From Wikipedia, the free encyclopedia
மலர் அல்லது பூ என்பது மலரும் தாவரங்களில் காணப்படும் இனப்பெருக்க அமைப்பு ஆகும். மலர்கள், தாவரங்களின் இனப்பெருக்க உறுப்புகளைக் கொண்டுள்ளன. மலர்களின் பணி விதைகளை உருவாக்குவது ஆகும். உயர்நிலைத் தாவரங்களுக்கு விதைகளே அடுத்த தலைமுறையை உருவாக்குகின்றன. தாவரங்களின் மலர்கள் இனப்பெருக்க அமைப்பாக இருப்பதுடன் அவற்றின் மணம், அழகு ஆகியவற்றுக்காக பன்னெடுங்காலமாக மனிதர்களால் விரும்பி வளர்க்கப்பட்டு வருகின்றன. சில மலர்கள் உணவாகவும் பயன்படுவது உண்டு.
 | இக்கட்டுரை கூகுள் மொழிபெயர்ப்புக் கருவி மூலம் உருவாக்கப்பட்டது. இதனை உரை திருத்த உதவுங்கள். இக்கருவி மூலம்
கட்டுரை உருவாக்கும் திட்டம் தற்போது நிறுத்தப்பட்டுவிட்டது. இதனைப் பயன்படுத்தி இனி உருவாக்கப்படும் புதுக்கட்டுரைகளும் உள்ளடக்கங்களும் உடனடியாக நீக்கப்படும் |
பூக்கும் தாவரங்களின் ஒரு இனப்பெருக்க உறுப்பாக சேவையாற்றுவதோடு, பூக்கள் மனிதர்களால் நெடுங்காலமாக போற்றப்பட்டு முக்கியமாக தங்கள் சுற்றுச்சூழலை அழகுபடுத்தவும், அதோடு மட்டுமல்லாமல் உணவு ஆதாரமாகவும் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.
பூக்கும் தாவரங்கள் தங்களின் மகரந்தங்களின் மாற்றத்தைச் சிறப்பாக ஆற்றல்படுத்துவதற்காக வழக்கமாக ஒரு தேர்ந்தெடுப்பிற்கான அழுத்தத்தை எதிர்கொள்கின்றன, மற்றும் இது பூக்களின் உருவவியல் வகை மாற்றத்திற்கு பொருத்தமாக இருக்கின்றன. மகரந்தங்கள் தாவரங்களுக்கிடையே பல்வேறு வகையாக 'எடுத்துச்செல்பவைகளால்' மாற்றப்படுகின்றன. சில தாவரங்கள் காற்று (அனிமாஃபில்லி அல்லது காற்றுவழி மகரந்தச் சேர்க்கை) அல்லது மிகக் குறைந்த அளவு பொதுவாக, நீர் ( ஹைட்ரோஃபில்லி அல்லது நீர்வழி மகரந்தச் சேர்க்கை) மற்றவை பூச்சிகள் (என்டமோஃபிலி அல்லது பூச்சிவழி மகரந்தச் சேர்க்கை), பறவைகள் (ஆர்னிதோஃபிலி அல்லது பறவை வழி மகரந்தச் சேர்க்கை) வெளவால்கள் (சிரோப்டெரோஃபிலி அல்லது வெளவால் வழி மகரந்தச் சேர்க்கை) மற்றும் பிற விலங்குகள் உள்ளிட்ட எடுத்துச்செல்லும் உயிர்களைப் பயன்படுத்துகின்றன. சில தாவரங்கள் பல்வேறு எடுத்துச்செல்பவைகளைப் பயன்படுத்துகின்றன, ஆனால் அவற்றில் பல உயர்ந்த சிறப்புடையனவாகும்.
அலரா நிலைப்புணர்ச்சிப் பூக்கள் சுய மகரந்தச் சேர்க்கையை உடையவை, அதற்குப் பின்னர் அவை திறக்கலாம் அல்லது திறக்காமலும் போகலாம். பல வாய்லா மற்றும் சில சால்வியா தாவரவகைகள் இவ் வகையானப் பூக்களைக் கொண்டிருப்பதாக அறியப்படுகிறது.
மகரந்தங்களை எடுத்துச்செல்லும் உயிர்களைப் பயன்படுத்தும் சிலத் தாவரங்கள் பொதுவாக விலங்குகள் மலர்களுக்கு வருகைத் தருவதற்கான ஒரு ஊக்கமாக விளங்கக்கூடிய தேன்சுரப்பிகள் கொண்டிருக்கின்றன. தேனை எங்கே அறிவது என்பதை மகரந்தசேர்ப்பிக்களுக்கு காட்டும் தேன் வழிகாட்டிகள் எனும் முன்மாதிரிகளை சிலத் தாவரங்கள் கொண்டிருக்கின்றன. வாசனை மற்றும் நிறங்களால் மகரந்தசேர்ப்பிக்களை மலர்கள் கவர்கின்றன. அதேநேரம் மகரந்தசேர்ப்பிக்களை கவர்வதற்காக ஒப்புப்போலிப் பண்பினைப் பயன்படுத்துகின்றன. உதாரணத்திற்கு, சில ஆர்ச்சிட்டுகளின் தாவரவகைகள் நிறம், வடிவம் மற்றும் வாசனையால் பெண் தேனிக்களை ஈர்க்கக்கூடியப் பூக்களை உற்பத்தி செய்கின்றன. மலர்கள் வடிவத்திலும் சிறப்பானைவை மற்றும் மகரந்தசேர்ப்பிகள் தம்முடைய கவர்பவைகளைத் (தேன், மகரந்தம் அல்லது ஒரு இணை) தேடி இறங்கும் போது அவற்றின் உடலில் மகரந்தத் துகள்கள் மாற்றப்படுவதை உறுதி செய்வதற்கான மலரிழைகளின் வரிசையைக் கொண்டுள்ளது. ஒரே வகையைச் சார்ந்த பல மலர்களிலிருந்து இந்தக் கவர்பவைகளை பின்தொடர்ந்து செல்வதன் மூலம், தாம் செல்லும் மலர்கள் அனைத்திலும் - துல்லியமாக சமமாக வரிசைப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் சூலக முகட்டிற்கு மகரந்தங்களை மகரந்தசேர்ப்பிகள் மாற்றுகின்றன.
அனிமோஃபிலஸ் மலர்கள் ஒரு பூவிலிருந்து மற்றொரு பூவுக்கு மகரந்தங்களை மாற்றுவதற்கு காற்றைப் பயன்படுத்துகின்றன. புற்கள், பூர்ச்ச மரங்கள், ராக்வீட் மற்றும் மேபில்ஸ் ஆகியவற்றை உதாரணங்களில் உள்ளடக்கலாம். அவற்றிற்கு மகரந்தசேர்ப்பிக்களை கவரவேண்டியதில்லை என்பதால், அவை “பகட்டான” மலர்களாக இருக்க முயற்சிப்பதில்லை. ஆண் மற்றும் பெண் இனப்பெருக்க உறுப்புக்கள் பொதுவாக தனித்தனி மலர்களில் காணப்படுகின்றன, பல நீண்ட இழைகளைக் கொண்டு உள்ளே முடிவடையும் ஆண்மலர்கள் மலரிழைகளுக்கு வெளிப்படுகின்றன மற்றும் நீண்ட இறகு போன்ற சூலக முகடுகளைக் கொண்டிருக்கும். அதே சமயம், விலங்குகளால் மகரந்தச் சேர்க்கை செய்யப்பட்ட மலர்களின் மகரந்தங்கள், அதிக துகள் உள்ளவையாகவும், ஒட்டிக்கொள்பவையாகவும், புரத வளம் (மகரந்தசேர்ப்பிக்களுக்கான மற்றொரு “பரிசு”) கொண்டவையாக இருக்கும், அனேமோஃபிலிஸ் மலரின் மகரந்தம் வழக்கமாக சிறு துகள்களாகவும், மிகவும் லேசானதாகவும், விலங்குகளுக்கு குறைந்த ஊட்டசத்து மதிப்பைக் கொண்டதாகவும் இருக்கும்.
