การาจี
From Wikipedia, the free encyclopedia
การาจี (อูรดู: کراچی; สินธ์: ڪراچي; สัทอักษรสากล: [kəˈraːtʃi] ( ฟัง)) เป็นนครที่มีประชากรมากที่สุดของประเทศปากีสถาน และเป็นเมืองที่มีประชากรมากเป็นอันดับที่ 12 ของโลก โดยมีจำนวนประชากรมากกว่า 20 ล้านคน[17][18][19] การาจีตั้งอยู่ทางใต้ของประเทศ ติดกับทะเลอาหรับ ในอดีตเคยเป็นเมืองหลวงของปากีสถาน และยังคงเป็นเมืองหลักของแคว้นสินธ์ นครจัดจัดเป็นเมืองระดับโลกชั้นเบตา[20][21] นครนี้เป็นศูนย์กลางทางการเงินและอุตสาหกรรมชั้นนำของประเทศ[22] ใน ค.ศ. 2021 จีดีพีโดยประมาณของนครนี้อยู่ที่มากกว่า 200,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (พีพีพี)[15][16] ตามรายงานจาก FBR นครการาจีจ่ายภาษี 9 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ (25% ของทั้งประเทศ) ในช่วงปีงบประมาณในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2021 ถึงพฤษภาคม ค.ศ. 2022 การาจียังเป็นนครที่มีความเป็นสากล ความหลากหลายทางภาษา เชื้อชาติ และศาสนามากที่สุดของประเทศปากีสถาน[23] และเป็นหนึ่งในนครที่มีเสรีภาพทางสังคมและโลกิยนิยมมากที่สุดของประเทศ[24][25][26] การาจีทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการขนส่ง และมีท่าเรือใหญ่สุดสองแห่งของประเทศ คือ ท่าเรือการาจีกับท่าเรือกอซิม และเป็นที่ตั้งของท่าอากาศยานที่มีคนพลุกพล่านมากที่สุดของประเทศ คือ ท่าอากาศยานนานาชาติจินนาห์[27]
การาจี کراچی | |
---|---|
ตามเข็มนาฬิกาจากบน: Mazar-e-Quaid, Hawke's Bay Beach, Frere Hall, Karachi Port Trust Building, พระราชวังโมฮัตตา, ท่าเรือการาจี | |
สมญา: | |
พิกัด: 24°51′36″N 67°0′36″E | |
ประเทศ | ปากีสถาน |
แคว้น | แคว้นสินธ์ |
เขต | การาจี |
จัดตั้ง | ค.ศ. 1729 |
สภามหานคร | 1880; 144 ปีที่แล้ว (1880) |
สภานคร | City Complex, Gulshan-e-Iqbal Town |
เขต[6] | 7
|
การปกครอง[7] | |
• ประเภท | องค์การมหานคร |
• องค์กร | รัฐบาลการาจี |
• นายกเทศมนตรี | ไม่มี (ว่าง) |
• รองนายกเทศมนตรี | ไม่มี (ว่าง) |
• เจ้าหน้าที่ปกครอง | Dr. Saif ur Rehman[8] |
• ข้าหลวง | Iqbal Memon[9] |
พื้นที่[10] | |
• นคร | 3,780 ตร.กม. (1,460 ตร.ไมล์) |
ความสูง[11] | 10 เมตร (30 ฟุต) |
ประชากร | |
• นคร | 14,916,456 คน |
• อันดับ | ที่ 1 (ปากีสถาน); ที่ 12 (โลก) |
• ความหนาแน่น | 3,900 คน/ตร.กม. (10,000 คน/ตร.ไมล์) |
• รวมปริมณฑล | 16,051,521 คน |
เขตเวลา | UTC+05:00 (เวลามาตรฐานปากีสถาน) |
รหัสไปรษณีย์ | 74XXX – 75XXX |
รหัสโทรศัพท์ | 021[14] |
จีดีพี/พีพีพี | 200,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (2021)[15][16] |
ท่าอากาศยานนานาชาติ | จินนาห์ (KHI) |
ระบบขนส่งมวลชนเร็ว | การาจีบรีซ |
เขตที่มีพื้นที่มากสุด | Malir |
ประชากรมากสุดตามพื้นที่ (2020) | Orangi Town (2,750,000) |
บริเวณที่มีจีดีพีสูงสุด (2020) | Saddar Town (40,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ) |
เว็บไซต์ | www |
แคว้นนี้มีผู้อยู่อาศัยมาหลายสหัสวรรษ[28] แต่ตัวนครได้รับการจัดตั้งเป็นหมู่บ้านที่มีป้อมปราการชื่อ Kolachi ใน ค.ศ. 1729[29][30] การตั้งถิ่นฐานมีความสำคัญเพิ่มขึ้นอย่างมากเมื่อบริษัทอินเดียตะวันออกเข้ามาในช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 19 เจ้าหน้าที่ปกครองของอังกฤษได้ดำเนินโครงการมากมายเพื่อเปลี่ยนเมืองให้กลายเป็นเมืองท่าที่สำคัญ และเชื่อมมันกับเครือข่ายรถไฟส่วนขยายของอนุทวีปอินเดีย[30] ในช่วงที่มีการแบ่งอินเดียใน ค.ศ. 1947 การาจีเป็นเมืองใหญ่สุดในแคว้นสินธ์ โดยมีประชากรประมาณ 400,000 คน[23] หลังวันเอกราชปากีสถาน นครนี้เกิดารเปลี่ยนแปลงในด้านจำนวนประชากรและประชากรศาสตร์อย่างมาก เนื่องจากการเข้ามาของผู้อพยพมุสลิม Muhajir (ผู้พูดภาษาอูรดู) แสนกว่าคนจากอินเดีย[31] ประกอบกับการอพยพออกของพลเมืองฮินดู ซึ่งทำให้ชาวฮินดูในนครลดลงจาก 51.1% เหลือเพียง 1.7% ของประชากรทั้งหมด[32][33] นครนี้เกิดการเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็วหลังปากีสถานได้รับเอกราช ดึงดูดผู้อพยพจากทั่วประเทศและภูมิภาคอื่น ๆ ในเอเชียใต้[34] รายงานจากสำมะโนปากีสถาน ค.ศ. 2017 การาจีมีประชากรทั้งหมด 16,051,521 คน โดย 14.9 ล้านคนอาศัยอยู่ในเขตเมือง การาจีเป็นหนึ่งในเมืองที่เติบโตเร็วที่สุดในโลก[35] และมีชุมชนที่สำคัญจากกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศปากีสถานเกือบทั้งหมด การาจีมีผู้อพยพชาวเบงกอล 2 ล้านคน ผู้ลี้ภัยชาวอัฟกัน 1 ล้านคน และชาวโรฮีนจาจากประเทศพม่า 400,000 คน[36][37][38]