Loading AI tools
บทความรายชื่อวิกิมีเดีย จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
นี่คือรายนามประมุขแห่งรัฐเม็กซิโกตั้งแต่การสถาปนาจักรวรรดิเม็กซิโกเมื่อปี ค.ศ. 1822 ถึงสหรัฐเม็กซิโกในปัจจุบัน
หลังสิ้นสุดสงครามประกาศเอกราชเม็กซิโก, คณะรัฐบาลชั่วคราวประกอบไปด้วยสมาชิก 34 คน ได้ลงนามใน คำประกาศอิสรภาพแห่งจักรวรรดิเม็กซิโก และสถาปนาคณะผู้สำเร็จราชการขึ้นมา 6 คน
ผู้สำเร็จราชการ[1] | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|
อากุสติน เดอ อิตูร์บิเต | 28 กันยายน 1821 | 11 เมษายน 1822 | ||
ควน โอโดโนคู | 28 กันยายน 1821 | 8 ตุลาคม 1821 | Died in office. | |
อันโตนิโอ เปเรซ มาร์ติเนซ | 8 ตุลาคม 1821 | 11 เมษายน 1822 | ||
มานูเอล เดอ ลา บาร์เซนา | 28 กันยายน 1821 | 11 เมษายน 1822 | ||
โคเซ อิสิโดร ยาแยส | 28 กันยายน 1821 | 11 เมษายน 1822 | ||
มานูเอล เวลาเควซ เดอ เลออน | 28 กันยายน 1821 | 11 เมษายน 1822 | ||
ผู้สำเร็จราชการ | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|
อากุสติน เดอ อิตูร์บิเต | 11 เมษายน 1822 | 18 พฤษภาคม 1822 | ||
โคเซ อิสิโดร ยาแยส | 11 เมษายน 1822 | 18 พฤษภาคม 1822 | ||
มิเกล วาเลนติน | 11 เมษายน 1822 | 18 พฤษภาคม 1822 | ||
มานูเอล เดอ เฮราซ | 11 เมษายน 1822 | 18 พฤษภาคม 1822 | ||
นิโคลาส บราโว | 11 เมษายน 1822 | 18 พฤษภาคม 1822 | ||
จักรพรรดิ | พระราชลัญจกร | เริ่มรัชกาล | สิ้นรัชกาล | ราชวงศ์ | จักรพรรดินี | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
อากุสตินที่ 1 (1783–1824) |
19 พฤษภาคม 1822 | 19 มีนาคม 1823 | อิตูร์บิเต | อานา มารีอา (1786–1861) | |||
รัฐบาลชั่วคราว (1823–1824) เป็นองค์กรที่ใช้ อำนาจบริหาร ในรัฐบาลของเม็กซิโก หลังการสิ้นสุดจักรวรรดิเม็กซิโกที่หนึ่ง ใน จักรพรรดิอากุสติน, ในค.ศ. 1823.[2]องค์กรมีหน้าที่ในการจัดการปูทางไปยังการจัดตั้งสหพันธรัฐ และยังคงดำรงอยู่ตั้งแต่ 1 เมษายน 1823 ถึง 10 ตุลาคม 1824[3]
ประมุขแห่งรัฐ[4][5][6] | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|
นิโคลาส บราโว | 31 มีนาคม 1823 | 10 ตุลาคม 1824 | ||
กวาเดอลูป วิกตอเรีย | 31 มีนาคม 1823 | 10 ตุลาคม 1824 | ||
เปโดร เซเลสติโน เนแกรต | 31 มีนาคม 1823 | 10 ตุลาคม 1824 | ||
มาเรียโน มิเชเลนา | 1 เมษายน 1823 | 10 ตุลาคม 1824 | Substitute Member | |
มิเกล โดมินิเกซ | 1 เมษายน 1823 | 10 ตุลาคม 1824 | Substitute Member | |
วีเซนเต้ เกอเรโร | 1 เมษายน 1823 | 10 ตุลาคม 1824 | Substitute Member | |
№ |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรคการเมือง | รองประธานาธิบดี | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | กวาเดอลูป วิกตอเรีย (1786–1843) |
10 ตุลาคม 1824 | 31 มีนาคม 1829 | อิสระ | นิโคลาส บราโว | ประธานาธิบดีเม็กซิโกคนแรกที่มาจากการเลือกตั้งโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญและเป็นประธานาธิบดีคนเดียวในรอบ 30 ปีที่ดำรงตำแหน่งครบวาระในรอบ 30 ปีนับแต่การประกาศเอกราชของเม็กซิโก[7] | |
2 | วีเซนเต้ เกอเรโร (1782–1831) |
1 เมษายน 1829 | 17 ธันวาคม 1829 | เสรีนิยม | อะนาสตาซิโอ บุสตามานเต | เขาได้รับการแต่งตั้งจากสภาคองเกรสหลังจากการลาออกของประธานาธิบดี ผู้มาจากการเลือกตั้งมานูเอล โกเมซ เปดราซา.[8][9] | |
3 | โคเซ มาเรีย โบกาเนกรา (1787–1862) |
17 ธันวาคม 1829 | 23 ธันวาคม 1829 | Popular York Rite Party (part of the Liberal Party) |
เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยรัฐสภาเป็นช่วงสั้น ๆ หลังเกอร์เรโรลาออกจากตำแหน่งเพื่อสู้รบกับ กบฏซึ่งนำโดยรองประธานาธิบดี[10][11] | ||
เปโดร เวเลซ (1787–1848) |