பூக்கும் தாவரங்கள் ஹெட்ரோஸ்போரான்ஜியேட் (பல்லினவித்துள்ளவை) ஆகும், அவை இரண்டு வகையான இனப்பெருக்க வித்துகளை உற்பத்தி செய்யும். மகரந்தங்கள் (ஆண் வித்துகள்) மற்றும் சூல்வித்துக்கள் (பெண் வித்துகள்) வெவ்வேறு உறுப்புகளால் உருவாக்கப்படுகின்றன, ஆனால் இது போன்ற மலர்கள் இரண்டு உறுப்புகளையும் கொண்டிருப்பதால் இவை பைஸ்பொரான்ஜியேட் ஸ்ட்ரோபிலஸ் ஆகும்.
ஒரு மலரானது குறுக்கப்பட்ட கணுவிடைகள் மற்றும் இலையுடனான மாறுதல் செய்யப்பட்ட தாவரத் தண்டு ஆகும், அதன் கணுக்களில் உள்ள அமைப்புகள் இலைகளாக[1] மிகவும் மாற்றமடைந்துள்ளன. சுருங்கச்சொன்னால், ஒரு மலரின் கட்டமைப்பு மாறுதல் செய்யப்பட்டத் தளிர்களில் உருவாகிறது அல்லது தொடர்ந்து வளராத (வளர்ச்சி தீர்மானிக்கப்பட்டது) நுனி ஆக்குத்திசுவுடனான ஊடுவரை ஆகும். மலர்கள் தாவரத்துடன் சில வழிகளில் ஒட்டிக்கொண்டிருக்கும். மலர் தண்டினைக் கொண்டிருக்காமல் இலைக் காம்புக்கவட்டில் உருவாகுமானால், அது செஸைல் (காம்பில்லாத பூ) என்றழைக்கப்படும். ஒரு மலர் உருவாக்கப்படும்போது, அந்த மலரை பற்றிக்கொண்டிருக்கும் தண்டு பெடங்கிள் (மஞ்சரித் தண்டு) என்றழைக்கப்படும். பெடங்கிள் மலர்களின் தொகுதியுடன் முடியுமானால், ஒவ்வொரு மலரையும் பற்றிக்கொண்டிருக்கும் தண்டு பெடிக்கிள் (சிறு காம்பு) என்றழைக்கப்படும். பூக்கும் தண்டு ஒரு இறுதி முனையை உருவாக்குகிறது, அது டோரஸ் (பொருமல்) அல்லது மஞ்சரித்தளம் என்று அழைக்கப்படும். மலரின் பாகங்கள் டோரஸின் சுருள்களாக அமைக்கப்பட்டிருக்கும். நான்கு முக்கிய பாகங்கள் அல்லது சுருள்கள் (மலரின் அடிப்பகுதியில் அல்லது கீழ்க்கணுவில் தொடங்கி மேல்நோக்கி பார்ப்பது) பின்வருமாறு:
மேலே விவரிக்கப்பட்ட மலரமைப்பு ஓர் “உதாரண" அமைப்புத் திட்டமாக இருந்தாலும், தாவரவகைகள் இந்தத் திட்டத்திலிருந்து பரந்த அளவிலான மாற்றங்களைக் காட்டுகின்றன. இந்த மாற்றங்கள் பூக்கும் தாவரங்களின் வளர்ச்சியில் தனிச்சிறப்பானது மற்றும் தாவரவியலாளர்களாலும் தாவர வகைகளில் உறவுமுறையை ஏற்படுத்துவதற்காக விரிவாகப் பயன்படுத்தப்படுகிறது. உதாரணமாக, ஒவ்வொரு சுருளிலிலும் இருக்கும் பூக்கும் உறுப்புகளின் எண்ணிக்கையைப் பொருத்து, இரண்டு துணைப் பிரிவுகள் பிரிக்கப்படலாம்: டைகோடிலேடான்ஸ் (இருவித்துள்ள இலையி), உதாரணமாக ஒவ்வொரு சுருளிலும் 4 அல்லது 5 உறுப்புகளைக் கொண்டிருக்கும் மற்றும் மோனோகாட்டிலைடன்ஸ் (ஒருவித்துள்ள இலையி) மூன்று அல்லது சில மும்மடங்குகளைக் கொண்டிருக்கும். ஒரு கூட்டுச் சூலகத்தில் இருக்கும் சூலக இலையின் எண்ணிக்கை இரண்டாக மட்டுமே இருக்கும் அல்லது மற்றபடி ஒரு வித்து இலையிக்கள் அல்லது இருவித்து இலையிக்களுக்கான பொதுவிதிக்குத் தொடர்புடையதாக இருக்காது.
பெரும்பான்மையான தாவர வகைகளில் தனிப்பட்ட மலர்கள் மேலே விவரிக்கப்பட்டவாறு சூலகத்தையும் மகரந்தத்தாள்களையும் கொண்டிருக்கும். இந்த மலர்கள் தாவரவியலாளர்களால் முழுமையான, இருபாலான அல்லது ஹெர்மாஃப்ரோடைட் (இருபாலானவை) என்று அழைக்கப்படுகிறது. எனினும் சில வகைத் தாவரங்களில் முழுமையற்றவையாக அல்லது ஒரு பாலாக: ஆணாகவோ (மகரந்தத் தாளாகவோ) பெண்ணாகவோ (சூலகமாகவோ) இருக்கும். முந்தைய நிகழ்வில், ஒரு தனிப்பட்ட தாவரம் பெண்ணாகவோ அல்லது ஆணாகவோ இருந்தால் அந்த வகை டையோசியஸாக (இருபால் செடி) என கருதப்படும். எனினும், ஒரு பால் ஆண் மற்றும் பெண் மலர்கள் ஒரே தாவரத்தில் தோன்றும் போது, அந்த வகை மோனோசியஸ் (ஒரு பால் செடியாக) கருதப்படும்.
