ปืนเล็กยาวต่อสู้รถถังบอยส์

ไรเฟิล,ต่อต้านรถถัง, .55ไอเอ็น, บอยส์ เป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่า "ปืนไรเฟิลต่อต้านรถถังบอยส์" (หรือเรียกง่ายๆ ว่า บอยส์) เป็นปืนไรเฟิลต่อต้านรถถังสัญชาติบริติชที่ถูกใช้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง มันมักจะถูกเรียกชื่อเล่นว่า "ปืนช้าง" โดยผู้ใช้งาน เนื่องจากขนาดของมันและขนาดลำกล้องของมัน^[3]

ไรเฟิลต่อต้านรถถังบอยส์
ปืนไรเฟิลต่อต้านรถถังบอยส์ รุ่น Mk I
ชนิด	ไรเฟิลต่อต้านรถถัง
แหล่งกำเนิด	สหราชอาณาจักร
บทบาท
ประจำการ	พ.ศ. 2480-2486
ผู้ใช้งาน	See Users
สงคราม	สงครามโลกครั้งที่สอง สงครามฤดูหนาว
ประวัติการผลิต
ช่วงการออกแบบ	พ.ศ. 2480
บริษัทผู้ผลิต	Royal Small Arms Factory
ช่วงการผลิต	พ.ศ. 2480–2483
จำนวนที่ผลิต	~62,000
แบบอื่น	Mk I, Mk II
ข้อมูลจำเพาะ
มวล	35 ปอนด์ (16 กิโลกรัม) ไม่ได้มีการบรรจุ
ความยาว	5 ฟุต 2 นิ้ว (1.575 เมตร)
ความยาวลำกล้อง	36 นิ้ว (910 มม); รุ่นสำหรับหน่วยทหารพลร่ม: 30 นิ้ว (762 มม)
กระสุน	Kynoch & RG .55 Boys
ขนาดลำกล้องปืน	(เส้นผ่าศูนย์กลางกระสุน) .0.5507 นิ้ว (13.99 มม) (9/16 นิ้ว) [1]
การทำงาน	ดึงลูกเลื่อนก่อนยิง
อัตราการยิง	~10 นัด/นาที
ความเร็วปากกระบอก	Mk I: 747 เมตร/วินาที (2,450.1 ฟุต/วินาที) Mk II: 884 เมตร/วินาที (2,899.5 ฟุต/วินาที)
ระยะหวังผล	พลังการเจาะ 23.2 มม ที่ 90° 100 หลา (91 เมตร)[2] พลังการเจาะ 18.8 มม ที่ 90° 500 หลา (460 เมตร)[2]
ระบบป้อนกระสุน	แม็กกาซีนถอดออกได้แบบกล่อง บรรจุ 5 นัด

ทหารอาสาสมัครชาวสวีเดนที่ถือปืนบอยส์ในสงครามฤดูหนาว

การยิงฝึกซ้อม

ภาพโปสเตอร์สงครามโลกครั้งที่สองของอเมริกาที่มีภาพทหารอังกฤษถือปืนไรเฟิลบอยส์

ปืนเหล่านี้มีรุ่นสามหลักของบอยส์: รุ่นแรกคือ (มาร์ค 1) ซึ่งมีปากกระบอกปืนแบบหัวกลมเพื่อลดแรงรีคอยล์ และโมโนพอดแบบรูตัวที ถูกสร้างขึ้นเป็นหลักที่บริษัทผลิตอาวุธขนาดเล็กเบอร์นิงแฮม (BSA)ในอังกฤษ รุ่นต่อมา (มาร์ค 1*) ถูกสร้างขึ้นเป็นหลักที่ John Inglis and Company ในโทรอนโต, รัฐออนแทรีโอ ประเทศแคนาดา ซึ่งมีปากกระบอกปืนแบบสี่เหลี่ยมรูปทรงคล้ายฮาโมนิก้าเพื่อลดแรงรีคอยล์ และขาตั้งปืนแบบรูปตัววี และรุ่นที่สามที่ถูกทำขึ้นสำหรับกองกำลังทหารโดดร่มซึ่งมีลำกล้องขนาด 30 นิ้ว (762มม) และไม่มีปากกระบอกปืนเพื่อลดแรงรีคอยล์ นอกจากนี้ยังมีการใช้กระสุนที่แตกต่างกันออกไป โดยรุ่นต่อๆ มาแสดงให้เห็นถึงการเจาะเกราะที่ดีกว่า

แม้ว่าจะมีปริมาณที่เพียงพอที่จะต่อกรกับรถถังเบาและรถถังขนาดเล็ก (tankettes) ในช่วงแรกของสงคราม ต่อมาบอยส์นั้นไม่สามารถยิงทะลุเจาะเกราะกับยานพาหนะที่มีเกราะหนากว่าและได้ถูกเลิกใช้งานไป จากนั้นก็ได้หันไปใช้เครื่องยิงจรวดต่อต้านรถถังแบบ PIAT ที่มีประสิทธิภาพสูงกว่าแทนระหว่างสงคราม