23 ธันวาคม 1829 | 31 ธันวาคม 1829 | เสรีนิยม | ในฐานะประธานศาลสูงสุด เขาได้รับการแต่งตั้งจากรัฐสภา ในฐานะหัวหน้าฝ่ายบริหารระดับสูงร่วมกับลูกัส อาลามานและลูอิส กินตานาร์[12] | |||
4 | อะนาสตาซิโอ บุสตามานเต (1780–1853) |
1 มกราคม 1830 | 13 สิงหาคม 1832 | อนุรักษ์นิยม | รองประธานาธิบดี เขาขึ้นสู่ตำแหน่งหลังรัฐประหารเกอเรโรสำเร็จ[13] | ||
5 | เมลชอร์ มุสกวิซ (1790–1844) |
14 สิงหาคม 1832 | 24 ธันวาคม 1832 | Popular York Rite Party (part of the Liberal Party) |
เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยรัฐสภาเป็นช่วงสั้น ๆ หลังบุสตามานเตลาออกเพื่อสู้รบกับกบฎนำโดยซานตาอันนา[14][15][16] | ||
6 | มานูเอล โกเมซ เปดราซา (1789–1851) |
24 ธันวาคม 1832 | 31 มีนาคม 1833 | Federalist York Rite Party (part of the Liberal Party) |
He assumed the presidency to conclude the term he would have begun in 1829, had he not resigned prior to inauguration, as the winner of the elections of 1828.[17][18] | ||
7 | วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส (1781–1858) |
1 เมษายน 1833 | 16 พฤษภาคม 1833 | เสรีนิยม | ในฐานะรองประธานาธิบดี เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนที่ซานตาอันนาพร้อมกับผู้ได้รับการเลือกตั้งในการเลือกตั้ง ค.ศ. 1833 [19][20][21] | ||
8 | อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
16 พฤษภาคม 1833 | 3 มิถุนายน 1833 | เสรีนิยม | วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีซึ่งมาจากการเลือกตั้งโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญ เขาสลับตำแหน่งประธานาธิบดีกับรองประธานาธิบดีฟาเรียสกว่า 4 ครั้งจนกระทั่งวันที่ 24 เมษายน ค.ศ. 1834 [22][23][24] | |
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส (1781–1858) |
3 มิถุนายน 1833 | 18 มิถุนายน 1833 | เสรีนิยม | ||||
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
18 มิถุนายน 1833 | 5 กรกฎาคม 1833 | เสรีนิยม | วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส | |||
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส (1781–1858) |
5 กรกฎาคม 1833 | 27 ตุลาคม 1833 | เสรีนิยม | ||||
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
27 ตุลาคม 1833 | 15 ธันวาคม 1833 | เสรีนิยม | วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส | |||
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส (1781–1858) |
16 ธันวาคม 1833 | 24 เมษายน1834 | เสรีนิยม | เขาสนับสนุนการปฏิรูปเสรีนิยมทำให้ฝ่ายอนุรักษ์นิยมและคริสตจักรไม่พอใจ ซานตาอันนากลับมาอีกครั้งและเขาได้ลี้ภัยทางการเมืองไป[25] | |||
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
24 เมษายน 1834 | 27 มกราคม 1835 | เสรีนิยม | เขายกเลิกการปฏิรูปเสรีนิยม ในวันที่ 27 มกราคม ยกเลิกสภาร่างรัฐธรรมนูญที่ 6 โกเมส ฟาเรียสเป็นรองประธานาธิบดี [26] | |||
9 | มิเกล บารากัน (1789–1836) |
28 มกราคม 1835 | 27 กุมภาพันธ์ 1836 | เสรีนิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีจากรัฐสภา เมื่อซานตาอันนาลาออกไปปราบกบฏซาคาเตคัส วันที่ 23 ตุลาคมรัฐสภาได้ประกาศใช้รัฐธรรมนูญใหม่ ซึ่งทำให้ รัฐธรรมนูญ 1824 และระบบสหพันธรัฐสิ้นสภาพ เขาทำหน้าที่ทั้งสองอย่างในฐานะประธานาธิบดีคนสุดท้ายของสหพันธ์สาธารณรัฐที่ 1และสาธารณรัฐกลางคนแรก [27][28][29] | ||
№ | ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรคการเมือง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|---|
9 | มิเกล บาร์รากัน (1789–1836) |
28 มกราคม 1835 | 27 กุมภาพันธ์ 1836 | เสรีนิยม | เขาออกจากตำแหน่งเนื่องจากป่วยหนัก และถึงแก่อสัญกรรมใน 2 วันต่อมา [30][31][32] | |