அடிப்படைத் திட்டத்திலிருந்தான பூக்கும் மாறுதல்கள் குறித்த கூடுதல் விவாதங்கள் மலரின் ஒவ்வொரு அடிப்படை பாகங்கள் மீதான கட்டுரைகளில் வழங்கப்பட்டுள்ளன. ஓர் ஊடுவரையில் ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட மலர்களைக் கொண்டிருக்கும் தாவரவகைகளை காம்போஸிட் ஃப்ளவர்ஸ் (கூட்டு மலர்கள்) என்றழைக்கப்படும் - மலர்களின் தொகுதி இன்ஃப்ளாரசன்ஸ் (பூத்திரள் அல்லது மஞ்சரி) எனப்படும்; இந்தச் சொல் தண்டில் ஒரு குறிப்பிட்ட மலர்வரிசையையும் குறிக்கும். இது தொடர்பாக, ஒரு "மலர்” என்பது என்ன என்பதை கருதுவதற்கு அக்கறை செலுத்தப்படவேண்டும். தாவரயியல் பயனீட்டுச் சொல்படி, உதாரணத்திற்கு ஓர் ஒற்றை டெய்ஸி அல்லது சூரியகாந்திப்பூ ஒரு மலரல்ல ஆனால் ஒரு மலர் தலை யாகும் – ஒரு இன்ஃப்ளாரசன்ஸ் பல்வேறு சிறு சிறு மலர்களின் (சில சமயங்களில் சிறு பூ என்றும் அழைக்கப்படும்) தொகுப்பினைக் கொண்டது. இந்த மலர்களில் ஒவ்வொன்றும் உள்ளமைப்புப்படி மேற்குறிப்பிட்டவாறு இருக்கலாம். பல மலர்கள் சமச்சீரைக் கொண்டிருக்கும், இதழ்வட்டமானது ஒத்த இருபகுதிகளாக ஊடுவரையின் மூலம் எந்தவொரு புள்ளியிலிருந்தாவது பிரிக்கப்பட்டால், சமச்சீர் அரைவட்டம் உருவாக்கப்படும் - மலர் வழக்கமானது அல்லது அக்டினோமார்ஃபிக் (ஆரை சமச்சீரானது) என்று அழைக்கப்படும், எ.கா: ரோஜா அல்லது ட்ரில்லியம். மலர்கள் இருபகுதிகளாகப் பிரிக்கப்படும்போது ஒரே ஒரு கோடு ஒரு சமச்சீர் அரைவட்டத்தை உருவாக்குமானால் அந்த மலர் ஒழுங்கற்றது அல்லது ஸைகோமாரஃபிக் (இருபக்க சமச்சீரானது) எனப்படும். எ.கா: ஸ்னாப்டிராகன் அல்லது அனேக ஆர்ச்சிட்கள்.
ஒரு பூச்சூத்திரம் என்பது ஒரு மலரின் அமைப்பை குறிப்பிட்ட எழுத்துக்கள், எண்கள் மற்றும் சின்னங்களைப் பயன்படுத்தி உருவகப்படுத்துவதாகும். உதாரணமாக, ஒரு பொதுவான சூத்திரம் ஒரு குறிப்பிட்ட தாவர இனத்தைக் காட்டிலும் ஒரு தாவரக் குடும்பத்தின் மலரமைப்பை உருவகப்படுத்துவதாகும். அதற்கு பின்வரும் உருவகப்படுத்தல்கள் பயன்படுத்தப்படுகின்றன:
Ca = காலிக்ஸ் (புல்லிவட்டம்) (புற இதழ் சுருள்; எ.கா., Ca5 = 5 புறஇதழ்கள்)
Co = கரோலா (அகவிதழ் சுருள்; எ.கா., Co3(x) = அகவிதழ்கள் மூன்றின் மடங்கில் )
Z = ஸைகோமார்ஃபிக் (இருபக்க சமச்சீரானது) சேர்க்கவும் (எ.கா., CoZ6 = ஸைகோமார்ஃபிக் (இருபக்க சமச்சீரானது) 6 அகவிதழ்களுடன்)
A = ஆண்டிரிசியம் (மகரந்தத்தாள் வட்டம்) (whorl of stamens; எ.கா., A∞ = பல மகரந்தத் தாள்கள்)
G = சூலக வட்டம் (சூல்வித்திலை அல்லது சூல்வித்திலைகள்; எ.கா: G1 = மோனோகார்பஸ் (ஒரு சூல்வித்திலையுள்ளது))
x : ஒரு “மாறியல் எண்ணை" சுட்டுவதற்காக
∞: “பல” என்பதை சுட்டுவதற்காக
ஒரு பூச்சூத்திரம் என்பது இதுபோன்று இருக்கும்:
பல கூடுதல் சின்னங்களும் சில நேரங்களில் பயன்படுத்தப்படும் (பார்க்கவும் பூச்சூத்திரங்களுக்கான விடைக் குறிப்புகள் பரணிடப்பட்டது 2018-07-06 at the வந்தவழி இயந்திரம்).
மலர்வதற்கான இடைமாறுதல் என்பது ஒரு தாவரம் அதன் வாழ்க்கை சுழற்சியில் செய்யும் ஒரு முக்கியமான மாற்றமாகும். கருவுறுதலுக்கும், விதை உருவாக்கத்திற்கும் சாதகமான ஒரு காலத்தில் இந்த இடைமாறுதல் இடம்பெறவேண்டும், அதனால் அதிகபட்ச இனப்பெருக்க வெற்றி உறுதி செய்யப்படும். இந்த வெற்றியை சந்திப்பதற்கு தாவர ஹார்மோன்கள் அளவிலான மாற்றங்கள் பருவகால வெப்பநிலை மற்றும் ஒளிக்கால மாற்றங்கள்[2] போன்ற முக்கியமாக அகத்தில் தோன்றக்கூடிய மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பின்னல்களை தாவரம் இடையீடு செய்யவேண்டியிருக்கும். பல பல்லாண்டுத் தாவரங்கள் மற்றும் அனேக இருபருவத் தாவரங்களுக்கு மலர்களின் வசந்தகால நிலைப்படுத்தல் தேவைப்படுகிறது. இந்த சமிகைகைளின் மூலக்கூறு இடையீடு, கான்ஸ்டன்ஸ், ஃப்ளவரிங் லோகஸ் சி மற்றும் ஃப்ளவரிங் லோகஸ் டி ஆகியவை உள்ளிட்ட பல்வேறு ஜீன்களை உள்ளிடுகின்றன, இது சிக்கலான சமிக்ஞைகள் என்று அறியப்படும் ஃப்ளோரிஜென்கள் மூலமாக செய்யப்படுகிறது. ஃப்ளோரிஜென் இனப்பெருக்கத்திற்குச் சாதகமான சூழ்நிலைகளில் இலைகளில் உருவாக்கப்பட்டு மொட்டுக்களிலும், வளரும் முனைகளிலும் பல்வேறு வாழ்வியல் மற்றும் உருவவியல் மாற்றங்களை [3] ஏற்படுத்துவுதற்கு ஃப்ளோரிஜென் உற்பத்தி செய்யப்படுகிறது. பதிய முறையான தண்டு முன்தோன்றலை பூ முன்தோன்றலுக்கு மாற்றுவது முதல் படியாகும். இது ஒரு உயிர் வேதியியல் மாற்றமாக இலை, மொட்டு மற்றும் தண்டு திசுக்களின் உயிரணு மாறுபாட்டை இனப்பெருக்க உறுப்புகளாக வளரக்கூடிய திசுக்களாக மாற்றுவதற்காக நடக்கிறது. தண்டு முனையின் நடுப்பகுதியின் வளர்ச்சி நின்றுவிடுகிறது அல்லது தட்டையாகிறது மற்றும் பக்கங்கள் புடைப்புகளாக வட்டமாக அல்லது சுரண்ட வகையில் தண்டு முனையின் வெளிப்புறப் பகுதியில் உருவாக்குகின்றது. இந்தப் புடைப்புகள் புல்லிகள், அல்லிகள், மகரந்தத் தாள்கள் மற்றும் சூலகமாக உருவாகின்றன. இந்த செயல்முறைத் துவங்கியதும், அனேக தாவரங்களில் இதை மீண்டும் திருப்ப முடியாது மேலும் தண்டு மலர்களை உருவாக்குகிறது, மலர் உருவாக்க நிகழ்வின் துவக்கத்தின் ஆரம்ப நிலையிலும் அது சில சுற்றுச்சூழல் பின்னலைச் சார்ந்துள்ளது.[4] செயல்முறை துவங்கியதும், பின்னல் நீக்கப்பட்டாலும் தண்டு, மலர்களின் உருவாக்கத்தைத் தொடர்ந்து செய்யும்.
