สงครามกลางเมืองซีเรีย |
---|
ส่วนหนึ่งของ อาหรับสปริง, อาหรับวินเทอร์, สงครามต่อต้านการก่อการร้าย, ความขัดแย้งอิหร่าน-ซาอุดิอาระเบีย และ ความขัดแย้งอิหร่าน-อิสราเอล |
(คลิกเพื่อดูแผนที่ละเอียด) สถานการณ์ทางทหารเมื่อเดือนสิงหาคม 2563: สาธารณรัฐอาหรับซีเรีย (SAA) สาธารณรัฐอาหรับซีเรีย & โรจาวา (SAA & SDF) โรจาวา (SDF) รัฐบาลชั่วคราวซีเรีย (SNA) & การยึดครองของตุรกี รัฐบาลไถ่ซีเรีย (HTS[a]) กองทัพคอมมานโดปฏิวัติ & การยึดครองของสหรัฐ กลุ่มฝ่ายค้านที่กำลังประนีประนอม ISIL |
วันที่ | 15 มีนาคม 2554 – ปัจจุบัน (13 ปี 2 เดือน 1 สัปดาห์ 3 วัน) |
---|
สถานที่ | |
---|
ผล |
ยังไม่สิ้นสุด |
---|
ดินแดน เปลี่ยนแปลง |
ณ เดือนมีนาคม 2563:
- รัฐบาลถือครองพื้นที่ 63.57% ของประเทศ
- SDF ถือครองพื้นที่ 25.57%
- กลุ่มกบฏรวมทั้ง HTS และตุรกีถือครอง 9.72%
- ISIL ถือครอง 1.14%[1]
|
---|
|
คู่สงครามหลัก |
---|
|
ฝ่ายค้าน (เอสเอ็นซี)
ตุรกี[b] (ตั้งแต่ปี 2559)
อะห์รัรอัชชาม[e]
ตะห์รีรุชชาม[d][e]
- แนวร่วมอัลนุสเราะ (ปี 2555–2560)
พรรคอิสลามเตอร์กิสถาน |
(ตั้งแต่ปี 2556)
- Military
- Khalid ibn al-Walid Army
|
|
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ |
---|
-
- Issam Zahreddine (Major General of the Republican Guard)
- Assef Shawkat (Deputy Minister of Defense)[10]
- Dawoud Rajiha (Minister of Defense)[11]
- Rustum Ghazaleh (Head of Syrian National Intelligence)[12]
- Hilal al-Assad[13]
-
- กอเซม โซเลย์มอนี (พลตรีแห่งไออาร์จีซี, ผู้บัญชาการกองกำลังโกดส์)[14]
- Hossein Hamadani (IRGC Major General)[15]
- Hassan Shateri (Senior Commander of IRGC)[16]
-
- Samir Kuntar (Senior Commander of Hezbollah)[17]
- Mustafa Badreddine (Military Leader of Hezbollah)[18]
- Mohamad Issa (Hezbollah Chief of Operations in Syria)[19]
- Jihad Mughniyah (Hezbollah Head of Security)[20]
- Ali Reza Tavassoli (Leader of Liwa Fatemiyoun)[21]
-
- พลโท วาเลรี อาซาปอฟ[22]
|
-
- Abdul Qader Saleh (Founder of al-Tawhid Brigade)[25]
- Abu Yahia al-Hamawi (Leader of Ahrar al-Sham)
- Ahmed Issa al-Sheikh (Leader of the Islamic Front; 2012–15)[26]
-
- Hassan Aboud (Leader of Ahrar al-Sham)[27]
- Abu Khalid al-Suri (senior al-Qaeda Commander, founding member of Ahrar al-Sham)[28]
-
- Zahran Alloush (Islamic Front Military Chief) [26][29]
- Abu Mohammad al-Julani (Tahrir al-Sham commander)[30]
- Abu Jaber Shaykh (Tahrir al-Sham Shura council head)
- Abu Humam al-Shami (Guardians of Religion Organization commander, former al-Nusra Front military chief)[31]
-
- Abu Firas al-Suri (Spokesperson of al-Nusra Front)[32][33]
- Abu Hajer al-Homsi (al-Nusra Front military chief)[34]
-
- Muhsin al-Fadhli (Leader of Khorasan)[35]
|
-
- Haji Bakr (Former Deputy leader of ISIL and Head of Military Council)[37]
- Abu Ayman al-Iraqi (Former Head of Military Council)[38]
- Abu Ali al-Anbari (Deputy, Syria)[39]
- Abu Omar al-Shishani (War Minister)[40]
- Abu Umar al-Tunisi (Senior Leader)[41]
- อะบู ซัยยาฟ (รัฐมนตรีว่าการกระทรวงน้ำมัน)[42]
- Abu Muslim al-Turkmani (Deputy Leader)[43]
- Abu Abdulrahman al-Bilawi (Head of Military Council)[44]
- Gulmurod Khalimov (Minister of War) [45]
-
- Muhammad al-Baridi (Founder of Yarmouk Martyrs Brigade)[46]