อะนาสตาซิโอ บุสตามานเต (1780–1853) |
19 เมษายน 1837 | 18 มีนาคม 1839 | อนุรักษ์นิยม | เขาขึ้นดำรงตำแหน่งในฐานะประธานาธิบดีผู้ได้รับเลือกโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญเขาได้รับการเลือกตั้งในปี ค.ศ. 1837 เป็นระยะเวลาแปดปี | ||
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
18 มีนาคม 1839 | 10 กรกฎาคม 1839 | เสรีนิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีเฉพาะกาลโดยฝ่ายอนุรักษ์นิยมจัดเมื่อบุสตามานเตลาออกไปปราบกบฏสหพันธรัฐ [34] | ||
11 | นิโกลา บราโว (1786–1854) |
11 กรกฎาคม 1839 | 19 กรกฎาคม 1839 | อนุรักษ์นิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนหลังซานตาอันนาพ้นจากตำแหน่ง[35][36] | |
อะนาสตาซิโอ บุสตามานเต (1780–1853) |
19 กรกฎาคม 1839 | 22 กันยายน 1841 | อนุรักษ์นิยม | เขากลับมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีอีกครั้ง[35] | ||
12 | ฟรานซิสโก ฆาเวียร์ เอเชเวียรา (1797–1852) |
22 กันยายน 1841 | 10 ตุลาคม 1841 | อนุรักษ์นิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีเฉพาะกาลเมื่อบุสตามานเตลาออกไปปราบกบฏนำโดย มาเรียโน ปาเรเดส อี อาร์ริลลากา, ซานตาอันนา, และ กาเบรียล วาเลนเซีย.เขาลาออกหลังกบฏได้รับชัยชนะ[37][38][39] | |
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
10 ตุลาคม 1841 | 26 ตุลาคม 1842 | เสรีนิยม | ได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดโดยคณะทหาร (Junta de Representantes de los Departamentos) [40][41][42] | ||
นิโกลาส บราโว (1786–1854) |
26 ตุลาคม 1842 | 4 มีนาคม 1843 | อนุรักษ์นิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนหลังซานตาอันนาพ้นจากตำแหน่ง[36] | ||
13 | วาเลนติน กานาลิโซ (1794–1850) |
4 ตุลาคม 1843 | 4 มิถุนายน 1844 | อนุรักษ์นิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีแทนหลังบราโวพ้นจากตำแหน่ง[36] | |
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
4 มิถุนายน 1844 | 12 กันยายน 1844 | เสรีนิยม | เขากลับมาเป็นประธานาธิบดีอีกครั้งหลังได้รับการเลือกตั้งในวิถีทางรัฐธรรมนูญโดยรัฐสภาในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 1844.[43][44] | ||
14 | โฆเซ โฆอาแกง เดอ เอเรรา (1792–1854) |
12 กันยายน 1844 | 21 กันยายน 1844 | เสรีนิยม | เขาได้รับเลือกจากรัฐสภาเพื่อแทนที่กานาลิโซ[44] | |
วาเลนติน กานาลิโซ (1794–1850) |
21 กันยายน 1844 | 6 ธันวาคม 1844 | อนุรักษ์นิยม | เขาได้รับการดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราว[45] | ||
โฆเซ โฆอาแกง เดอ เอเรรา (1792–1854) |
6 ธันวาคม 1844 | 30 ธันวาคม 1845 | เสรีนิยม | ดำรงตำแหน่งชั่วคราว, และได้รับการรับรองเป็นประธานาธิบดีตามรัฐธรรมนูญโดยวุฒิสภาหลังกานาลิโซถูกจับกุมเนื่องจากพยายามยุบสภาล่าง[46][47] | ||
15 | มารีอาโน เปเรดส์ (1797–1849) |
31 ธันวาคม 1845 | 28 กรกฎาคม 1846 | อนุรักษ์นิยม | เขามาจากการรัฐประหารเพื่อยึดอำนาจเอเรรา วันที่ 12 มิถุนายน เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราว [48][49] | |
รองประธานาธิบดี[49][50][51] | ||||||
16 | โฆเซ มาเรียโน ซาลาส (1797–1867) |
5 สิงหาคม 1846 | 23 ธันวาคม 1846 | อนุรักษ์นิยม | He assumed office as provisional president after the triumph of the federalist rebellion (Plan de la Ciudadela).He put in force the Constitution of 1824 on August 22.[52][53][54]He served both as last president of the Centralist Republic and first of the Second Federal Republic. |
№ | ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรคการเมือง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|---|