மலர் உறுப்பு அடையாளத்தை தீர்மானித்தலின் மூலக்கூறு கட்டுப்பாடு நல்லமுறையில் புரிந்துகொள்ளப்பட்டுள்ளது. ஒரு எளிய வடிவத்தில், பூவுக்குரிய ஆக்கு திசுவினுள் உறுப்பு முன்தோன்றல் அடையாளங்களைத் தீர்மானிப்பதற்காக மூன்று ஜீன் நடவடிக்கைகள் ஒன்றுடன் ஒன்று கலவையான முறையில் செயல்படுகின்றன. இந்த ஜீன் இயக்கங்கள் A, B மற்றும் C ஜீன் செயல்பாடுகள் என்று அழைக்கப்படும். முதல் பூவுக்குரிய வட்டத்தில், புல்லிகளை முன்னிலைப்படுத்தி A-ஜீன்கள் மட்டும் வெளிப்படுத்தப்படும். இரண்டாம் வட்டத்தில், அல்லிகளின் உருவாக்கத்தை முன்னிலைப்படுத்தி A மற்றும் B ஜீன்கள் வெளிப்படுத்தப்படும். மூன்றாம் வட்டத்தில், B மற்றும் C ஜீன்கள் மகரந்தகோசத்தை உருவாக்குவதற்கு இணைந்து செயல்படுகின்றன மற்றும் மலரின் நடுப்பகுதியில் C-ஜீன்கள் மட்டும் சூலகவித்திலைகளை உருவாக்கச் செய்கின்றன. இந்த மாதிரி வடிவம் அரபிடோப்சிஸ் தாலியானா வில் ஹோமியோடிக் விகாரிகள் மற்றும் ஸ்னாப் ட்ராகன், ஆன்ட்ரினம் மாஜஸ் ஆகியவற்றின் ஆய்வுகளின் அடிப்படையிலானதானகும். உதாரணத்திற்கு B-ஜீன் இயக்கத்தில் இழப்பு ஏற்படும் போது, விகாரி மலர்கள் புல்லிகளுடன் முதல் வட்டத்தில் வழக்கம் போல் உருவாக்கப்படும், ஆனால் இரண்டாவது வட்டத்திலும் சாதாரணமான அல்லி உருவாக்கத்திற்கு பதிலாக வழக்கமாக உருவாக்கப்படும். மூன்றாம் வட்டத்தில் B-ஜீனின் இயக்கத்தின் குறைபாடு காரணமாக ஆனால் C-ஜீன் இயக்கத்தின் நாலாவது வட்டத்தை ஒப்புப் போலியாக்குகிறது, அது சூலகத்தை மூன்றாவது வட்டத்தில் உருவாக்குதவற்கு வழிவகுக்கிறது. மலர் உருவாக்கத்தின் ABC வடிவத்தையும் பார்க்கவும்.
இந்த மாதிரியில் மையப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் அனேக ஜீன்கள் MADS-பாக்ஸ் ஜீன்களைக்கு உரியதாக இருக்கிறது மற்றும் படியெடுத்தல் காரணிகளாக ஒவ்வொரு மலருக்குரிய உறுப்புக்கான ஜீன் சார்ந்த வெளிப்பாட்டை ஒழுங்குபடுத்துகிறது.
ஒரு மலரின் முதன்மை நோக்கம் இனப்பெருக்கமாகும். மலர்கள் தாவரத்தின் இனப்பெருக்க உறுப்பாக இருப்பதால், அவை மகரந்தத்திலிருக்கும் விந்துக்களை, சூல்பையிலிருக்கும் சூல்வித்துடன் இணைப்பதன் மூலம் இடையீடு செய்கின்றன. மகரந்தச் சேர்க்கை என்பது மகரந்தப் பையிலிருந்து சூலகமுடிக்கு மகரந்தங்கள் நகர்வதாகும். சூல்வித்துக்களுடன் மகரந்தங்கள் சேர்வதே கருவுறுதலாகும். சாதாரணமாக, மகரந்தம் ஒரு தாவரத்திலிருந்து மற்றொன்றுக்கு நகரும், ஆனால் பல தாவரங்களால் சுய மகரந்தச் சேர்க்கையை செய்யமுடிகிறது. கருவுற்ற சூல்கள் அடுத்த தலைமுறை விதைகளை உருவாக்க முடிகிறது. பாலியல் சம்பந்தப்பட்ட இனப்பெருக்க மரபு முதலில் தனித்துவமான மரபினை, மாற்றியமைத்துக்கொள்ள அனுமதிப்பதற்காக உருவாக்குகிறது. மலர்களுக்கு குறிப்பிட்ட வடிவமைப்பு இருக்கும், அவை மகரந்தத்தை ஒரு தாவரத்திலிருந்து அதே வகையான மற்றொரு தாவரத்திற்கு மகரந்தத்தை மாற்ற ஊக்குவிக்கின்றன. காற்று மற்றும் விலங்குகளை உள்ளிட்டு, பல தாவரங்கள் மகரந்தச் சேர்க்கைக்கு வெளிப்புற காரணிகளைச் சார்ந்திருக்கின்றன, அதுவும் குறிப்பாக பூச்சிகளைச் சார்ந்திருக்கின்றன. பறவைகள், வெளவால்கள் மற்றும் பிக்மி போஸம் போன்ற பெரிய விலங்குகளும் ஈடுபடுத்தப்படலாம். இந்த செயல்முறை நடைபெறும் காலம் (மலர் முழுவதுமாக விரிந்து இயங்கக்கூடியதாக இருப்பது) ஆன்தேசிஸ் (அரும்பவிழ்தல்) என்று அழைக்கப்படுகிறது.
தாவரங்கள் ஓர் இடஅமைவிலிருந்து மற்றொன்றுக்கு நகர முடியாது, அதனால் மகரந்தங்களை தனிப்பட்டவற்றிக்கிடையே பரவலான வகையில் மாற்றுவதற்கு விலங்குகளைக் கவர்வதற்காக மலர்கள் அலர்விக்கப் படுகின்றன. பூச்சிகளால் மகரந்தச் சேர்க்கை பெறும் மலர்கள் என்டமோஃபிலஸ் (பூச்சிநாட்டமுள்ளவை) என்று அழைக்கப்படுகின்றன. சரியாக சொல்லவேண்டுமென்றால், இலத்தீனில் "பூச்சிகள் விரும்பி” என்பதாகும். அவை மகரந்தச் சேர்க்கை செய்யும் பூச்சிகளுடன் இணையாக சிறந்து வருவதன் மூலம் உயர்ந்த அளவில் மாற்றியமைக்கப்படுகின்றன. பூக்கள் பொதுவாக தன்சுரப்பிகள் எனும் சுரப்பிக்களை பல்வேறு பாகங்களில் கொண்டிருக்கின்றன, அவை ஊட்டம் மிக்க தேனை தேடிவரும் விலங்குகளைக் கவரும். பறவைகள் மற்றும் வண்டுகளுக்கு நிறப் பார்வை உள்ளதால், அவற்றால் “வண்ணம் நிறைந்த" மலர்களைப் பார்க்க முடியும். சில மலர்கள் "தேன் வழிகாட்டிகள்" எனும் முன் மாதிரிக்களைக் கொண்டிருக்கும், அவை மகரந்த சேர்ப்பிக்களுக்கு தேன் எங்கிருக்கிறது என்பதைக் காட்டும்; அவை புறஊதா ஒளியில் பார்க்கக்கூடியதாக, வண்டுகளுக்கும் இதர சில பூச்சிகளுக்கும் தெரிவதாக இருக்கும். மகரந்த சேர்ப்பிக்களை நறுமணம் மூலமாகவும் மலர்கள் கவருகின்றன மற்றும் சில நறுமணங்கள் நமக்கு இனிமையானவையாக இருக்கின்றன. அனைத்து மலர்களின் நறுமணமும் மனிதர்களுக்கு இனிமையானவையாக இருப்பதில்லை, அழுகிப்போன சதையினால் கவரப்படக்கூடிய பூச்சிகளால் பல்வேறு மலர்களால் மகரந்தச் சேர்க்கை செய்யப்படுகின்றன மற்றும் இந்த மலர்கள் செத்த விலங்குகள் போன்ற வாடையை உடையவை, அவை ரஃப்ளேசியா , டைடன் ஆரம் மற்றும் வட அமெரிக்க பாவ்பாவ் (அஸ்மினா ட்ரிலோபா) உள்ளிட்ட கேரியன் மலர்கள் என்றழைக்கப்படுகின்றன. வெளவால்கள் மற்றும் அந்துப்பூச்சிகள் உள்ளிட்ட, இரவு வருகையாளர்களால் பூக்கள் மகரந்தச் சேர்க்கை செய்யப்படுகின்றன, அவை மகரந்தச் சேர்ப்பிக்களைக் கவருவதற்கு வாசனையில் செறிவாக இருக்கின்றன மற்றும் அத்தகைய மலர்களில் அனேகமானவை வெள்ளையாக இருக்கும்.
