พรรคคอมมิวนิสต์ฮังการี

พรรคคอมมิวนิสต์ฮังการี (ฮังการี: Magyar Kommunista Párt, ชื่อย่อ MKP) ช่วงเริ่มแรกรู้จักกันในชื่อ พรรคคอมมิวนิสต์ในฮังการี (ฮังการี: Kommunisták Magyarországi Pártja, ชื่อย่อ KMP) เป็นพรรคการเมืองสายคอมมิวนิสต์ในประเทศฮังการีที่ดำรงอยู่ในช่วงระหว่างสงครามและในช่วงสั้น ๆ ภายหลังสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุด

พรรคคอมมิวนิสต์ในฮังการี (1918–1919; 1922–1943) พรรคสังคมนิยมฮังการี (1919) พรรคแรงงานสังคมนิยมคอมมิวนิสต์ฮังการี (1919) พรรคสันติภาพ (1943–1944) พรรคคอมมิวนิสต์ฮังการี (1944–1948)
ตราประจำพรรคระหว่างปี 1944 จนถึง 1948
ผู้นำพรรคคนแรก	เบลอ กุน
ผู้นำพรรคคนสุดท้าย	มาจาช ราโกชี
ก่อตั้ง	24 พฤศจิกายน 1918
ถูกยุบ	22 กรกฎาคม 1948
ถัดไป	แอ็มเดเป
อุดมการณ์	คอมมิวนิสต์ ลัทธิมากซ์–เลนิน ลัทธิสตาลิน
จุดยืน	ซ้ายจัด
กลุ่มระดับชาติ	กลุ่มซ้าย
กลุ่มระดับสากล	โคมินเทิร์น (1919–1943) โคมินฟอร์ม (1947–1948)
สี	แดง
สภา (มิถุนายน 1945)	166 / 498
สภา (พฤศจิกายน 1947)	100 / 364
ธงประจำพรรค
การเมืองฮังการี รายชื่อพรรคการเมือง การเลือกตั้ง

พรรคก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 24 พฤศจิกายน 1918 ในชื่อ "พรรคคอมมิวนิสต์ในฮังการี" และอยู่ในอำนาจในช่วงเดือนมีนาคมจนถึงสิงหาคม 1919 เมื่อ เบลอ กุน ได้สถาปนาสาธารณรัฐโซเวียตฮังการีที่มีอายุสั้น รัฐบาลคอมมิวนิสต์ถูกกองทัพโรมาเนียโค่นล้มในเวลาต่อมา กุนจึงลี้ภัยไปเวียนนา และต่อมาตัวเขาพร้อมด้วยสมาชิกคอมมิวนิสต์คนอื่น ๆ ได้ย้ายไปยังมอสโก และพรรคเริ่มมีจำนวนสมาชิกน้อยลงเรื่อย ๆ ในทุก ๆ ปี ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง พรรคได้เปลี่ยนชื่อเป็น "พรรคสันติภาพ" แต่เพียงไม่กี่เดือนต่อมา ในปี 1944 พรรคได้ใช้ชื่อใหม่ซึ่งจะคงอยู่จนถึงปี 1948 ภายหลังสงคราม พรรคเริ่มมีอำนาจมากขึ้นและจำนวนสมาชิกก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว นำไปสู่การที่ มาจาช ราโกชี ได้กวาดล้างพรรคการเมืองอื่น ๆ ในประเทศ เว้นแต่พรรคประชาธิปไตยสังคมนิยมฮังการี (ซึ่งมีอุดมการณ์ร่วมกัน) เพื่อก่อตั้งรัฐพรรคการเมืองเดียว ในปี 1948 พรรคได้รวมเข้ากับพรรคประชาธิปไตยสังคมนิยมเพื่อก่อตั้ง "พรรคประชาชนแรงงานฮังการี" ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นพรรครัฐบาลต่อไปของฮังการี พรรคยังเป็นสมาชิกของโคมินเทิร์นและโคมินฟอร์มอีกด้วย

การก่อตั้งและช่วงปีแรก

ตราประจำพรรคคอมมิวนิสต์ในฮังการี

พรรคคอมมิวนิสต์ฮังการี (KMP) ถูกก่อตั้งขึ้นในชื่อ "พรรคคอมมิวนิสต์ในฮังการี" ในช่วงปลายปี 1918 โดย เบลอ กุน อดีตนักข่าวผู้ต่อสู้เพื่อจักรวรรดิออสเตรีย-ฮังการีในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง หลังจากการใช้เวลาอยู่ในค่ายเชลยศึกในรัสเซีย กุนและบรรดาเพื่อนของเขาได้ก่อตั้งกลุ่มคอมมิวนิสต์ซึ่งจะเป็นรากฐานของพรรคในอนาคตที่กรุงมอสโกในเดือนตุลาคม 1918 สมาชิกกลุ่มแรกได้กลับมายังฮังการีในเดือนพฤศจิกายน และในวันที่ 24 ได้มีการก่อตั้งพรรคคอมมิวนิสต์อย่างเป็นทางการ พรรคคอมมิวนิสต์ใช้ชื่อว่า "พรรคคอมมิวนิสต์ในฮังการี" (ฮังการี: Kommunisták Magyarországi Pártja) แทนที่จะใช้ชื่อ "พรรคคอมมิวนิสต์ฮังการี" เนื่องจากชนชั้นทางสังคมส่วนใหญ่เป็นคนงานในโรงงานในบูดาเปสต์ ซึ่งไม่ใช่ชาติพันธุ์ชาวฮังการี และมีชาวฮังการีเป็นเพียงส่วนน้อยนิดเท่านั้นในพรรคที่เพิ่งก่อตั้งใหม่^[1] ในขั้นต้น กลุ่มยังมีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับพรรคประชาธิปไตยสังคมนิยมฮังการี อย่างไรก็ตาม ความไม่มั่นคงทางการเมืองของรัฐบาลภายใต้การนำของ มิฮาย กาโรยี และความนิยมที่เพิ่มขึ้นของขบวนการบอลเชวิค ทำให้พรรคประชาธิปไตยสังคมนิยมต้องการเป็นพันธมิตรกับพรรคคอมมิวนิสต์ สำหรับพรรคประชาธิปไตยสังคมนิยม การเป็นพันธมิตรกับพรรคคอมมิวนิสต์ไม่เพียงแต่เพิ่มจุดยืนของตนกับผู้คนทั่วไปเท่านั้น แต่ยังทำให้พรรคเชื่อมโยงกับพรรคคอมมิวนิสต์รัสเซียที่มีอำนาจมากขึ้นอีกด้วย เนื่องจากกุนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับบอลเชวิครัสเซีย

