อักษรบาหลี
From Wikipedia, the free encyclopedia
อักษรบาหลี (บาหลี: Aksara Bali) หรือ ฮานาจารากา (Hanacaraka) เป็นอักษรสระประกอบที่ใช้งานบนเกาะบาหลี ประเทศอินโดนีเซีย โดยทั่วไปใช้เขียนภาษาบาหลี, ชวาเก่า และสันสกฤต ภาษาซาซักบนเกาะลมบกก็ใช้อักษรนี้ เพียงแต่ดัดแปลงให้เข้ากับภาษาของตนเอง[1] อักษรนี้พัฒนามาจากอักษรพราหมี และมีความคล้ายคลึงกับอักษรสมัยใหม่ในเอเชียใต้และตะวันออกเฉียงใต้อย่างมาก อักษรบาหลีกับอักษรชวาถือเป็นอักษรที่ประณีตและวิจิตรที่สุดในบรรดาตระกูลอักษรพราหมีในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้[2]
ข้อมูลเบื้องต้น อักษรบาหลี Aksara Baliᬅᬓ᭄ᬱᬭᬩᬮᬶ, ชนิด ...
อักษรบาหลี Aksara Bali ᬅᬓ᭄ᬱᬭᬩᬮᬶ | |
---|---|
ชนิด | |
ช่วงยุค | ประมาณ ค.ศ. 1000-ปัจจุบัน |
ทิศทาง | Left-to-right |
ภาษาพูด | บาหลี ซาซัก |
อักษรที่เกี่ยวข้อง | |
ระบบแม่ | ชุดตัวอักษรไซนายดั้งเดิม[a] |
ระบบพี่น้อง | บาตัก ไบบายิน ชวา ลนตารา มากาซาร์ ซุนดาเก่า เรินจง เรอจัง |
ISO 15924 | |
ISO 15924 | Bali (360), Balinese |
ยูนิโคด | |
ยูนิโคดแฝง | Balinese |
ช่วงยูนิโคด | U+1B00-U+1B7F |
[a] ต้นกำเนิดเซมิติกของอักษรพราหมีโดยทั่วไปยังไม่เป็นที่ยอมรับ | |
บทความนี้ประกอบด้วยสัญกรณ์การออกเสียงในสัทอักษรสากล (IPA) สำหรับคำแนะนำเบื้องต้นเกี่ยวกับสัญลักษณ์ IPA โปรดดู วิธีใช้:สัทอักษรสากล สำหรับความแตกต่างระหว่าง [ ], / / และ ⟨ ⟩ ดูที่ สัทอักษรสากล § วงเล็บเหลี่ยมและทับ |
ปิด
แม้ว่าในปัจจุบันอักษรนี้ถูกแทนที่ด้วยอักษรละติน อักษรบาหลียังคงแพร่หลายอย่างมีนัยสำคัญในพิธีแบบดั้งเดิมของเกาะ และมีส่วนเกี่ยวโยงกับศาสนาฮินดูอย่างมาก ส่วนใหญ่ในปัจจุบันใช้อักษรนี้ในการคัดลอกลนตาร์ หรือเอกสารตัวเขียนใบตาลที่มีข้อความทางศาสนา[2][3]