இன்னும் பிற மலர்கள் மகரந்தச் சேர்ப்பிகளைக் கவர்வதற்காக ஒப்புப்போலிகளை பயன்படுத்துகின்றன. உதாரணத்திற்கு, சில ஆர்ச்சிட் மலர்களின் வகைகள், நிறம், வடிவம் மற்றும் வாசனையில் பெண் வண்டுகளை ஒத்திருக்கும் மலர்களை உருவாக்குகின்றன. ஓர் இணையைத் தேடி அத்தகைய மலர்களில் ஒன்றிலிருந்து மற்றொன்றுக்கு ஆண் வண்டுகள் செல்லும்.
மகரந்தச் சேர்க்கைத் தொழில்நுட்பம் என்ன வகையான தொழில்நுட்பம் பயன்படுத்தப்படுகின்றன என்பதைப் பொறுத்து மகரந்தச் சேர்க்கை நுட்பம் ஈடுபடுத்தப்படும்.
அனேக மலர்களில் மகரந்தச் சேர்க்கை முறைகள் இரண்டு பெரும் குழுக்களாக பிரிக்கப்படுகின்றன:
என்டோமோஃபிலஸ்: பூச்சிகள், வெளவால்கள், பறவைகள் அல்லது பிற விலங்குளை மலர்கள் கவர்ந்து மகரந்தங்களை ஒரு மலரிலிருந்து இன்னொரு மலருக்கு எடுத்துச்செல்வதற்கு பயன்படுத்துகின்றன. அனேக நேரங்களில் அவை வடிவத்தில் சிறப்பானவையாகவும், மகரந்தசேர்ப்பிகள் அதன் ஈர்ப்பினைத் (தேன், மகரந்தம் அல்லது இணை) தேடி வரும்போது அதன் உடலில் மகரந்த தூள்கள் மாற்றப்படுவதை உறுதி செய்வதற்காக மகரந்தகோசங்களை வரிசையாக கொண்டிருக்கும். இந்த ஈர்ப்பிக்களை ஒரே வகையான தாவரங்களின் பல்வேறு மலர்களில் பின்தொடர்வதில், அது வருகைத் தரும் அனைத்து மலர்களிலும் - வரிசையாக அடுக்கப்பட்டிருக்கும் சூலக முகட்டில் மகரந்தங்களை மாற்றுகின்றன. மகரந்தச்சேர்க்கையை உறுதி செய்வதற்காக மலர் பாகங்களிடையே எளிய இடவகை அண்மையை பல மலர்கள் நம்பியிருக்கின்றன. மற்றவைகள், சாராசேனியா அல்லது லேடி ஸ்லிப்பர் ஆர்ச்சிட் மலர்கள் போன்றவை, சுய மகரந்தச் சேர்க்கையை தவிர்க்கும்போது மகரந்தச் சேர்க்கையை உறுதி செய்வதற்காக நுட்பமான வடிவமைப்பைக் கொண்டுள்ளது.
அனேமோஃபிலஸ்: மலர்கள் மகரந்தங்களை ஒன்றிலிருந்து இன்னொன்றுக்கு நகர்த்துவதற்கு காற்றைப் பயன்படுத்துகின்றன, உதாரணங்களில் உள்ளடங்குவன புற்கள் (போவேசியா), பிர்ச் மரங்கள், ராக்வீட் மற்றும் மேபிள்ஸ். அவைகளுக்கு மகரந்தசேர்ப்பிகளைக் கவரவேண்டியத் தேவையில்லை, எனவே அவைகள் “ஆடம்பர” மலர்களைக் கொண்டிருக்கவேண்டிய அவசியமில்லை. அதே சமயம் என்டமோஃபிலஸ் மலர்களின் மகரந்தம் பெரிய துகள்களாகவும், ஒட்டக்கூடியதாகவும் புரத வளம் நிறைந்ததாகவும் (மகரந்தச் சேர்ப்பிகளுக்கு மற்றுமொரு “பரிசு”) இருக்கும், அனேமோஃபிலஸ் மலர் மகரந்தங்கள் பொதுவாக சிறிய துகள்களாகவும், மிகவும் லேசானதாகவும், பூச்சிகளுக்கு குறைந்த ஊட்டமிக்கதாகவும், பஞ்சகாலங்களில் மட்டும் கிடைப்பதாகவும் இருக்கின்றன. தேனீக்களும், பெரியவகை வண்டுகளும் அனேமோஃபிலஸ் கதிர்மணி (மக்காச்சோளம்) மகரந்தங்களை, அவைகளுக்கு அவை குறைந்த மதிப்பினதாக இருந்தாலும், ஆற்றலுடன் சேகரிக்கின்றன்.
சில மலர்கள் சுய மகரந்தச் சேர்க்கை செய்பவை மற்றும் ஒருபோதும் திறவாத மலர்களைப் பயன்படுத்துகிறது அல்லது மலர்கள் திறக்கும் முன்பே மகரந்தச் சேர்க்கை முடிந்துவிடும். இந்த மலர்கள் க்ளேயிஸ்டோகாமஸ் என்று அழைக்கப்படுகின்றன. பல வயோலா தாவர வகைகள் மற்றும் சில சால்வியாக்கள் இந்த வகை மலர்களைக் கொண்டிருக்கும்.
பல மலர்கள் ஒன்று அல்லது ஒரு சில குறிப்பிட்ட மகரந்தச் சேர்க்கை செய்யும் உயிர்களுடன் நெருங்கிய உறவு கொண்டுள்ளது. உதாரணத்திற்கு, சில மலர்கள் ஒரே ஒரு குறிப்பிட்ட பூச்சிவகைகளை கவர்கின்றன, எனவே வெற்றிகரமான இனப்பெருக்கத்திற்கு அந்தப் பூச்சியையே சார்ந்திருக்க வேண்டியிருக்கிறது. மலர் மற்றும் மகரந்தபரப்பி இரண்டும், ஒரு நீண்ட காலத்தில் ஒன்றுக்கொன்றின் தேவைகளை எதிர்கொண்டு ஒன்றாக வளர்ச்சியடையவதாகக் கருதப்படுவதால், இந்த நெருக்கமான உறவுமுறை இணைமலர்தலுக்கான ஓர் உதாரணமாக அடிக்கடி கொடுக்கப்படுகிறது.