|
- ริยาจ ดาราร์ (ร่วมเป็นประธานของเอ็มเอสดี)
- Îlham Ehmed (ร่วมเป็นประธานของเอ็มเอสดี)
- Salih Muhammad (Co-President of the PYD)
- Asya Abdullah (Co-President of the PYD)
- Sipan Hemo (Commander of the YPG)
|
กำลัง |
---|
Syrian Armed Forces: 180,000[48]
General Security Directorate: 8,000[49]
National Defense Force: 80,000[50]
Ba'ath Brigades: 7,000
Hezbollah: 6,000–8,000[51]
Liwa Al-Quds: 4,000-8,000
รัสเซีย: 4,000 troops[52] and 1,000 contractors[53]
อิหร่าน: 3,000–5,000[51][54]
Other allied groups: 20,000+ |
FSA: 40,000–50,000[55] (2013)
Islamic Front: 40,000–70,000[56] (2014)
Other groups: 12,500[57] (2015)
Turkish Armed Forces: 4,000 - 8,000[58][59]
Ahrar al-Sham: 18,000–20,000+[60][61] (March 2017)
Tahrir al-Sham: 31,000[62] |
15,000–20,000 (U.S. claim, late 2016)[63] 1,000 (U.S. claim, late 2017)[64] |
SDF: 60,000–75,000 (ประมาณ 2017)
- YPG & YPJ: 20,000–30,000 (ประมาณ 2017)
- Syriac Military Council (MFS): 1,000 (ประมาณ 2017)
- Al-Sanadid Forces: 2,000–4,000 (ประมาณ 2017)
- SDF Military Councils: 10,000+[68][69][70]
|
ความสูญเสีย |
---|
Syrian Arab Republic: 68,308–103,308 soldiers & 52,568–66,568 militiamen killed[71][72] 4,100 soldiers/militiamen & 1,800 supporters captured[71] Hezbollah: 1,705–2,000 killed[71][73] Russia: 137–160 soldiers killed & 184–284 PMCs killed[74] Other non-Syrian fighters: 8,300 killed[71] (2,300–3,500+ IRGC-led)[75][76] |
Syrian opposition/HTS: 85,155–141,155 killed[g][71][72]
Turkey: 239–296 killed (2016–20 incursions)[77] |
ISIL: 40,515 killed[71] |
Autonomous Administration of North and East Syria: 13,814 killed[71]
PKK: 3,200+ killed[78]
CJTF–OIR: 13 killed[79] ( 10, 1, 1, 1) |
พลเรือนเสียชีวิต 117,388 ตามบันทึกของฝ่ายค้าน[71] ทหารต่างชาติอื่นเสียชีวิต 100 นาย ( 60, 17 (pre-'16), 16, 7)
Total killed: 388,652–594,000 (per SOHR)[71]
Estimated ≥7,600,000 internally displaced & ≥5,116,097 refugees (July 2015/2017) [80]
a ตั้งแต่ต้นปี 2556 FSA มีการแยกศูนย์โดยกบฏต่าง ๆ ใช้ชื่อนี้แบบไม่เลือก
b ประเทศตุรกีให้การสนับสนุนอาวุธแก่ฝ่ายค้านซีเรียตั้งแต่ปี 2554 ตั้งแต่เดือนสิงหาคม 2559 ถึงมีนาคม 2560 ประเทศตุรกีต่อสู้ร่วมกับหน่วยทหารกบฏในเขตผู้ว่าการอะเลปโปต่อ SDF และ ISIL แต่ไม่รบกับรัฐบาลซีเรีย ตั้งแต่เดือนมกราคม 2561 ตุรกีรบกับ SDF และรัฐบาลซีเรียในอะฟริน
c ตั้งแต่เดือนกันยายนถึงพฤศจิกยน 2559 สหรัฐรบร่วมกับหน่วยทหารกบฏในเขตผู้ว่าการอะเลปโปต่อ ISIL เท่านั้น แต่ไม่รบกับรัฐบาลซีเรียหรือ SDF[81][82] ในปี 2560 สหรัฐเจตนาโจมตีรัฐบาลซีเรียหกครั้ง ขณะที่พลาดไปโดนฐานทัพซีเรียโดยอุับิตเหตุในเดือนกันยายน 2559 รัฐบาลซีเรียถือว่าครั้งนั้นเป็นการโจมตีโดยเจตนา[83]
d องค์การก่อนหน้า HTS (แนวร่วมอัลนุสเราะ) และองค์การก่อนหน้าของ ISIL (ISI) เป็นสาขาพันธมิตรของอัลกออิดะฮ์จนถึงเดือนเมษายน 2556 อัลนุสเราะปฏิเสธข้อเสนอรวมสองกลุ่มเข้าด้วยกันเป็น ISIL และอัลกออิดะฮ์ประกาศตัดความสัมพันธ์ทั้งหมดกับ ISIL ในเดือนกุมภาพันธ์ 2557
e อะห์รัรอัชชามและแนวร่วมอัลนุสเราะ องค์การก่อนหน้าของตะห์รีรุชชาม เคยเป็นพันธมิตรกันภายใต้ Army of Conquest ตั้งแต่เดือนมีนาคม 2558 ถึงเดือนมกราคม 2560
f จำนวนดังกล่าวรวมนักรบเคิร์ดและ ISIL ซึ่งผู้เสียชีวิตแสดงรายการในสดมภ์ต่างหาก[84][71] |