16 | โฆเซ มาเรียโน ซาลาส (1797–1867) |
6 สิงหาคม 1846 | 23 ธันวาคม 1846 | อนุรักษ์นิยม | หลังฟื้นฟูสหพันธรัฐ เขาจัดการเลือกตั้ง ได้ซานตาอันนาเป็นผู้ชนะและได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยรัฐสภาและได้ฟาเรียสเป็นรองประธานาธิบดี[55] | |
วาเลนติน โกเมส ฟาเรียส (1781–1858) |
23 ธันวาคม 1846 | 21 มีนาคม 1847 | เสรีนิยม | รองประธานาธิบดี ปฏิบัติราชการแทนซานตาอันนาซึ่งปฏิบัติราชการสงครามในสงครามเม็กซิโก-อเมริกา[56] | ||
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
21 มีนาคม 1847 | 2 เมษายน 1847 | เสรีนิยม | He took office as elected interim president.[57] | ||
Vice PresidentValentín Gómez Farías | ||||||
17 | เปโดร มารีอา เดอ อนายา (1795–1854) |
2 เมษายน 1847 | 20 พฤษภาคม 1847 | เสรีนิยม | ซานตาอันนาลาออกไปสู้รบในสงครามเม็กซิโก–อเมริกา รัฐสภายกเลิกตำแหน่งรองประธานาธิบดี เขาจึงได้เป็นประธานาธิบดีแทน[58][59][60] | |
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
20 พฤษภาคม 1847 | 15 กันยายน 1847 | เสรีนิยม | เขากลับมาดำรงตำแหน่งหลังเดอ อานายา ลาออกไปสู้รบในสงครามเม็กซิโก–อเมริกา[61][62] | ||
18 | มานูเอล เดอ ลา เปญา อี เปญา (1789–1850) |
15 กันยายน 1847 | 13 พฤศจิกายน 1847 | เสรีนิยม | ในฐานะประธานศาลสูง เขาเป็นประธานาธิบดีหลังซานตาอันนาลาออก.[63][64] | |
เปโดร มารีอา เดอ อนายา (1795–1854) |
13 พฤศจิกายน 1847 | 8 มกราคม 1848 | เสรีนิยม | รัฐสภาแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวเมื่อเดอ ลา เปญา อี เปญา พ้นจากตำแหน่งเพื่อไปเจรจาสันติภาพกับสหรัฐอเมริกา | ||
มานูเอล เดอ ลา เปญา อี เปญา (1789–1850) |
8 มกราคม 1848 | 3 มิถุนายน 1848 | เสรีนิยม | เขากลับมาดำรงตำแหน่งในฐานะรักษาการประธานาธิบดีเมื่อ เดอ อานายา ลาออกหลังปฏิเสธที่จะยกดินแดนให้สหรัฐอเมริกา[65] เขาได้ลงนามในสนธิสัญญากวาเดอลูป อิดาลโก | ||
โฆเซ โฆอาแกง เดอ
เอเรรา |
3 มิถุนายน 1848 | 15 มกราคม 1851 | เสรีนิยม | He was the second president to finish his term and peacefully turned over the presidency to the winner of the Federal Elections of 1850, General Mariano Arista.[66] | ||
19 | มารีอาโน อาริสตา (1802–1855) |
15 มกราคม 1851 | 5 มกราคม 1853 | เสรีนิยม | He resigned on January 5, 1853 when Congress refused to give him extraordinary powers to fight the rebellion of Plan del Hospicio, the goal of which was to bring to Santa Anna once again to the presidency.[67] | |
20 | ฆวน โบติสตา เซบาลโยส (1811–1859) |
5 มกราคม 1853 | 7 กุมภาพันธ์ 1853 | เสรีนิยม | As president of the Supreme Court, he was proposed by President Arista as his successor and confirmed the same day as interim president by Congress.[68] | |
21 | มานูเอล มารีอา ลอมบาร์ดินี (1802–1853) |
7 กุมภาพันธ์ 1853 | 20 เมษายน 1853 | อนุรักษ์นิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวโดยสภาคองเกรสเมื่องเซบาลโยสลาออกเนื่องจากกบฏที่ ปลาน เดล ออสปิซิโอ[69] | |
อันโตนิโอ โลเปซ เดอ ซานตา อันนา (1794–1876) |
20 เมษายน 1853 | 9 สิงหาคม 1855 | เสรีนิยม | He swore as President but ruled as dictator.He called himself "Su Alteza Serenisima" (Serene Highness).[70][71]From this period, the only lasting thing is the Mexican National Anthem.[72][73] | ||
22 | มาร์ติน การ์เรรา (1806–1871) |
9 สิงหาคม 1855 | 12 กันยายน 1855 | อนุรักษ์นิยม | He was appointed interim president after the triumph of the Plan of Ayutlabut he took office until August 15.[73] | |