இந்த நெருக்கமான உறவுமுறை மரபழிவின் எதிர்மறை விளைவுகளை ஒன்று சேர்க்கிறது. இத்தகைய உறவுகளில் எந்த ஓர் உறுப்பினரின் அழிவும் ஏறக்குறைய மற்ற உறுப்பினரின் அழிவும் உறுதியாகிறது. அழிவிலிருக்கும் சில தாவர வகைகள் அவ்வாறு ஏற்படுவதற்கு சுருங்கிவரும் மகரந்த சேர்ப்பிகளின் தொகைகளே காரணமாகும்.
சில மலர்களில் மகரந்தகோசங்கள் மற்றும் யோனி சுயக் கருத்தரித்தலுக்கான திறனுடன் இருக்கும். அது விதைகளை உருவாக்குவதற்கான வாய்ப்பினை அதிகரிக்கச் செய்கிறது, ஆனால் மரபு மாற்றத்தைக் கட்டுப்படுத்துகிறது. சுயக்கருத்தரித்தலின் அதிகபட்ச நிகழ்வு எப்போதும் சுயக்கருத்தரித்தல் உண்டாகும் மலர்களில் நிகழ்கிறது, பல டான்டேலியன்கள் போன்றவை. சொல்லப்போனால், சுயகருத்தரித்தலைத் தவிர்ப்பதற்கான வழிகளைக் கொண்டிருக்கின்றன. ஒற்றைப் பால் ஆண் மற்றும் பெண் மலர்கள் ஒரே தாவரத்தில் தோன்றாமலோ அல்லது ஒரே நேரத்தில் முதிர்ச்சியடையாமலோ இருக்கலாம், அல்லது ஒரே தாவரத்திலிருந்தான மகரந்தம் அதன் சூல்வித்தை கருத்தரிக்கச் செய்ய இயலாமல் போகும். முந்தைய வகைகள், தங்களின் சொந்த மகரந்தங்களை பெற்றிருக்க இரசாயன தடைகளைக் கொண்டிருக்கும், அவை சுய-மலடு அல்லது சுய-திறனற்றவை என்றும் குறிக்கப்படுகிறது. (தாவரப் பாலியலைப் பார்க்கவும்).
425 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் தாவரங்கள் இருந்தபோது, முதலாமானவைகள் தங்களின் நீர்சார் இணைகளான வித்துகளிடமிருந்து ஒரு எளிமையான ஏற்பின் மூலம் அதாவது வித்து மூலம் இனப்பெருக்கம் செய்தன. கடலில், தாவரங்கள்—மற்றும் சில விலங்குகள்—தங்களின் மரபு குளோன்களை சிதறச் செய்து அவை மிதந்து வேறு எங்காவது வளரச் செய்ய முடியும். இவ்வாறு தான் ஆதி கால தாவரங்கள் வளர்ந்தன. இந்தப் பிரதிகள் காய்ந்துவிடுவதை மற்றும் கடலை விட நிலத்தில் அதிகம் நிகழக்கூடிய பிற கேடுகளை எதிர்கொள்வதற்கான பாதுகாப்பு முறைகளை தோற்றுவித்தன. அது மலராகத் தோன்றாவிட்டாலும், அந்தப் பாதுகாப்பே வித்து ஆனது. ஆரம்ப கால விதைத் தாவரங்கள் ஜின்க்கோ மற்றும் கூம்புத் தாவரங்கள் ஆகியவற்றை உள்ளிடுகின்றன, ஆரம்பகால மலர் தாவரங்களின் புதைப்படிவமானது, 125 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய, ஆர்கேஃப்ரக்டஸ் லியானின்ஜெனிசிஸ் ஆகும்[13].
மரபழிந்த மூடாவித்துத் தாவரங்களின் (எக்ஸ்டின்க்ட் ஜிம்னோஸ்பேர்ம்ஸ்) பல்வேறு குழுக்கள், குறிப்பாக விதை பன்னங்கள் (சீடு ஃபெர்ன்கள்), மலர் தாவரங்களின் முன்னோடிகளாக முன்வைக்கப்படுகின்றன, ஆனால் எவ்வாறு மலர் தோன்றியது என்பதைக் காட்டுவதற்கான தொடர்ச்சியான புதைப்படிவங்கள் ஏதும் கிடைக்கப் பெறவில்லை. மரபழிந்த மூடாவித்துத் தாவரங்களின் (எக்ஸ்டின்க்ட் ஜிம்னோஸ்பேர்ம்ஸ்) பல்வேறு குழுக்கள், குறிப்பாக விதை பன்னங்கள் (சீடு ஃபெர்ன்கள்), மலர் தாவரங்களின் முன்னோடிகளாக முன்வைக்கப்படுகின்றன, ஆனால் எவ்வாறு மலர் தோன்றியது என்பதைக் காட்டுவதற்கான தொடர்ச்சியான புதைப்படிவங்கள் ஏதும் கிடைக்கப் பெறவில்லை. புதைப்படிவப் பதிவுகளில் தொடர்புடைய நவீன மலர்களின் திடீரென்று வெளிப்பட்ட தோற்றமானது, தோற்ற பரிணாமத்திற்கான கோட்பாட்டிற்கே பெரும் சிக்கலை உண்டாக்கி அதை சார்லஸ் டார்வின் "அருவருப்பான புதிர்" என்று கூறும் அளவுக்குச் சிக்கலானது. சமீபத்தில் கண்டறியப்பட்ட ஆர்கியோஃப்ரக்டஸ் போன்ற மலர் தாவரங்களின் புதைப்படிவம், மூடாத்தாவரப் புதைப்படிவங்களுக்கான மேற்கொண்ட கண்டுபிடிப்புகளுடன், மலர்தாவரங்களின் குணநலன்களை எவ்வாறு தொடர்ச்சியான படிப்படியான வளர்ச்சியை பெற்றிருக்கக்கூடும் என்பதை கருத்துரைக்கின்றன.
சமீபத்திய டிஎன்ஏ பகுப்பாய்வுகள் (மூலக்கூறு முறைப்படுத்தல்கள்)[6][7] பசிபிக் தீவுகளின் நியூ காலடோனியாவில் காணப்படும் “அம்போரெல்லா டிரிக்கோபோடா”, மற்ற இதர மலர் தாவரங்களின் துணைக் குழு என்று காட்டுகின்றன. மேலும் தாவர வடிவமைப்பியல்[8] அது முந்தைய தாவர மலர்களின் குணநலன்களாக இருப்பவற்றிற்கான அம்சங்களைக் கொண்டிருக்கக்கூடும் என்று கருத்துரைக்கின்றன.
