 . Boydell Press. ISBN 978-1843830986 Purser, Toby (2004), Medieval England 1042–1228 (illustrated ed.), Heinemann, ISBN 978-0-435-32760-6 Ralph of Coggeshall. Chronicon Anglicanum (ภาษาละติน). Essex, England. Roger of Hoveden (1853), The annals of Roger de Hoveden: comprising The history of England and of other countries of Europe from A.D. 732 to A.D. 1201 , vol. 2, แปลโดย Riley, Henry T., London: H.G. Bohn— — (1867), Stubbs, William (บ.ก.), Gesta Regis Henrici II & Gesta Regis Ricardi Benedicti Abbatis — — (1868–1871), Stubbs, William (บ.ก.), Chronica Magistri Rogeri de Houedene Stafford, Pauline; Nelson, Janet L.; Martindale, Jane (2001). Law, Laity and Solidarities . Manchester University Press. ISBN 9780719058363 Turner, Ralph (1997). "Richard Lionheart and English Episcopal Elections". Albion: A Quarterly Journal Concerned with British Studies . 29 (1): 1–13. doi :10.2307/4051592 . JSTOR 4051592 . .
— — ; Heiser, Richard R (2000), The Reign of Richard Lionheart, Ruler of the Angevin empire, 1189–1199 , Harlow: Longman, ISBN 978-0-582-25659-0
Ambroise (2003). The History of the Holy War . แปลโดย Ailes, Marianne. Boydell Press.Ralph of Diceto (1876). Stubbs, William (บ.ก.). Radulfi de Diceto Decani Lundoniensis Opera Historica (ภาษาอิตาลี). London. Berg, Dieter (2007). Richard Löwenherz (ภาษาเยอรมัน). Darmstadt. Edbury, Peter W. (1996). The Conquest of Jerusalem and the Third Crusade: Sources in Translation . Ashgate. ISBN 1-84014-676-1 Gabrieli, Francesco, บ.ก. (1969). Arab Historians of the Crusades (ภาษาอังกฤษ). ISBN 0-520-05224-2 Nelson, Janet L., บ.ก. (1992). Richard Cœur de Lion in History and Myth . ISBN 0-9513085-6-4 Nicholson, Helen J., บ.ก. (1997). The Chronicle of the Third Crusade: The Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi . ISBN 0-7546-0581-7 Runciman, Steven (1951–1954). A History of the Crusades . Vol. 2–3.Stubbs, William, บ.ก. (1864). Itinerarium Peregrinorum et Gesta Regis Ricardi Medieval Sourcebook: Guillame de Tyr (William of Tyre): Historia rerum in partibus transmarinis gestarum (History of Deeds Done Beyond the Sea) .Williams, Patrick A (1970). "The Assassination of Conrad of Montferrat: Another Suspect?". Traditio . XXVI . . ข้อมูลเพิ่มเติม ก่อนหน้า, ถัดไป ...
ปิด
