ஆம்ப்பியர் விதி
From Wikipedia, the free encyclopedia
ஆம்ப்பியரின் மின்சுற்று விதி (Ampère's circuital law) அல்லது பொதுவாக ஆம்ப்பியர் விதி எனப்படுவது மின்னோட்டத்துக்கும் அது தூண்டும் காந்தபுல சுற்றோட்டத்துக்கும் உள்ள தொடர்பை விளக்கும் விதி ஆகும். இது மைக்கேல் பரடேயின் மின்காந்தத் தூண்டலின் காந்தவியல் இணையாகும். இந்த விதியை ஆந்த்ரே-மாரி ஆம்பியர் 1823ம் ஆண்டு கண்டுபிடித்தார்.[1]
ஆம்ப்பியர் விதி பின்வருமாறு
எந்தவொரு மூடிய வளைகோட்டினைச் சுற்றிய காந்தப்புலத்தின் கோட்டு வழித் தொகையீட்டு மதிப்பு ஆனது, உட்புகுதிறன் μ0 மற்றும் வளைகோட்டால் மூடப்பட்ட பரப்பு வழியே பாயும் மின்னோட்டம் I0ஆகியவற்றின் பெருக்கற்பலனுக்குச் சமம்
ஆம்பியர் விதி, தன் மூல வடிவில், பின்வரும் சமன்பாடு மூலம் காந்தப் புலத்திற்கும் (H), மின்னோட்ட அடர்த்திக்கும் (J) உள்ள தொடர்பைச் சுட்டுகிறது:
- இதில்
- - உருவரை யைச் (மூடிய வளைவு) சுற்றிய மூடிய கோட்டுத் தொகையீடு.
- - காந்தப்புலம் (ஆம்பியர்/மீட்டர் இல்),
- - உருவரை யின் கழிநுண் உறுப்பு
- - உருவரை C யால் சூழப்பட்ட மேற்பரப்பு S இன் மின்னோட்ட அடர்த்தி (ஆம்பியர் / சதுர மீட்டரில்)
- - புறப்பரப்பு A இன், கழிநுண் அளவு கொண்டதும், மேற்பரப்பு S க்கு நேர்குத்து திசையுடையதுமான ஒரு வகைக்கெழு வெக்டர் மூலகம்
- - மேற்பரப்பு வழி ஊடுருவும் மின்னோட்டம்,
- வெற்றிடத்தின் உட்புகுதிறன் (ஹென்றி / மீட்டரில்)
இதன் வகையீட்டு வடிவம்
காந்தப் புலத்திற்கும் (H) காந்தப்பாய அடர்த்தி Bக்குமான தொடர்பு