ஆரம்பம் முதலே, மலர்களின் செயல்பாடு என்பது பிற விலங்குகளை இனப்பெருக்க செயல்முறைகளில் ஈடுபடுத்துவது என்ற பொதுவான ஊகமாகும். மகரந்த தூள்கள் பளிச்சென்ற நிறங்கள் மற்றும் நிச்சயமான வடிவம் இன்றி பரப்பப்படலாம், தாவரத்தின் வளங்களை பயன்படுத்துவதன் மூலம், அவை மற்ற சில பலன்களை தராதபட்சத்தில், அது மற்றுமொரு கடப்பாடாக இருக்கக்கூடும். மலர்களின் இந்த திடீரென்ற முழுமையான வளர்ச்சிபெற்றத் தோற்றத்திற்கு முன்வைக்கப்படும் காரணம், அவை ஒரு தீவு அல்லது தீவுகளின் சங்கிலித் தொடர்போன்ற அமைப்புகளில் தோன்றியது என்பதாகும், அவ்விடங்களில் அவற்றைக் கொண்டிருக்கும் தாவரங்கள் மிகவும் சிறப்பான உறவினை சில குறிப்பிட்ட விலங்குகளுடன் (உதாரணத்திற்கு குளவி) உருவாக்கிக்கொள்கின்றன, இந்த வழியில் பல தீவுத் தாவர இனங்கள் இன்றும் வளர்கின்றன. இந்த இணைவாழ்வுத் திடமான உறவுமுறை, குளவியினால் ஒரு தாவரத்திலிருந்து மற்றொரு தாவரத்திற்கு கொண்டு செல்லப்படுவதாகக் கூறப்படும் ஃபிக் குளவிகள் இன்று செய்வது, இரண்டு தாவரங்களிலும் மற்றும் அதன் கூட்டாளிகளிலும் உயர் அளவிலான சிறப்பினை உருவாக்கியிருக்கக்கூடும். தாவர வகைப்படுத்தலுக்கான பொதுவான ஆதாரமாக தீவு மரபியல் நம்பப்படுகிறது, குறிப்பாக அடிப்படை ஏற்புகள் என்று வரும்போது தாழ்வான இடைமாறுபாட்டு மாற்றங்களைக் கொண்டிருப்பதாகப் பார்க்கப்படுகிறது. குளவி உதாரணம், தற்செயலானது அல்ல என்பதை கவனத்தில் கொள்ளவும்; இணைவாழ்வுத் திறன் உறவுமுறைளுக்காக குறிப்பாகத் தெளிவுடன் தோன்றியவை வண்டுகள்; அவை குளவிகளின் மரபுவழித் தோன்றல்களாகும்.
அதேபோன்று, தாவர இனப்பெருக்கத்திற்கு பயன்படுத்தப்படும் அனேகப் பழங்கள் பூக்களின் பாகங்களின் பெரிதாக்கப்படுதலில் இருந்து வருவதாகும். அதை உண்ணவிரும்பும் விலங்குகளைப் பொருத்து அந்தப்பழம் அடுக்கு நிகழ்வுக் கருவியாகிது, மற்றும் அது கொண்டிருக்கும் பழங்கள் அவ்வாறே பரவச் செய்யப்படுகின்றன.
அத்தகைய பல இணைவாழ்வுத் திறமான உறவுகள் முக்கிய நில விலங்குகளுடன் வாழ்வதற்கான போட்டியிலும் பரவுவதிலும் மிகவும் வலுவற்றதாக இருப்பதால், மலர்கள் அசாதாரணமான வகையில் இனப்பெருக்கத்திற்கும், நிலத் தாவர வாழ்வில் முனைப்பானவையாக ஆவதற்காக பரவுவதற்கும் (அவற்றின் அசல் தோற்றம் எதுவாக இருந்தாலும்) ஆற்றல்மிக்கவைகளாக நிரூபணமாயின.
அத்தகைய மலர்கள் 130 மில்லியன் ஆண்டுகளுக்கு முன் இருந்ததற்கு மிகவும் அரிதான ஆதாரங்கள் இருக்கும்போது, அவை 250 ஆண்டுகளுக்கு முன் வரை இருந்ததற்கு சில சூழ்நிலை சார்ந்த ஆதாரங்களும் இருக்கின்றன. கைகான்டோபெட்ரிட்ஸ்ஸை[9] உள்ளிட்டு, தங்கள் மலர்களைப் பாதுகாத்துக்கொள்வதற்காக, ஓலியனேன் என்ற இரசாயனத்தைப் பயன்படுத்தும் தாவரம் புதைப்படிவத்தில் அறியப்பட்டுள்ளன, அதே சமயத்தில் வளர்ச்சியடைந்த மற்றும் மலரும் தாவரங்களின் நவீன தனிக்கூறுகளைக் கொண்டிருக்கும் அவை, தாமாகவே மலரும் தாவரங்களாக அறியப்படவில்லை, ஏனென்றால் அவற்றின் தண்டுகள் மற்றும் சிறுமுட்கட்கள் மட்டுமே விவரமாக பாதுகாக்கப்பட்டுள்ளது; கல்லாகச்சமைதலின் உதாரணங்களில் ஒன்றாகும்.
இலை மற்றும் தண்டு அமைப்பிலிருக்கும் ஒத்த தன்மை மிகவும் முக்கியமானது, ஏனென்றால் மரபியல்படி பூக்கள் ஒரு தாவரத்தின் சாதாரண இலை மற்றும் தண்டுக்கூறுகளின் தழுவலாகும், ஒரு புதிய இளந்தளிர் கொம்பின்[10] உருவாக்கத்திற்கு மரபணுக்களின் கலவை பொறுப்பாகிறது. மிகவும் முற்பட்டக் காலத்திய மலர்கள் பலவேறு மாறுபட்ட மலர்களின் பாகங்களைக் கொண்டிருந்திருக்கலாம் என்று எண்ணப்படுகிறது, அவை அடிக்கடி ஒவ்வொன்றிலிருந்தும் தனித்தனியாக இருக்கும் (ஆனால் தொடர்பிலிருக்கும்). இருபால் வகையாக இருப்பதற்கு (தாவரங்களில், இது ஒரே மலரில் ஆண் மற்றும் பெண் பாகங்கள் இருப்பதாகப் பொருள்படும்) மற்றும் கருவகத்தால் விஞ்சப்பட்டிருப்பதற்கு (பெண் பாகம்), மலர்கள் சுருள் வகையாக வளர்வதற்கு எண்ணப்படுகிறது. மலர்கள் மேலும் நவீனமாக வளர்வதால், மேலும் அதிகமான குறிப்பிட்ட எண்ணிக்கை மற்றும் வடிவத்துடன், ஒரு மலருக்கு அல்லது ஒரு தாவரத்திற்கு, ஏதேனும் ஒரு பாலுடனோ அல்லது குறைந்தது “தாழ்வான கருவகத்துடனோ" சில மாற்றங்களுடனான பாகங்கள் ஒன்றிணைந்திருக்கும்.
மலர் வளர்ச்சி தொடர்ந்து இன்றுவரை இருக்கிறது; நவீன மலர்கள் முழுமையான ஆற்றலுடன் மனிதர்களால் தாக்கமடையச் செய்யப்படுவதால் இயற்கையாக மகரந்தச் சேர்க்கை செய்யமுடிவதில்லை. வீடுகளில் வளர்க்கப்படும் பல நவீன மலர்கள் வெறும் களைகளாக இருந்தன, நிலத்தை களையும்போது மட்டுமே அவை தழைத்தன. அவற்றில் சில மனிதப் பயிர்களுடன் வளர முயற்சித்தன மற்றும் அவற்றில் மிகவும் அழகாக இருந்தவை அவற்றின் அழகுக் காரணமாக, சார்புத்தன்மையை ஏற்படுத்தி மனித பாசத்தை தழுவிக்கொள்வதால் பறிக்கப்படுவதில்லை.[11]
 |
 |
 |
பல மலர்கள் மேற்கத்திய கலாச்சாரத்தில் முக்கியக் குறியீட்டு பொருள்களைக் கொண்டுள்ளன. மலர்களுக்கு பொருள் தரும் நடைமுறைக்கு ஃப்ளோரியோகிராஃபி என்று பெயர். மிகவும் பொதுவான உதாரணங்களில் உள்ளடங்கும் சில:
ஜியார்ஜிய ஓ’கேஃப்பே, ஈமோஜென் கன்னிங்ஹாம், வெரோனிகா ரூயிஸ் டி வெலாஸ்கோ மற்றும் ஜூடி சிகாகோ போன்ற கலைஞர்களின் படைப்புகளிலும், இன்னும் ஆசிய மேற்கத்திய கலை ஓவியங்களிலும் காணப்படுவதுபோல், மலர்கள் கலையிலும் பெண்ணுறுப்புகளின் அம்சமாக சித்தரிக்கப்படுகிறது. உலகெங்கிலும் பல்வேறு கலாச்சாரங்கள் பெண்மையுடன் தொடர்புடையதாக மலர்களைக் குறித்துள்ளன.
