ஈர்ப்பு அலை
From Wikipedia, the free encyclopedia
இயற்பியலில் ஈர்ப்பு அலை (Gravitational wave) என்பது வெளிநேர வளைவில் ஏற்படும் குற்றலைகள் ஆகும். இவை உற்பத்தியில் இருந்து வெளிநோக்கி அலை போல் பரவிச்செல்லும். இக்கோட்பாடு 1915 ஆம் ஆண்டில்[1][2] ஆல்பர்ட் ஐன்ஸ்டைனினால் அவருடைய பொதுச் சார்புக் கோட்பாடு மூலம் முன்கணிக்கப்பட்டது.[3][4] இவரது கோட்பாட்டின்படி ஈர்ப்பு அலை ஈர்ப்புக் கதிர்வீசலாக ஆற்றலைக் காவிச்செல்லும். பொது சார்பியல் கோட்பாட்டின் லாரன்ஸ் மாற்றமுறாமையின்படி பொருளிடை வினைகள் எல்லை வேகத்தைக் கொண்டிருப்பதால் இக்கோட்பாட்டில் ஈர்ப்பு அலை இருப்பது ஒரு சாத்தியமான விளைவாகும். இதே வேளையில், நியூட்டனின் ஈர்ப்புக் கோட்பாடு பொருளிடை வினைகள் எல்லையற்ற வேகத்தில் பரவுவதாகக் கொள்வதால், இக்கோட்பாட்டில் ஈர்ப்பு அலைகள் இருப்பதற்கு சாத்தியமில்லை.
வலுவான ஈர்ப்பு அலைகளை உருவாக்கக்கூடிய ஆதாரங்களாக வெண் குறுவிண்மீன்கள், நொதுமி விண்மீன்கள், அல்லது கருந்துளைகளைக் கொண்ட இரும விண்மீன் தொகுதிகளை குறிப்பிடலாம்.
ஈர்ப்பு அலைகள் நேரடியாக அவதானிக்கப்படாமல் இருந்து வந்தபோதும், ஆதற்கான மறைமுக சான்றுகள் கண்டறியப்பட்டன. உதாரணமாக ஊல்சே-டைலர் இரும விண்மீன்களின் சுற்றுக்காலத்தில் அவதானிக்கப்பட்ட நீட்சி ஈர்ப்பு அலை கோட்பாட்டின் கணிப்புடன் ஒத்துப்போகிறது. இதை அவதானித்து உறுதி செய்ததற்காக 1993ஆம் ஆண்டு இயற்பியலுக்கான நோபல் பரிசு வழங்கப்பட்டது.
தற்போது ஈர்ப்பு அலைகளை கண்டறியக்கூடிய பல கருவிகள் உருவாககப்பட்டு வருகின்றன. உதாரணமாக 2015ஆம் ஆண்டு அட்வான்ஸ்ட் லைகோ (Advanced LIGO) ஈர்ப்பு அலைகளை அவதானிக்க ஆரம்பித்தது. இவ்வமைப்பு இரட்டைக் கருந்துளைகளின் ஒன்றிணைவை அவதானித்து ஈர்ப்பு அலைகளை நேரடியாகக் கண்டுபிடித்ததாக 2016 பெப்ரவரி 11 ஆம் நாள் திட்டவட்டமாக அறிவித்தது.[5][6][7]