23 | โรมูโล ดิแอซ เดอ ลา เวกา (1800–1877) |
12 กันยายน 1855 | 4 ตุลาคม 1855 | อนุรักษ์นิยม | เขาอยู่ในฐานะประธานาธิบดี โดยพฤตินัย | |
24 | ฆวน อัลวาเรส (1790–1867) |
4 ตุลาคม 1855 | 11 ธันวาคม 1855 | เสรีนิยม | He was appointed interim president by a council integrated with one representative of each state after the triumph of the Revolution of Ayutla.[76][77] | |
25 | อิกนาซิโอ โกมงฟอร์ต (1812–1863) |
11 ธันวาคม 1855 | 17 ธันวาคม 1857 | เสรีนิยม | อัลวาเรสแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีก่อนจะลาออกเขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญในวันที่ 1 ธันวาคม 1857[78][79] | |
26 | เบนิโต ยัวเรซ (1806–1872) |
18 ธันวาคม 1857 | 18 กรกฎาคม 1872 | เสรีนิยม | ในฐานะประธานศาสสูง, เขาได้เป็นประธานาธิบดีชั่วคราวหลังรัฐประหารโกมงฟอร์ตเพื่อยกเลิกรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1857 โกมงฟอร์ตจับกุมและปล่อยตัวเขาในภายหลัง เจาจัดตั้งรัฐบาลและรัฐธรรมนูญเสรีนิยมในวันที่ 18 มกราคม 1858.มีการต่อสู้ระหว่างฝ่ายเสรีนิยมกับอนุรักษ์นิยมเป็นที่รู้จักกันในชื่อสงครามปฏิรูป.[80] | |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรคการเมือง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|
อิกนาซิโอ โกมงฟอร์ต (1812–1863) |
17 ธันวาคม 1857 | 21 มกราคม 1858 | เสรีนิยม | After the declaration of Plan of Tacubaya, Congress declared that he was not longer president but he was recognized by conservatives as president with absolute powers.[81][82] | |
เฟลิกซ์ มารีอา ซูโลอากา (1813–1898) |
21 มกราคม 1858 | 24 ธันวาคม 1858 | อนุรักษ์นิยม | After disown Comonfort, Zuloaga was appointed president by the Conservative Party.[83] | |
มานูเอล ร็อบ เปซูเอลา (1817–1862) |
24 ธันวาคม 1858 | 23 มกราคม 1859 | อนุรักษ์นิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีของฝ่ายอนุรักษ์นิยมและสนับสนุน แผนที่นาวิดัด.[84][85] | |
เฟลิกซ์ มารีอา ซูโลอากา (1813–1898) |
24 มกราคม 1859 | 1 กุมภาพันธ์ 1859 | อนุรักษ์นิยม | He was restored to the presidency by counter-rebellion led by Miguel Miramón.[84] | |
มิเกล มิรามอน (1831–1867) |
2 กุมภาพันธ์ 1859 | 13 สิงหาคม 1860 | อนุรักษ์นิยม | He assumed the conservative presidency as substitute when Zuloaga left office.[86] | |
โฆเซ อิกนาซิโอ ปาวอน (1791–1866) |
13 สิงหาคม 1860 | 15 สิงหาคม 1860 | อนุรักษ์นิยม | ในฐานะประธานศาลสูงสุดของรัฐบาลอนุรักษ์นิยม,เขาอยู่ในตำแหน่งได้ 2 วันเมื่อมิรามอนลาออก[87] | |
มิเกล มิรามอน (1831–1867) |
15 สิงหาคม 1860 | 24 ธันวาคม 1860 | อนุรักษ์นิยม | He took office as interim president of the conservative government after he was electedby a group of "Representatives of the States" who supported the conservatives.He was defeated at the Battle of Calpulalpan, resigned the presidency and fled the country.[88] | |
เฟลิกซ์ มารีอา ซูโลอากา (1813–1898) |
23 พฤษภาคม 1860 | 28 ธันวาคม 1862 | อนุรักษ์นิยม | แม้ว่าจะพ่ายแพ้ ฝ่ายอนุรักษ์นิยมได้แต่งตั้ง ซูโลอากาเป็นประธานาธิบดีจนกระทั่งวันที่ 28 ธันวาคม เมื่อเขารับรองคณะผู้สำเร็จราชการซึ่งพยายามฟื้นฟูจักรวรรดิ[89] | |
On June 22, 1863, a "Superior Governing Board" was established. On July 11, the Board became the Regency of the Empire.[90][91]
ผู้สำเร็จราชการ [1] | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรคการเมือง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|
