จักรพรรดิเท็นจิ

จักรพรรดิเท็นจิ (ญี่ปุ่น: 天智天皇; โรมาจิ: Tenji-tennō; ค.ศ. 626 – 7 มกราคม ค.ศ. 672) รู้จักกันในตอนแรกว่า เจ้าชายคัตสึรางิ (ญี่ปุ่น: 葛城皇子; โรมาจิ: Katsuragi no Ōji) และภายหลังก่อนขึ้นครองราชย์ว่า เจ้าชายนากาโนะ โอเอะ (ญี่ปุ่น: 中大兄皇子; โรมาจิ: Nakano Ōe no Ōji) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 38^[1] ตามลำดับการสืบราชสันตติวงศ์^[2]

จักรพรรดิเท็นจิ 天智天皇
กษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งยามาโตะ
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	ค.ศ. 661–672
ก่อนหน้า	ไซเม
ถัดไป	โคบุง
ประสูติ	ค.ศ. 626 คาซูรากิ (葛城)
สวรรคต	7 มกราคม ค.ศ. 672(672-01-07) (45–46 ปี) โอมิ โนะ มิยะ (ชิงะ)
ฝังพระศพ	ยามาชินะ โนะ มิซาซางิ (山科陵; เกียวโต)
คู่อภิเษก	ยามาโตะ ฮิเมะ โนะ โอกิมิ
พระราชบุตร กับพระองค์อื่น ๆ...	เจ้าหญิงโอตะ จักรพรรดินีจิโต เจ้าหญิงมินาเบะ จักรพรรดินีเก็มเม เจ้าหญิงยามาโนเบะ เจ้าหญิงอาซูกะ เจ้าหญิงนีตาเบะ เจ้าหญิงโอเอะ เจ้าหญิงอิซูมิ เจ้าหญิงมินูชิ จักรพรรดิโคบุง
พระสมัญญานาม ชิโงแบบจีน: จักรพรรดิเท็นจิ (天智天皇) ชิโงแบบญี่ปุ่น: อาเมโนโกโตฮิรากาซูวาเกะ โนะ ซูเมรามิโกโตะ (天命開別天皇)
ราชสกุล	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดิโคเม
พระราชมารดา	จักรพรรดินีโคเงียวกุ

รัชสมัยของจักรพรรดิเท็นจิกินเวลาจาก ค.ศ. 661 ถึง 672^[3]

เรื่องเล่าแบบดั้งเดิม

กวีโดยจักรพรรดิเท็นจิ

เจ้าชายนากะได้เป็นผู้สำเร็จราชการภายหลังจากสวรรคตของ จักรพรรดินีไซเม จักรพรรดินีองค์ที่ 37 ผู้เป็นพระราชมารดาเมื่อวันที่ 24 สิงหาคม ค.ศ. 661 จนกระทั่งวันที่ 20 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 668 เจ้าชายนะกะจึงได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดิเท็นจิ และจากนั้นจึงได้มีการประกอบพิธีราชาภิเษกและในวันที่ 10 เมษายน ค.ศ. 668 จักรพรรดิเท็นจิได้สถาปนา เจ้าชายโออามะ (อังกฤษ: Imperial Prince Ōama, โรมาจิ: Ōama-shinno) พระราชอนุชาร่วมพระราชมารดาขึ้นเป็นรัชทายาท

จักรพรรดิเท็นจิเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 7 มกราคม ค.ศ. 672 แต่ก่อนจะสวรรคตพระองค์กลับได้มอบราชบัลลังก์ให้กับเจ้าชายโอะโตะโมะพระราชโอรสขึ้นเป็น จักรพรรดิโคบุง ทำให้เจ้าชายโออะมะซึ่งเป็นรัชทายาทไม่พอพระทัยและได้ก่อสงครามที่เรียกว่า สงครามจินชิน โดยเจ้าชายโออะมะได้ชัยชนะและขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดิเท็มมุ

อ้างอิง

1. Imperial Household Agency (Kunaichō): 天智天皇 (38)
2. Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, p. 52.
3. Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, p. 54., p. 53, ที่กูเกิล หนังสือ

ข้อมูล

• Asakawa, Kan'ichi. (1903). The Early Institutional Life of Japan. Tokyo: Shueisha. OCLC 4427686; see online, multi-formatted, full-text book at openlibrary.org
• Aston, William George. (1896). Nihongi: Chronicles of Japan from the Earliest Times to A.D. 697. London: Kegan Paul, Trench, Trubner. OCLC 448337491
• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• MacCauley, Clay. (1900). "Hyakunin-Isshu: Single Songs of a Hundred Poets" in Transactions of the Asia Society of Japan. Tokyo: Asia Society of Japan. ...Click link for digitized, full-text copy of this book (in English)
• Nippon Gakujutsu Shinkokai (1969). The Manyoshu: The Nippon Gakujutsu Shinkokai Translation of One Thousand Poems. New York: Columbia University Press. ISBN 0-231-08620-2
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Hiroaki Sato (2008). Japanese women poets: an anthology. M.E. Sharpe, Inc.
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842