பல்வேறு கவிஞர்களின் படைப்புகள், குறிப்பாக 18-19 ஆம் நூற்றண்டின் காதல் காலத்தில், பெரிய அளவிலான மற்றும் அழகான மலர்களின் தாக்கத்தைக் கொண்டிருந்தன. பிரபலமான உதாரணங்களில் உள்ளடங்குவன, வில்லியம் வேர்ட்ஸ்வொர்த்தின் ஐ வாண்டர்ட் லோன்லி ஆஸ் எ க்ளௌட் மற்றும் வில்லியம் ப்ளேக்கின் ஆ! சன்ஃப்ளவர்
அவற்றின் மாறுபட்ட மற்றும் வண்ணமயமானத் தோற்றம் காரணமாக, மலர்கள் காட்சிச் சார்ந்த கலைஞர்களின் விருப்ப விஷயமாக பல காலமாக இருந்து வருகிறது. வான் காகின் சூரியகாந்தி மலர் வரிசை அல்லது மோனட்டின் நீர் அல்லிகள் போன்ற நன்கு அறியப்பட்ட ஓவியர்களின் பிரபலமான ஓவியங்கள் மலர்களுடனானவை. முப்பரிமான மலர் ஓவியங்களை உருவாக்குவதற்காக, மலர்கள் உலரவைக்கப்படுகின்றன, உறைய வைக்கப்பட்டு உலர வைக்கப்படுகின்றன மற்றும் அழுத்தப்படுகின்றன.
மலர்கள், பூந்தோட்டங்கள் மற்றும் வசந்த காலத்திற்கான ரோமனிய பெண் கடவுள் ஃப்ளோரா. வசந்த காலம், மலர்கள் மற்றும் இயற்கைக்கான கிரேக்க பெண் கடவுள் க்ளோரிஸ்.
இந்து மதப் புராணங்களில், மலர்களுக்கு குறிப்பிடத்தக்க மதிப்பிருக்கிறது. இந்து அமைப்பின் மூன்று கடவுள்களில் ஒருவரான விஷ்ணு, எப்போதும் தாமரை மலர் மீது நேராக நின்றிருப்பது போன்று சித்தரிக்கப்படுகிறார்.[12] விஷ்ணுவுடன் உள்ளத் தொடர்பு தவிர, இந்து பாரம்பரியம் தாமரையை ஆன்மீக முக்கியத்துவம் வாய்ந்தாகக் கருதுகிறது.[13] உதாரணத்திற்கு, உருவாக்கத்திற்கான இந்து மதக் கதைகளில் அது சித்தரிக்கப்படுகிறது.[14]
நவீன காலங்களில், அவற்றின் ஏற்கத்தக்க தோற்றம் மற்றும் மணம் காரணமாக, ஓரளவு மக்கள் பூக்களை அல்லது மொட்டுக்களை விளைவிக்கவும், வாங்கவும், அணிந்துகொள்ளவும் அல்லது ஏதோ ஒரு வகையில் மலர்களைச் சுற்றியிருக்கவும் விரும்புகிறார்கள். உலகெங்கிலும், மக்கள் மலர்களை பல்வேறு வகையான நிகழ்ச்சிகள் மற்றும் விழாக்களுக்கு பயன்படுத்துகிறார்கள், இது ஒட்டுமொத்தமாக ஒருவரின் வாழ்வினை சூழ்ந்திருக்கிறது:
எனவே மலர்களை மக்கள் வீட்டைச் சுற்றி வளர்க்கிறார்கள், தங்களின் வாழ்விடம் முழுவதையும் மலர் தோட்டத்திற்காக அர்பணிக்கிறார்கள், காட்டுப்பூக்களைப் பறிக்கிறார்கள் அல்லது மொத்த வர்த்தக மலர் வளர்ப்பவர்கள் மற்றும் அவர்களின் வணிகத்திற்கு உதவும் அனுப்புபவர்களை சார்ந்திருக்கும் மலர் விற்பனையாளர்களிடமிருந்து வாங்குவார்கள்.
தாவரத்தின் மற்ற பாகங்களைவிட (விதைகள், பழங்கள், வேர்கள், தண்டுகள் மற்றும் இலைகள்) குறைவான உணவையே அளிக்கிறது, ஆனால் அவை பல்வேறு முக்கிய உணவுகளையும் நறுமணப் பொருட்களையும் அளிக்கின்றன. ப்ரக்கோலி, காலிஃப்ளவர் மற்றும் ஆர்டிசோக் உள்ளிட்டவை மலர்காய்கள். மிகவும் விலைமதிப்புமிக்க நறுமணப்பொருள், குங்குமப்பூ, க்ராகஸின் காயவைக்கப்பட்ட சூலகங்களைக் கொண்டிருக்கும். பிற மலர் நறுமணப்பொருட்களாவன கிராம்பு மற்றும் கேப்பர். ஹாப்ஸ் மலர்கள் பீரை சுவையூட்டப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன. வாடிக்கையாளர்கள் விரும்பக்கூடிய, முட்டையின் மஞ்சள் கரு பொன்நிற மஞ்சளாக இருப்பதற்காக மாரிகோல்டு மலர்கள் கோழிகளுக்குக் கொடுக்கப்படுகினறன. டேன்டேலியன் மலர்கள் ஒயினாக தயாரிக்கப்படுகின்றன. ஆரோக்கியமான உணவாகக் கருதப்படும் சிலரால் தேனீக்களால் சேகரிக்கப்படும் மகரந்தங்கள். தேன் தேனீக்கள் சேகரித்த மலர்த் தேனைக் கொண்டிருக்கும் மற்றும் இது மலரின் வகையைப் பொருத்து பெயரிடப்படுகிறது, எ.கா. ஆரஞ்சு மலர்தேன், டுபேலோ தேன்.
நூற்றுக்கணக்கான மலர்கள் சாப்பிடக்கூடியவையாக இருந்தாலும், மிகக் குறைவானவையே விரிவாக சந்தைப்படுத்தப்படுகின்றன. அவை அடிக்கடி சாலாட்களில் நிறம் மற்றும் சுவையை சேர்க்கப் பயன்படுத்துகின்றன. ஸ்குவாஷ் மலர்கள் பிரட் தூள்களில் நனைக்கப்பட்டு வறுக்கப்படுகின்றன. சாப்பிடக்கூடிய மலர்களில் உள்ளடங்குவன நாஸ்டுர்டியம், கிரிஸான்தமம், கார்னேஷன், காட்டெயில், ஹனிசக்கிள், சிக்கரி, கார்ன்ஃப்ளவர், கன்னா மற்றும் சூரியகாந்தி. சில நேரங்களில் சில சாப்பிடக்கூடிய மலர்களில் டெய்ஸி மற்றும் ரோஜா போன்றவை சர்க்கரைப்பாகினைக் கொண்டிருக்கும் (நீங்கள் சக்கரைப்பாகுள்ள பான்ஸிக்களைப் பார்த்திருக்கலாம்)
மலர்கள் மூலிகை தேனீராகவும் தயாரிக்கப்படலாம். உலரவைக்கப்பட்ட க்ரிஸான்தமம், ரோஜா, ஜாஸ்மின், கமோமைல் தேனீரில் மணத்திற்காகவும் மருத்துவ குணங்களுக்காகவும் ஊறவைக்கப்படுகின்றன. சில நேரங்களில் அவை கூடுதல் மணத்திற்காக தேயிலையுடன் கலக்கப்படுகின்றன.
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