ฆวน เนโปมูเคโน | 11 กรกฎาคม 1863 | 10 เมษายน 1864 | อนุรักษ์นิยม | ||
โฆเซ มารีอาโน ซาลาส | 11 กรกฎาคม 1863 | 10 เมษายน 1864 | อนุรักษ์นิยม | ||
เปลาชิโอ อันโตนิโอ เดอ ลาบาสติดา | 11 กรกฎาคม 1863 | 10 เมษายน 1864 | อนุรักษ์นิยม |
จักรพรรดิ | พระราชลัญจกร | เริ่มรัชกาล | สิ้นรัชกาล | ราชวงศ์ | จักรพรรดินี | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
แม็กซิมิเลียโนที่ 1 (1832–1867) |
10 เมษายน 1864 | 19 มิถุนายน 1867 | ฮับส์บูร์ก-ลอร์เรน | คาร์ลอตา (1840–1927) | |||
№ |
ประธานาธิบดี | Took office | Left office | Political Party | Notes | |
---|---|---|---|---|---|---|
(26) | เบนิโต ยัวเรซ (1806–1872) |
18 ธันวาคม 1857 | 11 มิถุนายน 1861 | เสรีนิยม | สมัยแรกในฐานะประธานาธิบดีช่วง สงครามปฏิรูป. สมัยที่ 2 มาจากการที่เขาได้รับการแต่งตั้งโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญจากรัฐสภา สมัยที่ 3 ต่อจากสมัยที่ 2 สืบเนื่องมาจาก การรุกรานของฝรั่งเศส. สมัยที่ 4และ5 เป็นยุคสมัยชัยชนะของสาธารณรัฐ | |
11 มิถุนายน 1861 | 30 พฤศจิกายน 1865 | |||||
1 ธันวาคม 1865 | 7 ธันวาคม 1867 | |||||
8 ธันวาคม 1867 | 11 ตุลาคม 1871 | |||||
12 ตุลาคม 1871 | 18 กรกฎาคม 1872 | |||||
27 | เซบาสเตียน เลอร์โด เดอ เตกาดา (1823–1889) |
18 กรกฎาคม 1872 | 30 พฤศจิกายน 1872 | เสรีนิยม | ในฐานะประธาน ศาลสูง, เขาเป็นประธานาธิบดีหลังยัวเรซถึงแก่อสัญกรรม เขาถูกโค่นอำนาจโดยการปฏิวัติที่ทุกซ์เทเปกและพ้นจากตำแหน่ง 10 วัน ก่อนจะหมดวาระ[92] | |
1 ธันวาคม 1872 | 20 พฤศจิกายน 1876 | |||||
28 | โฆเซ มารีอา อิกเลซิอัส (1823–1891) |
26 ตุลาคม 1876 | 28 พฤศจิกายน 1876 | เสรีนิยม | As president of the Supreme Court, he voided, on grounds of fraud, the reelection of Lerdo de Tejada after Congress had declared this reelection valid, and then declared himself interim president. When Lerdo de Tejada went to exile on November 20, he became constitutional interim president.[93] | |
№ |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรคการเมือง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|---|
29 | ปอร์ฟิริโอ ดิแอซ (1830–1915) |
28 พฤศจิกายน 1876 | 6 ธันวาคม 1876 | เสรีนิยม | เขากลายเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวเมื่ออิกเลซิอัสลี้ภัยออกนอกประเทศ[94] | |
30 | ฆวน เนโปมูเคโน เมนเดซ (1824–1894) |
6 ธันวาคม 1876 | 17 กุมภาพันธ์ 1877 | เสรีนิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งจากดิแอซให้เป็นประธานาธิบดีแทนเมื่อดิแอซลาออกไปสู้รบกับฝ่ายที่สนับสนุนเลร์โด เดอ เตฆาดา[95] | |
ปอร์ฟิริโอ ดิแอซ (1830–1915) |
17 กุมภาพันธ์ 1877 | 30 พฤษภาคม 1880 | เสรีนิยม | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีอีกครั้ง วันที่ 2 พฤษภาคม รัฐสภาแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีโดยวิถีทางรัฐธรรมนูญ[96] | ||
31 | มานูเอล กอนซาเลซ ฟลอเรซ (1833–1893) |
1 ธันวาคม 1880 | 30 พฤศจิกายน 1884 | เสรีนิยม | เขาชนะการเลือกตั้งสหพันธรัฐในค.ศ. 1880[97] | |
ปอร์ฟิริโอ ดิแอซ (1830–1915) |
1 ธันวาคม 1884 | 30 พฤศจิกายน 1888 | ปอร์ฟิริสต์แห่งชาติ เลือกตั้งใหม่แห่งชาติ |
เขาชนะการเลือกตั้งสหพันธรัฐในค.ศ. 1884, 1888, 1892, 1896, 1900, 1904 และ 1910. เขาลาออกระหว่างดำรงตำแหน่งสมัยที่ 7 หลังชัยชนะในการปฏิวัติเม็กซิโก.[98] | ||
1 ธันวาคม 1888 | 30 พฤศจิกายน 1892 | |||||
1 ธันวาคม 1892 | 30 พฤศจิกายน 1896 | |||||
1 ธันวาคม 1896 | 30 พฤศจิกายน 1900 | |||||
1 ธันวาคม 1900 | 30 พฤศจิกายน 1904 | |||||
1 ธันวาคม 1904 | 30 พฤศจิกายน 1910 | รองประธานาธิบดี รามอน คาร์ราล (ถึง 1904) | ||||