ผู้ใช้

•  สหราชอาณาจักร
•  ออสเตรเลีย^[4]
•  แคนาดา - ปืนทั้งหมด 771 กระบอกถูกผลิตในแคนาดาและขายต่อไปให้ยังสหรัฐอเมริกา
•  สาธารณรัฐจีน^[5]
•  สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก – ใช้โดยกบฏคองโกงเพียงน้อยนิดระหว่างปี ค.ศ. 2507-2508, คาดว่า สาธารณรัฐประชาชนจีน ส่งให้
•  ฟินแลนด์ – เปลี่ยนชื่อเป็น 14 mm pst kiv/37, ระหว่าง สงครามฤดูหนาวและใน สงครามต่อเนื่อง
•  ฝรั่งเศส - ได้รับเป็นจำนวนมากโดยการแลกเปลี่ยนกับ ปืนต่อต้านรถถังขนาด 25มม.^[6]
•  อิสราเอล^[7]
•  ไรช์เยอรมัน - ถูกยึดหลังจากการอพยพของ กองกำลังรบนอกประเทศบริติช ในนอร์เวย์และฝรั่งเศส ในชื่อ 13,9 mm Panzerabwehrbüchse 782 (englisch) หรือชื่อย่อ PzB 782(e) in German service.^[8]
•  กรีซ - ใช้โดย กองทัพกรีซ during สงครามอิตาลี-กรีซ และใน สงครามกลางเมืองกรีซ
•  อินเดีย^[9]
•  ไอร์แลนด์
•  อิตาลี - ยึดได้ใน การทัพที่แอฟริกาเหนือ^[10]
•  ลักเซมเบิร์ก
•  มาลายา
•  นิวซีแลนด์^[11]
•  ฟิลิปปินส์ ^{[ต้องการอ้างอิง]}
•  โปแลนด์ - ถูกใช้โดย กองกำลังติดอาวุธโปแลนด์ตะวันตก^[12]
•  โปรตุเกส
•  สหภาพโซเวียต - ได้รับทั้งหมด 3,200 กระบอกโดย นโยบายให้ยืม-เช่า^[13]
•  สหรัฐอเมริกา – ถูกใช้โดย หน่วยจู่โจมนาวิกโยธิน^[8] ใน สงครามเกาหลี, เหล่านาวิกโยธินสหรัฐ ได้ทำการยืมปืน Boys มาจากทหารแคนาดา, โดยทำการเสริมความแข็งแรงและทำการติดกล้องเล็งสำหรับการยิงระยะไกลเข้าไป และถูกใช้เป็นสไนเปอร์ระยะไกลเพื่อเป็นการทดลอง, ยิงกระสุน .50 BMG (โดยเพิ่มดินปืนเท่าตัว) ไรเฟิลพวกนี้มีระยะการยิงมากกว่า 2000 หลา ^[14]
• พลพรรคยูโกสลาเวีย^[15]

อ้างอิง

1. Huon 1988, pp. 339–340. sfn error: no target: CITEREFHuon1988 (help)
2. Boys Anti-Tank Rifle Mk.I, 1942, Small Arms Training, Volume I, Pamphlet No.5
3. Henderson 1958, p. 18. sfn error: no target: CITEREFHenderson1958 (help)
4. "Boys Mark 1 Anti tank Rifle". awm.gov.au. Australian War Memorial.
6. Bishop 2002, p. 212 harvnb error: no target: CITEREFBishop2002 (help)
7. Sam Katz (1988). Israeli Elite Units since 1948. Osprey Publishing. p. 6. ISBN 9780850458374.
8. Bishop 2002, p. 213 harvnb error: no target: CITEREFBishop2002 (help)
9. Sumner, Ian (25 Aug 2001). The Indian Army 1914–1947. Elite 75. Osprey Publishing. p. 62. ISBN 9781841761961.
10. Battistelli 2013, p. 32 harvnb error: no target: CITEREFBattistelli2013 (help)
11. Stack, Wayne; O’Sullivan, Barry (20 Mar 2013). The New Zealand Expeditionary Force in World War II. Men-at-Arms 486. Osprey Publishing. p. 45. ISBN 9781780961118.
12. Zaloga, Steven J. (1982). The Polish Army 1939–45. Men-at-Arms 117. Osprey Publishing. p. 22. ISBN 9780850454178.
13. Zaloga & Ness 1998, p. 197. sfn error: no target: CITEREFZalogaNess1998 (help)
14. Pegler 2010, p. 55. sfn error: no target: CITEREFPegler2010 (help)
15. Vukšić, Velimir (July 2003). Tito's partisans 1941–45. Warrior 73. Osprey Publishing. p. 25. ISBN 978-1-84176-675-1.