หลังจากการประกาศจัดตั้งสาธารณรัฐโซเวียตฮังการีในเดือนมีนาคม 1919 กุนได้เริ่มดำเนินการให้อุตสาหกรรมเอกชนเป็นของรัฐทั้งหมด ได้มีการเริ่มโครงการนารวมขนาดใหญ่ นอกจากนี้ เขายังได้ดำเนินการเพื่อทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศกับมหาอำนาจไตรภาคีกลับสู่สภาวะปกติ มีความพยายามทวงคืนดินแดนบางส่วนของฮังการีที่สูญเสียไปในการเจรจาหลังสงครามกลับคืนมา เป็นระยะเวลา 133 วัน ที่สาธารณรัฐโซเวียตฮังการีดำรงอยู่ พรรคคอมมิวนิสต์มุ่งเน้นไปที่การพยายามแก้ไขความวุ่นวายทางเศรษฐกิจที่แพร่กระจาย อันเป็นผลมาจากความพ่ายแพ้ของฮังการีในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เป็นที่น่าเสียดายที่นโยบายทางเศรษฐกิจของกุนได้สร้างอัตราเงินเฟ้อที่สูงขึ้นและทำให้เกิดการขาดแคลนอาหารทั่วประเทศ ฝ่ายต่อต้านที่นำโดย มิกโลช โฮร์ตี เริ่มแข็งแกร่งขึ้น และในเดือนมิถุนายน ได้เกิดความพยายามในการรัฐประหาร ทำให้พรรคคอมมิวนิสต์เริ่มกวาดล้างฝ่ายตรงข้ามอย่างรุนแรงโดยตำรวจลับ สาธารณรัฐโซเวียตสิ้นสุดลงเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม 1919 หลังจากกองทัพฮังการีพ่ายแพ้สงครามต่อโรมาเนีย เมื่อกองทัพโรมาเนียเข้ารุกบูดาเปสต์ กุจึงลี้ภัยไปยังเวียนนา และยอมให้พรรคคอมมิวนิสต์มอบอำนาจให้แก่พรรคประชาธิปไตยสังคมนิยม

สมัยระหว่างสงครามและพลัดถิ่น

สงครามโลกครั้งที่สองและคอมมิวนิสต์ขึ้นสู่อำนาจ

ประวัติการเลือกตั้ง

การเลือกตั้งสภานิติบัญญัติแห่งชาติ

ปีที่เลือกตั้ง	ผู้นำ	จำนวนที่นั่ง	พันธมิตร	ลำดับที่
1944	มาจาช ราโกชี	166 / 498	FKGP–MKP–MSZDP–NPP–PDP	1
1945	มาจาช ราโกชี	70 / 409	FKGP–MKP–MSZDP–NPP	3
1947	มาจาช ราโกชี	100 / 411	FKGP–MKP–MSZDP–NPP	1

ผู้นำ

• เบลอ กุน (1918–1936)
• ยาโนช กาดาร์ (1943–1944)
• มาจาช ราโกชี (1944–1948)

สมาชิกหลัก

• แอร์เนอ แกเรอ
• เบลอ กุน
• อิมแร นอจ
• โยแฌ็ฟ โปกาญ
• ลาซโล รอยก์
• มาจาช ราโกชี
• ลาซโล รูดอช
• ติโบร์ ซอมูแอลี
• อีโลนอ ดูซซีนสกา

ดูเพิ่ม

• พรรคแรงงานสังคมนิยมฮังการี
• ประวัติศาสตร์ฮังการี
• สาธารณรัฐประชาชนฮังการี

อ้างอิง

1. E. Raffay, Trianon Titkai (Secrets of Trianon), Szikra Press, Budapest 1990 (ISBN 9632174771) - PAGE: 13

บรรณานุกรม

• Crampton, R.J. Eastern Europe in the Twentieth Century - And After, 2nd Ed. Routledge Press, 1994.
• Kenez, Peter Hungary from the Nazis to the Soviets: The Establishment of the Communist Regime in Hungary, 1944-1948, Cambridge University Press, 2006
• Kovrig, Bennett. Communism in Hungary: From Kun to Kadar. Hoover Institution Press. Stanford, 1979
• Molnár, Miklós From Béla Kun to János Kádár: Seventy Years of Hungarian Communism, Berg Publishers, 1990