1 ธันวาคม 1910 | 25 พฤษภาคม 1911 | |||||
ฝ่ายต่อต้านพรรคเลือกตั้งใหม่→พรรครัฐธรรมนูญก้าวหน้า
อิสระ
№ |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|
32 | ฟรานซิสโก เลออน เดอ ลา บาร์รา (1863–1939) |
25 พฤษภาคม 1911 | 5 พฤศจิกายน 1911 | ตาม"สนธิสัญญาซิวดัด ฆัวเรซ", เขาจึงเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวและประกาศให้จัดการเลือกตั้งทันที[99] | |
33[100] | ฟรานซิสโก อี มาเดโร (1873–1913) |
6 พฤศจิกายน 1911 | 19 กุมภาพันธ์ 1913 | เขาเป็นผู้ชนะในการเลือกตั้งเฉพาะกิจ ค.ศ. 1911 เขาถูกยึดอำนาจโดยคณะรัฐประหารที่รู้จักกันว่าเหตุการณ์สิบวันวิปโยค ซึ่งวิกตอริอาโน อูเออร์ตา, เฟลิกซ์ ดิแอซ และทูตอเมริกัน. เฮนรี แอล วิลสันมีส่วนเกี่ยวข้อง เขาถูกฆาตกรรม 2 วันหลังจากนั้นพร้อมกับรองประธานาธิบดีซัวเรซ[101][102] | |
รองประธานาธิบดี โฆเซ มารีอา ปิโน ซัวเรซ | |||||
34 | เปโดร ลาสกูแรน (1856–1952) |
19 กุมภาพันธ์ 1913 | ในฐานะ รัฐมนตรีกระทรวงต่างประเทศ, เขาดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญประมาณ 45 นาที เขาแต่งตั้งวิกตอรีอาโน อูเออร์ตาในฐานะรัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทยก่อนจะลาออก[103] | ||
35 | วิกตอรีอาโน อูเออร์ตา (1850–1916) |
19 กุมภาพันธ์ 1913 | 15 กรกฎาคม 1914 | เขาได้รับตำแหน่งมาจากการรัฐประหารยึดอำนาจมาเดโร. เขาพ่ายแพ้กองทัพรัฐธรรมนูญนำโดยผู้ว่าการรัฐโคอาอีลา, วีนุสติอาโน คาร์รันซา.[104][105] | |
36 | ฟรานซิสโก เอส คาร์วาฆาล (1870–1932) |
15 กรกฎาคม 1914 | 13 สิงหาคม 1914 | เขาเป็นประธานาธิบดีแทนหลังอูเออร์ตาลาออก เขาลาออกเนื่องหลังลงนามในสนธิสัญญาเตโอโยลูกาน[106] | |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | Notes | |
---|---|---|---|---|
อูลาลิโอ กูติแอร์เรส (1881–1939) |
6 พฤศจิกายน 1914 | 16 มกราคม 1915 | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราว[107] | |
โรก กอนซาเลซ การ์ซา (1885–1962) |
16 มกราคม 1915 | 10 มิถุนายน 1915 | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวหลังกูติแอร์เรสไปจากกรุงเม็กซิโกซิตี้[108] | |
ฟรานซิสโก ลากอส ชาซาโร (1878–1932) |
10 มิถุนายน 1915 | 10 ตุลาคม 1915 | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวเมื่อกอนซาเลซลาออก[109] | |
№ |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรคการเมือง | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|---|
37 | เวนุสติอาโน คาร์รันซา (1859–1920) |
หัวหน้าฝ่ายบริหาร ผู้นำหมายเลข 1 แห่งกองทัพภายใต้รัฐธรรมนูญ |
พรรคเสรีรัฐธรรมนูญ | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหารหลังคาร์วาฆาลลาออก เขาจัดประชุมให้มีการร่างรัฐธรรมนูญซึ่งออก ธรรมนูญการปกครองแห่งสหรัฐเม็กซิโก เขาชนะในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 1917 และดำรงตำแหน่งในฐานะประธานาธิบดีโดยวิธีทางรัฐธรรมนูญในวัที่ 1 พฤษภาคม ค.ศ. 1917 เขาถูกสังหารใน กบฏที่อากัว ปริเอตา[110] | ||
13 สิงหาคม 1914 | 30 เมษายน 1917 | |||||
ประธานาธิบดีเม็กซิโก | ||||||
1 พฤษภาคม 1917 | 21 พฤษภาคม 1920 | |||||
38 | อดอลโฟ เดอ ลา อูเออร์ตา (1881–1955) |
1 มิถุนายน 1920 | 30 พฤศจิกายน 1920 | พรรคเสรีรัฐธรรมนูญ | เขาได้รับการแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวโดยรัฐสภา[111] | |
39 | อัลวาโร โอเบรกอน (1880–1928) |
1 ธันวาคม 1920 | 30 พฤศจิกายน 1924 | พรรคแรงงาน | เขาเป็นผู้ชนะในการเลือกตั้งทั่วไปในเม็กซิโก ค.ศ. 1920.[112] | |
40 | ปลูตาร์โก เอเลียส กัลเลซ (1877–1945) |
1 ธันวาคม 1924 | 30 พฤศจิกายน 1928 | พรรคแรงงาน | เขาเป็นผู้ชนะใน การเลือกตั้งทั่วไปในเม็กซิโก ค.ศ. 1924.[113] | |
№ |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรค | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|---|
41 | เอมิลิโอ ปอร์เตส กิล (1890–1978) |
1 ธันวาคม 1928 | 4 กุมภาพันธ์ 1930 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | หลังการลอบสังหารอัลวาโร โอเบรกอน, รัฐสภาแต่งตั้งให้เขาดำรงตำแหน่งแทน[114] | |
42 | ปาสกูอัล ออร์ติซ รูบิโอ (1877–1963) |
5 กุมภาพันธ์ 1930 | 4 กันยายน 1932 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | เขาเป็นผู้ชนะในการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 1929 เขาลาออกหลังกัลเลซเข้าแทรกแซงรัฐบาล[115][116] | |
43 | อาเบลาร์โด แอล โรดริเกวซ (1889–1967) |
4 กันยายน 1932 | 30 พฤศจิกายน 1934 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | รัฐสภาแต่งตั้งเขาเป็นประธานาธิบดีแทนเพื่อให้รัฐบาลครบวาระ[117] | |
หลังการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1933, ประธานาธิบดีจะมีวาระ 6 ปี และถูกตัดสิทธิ์ในการลงสมัตรเลือกตั้งครั้งต่อไป หลังการเลือกตั้งทั่วไป ค.ศ. 1934 ประธานาธิบดีดำรงตำแหน่งครบวาระทุกคน
№ |
ประธานาธิบดี | เริ่มดำรงตำแหน่ง | พ้นจากตำแหน่ง | พรรค | การเลือกตั้ง | |
---|---|---|---|---|---|---|
44 | ลาซาโร การ์เดนัส (1895–1970) |
1 ธันวาคม 1934 | 30 พฤศจิกายน 1940 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1934 | |
45 | มานูเอล อาบิลา กามาโช (1896–1955) |
1 ธันวาคม 1940 | 30 พฤศจิกายน 1946 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1940 | |
46 | มิเกล อาเลมาน วาลเดส (1900–1983) |
1 ธันวาคม 1946 | 30 พฤศจิกายน 1952 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1946 | |
47 | อดอลโฟ รูอิซ คอร์ติเนซ (1889–1973) |
1 ธันวาคม 1952 | 30 พฤศจิกายน 1958 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1952 | |
48 | อดอลโฟ โลเปซ มาเตออส (1910–1969) |
1 ธันวาคม 1958 | 30 พฤศจิกายน 1964 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1958 | |
49 | กุสตาโว ดิแอซ ออร์ดาซ (1911–1979) |
1 ธันวาคม 1964 | 30 พฤศจิกายน 1970 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1964 | |
50 | ลุยส์ เอเชเบร์ริอา (เกิด 1922) |
1 ธันวาคม 1970 | 30 พฤศจิกายน 1976 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1970 | |
51 | โฆเซ โลเปซ ปอร์ติลโล (1920–2004) |
1 ธันวาคม 1976 | 30 พฤศจิกายน 1982 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1976 (ไม่มีใครโต้แย้ง) | |
52 | มิเกล เด ลา มาดริด (1934–2012) |
1 ธันวาคม 1982 | 30 พฤศจิกายน 1988 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1982 | |
53 | คาร์ลอส ซาลินาส เด กอร์ตารี (เกิด 1948) |
1 ธันวาคม 1988 | 30 พฤศจิกายน 1994 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1988 | |
54 | เออร์เนสโต เซดิลโล (เกิด 1951) |
1 ธันวาคม 1994 | 30 พฤศจิกายน 2000 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 1994 | |
55 | วิเซนต์ ฟ็อกซ (เกิด 1942) |
1 ธันวาคม 2000 | 30 พฤศจิกายน 2006 | พรรคการเมืองแห่งชาติ | 2000 | |
56 | เฟลิเป กัลเดรอน (เกิด 1962) |
1 ธันวาคม 2006 | 30 พฤศจิกายน 2012 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 2006 | |
57 | เอนริเก เปญญา นิเอโต (เกิด 1966) |
1 ธันวาคม 2012 | 30 พฤศจิกายน 2018 | พรรคปฏิวัติแห่งชาติ | 2012 | |
58 | อันเดรส มานูเอล โลเปซ โอบราดอร์ (เกิด 1953) |
1 ธันวาคม 2018 | 30 กันยายน 2024 | ขบวนการฟื้นฟูแห่งชาติ | 2018 | |
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.